Wild doen

Samen met Gonnie ging ik in de herfstvakantie een paar dagen naar de Veluwe.

Speciale plannen hadden we niet,  gewoon lekker genieten van de herfst, en natuurlijk fotograferen.

Alles in de natuur was vroeg dit jaar, waardoor we verwachtten/hoopten dat ook de fraaie herfstkleuren zich eerder zouden laten zien.

Tja,  wie naar buiten kijkt, die ziet dat dat niet het geval is.

Maar geen nood,  we  wisten ons ook zonder herfstkleuren  uitstekend te amuseren in de Veluwse Bossen.  

Uiteraard waren we weer urenlang zoet met paddenstoelen, maar die foto's moeten even wachten, zo houd ik een beetje afwisseling in mijn blogseries.

Nu eerst maar eens  'wild doen'  !

Wild doen... ? 

Nee, zulke wilde meiden zijn we toch niet???

Maar we wilden dolgraag wild zien in de bossen, 

dus op maandagmiddag gingen we met telelens op pad.

Het weer pakte veel beter uit dan voorspeld was,

en op een open veld nabij een bosrand spotten we een groep Damhertjes.

Bijzonder dat de Damherten hier op de Veluwe overwegend donker van kleur zijn,

en wat komen die donkere hertjes mooi uit  tussen het geel van het Pijpenstrootje.

Het zonnetje werkt lekker mee om dat geel extra goed uit te laten komen.

Het duurt niet al te lang voor er ook een aantal hindes van de edelherten verschijnt.
Maar ze werken niet mee,  vooral achterkanten en koppen naar beneden.
Dat zijn we echter gauw vergeten als...

....... het machtige Edelhert  uit het bos tevoorschijn komt!

( was wel iets verder weg dan het hier lijkt hoor,  

foto is gecropt om ongewenste elementen buiten beeld te houden )

De vorige foto was dus een  behoorlijke crop, deze is slechts licht uitgesneden. 

Meer hoeft niet, want wat werken licht en omgeving lekker mee.

Dat pijpenstrootje in het lage zonlicht doet het zo fijn.

We genieten wel!

Dat lage zonlicht wordt aan het eind van de middag echt tégenlicht,

Een situatie waarmee ik eigenlijk weinig ervaring heb,

maar ik schiet toch wat platen, want het ziet er zo mooi uit.

Helaas vallen de resultaten op het schermpje nogal tegen.

's Avonds zitten we in ons huisje de foto's te bekijken en te bewerken,  

en ik besluit nóg maar eens 'wild te doen' :

Ik bewerk de foto's veel steviger dan ik gewend ben,

heb het gevoel dat ik over de top ga,

maar ze krijgen wel power,  en zo zag het er toch uit?

Ik vraag Gonnie te kijken en de resultaten van eerlijk commentaar te voorzien.

Ze keurt ze goed ;-)

En ja,  het knalt er er wel heel erg uit,

maar zo liepen deze donkere damhertjes écht in tegenlicht tussen de pijpenstrootjes.

Net als deze kolossale stier,  Schotse Hooglander

Helaas gaat het licht rond een uur of zes uit:  de zon verdwijnt achter de bosrand.

Maar we willen nog niet weg.

Het is bronsttijd voor de Damherten en we horen de herten burlen/knorren in het bos.

We willen ze zo graag zien.....

En dan ineens verschijnt er zo'n prachtige donkere man!

In hoog tempo rent hij over het open veld.

Gevolgd door een tweede hert!

Ja,  dan hoop je op een mooie confrontatie in het open veld, maar die bleef helaas uit.

Nou ja,  deze foto's zijn door te weinig licht en teveel afstand toch al niet echt scherp, 

dus een stevige vechtpartij was mooi geweest om te zien, 

maar had fotografisch beslist alleen maar teleurstellingen opgeleverd.

Hij wil gelukkig nog wel heel eventjes poseren om het goed te maken  ;-)

Slotwoordje:

Dat was al met al een geslaagd middagje ''wild doen'.

Maar uiteraard waren deze 'wilde meiden' zelf  héél rustig, anders hadden we dit echt kunnen vergeten!

