Kokmeeuwen in gevecht

Tijdens mijn fijne kanotochtje maakte ik nog meer plaatjes, en één serie daarvan hield ik nog even achter om er een apart blogje van te maken
( tenslotte was de vorige al weer lang genoeg! )



Een hele poos had ik mijn kano stil gelegd om het doen en laten van de kokmeeuwen te observeren,
bij deze drukke en lawaaiige vogels valt altijd wel wat te beleven, zo ook nu:

In de vorige serie liet ik al wat plaatjes van kokmeeuwen in de vlucht zien,

maar op een gegeven moment werd het spannender...

Een tweede meeuw verschijnt in  'mijn vizier'

De eerste meeuw wil daar niets van weten en begint luidkeels te protesteren

Als dat niet helpt om de tegenstander te verjagen wordt in een duikvlucht  

de achtervolging ingezet

Die gezamenlijke duikvlucht mis ik,  omdat ik gelukkig de tegenwoordigheid van geest

heb om de belichtingscompensatie bij te stellen,  maar op het water treffen ze elkaar

en vliegen ze elkaar in de haren,  ehhh.... in de veren ;-)

Vrijwel meteen lijkt de strijd gestreden, maar ..

opnieuw gaan de kokmeeuwen in de aanval

De strijd is heftig, de veren vliegen nog net niet in het rond

'Zo,  en nu heb ik je te pakken!'

Oeps, waar is die andere nu?

Tja,  ik tel vier vleugels,  dus ergens moet ie toch zitten ;-)

Slotwoordje:

Mijn kanotochtje op deze mooie zomerse dinsdagochtend duurde maar liefst 5 uur, dus hoezo 'tochtje',

zeg maar 'tocht!'

Voor deze fotoserie had ik slechts een minuutje nodig, zó snel gaat zo'n vechtpartij!

Met de kano er op uit!

Wie mijn blogje al wat langer volgt, die weet dat ik af en toe zo gek ben om mét camera in de kano te stappen voor een tochtje over de Loosdrechtse Plassen. 
Afgelopen dinsdag deed ik dat eindelijk weer eens, en ik bedacht dat het helemáál niet gek is!   Het enige gekke is dat ik het al veel te lang niet meer gedaan heb,  de laatste keer was in mei vorig jaar,  maar na deze heerlijke dinsdagochtend weet ik weer hoe fijn het is,  dus deze tochtjes ga ik weer vaker maken!

 Om kwart over zes peddel ik richting de plassen, 

net te laat om rond zonsopkomst op een mooi plekje te zijn.

Volgende keer nog vroeger!

 Ik nader de Eerste en Tweede Plas, het water is nog spiegelglad.

Dat is een paar uur later wel anders op deze zomerse dinsdag!

Ik steek over en ga naar de Vuntusplas.

De Vuntus is grotendeels niet toegankelijk voor motorboten

dus voor kano's en roeibootjes is dit een paradijsje

Het fijne van de kano is dat je in allerlei verborgen hoekjes kunt komen,  

het nadeel van deze hoekjes is dat ik om te fotograferen bijna overal rommelige achtergronden heb,

tja,  je kunt niet alles hebben ;-)

 Het zou zo mooi zijn als de Zwarte Sterns hier net als twee jaar geleden weer broeden,

maar in het oerwoud van waterlelie en gele plomp tref ik alleen Kokmeeuwen

 Er zwemt nog één jong rond, een puber,  gossie was is ie  lelijk ;-)

 Mama Kokmeeuw bewaakt haar kleine nog goed

Vanaf haar uitkijkpost houdt ze alles in de gaten

 De rest van de kleine kolonie slaat alarm

en geeft mij de gelegenheid om Kokmeeuwen-in-de-vlucht te fotograferen

Er was nog een leuk intermezzo,  die foto's plaats ik een volgende keer, want dit blogje gaat al weer ouderwets lang worden. De laatste tijd probeer ik echt de lengte van mijn blogjes binnen de perken te houden, maar ach, dit wordt gewoon een keer een lekker lang beeldverslag van een verrukkelijke ochtend op het water, yes,  het is eindelijk zomer!!

 Ach zo lief,  deze jonge Boerenzwaluw!

Er zaten er een heleboel, en ik kon heel dichtbij komen, maar toen...

Ik heb vandaag mijn oude Tamron 70-300mm meegenomen ipv de zware Sony 70-400,

en ik moet zeggen dat de Tamron in de kano echt veel handzamer is,

maar de autofocus wil nog wel eens blijven zoeken, en maakt dan een hoop herrie,

zo ook nu, dus wég zwaluwen,  op deze ene na 

en die bleef zitten omdat ie nog eventjes een poepje moest doen ;-)

 Dan maar proberen zwaluwtjes in de vlucht te pakken.

