De mooie natuur daagt mij uit om te fotograferen, de wens om goed te leren fotograferen daagt me uit om er steeds vaker
op uit te gaan om te oefenen.
Een heerlijke wisselwerking dus, waaraan ik veel plezier beleef.
Op deze site doe ik verslag van mijn pogingen om wat ik zie zo mooi mogelijk vast te leggen.
Bedankt voor je bezoekje, en mocht je een reactie achter willen laten, dan stel ik dat erg op prijs.

Klik op een foto voor een presentatie in groter formaat en hogere kwaliteit!


vrijdag 20 februari 2015

Invasies

Vrijwel iedere winter is er wel ergens een invasie van Pestvogels,  waarna er in de blogs en social media steevast een invasie aan jaloersmakende foto's van deze prachtige vogels volgt.
Tot nu toe bleef het voor mij altijd bij het bewonderen van deze foto's. Nooit had ik de behoefte om een eind te gaan rijden en me aan te sluiten bij de onvermijdelijke invasie van fotografen.
Tot afgelopen dinsdag, toen ging ik overstag, want Pestvogels op slechts 1,5 km afstand, tja, daarvoor moest ik mijn bezwaren tegen een horde fotografen toch maar overboord zetten.

Vol goede moed rijd ik de woonwijk in, in de verwachting dat zo'n fotografen-invasie me wel vertelt waar ik de Pestvogels kan vinden.  Tot mijn opluchting is er geen teletoeter te zien,  maar ja,  ook geen pestvogel dus ;-(
Na 3 rondjes door de woonwijk begin ik me ongemakkelijk te voelen, ik heb het gevoel dat de hele buurt denkt  'daar heb je haar al wéér', maar dan bedenk ik dat de buurtbewoners dit gedrag de afgelopen week al wel gewend zullen zijn.  
Maar voor mij went het nog niet :-(

Maar net als ik overweeg om maar weer weg te gaan, meen ik ergens tussen de rode sierappeltjes een Pestvogel te zien!  
Tja,  de wens is de vader van de gedachte,  want toen ik camera en statief had opgesteld bleek het een Kramsvogel te zijn,  ook mooi hoor,  daar niet van.
Nou, nu ik er toch sta toch maar even wachten. Al gauw word ik aangesproken door een voorbijganger,  en ja hoor, die weet me te vertellen waar de Pestvogels zitten!
Dat blijkt hoog in de bomen te zijn, van waar uit ze boven het water vliegjes en muggen vangen.
Erg leuk om te zien, maar het is níet te fotograferen.

Daar ontmoet ik een lotgenoot: iemand die zich ook wat opgelaten voelt, en liever niet bij mensen in de voortuin Pestvogels fotografeert. 
Gedeelde smart is halve smart ;-)
En hij blijkt bovendien ook nog eens een hoop kennis over de Pestvogels te hebben,  en over de natuur in het algemeen.  
Mooi, gezellige aanspraak, en ik leer weer een hoop!
Al gauw krijgen we gezelschap van nóg een paar liefhebbers,  en zo gebeurt het dat, wanneer de Pestvogels zich naar een volgende hoge boom in de wijk verplaatsen, ik samen met de kleine invasie fotografen op een drafje door de woonwijk ren, waar we ons posteren bij de boom vol met sierappeltjes, in de hoop dat daar de Pestvogels op af komen.
Gedrag waarvan ik nóóit had gedacht dat ik het ooit zou doen ;-)






Tja, als de vogels dan inderdaad naar beneden komen,
en ik mijn eerste Pestvogel kan fotograferen,
dan gooi ik natuurlijk al mijn aanvankelijke bezwaren overboord 







en ren ik vrolijk met een steeds wisselend groepje fotografen door de straten
als de Pestvogels zich weer eens verplaatsen.







En hup!
Na de Ligusterhaag weer naar de appeltjes.
Héél even zaten ze hoog genoeg, 
zodat ik ze tegen de blauwe lucht kon fotograferen.







Die blauwe lucht  was natuurlijk ook wel een nadeel.
Het licht was midden op de dag behoorlijk fel, en ik kreeg
daardoor de kleuren niet altijd zoals ik wilde.







Maar ja,  zo leuk snoepend van de appeltjes,  
die foto's kan ik toch echt niet weggooien, omdat ik de kleuren net niet mooi vind. 







Reken maar dat ik genoeg foto's weggegooid heb!
De meeste waren echt takkenfoto's.







