Meer Heideblauwtjes

In een vorige serie scheef ik enthousiast hoe blij ik ben met de vondst van Heideblauwtjes niet al te ver van huis, het kon dus niet missen dat ik er nog een paar keer ging kijken:

Op een winderige zaterdagavond ging ik eigenlijk op pad voor Zonnedauw, 

maar ik had de situatie verkeerd ingeschat want het veld bleek al in de schaduw te liggen.

Om zonnedauw te laten schitteren heb je toch liefst wat zonlicht nodig.

Dan maar proberen of de Heideblauwtjes willen lukken in de wind.

Geen gemakkelijke missie, maar de aanhouder wint.

Grappig detail bij deze foto is dat de lichte vlek achter het blauwtje een tweede vlindertje is,

met wat passen en meten kreeg ik het er precies achter.

Helaas geen warm avondlicht, want de zon verdween ineens achter wat wolken.

Met de iso flink omhoog kon ik om half tien toch nog deze parende Heideblauwtjes

vereeuwigen, ben er blij mee,  deze foto maakte de hele avond goed!

Twee dagen later was er eindelijk weer eens een mooie vroege ochtend met dauw,

dus hup,  om 5 uur in de auto gestapt en naar de Heideblauwtjes!

Spelen met onscherpe dauwdruppeltjes in het gras,

de schitteringen die zo ontstaan kunnen me wel bekoren,

maar wat ik persoonlijk jammer vind is dat de vleugeltjes

niet wat meer in het scherptegebied vallen.

Tja,  je kunt niets alles hebben.

Niet zeuren dus,   tenslotte ben ik gewoon blij met Heideblauwtjes op Dopheide,

en dan ook nog eens met dauw.

En als ik dan ook nog eens mooie zachte kleurtjes in de achtergrond vind,

nou, dan hoor je me niet meer,  dan ben ik dik tevreden ;-)

Onverwacht werd het een mooie en warme ochtend

en bij de oplopende temperatuur zag ik ineens overal om me heen

dat de Heideblauwtjes hun vleugeltjes spreidden om op te warmen.

Zo met geopende vleugeltjes wilde ik ze graag fotograferen,

maar als ik maar in de buurt kwam, vlogen ze al weg.

Hier had ik het blauwtje nog nét in beeld.

Uiteindelijk lukte me het één keer om die mooie blauwe vleugeltjes vast te leggen,

Ze hadden meer in de scherpte mogen liggen .....  probeer ik een volgende keer!

Slotwoordje:

Toen ineens het langverwachte zomerweer losbarstte heb ik de camera  in de kast gelaten en ben ik dus niet nóg eens terug gegaan naar de Heideblauwtjes.  Die volgende keer zal dan nu wel uitgesteld worden naar volgend jaar,  geen probleem,  zo blijft er steeds genoeg op mijn lijstje staan!

Zwarte Sterns

Tijdens een  fietstocht door onze mooie omgeving zag ik dat door Natuurmonumenten weer vlotjes zijn uitgezet om de Zwarte Sterns broedgelegenheid te bieden.

De Zwarte Sterns broedden oorspronkelijk op drijvende planten zoals  Krabbenscheer, maar door de achteruitgang van de waterkwaliteit eind vorige eeuw was er minder krabbenscheer en liep de populatie  van de Zwarte Sterns sterk terug.  Met het uitzetten van de broedvlotjes wordt geprobeerd deze mooie vogel voor Nederland te behouden.

Half juni ging ik op een mooie zondagavond even kijken of er al enige activiteit te zien is,

en ja, een stuk of 5 vlotjes zijn bezet door broedende sterns..

En tja... de vlotjes liggen nog steeds te ver weg ;-(

In voorgaande jaren heb ik hier ook al eens gefotografeerd en telkens 

kwam ik tot de conclusie dat het met mijn 400mm eigenlijk niet te doen is.

Maar het is genieten om deze prachtige vogels weer te zien en te horen

en na veel mislukte pogingen lukt het me
 zowaar om een acceptabel vliegbeeld te maken.

Het is een mooie avond dus ik maak nog even een fijne avondwandeling

en kiek daarbij onderweg dit Puttertje,

Ook die zat te ver weg, maar zo met wat omgeving erbij vind ik

het toch geen onaardig plaatje.

Een luid alarmerende  moeder-kievit attendeert me op de aanwezigheid

van haar kindjes.

Snapt die kievit dan niet dat ze juist stil moet zijn om haar pullen

niet te verraden?  ;-) 

Hoewel ik weet dat ik op deze plek van de Zwarte Sterns geen kwalitatief goede foto's
 kan maken omdat ze echt te ver weg zitten, neem ik me toch voor om  het bij goed licht
nog eens te gaan proberen als er kleintjes zijn.

