Tengere Beukentaailing

Je hebt klein, kleiner, kleinst.
En met mijn macrolens ben ik vaak op zoek naar dat 'kleinst', om de eenvoudige reden dat het me fascineert om iets in beeld te krijgen, dat je met het blote oog nauwelijks kunt zien.
Zo zat ik afgelopen week op de knietjes in het bos en zag ik hele kleine witte stipjes tussen de afgevallen beukenblaadjes.
Dat ging ik natuurlijk eens nader bestuderen....

En dan kijk je door je lens en openbaart zich zo'n klein en verrassend miniwereldje,

een ieniemienie zwammetje dat op het steeltje van een beukenblad groeit

Het is de Tengere Beukentaailing

( Marasmius setosus)

Het zwammetje groeit op halfvergane beukenblaadjes

en is zeer zeker tenger  maar eveneens zeer zeker

níet taai ;-)

Tja,  en dan zit ik 's avonds thuis naar de foto's te kijken en dan denk ik:

'Met dat zwammetje had ik toch meer moeten kunnen doen?'

 Vanmiddag zocht ik ze  dus weer op, 

met het doel daar eens even leuk mee te gaan spelen

Het is bewolkt weer,  waardoor de beukenblaadjes 

op de grond heel gedempt van kleur blijven,

en net als ik denk : dat heeft ook wel wat.....

 .. valt volkomen onverwacht het zonlicht in het bos

en zie ik op mijn schermpje een totaal ander beeld verschijnen.

Gauw nog een keertje afdrukkken!

Bij alle foto's van vanmiddag staat de witbalans

tussen daglicht en bewolkt,

en ik heb naderhand niets meer aan de kleuren bewerkt

Het waren maar een paar minuutjes, toen was de zon weer weg,

maar wat was ik er blij mee!

Slotwoordje:

Dit keer ging ik eens goed voorbereid op pad:  rijstzak  en draadontspanner mee, en ik heb telkens de spiegelopklapfunctie gebruikt om elke trilling van de camera te voorkomen.  In live-view heb ik bij het scherpstellen flink uitvergroot, en ik moet zeggen, dat  dit alles bij elkaar  toch wel dé manier is om dit kleine spul een beetje netjes in beeld te brengen,  ik ben er zelfs tevreden over,  en, hihi,  dat gebeurt niet zo vaak ;-) 

't is weer Bronsttijd!

Ja,  het is weer Bronsttijd!  In de Amsterdamse Waterleiding Duinen strijden de Damherten weer om de gunsten van de vrouwtjes,  een indrukwekkend gebeuren om mee te maken, dus in de afgelopen weken nam ik een paar keer een kijkje in de AWD.
Tja,  ik weet natuurlijk dat ik een superochtend zoals vorig jaar hoogstwaarschijnlijk nooit meer zal beleven, maar  het spektakel blijft gewoon geweldig, en natuurlijk ga ik de uitdaging aan om toch met wat aardig fotowerk thuis te komen

Mijn eerste bezoekje is op zondag 7 oktober, een mooie ochtend,  

met goed licht en met redelijk wat actie in het veld, 

maar vooral ook een ochtend waarop er veel mensen op de been zijn

En dan krijg je dit:  knalroze rugzakjes in je achtergrond ;-(

Zoals op de eerste foto te zien is, kon ik dat wel redelijk wegklonen, maar Bronst op zondag, nee, dat is het niet voor mij,  dus ik vertrek al om 9.00 uur  en ga lekker paddenstoelen fotograferen!






Maar de volgende ochtend ben ik weer present, een mooie en frisse maandagmorgen met wat nevel,
dit gaat het vast helemaal worden!
Eh... niet dus,  er is vrijwel niets te beleven, maar ik kom wat Bloggers tegen,  dus we hebben het wel heel gezellig.  Dan gaat ook de zon nog weg, tja,  het zit niet altijd mee

Ghita en ik gaan een rondje lopen, en dan zien we eindelijk een burlend hert.

Heel vaag zijn zelfs de ademwolkjes te zien

 Een tweede hert komt erbij,  nu gaat het gebeuren?

 Nee, veel geschreeuw en  weinig wol,  in een vrije variant:

Veel geburl en weinig lol  ;-)

 De meeste herten liggen te rusten,  dit hert ligt wel heel decoratief in het zonnetje, 

dat er af en toe nog even doorkomt

 De haartjes komen in het tegenlicht altijd zo mooi uit

Tot zo ver de maandagochtend,  Ghita en ik lopen door het bos terug naar de Zandvoortselaan, en onderweg fotograferen we voor de afwisseling maar weer eens paddenstoelen ;-)

De volgende dag, dinsdag 10 oktober,  is Ghita met Henk en Cees op stap in de AWD, en voor de gezelligheid voeg ik mij aan het eind van de middag nog even bij hen.

Gezellig was het zeker, leuk om Henk en Cees ook weer eens te zien, maar Bronst, daar was niet echt veel van te merken

Van deze middag vond ik alleen deze foto de moeite  van het plaatsen waard

 Nieuwe week, nieuwe kansen.