Alleen hier zaten de Pestvogels even  mooi vrij.
Al snel gingen ze lager zitten,  en bestond de achtergrond niet uit
 blauwe lucht, maar uit gevels, dakgoten, kozijnen en ramen.

En telkens weer hoorden we op een gegeven moment dat leuke rinkelende geluidje,
en telkens weer was dat het moment waarop ze weer gingen vertrekken,
op naar de volgende plek, en het legertje fotografen er natuurlijk weer achteraan.....





Wat later in de middag werd het licht uiteraard een stuk zachter, 
maar toen werkten de vogels niet meer zo lekker mee,
ze bleven maar tussen de takken zitten,  
alleen deze twee  uitsnedes kwamen nog door mijn selectie.



Slotwoordje:
Na de invasies van pestvogels en fotografen,  volgt er nu onvermijdelijk een invasie van pestvogelfoto's in de blogs. Ik heb ze al gezien bij Henk, Herman en Dick,  en ik verwacht dat ze ook gaan komen bij o.a. Kees, Ghita en Natuurkieker Coby.
Eigenlijk had ik nog andere fotoseries die ik eerst een plaatsje in mijn blog wilde geven, maar ik ben bang dat iedereen dan  al een beetje pestvogelmoe is tegen de tijd dat ik mijn foto's plaats, daarom heb ik besloten om ze maar voorrang te geven.  
Ik ga dit keer maar gewoon helemaal mee met alle invasies ;-)

  

24 opmerkingen:

  1. Nou, dat is dus een heel herkenbaar verhaal, Loes. En hetzelfde geldt ook wel een beetje voor de foto's: je deed daar op FB een beetje negatief over, maar deze zijn toch allemaal best het aankijken waard? Ik zie zelfs nergens schaduw ;-) Je had overigens hetzelfde idee als ik: eerst de pestvogels voordat iedereen er genoeg van heeft, de rest komt later. Overigens heet de 'andere Dick' eigenlijk Kees...maar dit terzijde.
    Groetjes, Dick
    Je voelt je aan het begin van zo'n dag best een beetje opgelaten, later went dat en wordt het eigenlijk best gezellig.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ach shit, hoe kan ik nou zo stom die namen door elkaar gooien!? ik ga het gauw verbeteren

      Verwijderen
  2. Heerlijk als je soms vooroordelen overboord kan zetten en zeker als je dan krijgt wat je eigenlijk graag zou willen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Tja, zo zie je maar weer, zeg nooit "nooit", Loes. En het is een serie geworden waarmee je toch beslist heel blij kunt zijn. Práchtig! De belichting vind ik mooi, hoor. Maar je hebt er natuurlijk zelf een bepaald idee over wat je dan net niet haalt. Ik ken dat. Ik ga gauw ook je vorige blog even bekijken. Dagen lang geen of soms heel kort internet gehad en dan loop je al snel achter. Fijn weekend. Groetjes, Joke

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hahaha, zeer bekend verhaal en je geeft exact aan waarom ik daar niet meer aan mee doe. Het meerennen met statief en camera op de schouder......... Op zich is dat nog niet zo erg, maar je kunt gewoon niet je eigen gang gaan. Je wilt het beeld voor anderen niet verpesten en je wilt ook niet te dichtbij komen omdat je ze dan misschien verjaagd. Tsja, het is een heel circus, maar ik kan me voorstellen dat je even een uitzondering maakt en even met de fanfare meehobbelt. Ik moet zeggen dat je een paar hele mooie hebt hoor.Je kunt prachtig zien waar ze hun Engelse naam aan te danken hebben. Het enige dat ik mis in je serie is de mooie kleur geel die de volwassen vogels in hun vleugels hebben. Daar heb je de pech dat het licht zo scherp is. Voor de rest heb je dat felle licht toch uitstekend opgevangen met je belichting. Erg mooie serie en ik denk dat een hoop mensen jaloers zijn op deze pestvogelfoto's.

