Dauwtocht voor vroege vogels

Blogvriendje Remco kwam met een leuk idee op de proppen:  
een Vaartocht over de Nieuwkoopse Plassen op Hemelvaartdag.
Wel  héél erg vroeg,  de boot vertrekt om half 6 in de ochtend,  dus dat wordt echt dauwtrappen.
Maar het lijkt me de moeite van het vroege opstaan waard, Yvonne is solidair,  dus we rijden op het zeer vroege tijdstip van half 5 richting Nieuwkoop, en wat een ongelooflijke mazzel:  na weken van slecht weer  is het helder!
Wel koud,  maar we hebben ons lekker warmpjes aangekleed en verheugen ons op deze vaartocht.
In dit blogje een impressie van deze heerlijke ochtend.
Nou ja,  blogje....  het wordt weer een lange serie..  geen fotografische hoogstandjes, maar gewoon een fijn beeldverslag

Bij zonsopkomst vertrekken we,  32 passagiers en 2 zeer vriendelijke

 mensen van Natuurmonumenten,  koffie, thee en koek gaan mee aan boord

Zo ontzettend mooi,  nevel en damp boven het water in de eerste zonnestralen.

Dit beeld geeft niet de werkelijke sfeer weer,

maar hopelijk wel een beetje...

nog eventjes achterom kijken

We varen langs prachtige hooilandjes, die Natuurmonumenten in beheer heeft

en ik leer weer een heleboel over planten en bloemen die hier groeien en bloeien:

Ik ken nu de Koningsvaren, de Kale Jonker,  de Ratelaar,
de verschillen tussen de Echte Koekoeksbloem en de Nachtkoekoeksbloem,  we zien Orchideeën, Veenpluis, er groeit ook Zonnedauw,  en volop aanwezig is het zeldzame Moeraskartelblad dat hier links staat afgebeeld.

Je zou je hier met een macrolens wel aardig kunnen vermaken, maar ja,  we zitten in een varend bootje,  en ik moet het, gewoon voor het idee, even rap doen met de telelens.  Ik denk trouwens dat je hier ook niet aan land mag :-(
Maakt niet uit, het aanschouwen van al dit fraais is al gewoon een feestje

Het beeld van het landschap wordt steeds beheerst door het kerkje van het dorp Noorden 

en dan varen we een vogelrijk gebied in, en zien Wulpen

Dick ( van Natuurmonumenten)   heeft toestemming gekregen om een 

gebied in te varen dat normaal niet toegankelijk is.  

Hier broeden o.a. ongelooflijk veel kokmeeuwen

Ik meen rechts een ei te zien, maar er zijn nog geen jongen

Logisch eigenlijk dat je hier niet mag komen,

 je ziet hoe de meeuwen verstoord raken en massaal opvliegen

Visdiefjes zitten er ook,  en zij werken volop aan het nageslacht

Nou, vanuit een varende boot nog niet eens slecht  ;-)

En hier ben ik ook niet ontevreden over, 

 ik kan eigenlijk niet zonder mijn vertrouwde monopodje,

maar deze maakte ik uit de hand. 

Ooit leer ik het nog....

Genoten hebben we van deze vaartocht!  Dick en Aleid ( hoop dat ik de naam goed heb)   van Natuurmonumenten genoten net zo hard met ons mee,  ze hadden daardoor geen enkele haast,  en de tocht duurde langer dan gepland.
Eén minpuntje....
We hadden gehoopt de Purperreigers te zien. Er broedt in de Nieuwkoopse Plassen een kolonie,  dus we hadden die kans zeer reëel geacht, maar nee,  niet dus, geen Purperreigers....
Of toch??
Dick en Aleid geven ons een geweldig tip:  zelf een bootje huren!  We krijgen uitvoerige instructies waar we moeten zijn,  yes!  dat gaan we doen!
Oh oh,  hier ging een hoop getwijfel van Remco aan vooraf.  Hij moest eigenlijk op tijd thuis zijn, maar wilde natuurlijk wel héél erg graag.... Het thuisfront gaf toestemming,  en zo staan we om 10 uur bij de plaatselijke kroeg, die gelukkig net open is,  waar we een bootje met fluistermotor kunnen huren.
Wat een heerlijke spontane actie op deze mooie Hemelvaartsdag
Met Von als stuurvrouw gaan we het water op en yes, daar zijn ze!