Op maandag 15 oktober ben ik er weer, net als Peter die zijn vaste plekkie weer heeft ingenomen, 

en later kom ik ook Kees  weer tegen.

In het veld is verder weinig te beleven, alleen dit hert kijkt me vermoeid aan.

Is dit de oude Opa van vorig jaar?  of toch een ander hert met gehavend gewei?

 Ik ga een kijkje in het bos nemen, in de bosrand sta ik tegenover dit hert,
dat me  me zeer indringend aan kijkt, 

ik vind het gewoon eng, en zoek gauw een ander plekje

 Dat blijkt een goed idee te zijn, want hier is veel actie.

De gevechten die ik kon fotograferen zijn echte 'takkenfoto's' geworden, 

en liggen dus in de prullenbak.

Maar dit was wel spannend,  Damhert en kleine hinde draaien telkens om elkaar heen..

dit vrouwtje lijkt me nog zo klein, nog zo jong??

 Ehhh....  ze is blijkbaar toch al wel oud genoeg voor dit spelletje ;-)

 Na de daad nog maar weer even de macho spelen,

met de tong op zijn schoenen
graven en burlen

 Heer en Meester van het bos

 Als het rustiger wordt in het bos, voeg ik me weer bij Peter,

die standvastig  en geduldig op zijn plek in het veld is blijven staan.

Hier beleef ik nog even wat mooie  momenten.

Dit hert lijkt recht op me af te denderen

 Dan komen er twee vanuit het bos het open veld op,  

camera's in stelling,  hier liggen kansen......

 Ik denk wel eens aan een mooie lens met een vast brandpunt, 

maar nu hoor ik Peter ( met vaste 400mm)  tegen de herten zeggen:   niet te dichtbij alsjeblieft!

Tja, zo'n lens heeft dus duidelijk ook wel zijn beperkingen.

Met mijn zoomlens kan ik  lekker variabel uit de voeten

 Intussen lopen de herten dreigend zij aan zij,  

je voelt de spanning, ieder moment kunnen ze elkaar aanvliegen

Maar het gebeurt niet :-( 

Ze verdwijnen in de bosjes,  en wij pakken onze spullen in en gaan huiswaarts.

Het is weer mooi geweest

Slotwoordje:
De bronst is nog niet voorbij,  de komende week hoop ik nog een keertje te gaan kijken, dus wie weet, zit er nog een vervolg in het verschiet.  Een stevige vechtpartij zou ik toch nog wel aardig vinden....

Hallucinaties ??

Had ik laatst al eens last van de Tropenkolder, nu geloof ik dat ik een beetje begin te hallucineren...
Ik zie dingen die er niet zijn....
En echt,  ik heb niet van de paddenstoelen gesnoept :-)

Wat is er met  me aan de hand?

Nou, valt wel mee hoor,  ik ben gewoon een nieuwe vorm van fotograferen aan het ontdekken,  spelen met licht, reuzeleuk,  en oh zo verrasssend!

Paddenstoeltjes zijn daar een heel geschikt onderwerp voor, dus ik heb vorig weekend vele uurtjes in het bos gespeeld,  en een paar verrassende resultaten laat ik hier zien

'Lord of the Rings'

Daar doet deze setting me aan denken

Een heel mysterieus, en bijna sinister, berglandschap.

Ik had graag meer met dit onderwerp gedaan, maar ja, 

een hoge boomstronk,  erg donker in het bos en...

geen statief bij me, 

andere pogingen zijn dus jammerlijk mislukt

 Een klein Amethistzwammetje, ofwel Rodekoolzwammetje, tussen het mos

Die vage mosjes vind ik iedere keer weer mooi

Niks mis mee met deze twee foto's, maar ik mis iets,  ik wil het spannender, 

en ik begin te begrijpen dat een bepaalde lichtval hiervoor een onmisbaar ingrediënt is

Als ik op een mooie zondag met Von in het bos loop, en we dit ieniemienie oranje

zwammetje tussen het mos vinden,  ga ik eens experimenteren met tegenlicht en zon

 Wow,  dit heeft wel wat!

Het lijkt haast wel een bosbrand op de achtergrond

 Dit is leuk spelen zo!

 Hoedje had net even scherper moeten zijn, jammer.

Tja, dit keer wél statief bij me, maar dat bleek onbruikbaar in deze situatie.

Ik kon niet voldoende dichtbij komen, en bovendien is het echt draaien en zoeken

voordat je de juiste lichtval krijgt. Die flexibiliteit heb je met statief gewoon niet

 Om het af te leren nog maar eentje

Nou, afleren wil ik dit niet,   hiermee wil ik graag verder experimenteren.

Nu zat het er niet meer in,  want,  al lopen paddenstoeltjes niet weg,

het licht verandert wel steeds,  en al gauw was de zon achter het zwammetje weg,

dus was ook de sfeer meteen helemaal verdwenen.

Erg jammer voor Von, want die kreeg deze kans nu niet meer, 

terwijl zij juist degene was die het paddenstoeltje ontdekte

 Een heel ander plaatje, maar wel op min of meer dezelfde manier gefotografeerd:

Van onder af,  tegen het licht in.