Het weer gooit steeds roet in het eten, en op een vroege donderdagochtend 

wordt de regio geteisterd door noodweer.

Oh... er moeten nu wel kleintjes zijn,  zullen die dat wel overleven?

De daaropvolgende zondag ga ik samen met Yvonne kijken,

en gelukkig,  we zien jonkies!!

En oh wat zijn die pulletjes toch schattig!

We zien kleintjes op meerdere vlotjes, 

maar we moeten ons beperken tot het vlotje dat het dichtste bij ligt.

Juist die kleintjes worden aanvankelijk helemaal niet gevoerd.

De wachttijd kunnen we mooi gebruiken om optimale camera-instellingen uit te vinden.

Mijn autofocus is op zo'n grote afstand niet nauwkeurig genoeg,

dus ik schakel over op handmatig scherpstellen.

Dat moet ik wel steeds bijstellen, want de sterntjes zitten natuurlijk

niet stil en ook de vlotjes bewegen in de wind.

En dan ineens begint het feest,  de snaveltjes gaan open en papa of mama komt 

aanvliegen met een libel in de snavel.

Dit zijn zulke mooie momentjes!

Wel een beetje jammer dat de schaduw van de oudervogel net over de kleintjes valt.

Maar we horen regelmatig de donder van een naderende onweersbui,

dus we zijn al lang blij dat we af en toe voldoende licht hebben om actiefoto's te maken.

De ouders hebben het er maar druk mee,  ze vliegen nu af en aan.

Behalve libellen worden er ook kleine visjes gevoerd.

En ook die visjes gaan er in als koek ;-) 

Slotwoordje:
We hadden geluk, de meeste buien trokken langs, maar ineens werd het wel heel erg donker,
tijd voor inpakken en wegwezen. 
Het was even een heerlijk uurtje bij deze prachtige Sterns en gezien de te grote afstand mag ik eigenlijk nog niet eens mopperen over deze ( sterk gecropte)  resultaten.

Thuiswedstrijd

Tot nu toe wist ik niet beter dan dat de leuke kleine Heideblauwtjes in mijn directe omgeving niet voor komen. 

Ik was dan dan ook heel blij toen ik op Waarneming.nl ontdekte dat ze wél bij ons in de regio zitten!

Afgelopen zondagmiddag ging ik met Von op verkenning, en ja hoor, Heideblauwtjes op pakweg een kwartiertje rijden van huis! Het was prutweer, er kwam een onweersbui aan, dus het bleef bij een verkenningstochtje, maar toen het 's avonds opklaarde werd ik onrustig, ik belde Von, en even na 8 uur stonden we weer op de hei. Ja, dat kan als de locatie in de buurt is, heerlijk!

De Heideblauwtjes zochten net hun slaapplaatsjes op

en we zagen er steeds meer!

Wat later kropen ze steeds dieper naar beneden.

We waren dus precies op tijd.

Het is een nogal rommelig heitje, waar het moeilijk is 

om wat meer omgeving rond het vlindertje in beeld

te nemen, terwijl ik dat juist erg mooi vind.

Hier is me dat wel gelukt, zo mag ik het graag zien.

Toen de zon,  die zich gelukkig nog regelmatig liet zien,

tegen 9 uur laag genoeg stond was het mogelijk om met

tegenlicht te gaan werken.

Dan krijg je direct wat sprankelender plaatjes.

Alhoewel het hier misschien net wat teveel sprankelt?

Ik geef hem toch het voordeel van de twijfel :-) 

Hier vind ik persoonlijk de onscherpte van de rechterkant erg mooi,

maar links bij het Heideblauwtje is het me net wat te onrustig.

Hier een veel rustiger beeld,  maar  nu is het weer jammer  dat dit blauwtje nogal versleten is,

want  juist zo'n mooie gave franjerand om de vleugeltjes doet het zo goed doet in tegenlicht.

Voor we het weten is het kwart voor tien en verdwijnt de zon  

 achter de bomen langs het heideveldje.

Ik kan nog net dit silhouetje maken

en dan gaan we blij  naar huis,

blij met de Heideblauwtjes in onze regio!

Slotwoordje:

Hier ga ik vaker terug komen!

Sterker nog, ik had al lang terug willen gaan.

Maar oh dat weer.... dat werkt op het ogenblik toch echt niet mee.

Ik had hoop op vanochtend, dus de wekker stond op kwart voor 5, maar nee, het werd weer niks ;-(

Gelukkig vliegen de heideblauwtjes nog wel even, dus ik blijf goede hoop houden....