Niet te doen,  wat zijn ze snel, geen succes dus, maar wat zat ik daar heerlijk op het

water met het zonnetje op mijn rug!

 Tijd om even te relaxen en te genieten

 Er zijn inmiddels al een paar uurtjes verstreken,  de knoppen van de waterlelies,

 die in de vroege ochtend nog gesloten waren,  zijn nu open

Paradijsje toch?

 Ik duik weer de 'bush bush' in en vind deze waterkip,  ofwel jonge waterhoen

 Tja, ik schreef het net al, een rustige achtergrond kun je hier echt vergeten

Hier is het helemaal een rommeltje, 

maar ik vind die grote groene poten van het waterkippetje zo grappig ;-)

 Mama Fuut heeft zich  met haar jong ook tussen het vele groen verstopt

 Het Visdiefje zit mooi op een paaltje,  dus gelukkig deze keer niet zo'n rommeltje ;-)

 Ik ben al op de terugweg als ik papa fuut met een visje zie.

Dat kan alleen maar betekenen dat mama met jongen ook in de buurt is,

en ja, in de verte zie ik ze.

Wat is de kano nu handig!  

 Rap peddel ik naar de plek waar ik verwacht dat ze elkaar ontmoeten

Yep, gelukt, precies op tijd!

Het voermomentje had ik ook, maar ze draaiden net van me af, 

zat ik naar de achterkantjes te kijken ;-(

Slotwoordje:
Het gebruik van de oude Tamronlens valt me nog niet eens  tegen, als ik naar de kokmeeuwen van vorig jaar kijk, ja,  dan zie ik echt wel kwaliteitsverschil,  maar ja, soms is lichtgewicht en klein formaat gewoon effies  handiger ;-)

Wat hadden we een heerlijke zomerweek!  

Blogjes kijken kwam er dan ook nauwelijks van,  maar de komende dagen ga ik de achterstand weer inhalen hoor!

Een maandagochtend op de Westerheide

Even 4 weken terug in de tijd

 Op een vroege maar mooie maandagochtend ( 25 juni ) ga ik met Remco naar de Westerheide

want Remco wil hier dolgraag de reeën fotograferen

 Natuurlijk gaan we eerst naar het veldje met Wilde Radijs,  de bloei  is nu echt over het

hoogtepunt heen, maar het blijft toch een prachtig gezicht, deze reebok in het ochtendlicht

 Het kleurige Vingerhoedskruid is deze zomer een leuk extraatje,

toch echt een stuk beter dan de donkere achtergrond van het bos

Remco is helemaal in zijn nopjes,  hier kwam hij voor!
Maar de reeën trekken zich al gauw terug in de dekking,  en omdat ik Remco  nog meer
van deze prachtige dieren voor zijn lens gun, neem ik hem mee naar de andere kant van de hei

 Zoals ik hoopte, laten de reeën zich hier vaak en goed zien

Alhoewel ze er natuurlijk ook wel eens vandoor gaan :-(

Maar ook dat levert altijd wel een aardig actieplaatje op

 Deze reegeit blijft wel eventjes mooi poseren

en als ze dan rustig wegloopt zie ik door mijn zoeker dat prachtige lichtrandje 

dat ontstaat door het zachte tegenlicht

Gauw op mijn display checken of dit er mooi opstaat..  helaas, het effect valt me een beetje tegen, tja, een mens is ook nooit tevreden ;-)

(foto gemaakt door Remco)



Slotwoordje:
We hadden een heerlijke ochtend, waarbij het weer ons ook nog eens goed gezind was. Remco reed dik tevreden terug naar huis en tevreden mag hij zeker  zijn over wat hij fotografeerde,  kijk maar even naar zijn mooie fotowerk  http://rvdaalen.blogspot.nl/2012/07/opzoek-naar-reeen-in-wild-radijs.html


   

Terug naar de Larense Kermis

Vorig jaar gingen Yvonne en ik naar de Larense Kermis om te proberen die snelle en kleurige wereld te fotograferen,  en oei, dat viel niet mee!
Mijn blogje eindigde ik dan ook met de woorden:
'Ik heb beslist een heleboel fout gedaan,  maar van je fouten leer je,  dus ik ga graag nog eens in de herkansing. Dan wil ik van die mooie platen maken, van jonge meiden met wapperende haren in een of andere razendsnelle attractie,   en van glunderende kindersmoeltjes in de draaimolen'  
Nou, dit jaar, op  maandagavond 2 juli,   gingen we dus in de herkansing....