Ik vind het telkens zo verrassend dat je dingen in de achtergrond ziet, 

die er helemaal niet zijn, hihi,  je gaat echt aan je zelf twijfelen, 

of je niet toch van de paddestoelen gesnoept hebt en een beetje aan het hallucineren bent ; -) 

Zo zie je hier, maar ook bij de vorige foto's, mosjes die er echt niet staan.

Ik weet niet precies hoe dat ontstaat, maar het komt denk ik door een 

bepaalde hoek waar onder het licht in het lenzenstelsel binnenvalt.

Dezelfde zwammetjes als de vorige foto, maar nu met veel groter diafragma,

f/3.5  terwijl de andere foto f/11 is.

Hier zie je nog beter wat ik bedoel,  vage mosjes in de achtergrond,  

die er in werkelijkheid niet zijn, en ook een dubbel mosje, 

terwijl de camera toch echt niet bewogen is.

Slotwoordje:

Het mag duidelijk zijn,  ik vind dit een fascinerende  en zeer verrassende manier van fotograferen.

Lang niet iedereen zal hier van houden, want smaken verschillen, en da's maar goed ook, de wereld zou anders bijzonder saai zijn!

Herfst-juweeltjes

Het is herfst, dus het is weer paddenstoelentijd!

Ik ben dan ook al diverse keren het bos in geweest, want ik vind het heerlijk om me met de macrolens uit te leven op al die wonderlijke paddestoeltjes.  En wat zo fijn is:  ze lopen of vliegen niet weg,  dus je hebt de tijd om van alles en nog wat uit te proberen, en reken maar dat ik dat uitgebreid gedaan heb!
Er is een creatieve serie in de maak, maar eerst een verzameling van diverse kleine juweeltjes

In de Amsterdamse Waterleiding Duinen weet ik een tak te vinden, 

waarop ieder jaar de  zeldzame Kopergroenbekerzwam groeit.  

Dit keer liep ik in een ander deel van de AWD, en mijn oog viel op een tak 

met groene verkleuring, toch even kijken,  en ja inderdaad,  

de verkleuring bleek afkomstig te zijn van dit piepkleine  blauw/groene zwammetje

In eerdere blogjes noemde ik dit de Gewone Kopergroenbekerzwam, maar dat is niet correct. 

Er bestaat nl. ook nog een Grootsporige Kopergroenbekerzwam, eveneens zeldzaam, 

en het verschil is alleen door microscopisch onderzoek vast te stellen.

Ik moet hem dus alleen maar  Kopergroenbekerzwam noemen, aldus Waarneming-nl

Een zoektocht door het bos levert in deze tijd van het jaar altijd mooie vondsten op

Ik was in mijn nopjes met deze Judasoortjes in het zonlicht

Maar het werd pas écht leuk toen ik eens lekker ging zitten spelen met de belichting.

Mijn camera gaat tot twee volle stops in de min bij de belichtingscompensatie, 

maar dat vond ik hier niet genoeg.

Dus van diafragmavoorkeur naar de M-stand, en steeds korter belicht.

Dit resultaat vind ik erg verrassend, en ik vind het heel mooi dat er

 een soort aureool achter elk zwammetje zit

Ik kreeg er schik in, dus nog maar een.

Net een ketting van oplichtende oortjes in het donkere bos

Geweizwammetjes,  ik vind ze zo mooi, maar ze zijn zó  piepklein!

En als er dan guttatiedruppeltjes opzitten, dan zijn die dus nóg kleiner.

Ik kreeg ze helaas net niet scherp genoeg

Nee, het is echt geen 'plantenspuitwerk', geregend had het ook niet,

en dauw is er niet midden op de middag.

Dus het moeten guttatiedruppeltjes zijn.

Zwammen nemen voeding en vocht op uit het natte hout, 

en het overtollige vocht moeten ze weer kwijt,

het is een soort zweten

Als speldenknopjes zo klein.... Paarse Knoopzwammetjes.

Op de boomstronk leek het niet meer dan een paars vlekje, 

maar wat is het van dichtbij dan toch verrassend mooi!

Ik zou mijn macrolens echt niet meer willen missen

Naast de Paarse Knoopzwammetjes deed Von deze ontdekking.

Ik zie hierin een openstaand schatkistje met juwelen.

En je wilt niet geloven hoe klein dit is,  pakweg een centimeter breed.

Op de site van Vroege Vogels, waar ik de foto had geplaatst, 

en waar hij boven de Nieuwsbrief stond,

werd me verteld dat dit jonge Porceleinzwammetjes zijn,

toch weer leuk om te weten

Zo,  en nu genoeg gezwamd,  en nog even een ander juweeltje uit het herfstbos:

'Kant'

En nog eentje,  is het niet fantastisch

dat een blad zo gracieus kan aftakelen?

Slotwoordje:
Tja,  daar waren al de Koraalzwammen,  nu wat kleine juweeltjes,  en er gaat dus nog meer gezwam komen, dat kan niet uitblijven, want er is zoveel te ontdekken, zowel wat betreft de paddenstoelen, als in de manier van fotograferen. 
Ik denk dat ik een volgende keer wat ga hallucineren.....