    Groetjes,
    René

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi Loes
    je heb ze mooi in beeld gebracht ik ben vandaag nog even geweest het was vandaag baggerweer.
    groetjes Herman.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oh, oh, oh gesnapt! Je wordt nog een echte vogelaar/twitcher :-)
    Nu weet je ook eens hoe dat voelt en je onderwerp zit geen moment stil, en je hebt het niet voor het zeggen, hoe ze net leuk in het licht zitten!! Net als de reactie van René zie ik het voor me, heen en weer rennend :-)en doe ik dit ook zelden!! Maar in Mijdrecht (met bewolkt weer) heb ik dit jaar ook heel even weer een pestvogel gezien en daar werd ik al blij van, want wat zijn ze apart. Je foto's vind ik echt heel geslaagd met rode appetjes en zwarte besjes. Het belletje zal je voortaan ook gelijk herkennen! Ik heb echt genoten van je blog, want ik vind deze vogels schitterend!!!
    groetjes,
    maria

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi Loes'
    wat een prachtige foto's.
    heel mooi gemaakt.,
    ik heb op mijn andere blog ook vogels staan.
    groetjes Marja

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hallo Loes
    Wat een geluk om zoveel prachtige vogels bij elkaar te zien. Ondanks het weggooien van foto's heb je prachtige over gehouden.
    Groeten bets

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Heel herkenbaar dat je niet met de meute achter een groepje vogels aan wilt rennen, Tot nu toe ben ik één keer voor de pestvogels naar Lelystad geweest. Maar de vogels waren gevlogen. Ik twijfel nog of ik naar Zandvoort ga. Misschien zondag? Maar het massale doet me wel twijfelen.

    Je serie mag er zeker zijn hoor, hoewel je het natuurlijk altijd beter wil. Ook dat is herkenbaar ;-) De eerste foto vind ik gelijk de mooiste.

    Gr. René

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ha Loes, wat heb jij er mooie foto's tussen zitten. De eerste en de laatste twee vind ik toch wel de mooiste. Ook de foto in de ligusterhaag, met het besje is mooi, al is het daar toch wat rommeliger met takken ( daar had ik ook last van, maar dan op alle plekken waar ze gingen zitten). Jij hebt een serie waar je heel tevreden mee mag zijn, was dit nu de allereerste keer dat je pestvogels zag? Ik hoop ze nog een keer beter erop te krijgen dan de takkenfoto's die ik heb, misschien morgen of anders volgende week.....
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen
  11. O Loes door jouw verhaal begrijp ik waarom mensen in groepen gaan staan bij zo'n invasie van pestvogels. Niemand wil het, maar gedeelde smart is halve smart. Met een grote groep blijft er dus weinig over ;-)
    Je hebt er wel mooie foto's aan overgehouden. De eerste vind ik goed. Mooi vrij met de appeltjes boven zijn kopje. Mooi dat maskertje en die kuif. Je hebt eigenlijk alles wel: met besje, met gele streep, met kuif, etend.
    Gauw back-uppen.
    Groeten, Gonnie

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat je beschrijft Loes is heel herkenbaar. "vroeger" digiscoopte ik alleen maar vogels. Maar drommen mensen rondom een soort is niet echt mijn ding. Al wil het oude virus heel soms de kop weer eens opsteken. En precies voor pestvogels zou ik dat ook doen als ze op 1,5 kilometer afstand zitten. Je start meteen met de fraaiste foto van het stel. En omdat pestvogels zo mooi en bijzonder zijn is het nog steeds genieten bij de andere foto's in de serie. Fijn toch, dat je deze soort heb mogen ontmoeten en vastleggen.

    gr Jowan

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Hoi Loes,
    het groepsgedrag mag dan niet bij jou passen, de foto's doen dat wel: ze zijn prachtig.
    Hartelijke groet, Corrie

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Hoi Loes,
    Je laat je blijkbaar toch meer beïnvloeden dan jezelf voor mogelijk had gehouden:-) Een klein groepje vind ik zelf geen bezwaar als geef veruit de voorkeur aan er alleen op uit trekken. Als je bepaalde criteria voor je foto's consequent doorvoert zullen er veel foto's afvallen, zoals je gemerkt hebt. Er blijft dan natuurlijk een hele mooie selectie over. Dat is eigenlijk een luxeprobleem als je kunt kiezen uit een heel groot aanbod. Overigens, de laatste twee hebben een hele drukke omgeving, maar zo geven ze wel heel mooi weer hoe je de vogels zag. Storen doen de appeltjes beslist niet.
    Groetjes, Kees

