Rijp

Onverwacht was het gisteren in Zandvoort een prachtige zonnige winterochtend, en toen ik naar buiten stapte zag ik dat een groot gedeelte van het strand wit berijpt was. 

Tja, op deze mooie ochtend had ik echt niet gerekend, en ik moest dan ook snel beslissen wat ik er mee wilde gaan doen.  

Bos, duinen, strand?

Om geen tijd te verliezen koos ik voor het strand,  dat is het dichtste bij. 

Snel warme kleren aan en macrolens mee en hopen dat de zon de rijp niet te snel laat smelten.

Rijp en ijskristallen heb ik me nog vrijwel nooit aan gewaagd,  weer een leuke uitdaging dus!

Uiteraard vind ik de meeste rijp op de plaatsen waar de zon nog niet schijnt,

en daar begin ik dan ook met fotograferen.

Maar al gauw kom ik er achter dat ik hier dan wel mooi zacht licht heb,

maar spelen met licht en schitteringen is er niet of nauwelijks bij.

Dus ik zoek de zon op!

Ja, de kristallen komen zo toch wel beter uit,

en in de achtergrond heb ik de blinkertjes die ik zo graag wil.

Geïnspireerd door de winterfoto's van Yvonne, die zo totaal anders waren dan de mijne 

( Zie/lees 'Zoek de verschillen')  

heb ik er in de nabewerking eens wat mee zitten stoeien:

het beeld wat donkerder gemaakt en hogere kleurtemperatuur ingesteld.

Ja, zo springen de ijskristallen en schitteringen er misschien nog wel meer uit.

Ik weet eigenlijk niet wat ik nu mooier vind,

maar ik hoef er gelukkig niet tussen te kiezen ;-)

Deze eerste foto's zijn van rijp op het zand, 

maar eigenlijk had ik mijn hoofd om met schelpjes te gaan spelen.

Nee,  dit is nog niet het soort foto dat ik in gedachten had,

maar ik vind deze wel grappig, 

 ik zie er een beest in met een punkkapsel van ijs ;-)

Nu dan toch even alle aandacht voor de rijp op een schelpje.

Om zoveel mogelijk kristalletjes binnen de scherptediepte te krijgen,

moest uiteraard het diafragma dicht ( f/9 en bij de volgende foto f/11) en

daarnaast hielp het uiteraard  om de allerkleinste schelpjes uit te kiezen ;-)

Hetzelfde schelpje,  maar net als bij de derde foto een wat andere nabewerking toegepast.

Ik denk dat dit ook hetzelfde schelpje is,  maar dan vanaf de andere kant, met tegenlicht.

Ja,  het was weer heerlijk spelen daar op het strand!

Diafragma f/14. 

Dit is een waarde die ik als liefhebster van kleine scherptediepte vrijwel nooit gebruik ;-)

Uiteraard heb ik wel geprobeerd om ook iets met groter diafragma te doen.

Van dichtbij was dat geen succes, dan vind ik het écht heel moeilijk om de

 scherpte op het juiste punt te leggen,  maar op iets meer afstand kon ik met f/4.5  

nog wel een mooi zacht plaatje uit de camera te voorschijn toveren.

Slotwoordje:
Voor ik het wist was het 12 uur en werd het zonlicht toch wel erg fel,
waardoor uiteraard ook de meeste rijp verdween.
Jammer, ik had graag nog even door willen gaan,  en bijvoorbeeld eens met
de tussenringen willen stoeien.
Nou, wie weet krijgen we nog eens zo'n heerlijke winterochtend?

Tegen beter weten in

Een van de grootste 'attracties'  van de AWD is voor mij toch wel de Wilde Zwanen, op de voet gevolgd door de Grote Zaagbekeenden. Deze fraaie wintergasten staan dan ook ieder jaar hoog op mijn wensenlijstje, zo ook nu,  ook al wil het maar niet winteren. Eerst maar eens naar de Wilde Zwanen...
Zondag 4 januari:  Prachtig weer, maar dan is het te druk naar mijn zin, dan liever maandag, dan ben ik ook nog vrij. Helaas,  de maandag begint grijs en blijft grijs. In de verwachting dat het dinsdag net zo grijs is,  plan ik andere dingen,  en ja, dat zal je dan altijd zien,  dan blijkt het een prachtige ochtend met mooi diffuus licht te zijn. Om 12 uur dan toch maar op pad, en ja hoor, onderweg trekt de lucht helemaal dicht,  dit gaat hem niet worden vandaag. Tegen beter weten in loop ik toch door.

Zodra ik in Infiltratiegebied kom hoor ik het getrompetter!

Heerlijk om weer te horen, en handig natuurlijk,

want je hoeft alleen maar op het geluid af te gaan om de Wilde Zwanen te vinden.