Mist gemist

Voor zondagmorgen 12 oktober werd er mist voorspeld.  Dan denk ik altijd meteen:  oh... dat is mooi!  Om er vervolgens achteraan te denken:   Maar waar moet ik dan naar toe?

Ik heb namelijk geen idee waar ik in mijn omgeving op een vroege mistige ochtend kans maak op mooie foto's, en ik mis de gave om dat overdag te kunnen inschatten.   Er is dus maar één manier om er achter te komen:  er op uit om te kijken waar die kansen liggen.  En dat komt er helaas maar niet van,  die discipline om vroeg op pad te gaan,  die mis ik dus jammer genoeg.

Ja, ik weet het,  zo word ik nooit een echte fotograaf ;-)

Maar goed, die zondagochtend keek ik om half 8 naar buiten  en ik zag géén mist.  Nou, niks gemist dus  ... alhoewel....  toch wel jammer, want in plaats van mist was er een ongelooflijk mooie lucht in alle zachte tinten roze en blauw. Een lucht die ik een  'Bas Meelker'-lucht noem.  Zodra de zon opkwam verdwenen die prachtige kleuren en.... werd het alsnog helemaal mistig.  Vervolgens prikte het zonlicht door de mist heen  en was het weer zo sprookjesachtig mooi...

Te laat om er nog iets mee te doen,  en bovendien was het in mijn hoofd ook een beetje mistig.... de wijntjes smaakten zaterdagavond een beetje te lekker ;-)

Nou ja,   mist gemist dus,   het is niet anders.

Wat me in de loop van de ochtend opviel was dat het licht zo mooi bleef.

Daar moest ik toch wel wat mee gaan doen...

Dus toen de mist in mijn hoofd ook was opgetrokken reed ik naar de Eempolder

om weer eens te proberen iets met vogels te doen.

Dat was op een mooie  zondag  niet zo'n goed idee:

veel wandelaars en fietsers in de polder, dan kun je de vogels vergeten.

Ik kon alleen een paar spreeuwen scoren, 

waarbij dat mooie licht eerst ook nog achterwege bleef.
Beetje saai plaatje dus, maar het fraaie gespikkelde verenpakje komt wel goed uit.

Gelukkig kwam dat zachte licht weer terug.

Dus nog maar een plaatje.

Het is tenslotte het Jaar van de Spreeuw.

Ik besloot nog eens naar de nabij gelegen Groeve Oostermeent te gaan, 

want onlangs zag ik dat de Klokjesgentianen nog steeds in bloei staan.

In augustus was ik hier en toen lukte het me niet om er iets mee te doen, 

omdat de gentiaantjes allemaal verstopt tussen het gras stonden.

Dat is nog steeds zo, maar mede dank zij dat fijne zachte licht 

slaag ik er in om het gras onscherp te houden.

( de truc is om door het gras heen te fotograferen)

Ik vind de vage lijnen van het gras zelfs wel een meerwaarde!

En zo maakte ik een heleboel foto's van twee Klokjesgentiaantjes tussen het gras 

tot ik dacht:  dat moet toch ook anders kunnen.....

De zon scheen in het water, en als je dan lekker onscherp stelt krijg je mooie bokehbubbels.

Na een hele tijd zoeken en over de grond schuiven lukte het me om een gentiaantje 

in de onscherpte te krijgen.

En zie:   daar is mijn 'verdubbelaar' weer !

Teruggevonden in het water ;-)

Dit was trouwens nog niet zo simpel.  

De wind stond op het water waardoor de lichtvlekken erg beweeglijk waren.  

 Ik heb meerdere series in de continu-modus moeten schieten voordat het raak was:

Het gentiaantje netjes in de bokehcirkels.

Toch is het nog niet perfect ( maar wanneer wel??)

De diagonale grassprieten vind ik wel geslaagd, 

maar dat mosje oid naast de bloem, irriteert me een beetje
en wegpoetsen kreeg ik niet netjes voor elkaar.

Onderweg naar huis maakte ik nog een tussenstop in het bos, 

wie weet zijn er weer wat paddenstoeltjes te vinden?