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Hoi Loes,

    Ik weet precies wat je meegemaakt hebt eb daarom ben ik ook niet echt een soortenjager. Rij wel regelmatig een flink end, b.v. naar Zeeland omdat daar altijd wel wat te beleven valt, maar heb er absoluut geen behoefte aan om met een hele horde achter vogels aan te rennen. Maar....als ze dan zo dicht bij je in de buurt zitten zou ik waarschijnlijk ook een uitzondering maken. Zo ook enkele jaren geleden toen hier in de buurt een groepje pestvogels neerstreek. Ook toen gebeurde waar ik vreselijk de "pest" aan heb, enkele figuren kregen ruzie om de beste plek, scholden elkaar de huid vol en gingen nog net niet op de vuist. Ben toen snel vertrokken, voor mij was de lol eraf.
    Je foto's: gezien de omstandigheden heb je er heel leuk materiaal weten te maken, waarvan voor mij de tweede foto met het ligusterbesje de mooiste is. Vaak lijkt het of foto's van pestvogels weinig detail tonen, maar het verenkleed is zo ontzettend fijn en zacht, hetgeen heel goed in de Engelse naamgeving tot uiting komt.

    Groeten,
    Ad

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Ik zie je er tussen staan, gelukkig een kameraad gevonden die het ook maar apart vond om te doen. Toch is het zeker de moeite waard geweest om mee te hossen van plek naar plek. Prachtige foto's weten te maken. Zo'n boompje staat bij de buren ook, heb er alleen nog geen vogel in gezien...ze blijven allemaal in Zandvoort zitten.

    Groetjes Von

    BeantwoordenVerwijderen
  17. ik kan hier alleen maar kwijlend naar kijken Loes dus deze zijn echt meer dan de moeite waard.
    Twee jaar terug zowaar een pestvogel gezien maar verder nog nooit. Leuk dat je een maatje vond en die je dan ook gelijk nog een en ander kan leren. Ik mis nu alleen de kramsvogel die je als eerste had *grapje*.

    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Ha ja een heel herkenbaar verhaal Loes, alhoewel het rennen van hot naar haar, op de plek waar ik was, wel meeviel.
    Ook ik ben geen soortenjager maar maak voor de pestvogels een uitzondering als die dichtbij zitten, dus ja af en toe doe ik ook
    consessies.
    Je hebt aan je belevenissen een leuke serie overgehouden en dat is nog niet eens zo makkelijk vind ik, foto 2 met het besje en de laatste twee met het mooie warme licht zijn mijn favorieten.
    Of er van mijn hand nog een pestvogelblogje komt weet ik nog niet, er zijn al zoveel blogjes van dat ik niet weet of mijn serie daar nu echt nog wat aan zal toevoegen, maar ben wel blij dat ik ze na een paar jaar even weer heb kunnen bewonderen.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Ach Loes...het verhaal zou
    zo op mijn lijf geschreven kunnen zijn...ik durf dat ook niet,
    het weerhoud mij er altijd van als er ergens een bijzondere vogel
    word gespot...ik ga daar dan niet heen en heb altijd spijt want ik
    zie de 1 na de andere mooie foto van zo vogel verschijnen als ik dan alle
    moed heb verzamelt is de vogel allang weer gevlogen!!

    Maar ik moet zeggen, complimenten voor je lef!! het
    was de moeite waard!! fantastische foto....
    super mooie blog geworden!!! Jij bent je schroom voorbij ;-)
    nu ik nog!!

    Lg. Nieske

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. foto..moet natuurlijk foto's zijn...en ik wil
      nog even kwijt dat de 1ste gelijk mijn favoriet is!!

      Verwijderen
  20. Haha, tja, dat hollen met een legertje gelijkgestemden. Ik was afgelopen vrijdag nóg wat noordelijker, maar geraakte in een soortgelijk tafereel. Zo heb ik ook eens in een stoet auto's gestaan en telkens starten en 30 meter doorrijden: een velduil was het onderwerp. Het is allemaal een beetje lachwekkend, maar als je met mooie plaatjes thuiskomt zet je je daar toch gauw weer overheen. En dat wou ik eigenlijk zeggen: mooie plaatjes Loes!

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Ha Loes de twitcher :-). Ook hier in Mijdrecht hadden we ruim een week van die idioten ;-) rondlopen. Waaronder ik zelf, maar dan was het steeds slecht weer. Zo mooi als jij heb ik ze niet kunnen maken dus ik vind het heel leuk dat jij zo'n goede serie hebt. Complimenten, vooral ook omdat het je eerste pestvogels zijn en je dan ook nog tussen allemaal van die mafkezen door moest fotograferen.
    Ga zo door met de vogels. Had je trouwens geen foto van de Kramsvogel kunnen maken of was dat een 'takkenfoto'?

    Groetjes,
    Marianne

    BeantwoordenVerwijderen