We zijn er nu vroeger in de avond, de klok van de St. Jansbasiliek vertelt dat het 10 voor 8 is,  

dan zitten er vast nog wel kindertjes in de draaimolen...

Geboren en getogen in dit Gooische dorp, heb ik in mijn jeugd heel wat uurtjes in deze kerk doorgebracht. 

En de kermis?  Ja,  die is ook een en al jeugdsentiment,  die heeft dan ook nog steeds een speciaal plekje in mijn hart

Daarom ben ik een beetje verbaasd over deze Walking Waterballs.  

Ik vind ze meer in een attractiepark horen dan op 'mijn' kermis, maar....

ze leveren bij het laagstaande zonnetje wel heel aardige plaatjes op

Even langs de boze toverheks bij het spookhuis, en dan komen we bij de draaimolen, en...

we  zijn toch wéér te laat

Het is inmiddels al weer kindertjes-bedtijd, en er wordt niet meer gedraaid :-(

Toch is het nog steeds licht, en dat maakt eigenlijk het fotograferen alleen maar moeilijker, 

want nu heb ik de keuze tussen korte en lange sluitertijden, 

ofwel stilstaand/bevroren of beweging

Ik probeer een compromis te vinden en zowaar,  ik heb die wapperende haren te pakken!

De Spinning Coaster is de grootste achtbaan van ons land,

geweldig om te zien,  maar ik heb niet de behoefte om er in te stappen :-)

Toch is zo'n compromis is niet altijd de beste keuze,  

meer beweging/ snelheid was misschien toch wel flitsender geweest,  

Voor 'bevroren' is er nu net teveel bewegingsonscherpte,
en voor beweging en snelheid is het te weinig.

Achteraf kun je je zelf dan wel voor je hoofd slaan dat je niet nóg meer hebt uitgeprobeerd ;-)

Mission Space

De absolute blikvanger van de kermis is  de 80 meter hoge Mission Space.

Het is net een hijskraan met twee armen, waar aan beide uiteinden een gondel hangt.

De mast en armen zijn versierd met duizenden  ledlampjes,

tja,  deze attractie had ik ook in het donker moeten fotograferen,
heb ik niet gedaan, stom, gemiste kans

Echt relaxed zitten de passagiers niet in de gondel....

Net als vorig jaar lukt het me niet om van de botsautootjes de gewenste foto's van te maken.

De linkerfoto is uit balorigheid met een lange sluitertijd gemaakt,  

rechts is het me in elk geval gelukt om de lichtsporen achter de autootjes in beeld te brengen,

maar verder....nee...
Ik heb inmiddels wel een heleboel redenen om volgend jaar wederom naar de kermis te gaan!
En dat is prima want het is o zo leuk om van alles en nog wat uit te proberen in deze kleurige en beweeglijke heksenketel ;-)

De Snow Jet

De hele avond kijken we al lonkend en vol voorpret naar de Snow Jet,

maar voor deze ijzige attractie in winterse sferen, die tot

de mooiste snelheidsmolens van Europa behoort, 

wachten we bewust tot het donker is

Het wordt weer spelen met sluitertijden, en bij 1/20 sec krijg ik de enthousiaste dame 

nog net goed in beeld, terwijl je toch  de snelheid van de snowjets ziet,

hihi,  begin ik het te leren?

Sluitertijd van 2,5 seconden levert een heel ander beeld op!

Ook wel gaaf, vooral door het effect van de gekleurde lampen, 

en de lichtjes die sneeuwvlokken suggereren

Nog een keer 2,5 sec, maar nu terwijl de Snow Jet stil staat.

Door de lange sluitertijd zie je extra veel lichtjes, en komt deze schitterende attractie

in mijn ogen erg mooi uit de verf

(alle foto's vanaf statief gemaakt met de 16-80mm lens) 

Slotwoordje:

Het was samen met Von weer een heerlijke en gezellige kermisavond,  en wat mij betreft zetten we deze traditie ook volgend jaar weer voort Von! Ooit gaan we het leren, toch?

Het grappige is dat we samen op pad zijn, maar allebei helemaal op gaan in ons eigen ding,  dus ik heb geen idee van de foto's die Von gemaakt heeft,  maar ik ben uiteraard wel razend benieuwd.

Onze blogjes gaan gelijktijdig online,  dus ik laat me graag verrassen.....