Ja, zo hier en daar vind ik weer wat.

Na het spelen met het onscherpe gras had ik de smaak te pakken

en deed ik dat hier nog eens over met ragfijne mosjes.

En als je eenmaal zo lekker bezig bent, lijkt  de inspiratie als vanzelf te komen:

Gewoon een beetje gerommeld met een mooi herfstblad :-)

Hoe kleurig wil je het hebben?

Het kan ook minder hoor!

Zonder zon en met een ander herfstblad worden de kleuren veel koeler.

Alsof het Hazenpootje in een heerlijk  zacht roze bedje ligt.

Slotwoordje:

Ik heb de mist eigenlijk helemaal niet gemist ;-)

En heb er indirect  wel van kunnen profiteren omdat restantjes mist de hele dag in de atmosfeer bleven hangen, waardoor het zelfs midden op de dag prima fotograferen was.

Maarre.... ooit hoop ik toch wel die vroege-ochtend-mist-platen te maken......

Foetsie

Als de zomer voorbij is,  dan is het tijd voor paddenstoelen!

Eind augustus kwamen ze door de overvloedige nattigheid letterlijk als paddenstoelen de grond uit, maar ik had met mezelf afgesproken dat ik ze niet eerder dan in september mocht fotograferen. 

Maar ja,  toen ik tijdens een wandeling Hazenpootjes vond, hield ik dat niet vol, want voor je het weet zijn die fragiele paddenstoeltjes verdwenen.

Zo staan ze er nog,  zo zijn ze foetsie.

Dus de afspraak met mezelf geschonden,

en op de laatste dag van augustus met Von en mét camera naar het bos!

Wat was het heerlijk om weer met de paddenstoeltjes te spelen!

Het wilde alleen nog niet allemaal zo lukken zoals ik wilde,

Hoe deden we dat toch vorig jaar?

Met de tover- en goocheldoos?

Met de verdubbelaar en de schilderskwast.....

Kort daarna ging ik het nog maar eens proberen.

Wéér leken mijn 'goochelattributen' foetsie te zijn.

Maar elk nadeel heeft zijn voordeel:

Ik zocht nu naar weer andere manieren om er wat leuks van te maken.

Hier heb ik tegen het licht in gefotografeerd en

het paddenstoeltje met een lampje bijgelicht.

Bij deze Grote Stinkzwam de camera zo laag mogelijk in het mos gedrukt

voor een lekkere onscherpe voorgrond.

Er had wat meer detail in mogen zitten, maar ja,

met meer scherptediepte verandert natuurlijk ook de achtergrond,

en dat wilde ik nou net niet.

Deze vier Rodekoolzwammetjes stonden op een geschikte afstand van 

elkaar om even leuk met scherptediepte en herhaling te spelen.

Ik was nog maar net bezig toen er een grote hond aan kwam denderen,

en ja natuurlijk, dwars door mijn paddenstoeltjes ;-(

Weg compositie, foetsie!

Als goedmakertje vond ik gelukkig weer Hazenpootjes!

Nog steeds was de 'goocheldoos' foetsie,  dus ben ik maar eens meer detail gaan fotograferen.

Toch wel heel mooi om te zien hoe verschillend 

plaatjeszwammen en buisjeszwammen aan de onderzijde zijn.

Toen ik nog eens op een zondagmiddag met Von  naar het bos ging,

moesten we echt zoeken naar leuke paddenstoeltjes.

Het mooie en droge nazomerweer had er voor gezorgd dat de meeste foetsie waren.

Ja,  Aardappelbovisten waren er genoeg,  maar die vind ik niet mooi :-(

Zou iemand anders er net zo over denken en daarom deze bovist in het water hebben gegooid?

Von herinnerde zich ineens de Pijpknotszwam die we ooit in het Spanderswoud hadden gevonden.

Nou, mooi dat ie nu ook foetsie was,  maar we vonden wel het zeldzame Sparrenveertje.

Beide soorten zijn te zien in een blog van 4 jaar geleden.

