Hoewel het nog steeds hoogzomer lijkt is het inmiddels al half september en heb ik nog geen enkele libel in een blogje geplaatst, en dat terwijl ik ze wel gefotografeerd heb.
Hoogste tijd dus voor wat beelden:
Heerlijk als ze zo rustig blijven hangen.
Hoogste tijd dus voor wat beelden:
Op een mooie ochtend ging ik op pad voor de Bandheidelibellen.
De mooie rode mannetjes kon ik helaas niet vinden,
maar met een bedauwd vrouwtje nam ik uiteraard ook wel genoegen ;-)
Ik moest constateren dat ik het moeilijk vind om libellen goed te fotograferen.
De vleugels zijn eigenlijk het allermooiste deel van de libel,
dus die wil ik het liefst scherp in beeld, maar ook de kop moet toch wel scherp,
én ik wil een mooie achtergrond.
Het werd dus een beetje schipperen, vleugels niet helemaal scherp,
maar ja, de achtergrond is dan wel weer naar mijn zin ;-)
Uiteindelijk kom ik dan telkens tot de conclusie dat ik het licht
en het totale plaatje toch belangrijker vind dan een volledig scherpe libel.
Die ochtend speelde ik ook nog even met het Helioslensje.
Deze foto kreeg al een plaatsje in de serie 'Op zijn Russisch'
maar ik vond dat hij hier toch ook niet mocht ontbreken.
De volgende ochtend stond er een andere,
maar niet minder mooie libellensoort op mijn programma:
De Vuurlibellen
Mannetje Vuurlibel doet zijn naam eer aan:
hij is werkelijk prachtig rood van kleur.
Ik had op deze locatie al een paar keer rondgeneusd
maar het was de eerste keer dat ik er in de vroege ochtend kwam.
Zoals ik al vermoedde kwam het zonlicht door veel hoge
bomen pas laat op het veld.
Dat betekende in de hele vroege uurtjes weinig en wat saai licht
maar het positieve was dan weer dat ik er niet al te snel
last kreeg van te fel of te hard licht.
Het vrouwtje is wat minder uitbundig van kleur,
maar mag er toch zeker ook wel wezen met die mooie goudgele accenten
en haar prachtige blauwe ogen.
Leuk detail bij deze foto vind ik de kleuren en vormen van het perzikkruid
die mooi terugkomen in het onscherpe mannetje in de achtergrond.
Toen de zon hoog genoeg kwam om de bomen in de achtergrond te verlichten
werd het licht wat speelser en kleuriger.
'Just hanging around'
Ik vond er ook zo'n mooie grote 'helicopter":
Vrouwtje Blauwe Glazenmaker
Heerlijk als ze zo rustig blijven hangen.
Ik kon nu op mijn gemak ook het Helioslensje er even bij pakken .
"Zoek de verschillen" ;-)
Vorige week ging ik samen met René nog eens terug naar de Bandheidelibellen.
Bij aankomst was het even flink schrikken want het veld was gemaaid,
maar gelukkig, net niet helemaal, en op het overgebleven stuk vonden we nu
die prachtige rode mannetjes!
Het was een nevelige ochtend met dus volop dauw.
Deze foto is een stevige crop.
Doordat ik dus op grotere afstand fotografeerde gaf
f/3,2 voldoende scherptediepte op de libel.
Deze foto maakte ik wel van heel dichtbij en f/13 blijkt dan nog niet genoeg
om zowel vleugels als kop binnen de scherptediepte te krijgen.
Kopje zou scherper moeten, maar ik vind het zo nog net acceptabel.
De nevel ging deze ochtend helaas over in hardnekkige mist en bewolking,
waardoor ik de meer sprankelende beelden die ik in mijn hoofd had niet heb kunnen maken.
Slotwoordje:
Die beelden die ik nog in mijn hoofd heb ...... ja, ik heb het gevoel dat ik nog een heleboel kansen en mogelijkheden laat liggen, wie weet lukt het dit seizoen nog, en anders, ach, dan ga ik volgend jaar weer vrolijk verder ;-)