Het zal niemand ontgaan zijn: Het is weer paddo-tijd!
Altijd weer heerlijk om in het bos te struinen op zoek naar iets leuks.
Maar 't valt me dit jaar niet mee om daar iets speciaals van te maken.
Met iets speciaals bedoel ik niet een bijzondere paddenstoel, maar een foto die weer iets anders is dan wat ik in voorgaande jaren maakte.
Voor mijn gevoel ben ik daar nog niet echt in geslaagd, maar dit tiental paddo-foto's verdient toch wel een plaatsje in mijn blog:
Een paddenstoel van de juiste naam voorzien blijft moeilijk,
dit zou een Knolhoningzwam kunnen zijn.
Hij lijkt een pruikje te dragen ;-)
Ik ben dol op Geweizwammetjes, maar de meeste zijn nog heel erg klein.
Nou ja, dat biedt dan weer mogelijkheden in de komende weken,
als ze wat groter worden.
Op het eerste gezicht zijn dit allemaal onscherpe zwammetjes,
pas bij de tweede blik ontdek je het scherpe exemplaar.
Dat maakt deze foto voor mij wel boeiend.
Het afgelopen jaar ben ik steeds meer de voorkeur gaan geven aan veel licht in een foto,
bij paddenstoelen in het donkere bos is dat nogal lastig,
en daarom was ik blij dat ik toch een fris en licht plaatje wist te maken.
Ook hier zachte en lichte tinten,
en zelfs weer een voorzichtige 'verdubbelaar'.
Tot mijn genoegen vond ik takjes met de mooie 'Witte oorzwammetjes'.
Ik heb er heerlijk meegespeeld, maar eenmaal thuis had ik het idee
dat ik er veel meer mee had kunnen doen.
Dus ging ik samen met Von twee dagen later terug.
Helaas, de meeste zwammetjes waren intussen al bruin en lelijk,
wat gaat dat toch snel, maar met goed zoeken was er nog wel wat
bruikbaars te vinden.
Bij de vorige foto's richtte ik de camera omhoog om het licht door de bomen
in de achtergrond te krijgen, nu koos ik ervoor om de door de zon beschenen
beukenbladeren op de grond als voor- en achtergrond te nemen.
Met de witbalans op automatisch kreeg ik deze heerlijke zachte roze tinten.
Verrassend!
Zulke mooie zwammetjes verdienen ook nog even een close-up.
Voor het eerst vond ik dennenappels met daarop zwammetjes,
ik geloof dat het Muizenstaartzwammetjes zijn.
Ik moet bekennen dat ik hier in de nabewerking met de kleuren heb zitten stoeien,
't is nu wat onnatuurlijk, maar toch sprankelender dan het wat saaie origineel.
Ook deze kleurtjes komen grotendeels voort uit de nabewerking
mogelijk wat teveel van het goede, maar soms moet je toch eens wat anders proberen,
als het bij het fotograferen zelf niet lukt.
Slotwoordje:
Zo, en nu heb ik wel weer inspiratie gekregen om weer naar het bos te gaan!
't Is helaas grauw en grijs buiten, maar ik ga toch een poging wagen.