De vraag rijst nu:  Hoe gaan we dit Sparrenveertje fotograferen?

Hmm  nu lijkt mijn inspiratie foetsie te zijn.

Ik kon er niet meer van maken dan dit,

deze eerste foto is een vrij vers exemplaar.

En hier is het Sparrenveertje wat ouder en donkerder verkleurd.

Op het eerste gezicht zijn het net egeltjes  ;-)

Aardsterren vonden we er ook.

We hebben nog geprobeerd of we ze konden laten 'ploffen'

maar de sporen waren allemaal al foetsie.

En er was nóg wat foetsie:

Toen we vertrokken zei ik:  ik neem mijn monopod mee,

da's handig als een paddenstoel wat hoger zit.

Maar toen we bij de eerste paddenstoelen aan de slag gingen,

bleek ik hem toch vergeten te zijn?

Maar eenmaal thuis lag hij niet meer in de auto, 

hoe kan dat nou?

Von gebeld: heb jij hem misschien meegenomen?

Nee, zij had hem ook niet.

Denken, denken,  waar kan die monopod nou gebleven zijn?

En dan ga je reconstrueren...

Toen we net in het bos waren, zagen we een kikkertje.

Op dat moment hebben we de camera uit onze tas gepakt.

Zou ik dan daar de monopod hebben laten liggen?

In de auto gestapt en terug naar het bos, nou mooi niks gevonden,

monopod echt foetsie ;-(

Balorig schopte ik tegen een hoop bladeren

en.....

daaronder lag mijn monopod!

De laatste foto's zijn van een bezoekje aan Landgoed Elswout.

Ook daar alle paddenstoelen foetsie...

Maar met de Napolitaanse Cyclaampjes kon ik even leuk spelen,

en ik leek zelfs de goocheldoos weer een beetje terug gevonden te hebben ;-)

Slotwoordje:

En het goede nieuws is dat ik gisteren weer meer paddenstoelen in het bos vond!

Nu de 'verdubbelaar' nog zien te vinden....

't Is weer voorbij....

♫

't Is weer voorbij die mooie zomer

Die zomer die begon zo wat in mei 

Ah, je dacht dat er geen einde aan kon komen

Maar voor je 't weet is heel die zomer

Al weer lang voorbij

♪♪♪

Nanana na nana

nanana nana na nana

♫

Met dit refrein van het overbekende lied van Gerard Cox

blik ik vandaag terug op die mooie lange zomer

en toon ik nog wat foto's die in die zomermaanden maar nooit

 in mijn blog aan de beurt kwamen.

En hoe kan ik dan beter beginnen dan met

Zonnige Zonnedauw.

'Die zomer die begon zo wat in mei'

Nou, dat zong Gerard, maar de zomer 2014 begon al veel eerder.

Op zondag 9 maart gaf de thermometer al een zomerse 20 graden aan

en ging ik met Von kijken of de Zandbijtjes al vlogen.

En dat deden ze!

Hier de Grijze Zandbijtjes.

Dit is een andere soort, waarvan ik echter de naam schuldig moet blijven.

Toen we lang genoeg tussen de bijtjes hadden gelegen maakten we nog een 

wandeling over de  mooie Buitenplaats Boekesteijn

en amuseerden we ons even lekker met de in bloei staande Prachtframboos.

Later zijn we nog eens terug geweest om de mooie oranje vruchten

te fotograferen, maar helaas,

zo als alles dit jaar, waren ook deze vruchtjes er al heel vroeg in het seizoen,

en waren wij dus te laat.

Juffertjes en Libellen heb ik de afgelopen zomer nauwelijks gefotografeerd,

en waarom niet?  Geen idee, volgend jaar dan maar weer.

Dit Juffertje zat op mijn harde schijf echter nog te wachten op een plekje in mijn blog.

Met de zomer in mijn bol moest ik natuurlijk ook weer een beetje experimenteren ;-)

Traditiegetrouw ging ik met Ghita naar de hei om de reeën in het 

veldje met wilde radijs te  fotograferen.

Ook op deze 13e juni liet de zomer zich van haar beste kant zien.