Ze zitten alleen lastig op het licht,  tegenlichtfoto's kunnen echt prachtig zijn.

maar het wil mij meestal niet mooi lukken.

Tegen beter weten in natuurlijk wel geprobeerd ;-)

Zwanenfamilie in de vlucht.

De lucht lijkt blauw,  maar was muisgrijs.

Omdat het in het tegenlicht niet lekker wil lukken, 

probeer ik de zwanen van de andere kant te benaderen.

Tja,  daar sta ik achter een rietkraag.

Toch maar proberen,  ja,  weer tegen beter weten in,

maar dit pakt toch wel leuk uit vind ik,

lekker anders dan een standaard plaatje van zwaan-in-water.

Ook anders dan anders:  Het 'Tweekoppige Monster'   ;-)

Intussen wordt het grijzer en grijzer...

Weer dus zo'n foto tegen beter weten in,

maar de omgeving en compositie maken het een beetje goed (denk ik)

Als ik het verder maar opgeef en op huis aan ga,

stuit ik nog op een familie die zich aardig van dichtbij laat fotograferen.

Maar wat valt zo'n foto thuis dan toch eigenlijk tegen,

het is niets meer en niets minder dan een registrerend plaatje.

Vooral het riet zo dicht achter de zwanen vind ik niet zo geslaagd.

Hoe anders is dan deze foto,  ook riet dicht er achter,  

maar hier wordt dat versluierd door het riet in de voorgrond.

Spannender toch?

 ( lager standpunt was mooier geweest, maar was niet mogelijk).

Tot zover de foto's van de grijze dinsdag.  

Een beetje tegen beter weten in gemaakt, maar door te proberen wat minder

standaard plaatjes te schieten,  hebben ze de blog toch gehaald.

Maar ik wil bij beter weer en mooier licht graag op herhaling!

Zaterdagochtend 17 januari lijkt perfect, maar ik moet hoognodig naar de kapper,

en als ik die bel voor een afspraak kan hij alleen zaterdag om half 11 ;-(

Dan de vrijdagmiddag maar......
het zonlicht is wel wat fel, maar proberen maar..
ja, alweer tegen beter weten in ;-)

Ik maak dus weer de wandeling van een uur en word gelukkig niet teleurgesteld:

Véél  wilde zwanen!

Maar héél erg ver weg ;-(

Alle foto's van deze vrijdagmiddag zijn stevig gecropt.

Er gebeurt eigenlijk niet veel,  tot er een eenling aan komt vliegen en zich bij de groep wil aansluiten.

Landing,  altijd gaaf!

( ik heb nog geprobeerd de zwanen in de achtergrond weg te klonen,
maar ik kreeg het niet netjes voor elkaar )

En dan wordt het hommeles, deze buitenstaander wordt niet geaccepteerd in de groep.

Prachtig om te zien,  door de lens, dat wel,  want het gebeurt veel te ver weg.

De foto's maak ik dan ook écht tegen beter weten in...

Maar wat is het dan heerlijk dat sommige foto's toch scherp genoeg blijken te zijn,  

zodat ik een ontzettend grote crop kan maken om deze zwanen-actie te laten zien!

Een dik half uur later is het weer bingo, dat maakt een hoop goed, 

want het warme namiddaglicht waar ik op hoopte,  ga ik niet krijgen,

De lucht trekt weer helemaal dicht.

Gelukkig nog wel genoeg licht voor wat actieplaatjes.

Bijna hetzelfde... ik kon echt niet kiezen ;-(

Bij deze foto is het gespetter mooier,  maar bij de vorige

vind ik de houding van de zwanen net even fijner.

Slotwoordje:

Tegen beter weten in...maar het kwam het toch nog goed!

En nog maar net thuis begon het te regenen,  dus ook dat zat mee ;-)

Nepsneeuw in Komkommertijd

't Is echt een beetje Komkommertijd ;-(
De zogenaamde 'Donkere dagen voor de kerst'  gaan ook na de kerst onverminderd voort. 
Op sommige dagen lijkt het gewoon niet licht te worden.  
Oh... je zal toch in noordelijke streken wonen waar het een aantal maanden donker blijft....
Vreselijk lijkt me dat,  om een beetje aardig te functioneren heb ik toch echt een flinke dosis daglicht nodig.
En ja, voldoende licht hebben we natuurlijk ook nodig voor de natuurfotografie.   
Afgelopen dinsdag heb ik in de AWD de Wilde Zwanen gefotografeerd, maar de foto's zijn door gebrek aan aardig licht voorlopig nog even op een zijspoor geparkeerd, hopend op betere kansen.
Op datzelfde zijspoor vond ik nog een ander mapje met foto's.
Laat ik die dan in de Komkommertijd nog maar een plekje in mijn blog gunnen:

In de Sinterklaastijd vond ik een setje tussenringen in mijn schoen. Ik moest daarvoor wel zelf voor Sinterklaas spelen, 

maar vooruit, ik was er  in ieder geval wel blij mee.  