Dat betekende echter wel fel licht,  zelfs in de vroege avond.

Het veld met wilde radijs was trouwens niet wat het andere jaren was.

Dit keer werd het in twee gedeelten ingezaaid, 

en de ene kant was al te hoog, de andere kant nog veel te laag.

De foto's werden dan ook niet zoals ik me die gewenst had,

maar vooruit,  toch nog maar in het zomerblog 2014.

Het gaat best nog wel een lange zomerserie worden, 

het was tenslotte een lange zomer ;-)

Midden in die zomer ging ik een weekje naar Brabant.

Daar heb ik, behalve de Heideblauwtjes, niet zo heel veel gefotografeerd

omdat ik vooral wilde wandelen en fietsen.

Maar vaak ging de camera wel mee.

Dus nog wat 'Vakantiekiekjes'.

Eerst wat macro's.

Hoornaar met prooi.

Voor het écht mooie had de prooi scherper moeten zijn,

maar ik vond het toch wel een mooie momentopname.

Ja, ook deze foto maakte ik met de macrolens.

Ik denk dat deze jonge Zanglijster niet helemaal in orde was.

Hij/zij bleef stokstijf zitten en ik kon dan ook met de macrolens heel dichtbij komen.

Na gedane zaken heb ik het diertje maar gauw met rust gelaten.

Gonnie kwam gezellig op bezoek en we gingen samen op weg naar de  Heideblauwtjes.

Onderweg  viel mijn oog op iets wits,  ik dacht een bloemetje, tot ik mijn bril opzette.

Het bleek een mooi Donsvlindertje te zijn.

Langs de Beerze ontdekte Gonnie Weidebeekjuffers.

Alleen deze ene bleef lang genoeg zitten om te vereeuwigen.

Genoten heb ik van de prachtige vennen in het Brabantse Land.

De wolkenluchten deden ook lekker mee.

Daarvoor stapte ik toch wel even van de fiets.

De Kampina, prachtgebied.

Ik logeerde er dichtbij,  maar heb er voor mijn gevoel niet genoeg van gezien.

Nog maar een keertje terug dan.....

Nu eerst weer even zomeren in Loosdrecht,

heerlijke boottochtjes op hoogzomerse dagen.

Op één van die tochtjes ontdekte ik een eilandje met heel veel vogels.

Vooral meeuwen, maar ook visdiefjes, waaronder jonge,  die nog gevoerd werden.

Ze zaten zó leuk op de vele paaltjes die om het eilandje heen staan.

In de vroege ochtend van 18 juli stapte ik al voor zonsopkomst in mijn bootje.

Meestal is het water dan nog spiegelglad,  

dus de camera ging  mee om te proberen die visdiefjes te fotograferen.

Tja,  het water was alles behalve spiegelglad,  het bootje deinde dan ook veel te veel

om met de telelens vogels te fotograferen, maar wat was het heerlijk....

Statief, filters, lange sluitertijden....

dat kun je vanuit je deinende bootje allemaal vergeten.

Volgend jaar zomer dit vroege avontuur toch nog maar eens over doen

en dan mét al die attributen aanleggen op één van de eilandjes....



En de zomer wist maar niet van ophouden.
Afgelopen week kon ik op  vrijdag nog de plassen op,
en zaterdag zat ik op het strand!
En dat begin oktober!!

Gisteren begon het dan toch echt een beetje herfst te worden,
maar Von en ik vonden nog volop bloeiende Parnassia.

Dit keer niet in een natte duinvallei,

maar gewoon bij ons in de regio.

Wat een verrassing!

Een waardig afscheid van een uitzonderlijk mooie zomer.

Slotwoordje / Slotliedje ;-)

We werden weken lang verwend

Maar ach aan alles komt een end

Nu zit ik met mijn foto's in de regen hier

♫

't Is weer voorbij die mooie zomer

Die zomer die begon zo wat in mei 

Ah, je dacht dat er geen einde aan kon komen

Maar voor je 't weet is heel die zomer

Al weer lang voorbij

♪♪♪

Nanana na nana

nanana nana na nana

♫