Een leuk speeltje erbij met  weer nieuwe uitdagingen.

Op 1 december ging ik met macrolens én tussenringen  naar Vinkenduin  in Heemstede, op zoek naar klein spul.

Met tussenringen wordt je scherpstelafstand kleiner, 

waardoor je dus je onderwerp groter in beeld kunt krijgen.

Heel vaak hoeft dat voor mij juist niet,   wat afstand vind ik vaak erg mooi,

maar vooral bij heel klein spul is het toch wel eens wenselijk.

En ik moet zeggen dat ik bij een van mijn eerste pogingen bij

wat kleine Paarse Knoopzwammetjes  wel enthousiast werd.

Doordat je dichterbij komt wordt de scherptediepte kleiner,  en dat spreekt me wel aan.
Bij deze geringe scherptediepte vond ik zachte tinten als gevolg van opzettelijk overbelichten wel passen.

Kleverige koraalzwammetjes.

Nou, ik denk dat ik die ook zonder de tussenringen

op deze manier had kunnen fotograferen.

Maar vooruit,  ik had ze het hele paddo-seizoen nog niet geblogd,

dus deze mag mee in het blogbericht.

Kun je met die tussenringen ook een beetje met de goocheldoos spelen?

Dat moest ik natuurlijk even uitproberen.

Het is moeilijker,  want de tussenringen beperken je in je werksafstand,  

maar een beetje verdubbelen lukt wel.

Tja,  die beperkte werkafstand....

Ik kwam er al snel achter dat ik dat een groot nadeel vind van de tussenringen.

Hier in beeld een detail van een Spekzwoerdzwam.

Ik weet het niet meer precies, maar ik schat dat dit stukje een centimeter of 3 breed was?

Het beeld is erg krap gekaderd, maar wanneer ik verder naar achteren ging 

kon ik dus niet meer scherpstellen.

Het is dus duidelijk: Tussenringen zijn voor het echte kleine spul,

zoals een ieniemienie sporenkapseltje van een mosje

dat ik tussen  de Spekzwoerdzwam ontdekte.

Leuk, de kleine scherptediepte maakt de zwam onherkenbaar.

het wit  van de zwam lijkt nu net sneeuw.

Toch weer een beetje winter in de komkommertijd,

al is het nepsneeuw ;-)

Ik ben niet thuis in de wereld van mosjes,

maar ik denk dat dit Gewoon Dikkopmos is?

Verwoede pogingen om ook nog wat moois met de Spekzwoerdzwam te doen mislukten.

Uiteindelijk heb ik de tussenringen er tussen uit gehaald en heb ik geprobeerd er nog

wat creatiefs van te maken, maar intussen was ik door en door koud geworden,

en wilde het allemaal niet meer zo lekker lukken.

En de hele fotoserie verdween dus naar het zijspoor,

totdat de Komkommertijd aanbrak ;-)

Slotwoordje:
Doordat ik niet meer echt van plan was om nog iets met deze foto's te doen, weet ik ook niet
meer welke ringen ik gebruikt heb.
Maar:  deze tussenringen verdwijnen beslist niet naar het zijspoor,  daar ga ik zeker verder mee
stoeien, dus daar kom ik nog wel eens nader op terug.
Tja,  en als deze donkere komkommertijd aanhoudt,   dan misschien een volgende keer toch maar de Wilde Zwanen van dinsdag, maar ik hoop op iets beters!

Zoek de verschillen

Op Oudejaarsdag zat ik 's middags even gezellig met een kop thee bij Von aan de keukentafel  en bewonderde ik haar Agenda 2015 en bekeken we samen mijn Kalender  2015 die vers van de pers was gearriveerd.
Wat ik eigenlijk al wist, viel me op dat moment ineens heel duidelijk op: Onze stijl van fotograferen  loopt steeds meer uiteen. Waar ik steeds meer neig naar heldere, maar toch zachte kleuren, geeft Von vooral de voorkeur aan warme en donkere beelden. Dat is niet het enige verschil, Von heeft veel meer lef en doet graag een beetje gek,  terwijl ik vooral ga voor rust en balans in mijn beelden. Heel interessant om die verschillen in onze ontwikkeling te ontdekken.
Wat we toen nog niet wisten,  is dat de foto's van ons laatste foto-uitje van 2014  die verschillen wel héél nadrukkelijk laten zien ;-)

Dat laatste uitstapje was op zondag 28 december.  

Eigenlijk hadden we gepland om al op zaterdag in de sneeuw  er op uit te trekken, 

maar helaas,  in ons mooie Gooi kwam vooral natte sneeuw naar beneden.  

Op zondagochtend hadden we dan ook zoiets van 

Tja,  wat gaan we doen?  

Geen winterwitte landschappen,  geen reeën in een besneeuw heideveld, 

nou,  laten we maar met de macrolens op stap gaan,  misschien wordt dat iets?

Gelukkig is na een nachtje vorst de blubber van zaterdag veranderd in ijs,  

en blijkt al gauw dat onze keuze voor de macrolens een goed idee was.

Binnen de kortste keren liggen we op de koude bosgrond

op zoek naar winterse details.

We zijn uiteraard lekker warmpjes aangekleed, 

maar te lang in de kou liggen is toch wel frisjes,

dus we komen weer even in beweging en gaan op zoek 

naar weer andere details.

Jaaa!!  Zo'n bevroren plasje water is  leuk!    én  je hoeft niet weer plat ;-)

Ik maakte deze beide beelden  in de koele blauwe tinten van de vorige foto,

maar ik vond het wel leuk om in de nabewerking even met een wat hogere 

kleurtemperatuur te spelen.  

'Zoek de verschillen'

Het leuke van macro is toch wel dat je altijd wel ergens een onderwerp vindt,

zoals deze  kastanjebolster.

Het licht en de kleuren spreken me aan,  maar verder een beetje gewoontjes?

Dus ben ik even aan het stoeien geweest op zoek naar een ander plaatje,

ook hier weer die kleurencombinatie die ik zo mooi vond

 ( ja, sneeuw mag hier best blauw zijn)

maar voor een echt sprekend beeld had de ijsrand in het midden ook scherp moeten zijn.

Tja, dat zag ik natuurlijk thuis pas ;-(

Gelukkig stoeide ik nog eventjes door, de kastanjebolster heeft nu iets meer structuur,

niettemin is hij niet herkenbaar,  maar dat vind ik niet erg.

Hoewel ik denk dat ik veel meer uit dit onderwerp had kunnen halen,

is het toch wel een grappig drieluik van een kastanjebolster geworden.

Zoek de verschillen,

of is het nu 

'Zoek de kastanjebolster'  ;-)

Ineens viel mijn oog op een paddenstoeltje!

Niks bijzonders natuurlijk zo'n kleine Mycena,

maar op een paddenstoeltje in de sneeuw hadden we niet durven hopen.

Dat was dan weer het voordeel van de geringe hoeveelheid sneeuw,

onder een dik pak hadden we dit niet meer gevonden.

Zo zie je maar weer:

Elk nadeel heeft zijn voordeel ;-)

Als je met zijn tweetjes met zo'n klein paddenstoeltje bezig bent,

is er altijd wel eentje die onbedoeld schaduw maakt.

Soms is dat vervelend,  dan roepen we uit: Hé joh,  ga uit mijn licht!

Maar een andere keer zie je ineens een veel zachter beeld door je zoeker,

en dan is het van: Ho, wacht!  even blijven liggen zo!!

Hier dus eentje met schaduw, terwijl de vorige de zon op zijn bolletje had.

Zoek de verschillen maar weer ;-)

We lopen weer verder, nemen af en  toe een duik in de sneeuw als we weer wat zien,

en belanden dan ineens in een deel van het bos waar alle ijs en sneeuw al verdwenen is.

Uitgerekend dáár vinden we op een afgezaagde boomstronk deze schattige kleine bolletjes.

Het zijn piepjonge Fluweelpootjes,  ook wel Winterpaddenstoeltjes genoemd.

Ik zei het al, we hadden regelmatig in de sneeuw gelegen, en nu zag ik dat er aan de 

voorkant van mijn jas nog een heleboel ijs en sneeuw kleefde.....

Even afgeklopt boven de Fluweelpootjes,  en ja!!!

Nu zijn het échte Winterpaddenstoeltjes ;-)

En toen ineens was het half vier en verdween de zon achter de bomen,

en was het  korte wintertje 2014 weer voorbij.

Slotwoordje:

Even terug naar de inleiding... over de verschillen in stijlen.  

Voor wie dit nog niet gedaan heeft:  bekijk de foto's van Von eens, klik hier,

de verschillen hoef je niet te zoeken,  die zijn zó overduidelijk aanwezig.
Gaaf toch, dat we allebei een eigen stijl beginnen te krijgen,  'Von-foto's'  en 'Loes-foto's'  ;-)

En wat nou echt boeiend is, is dat de fotografie ons die mogelijkheid biedt om onderwerpen op zó veel verschillende manieren  en in zo veel diverse stijlen vast te leggen.

En daarom weet ik wel heel zeker dat ook dit nieuwe jaar weer genoeg uitdagingen gaat bieden!