Zo,  en nu ga ik mijn enthousiasme een beetje temperen  :-(

Weliswaar was het genieten met zijn drietjes in het bootje, 

maar over mijn foto's van de purperreigers ben ik gewoonweg niet tevreden

Ik had best moeite met de belichting en de scherpte laat ook te wensen over.

En dan de kleuren,  die zagen er uit als vieze vaatdoeken :-(

Ik kreeg ze ook in de nabewerking niet goed.

Remco stuurde me een printscreen van zijn Lightroominstellingen,

bedankt  Rem,  dat heeft wel wat geholpen

De purperreigers broeden tussen het riet,  maar door de inmiddels dichte en groene

 begroeiing zijn ze daar niet te zien, we krijgen ze dus alleen in beeld wanneer ze overvliegen.

En daar zitten soms hele leuke momenten bij:

Deze Purperreiger komt aanvliegen en wil in de boom landen, maar bedenkt zich

Hij zwenkt dus 180 graden, en gaat terug

( vlekjes zijn muggen,  geen stofjes op de sensor)

Dat langgerekte dunne lijf vind ik zo grappig om te zien!

Ik heb hondjes gehad, twee Yorkshire Terriers, en het favoriete speeltje van één van de twee,

was een uitgerekte kip, zo'n piepding,  hihi,  die zag er ongeveer net zo uit ;-)

Sorry, ik weidde even uit....

Hier een laatste shot van deze Purper

en ach,  als ik ze zo bekijk zijn ze toch ook niet echt slecht ;-)

Slotwoordje:

Idealiter had ik van deze ochtend twee blogjes gemaakt, een impressie van de vaartocht en een topblog van de Purperreigers. Nou, dat laatste zat er dus niet in, waardoor het een gecombineerde serie geworden is, en nogal lang, met ook nog eens een hoop leesvoer,  voor wie nog niet afgehaakt is,  dank voor het geduld! 

Ik weet dat Remco op dit moment ook de laatste hand legt aan zijn serie van deze mooie ochtend, en ik ben superbenieuwd naar zijn beelden. Remco is met vogels gewoon veel beter dan ik, dus wie écht mooie purperreigers wil zien,  zeker even bij hem kijken!

Yvon zal ook best een prima serie hebben, maar helaas, ze  loopt nog steeds een beetje achter, effies geduld dus ....

Zonnedauw en Mosjes

Een beetje afwisseling vind ik altijd wel fijn, dus na de weidevogels uit de vorige serie, is het weer tijd voor Macro.


Terug naar zondag 13 mei,  ik maakte hiervan al een blogje met pluisjes en het leuke spinnetje met de eicocon, nu is het tijd voor Zonnedauw en Mosjes, beide groeien in ruime mate in het natuurgebiedje Cruysbergen,  dus Von en ik gaan de uitdaging aan om dat hele kleine spul een beetje aardig en creatief op de foto te krijgen.
Dit  een vorm van fotografie die ik beslist niet gemakkelijk vind, maar waaraan ik echt reuzeveel plezier beleef.


Aan de slag dus, en op zoek naar Zonnedauw!
Gek is dat, eerst zie je helemaal niets, tot het moment dat je het eerste minuscule plantje hebt gevonden, dan weet je weer hoe vreselijk klein het is,  en ineens zie je het overal,  je durft nauwelijks meer een stap te zetten, uit angst dit mooie plantje te vertrappen

Eerst nog even  een plaatje van deze mooie kleine druppeltjes in het spinrag.
Ja, met je neus op de grond vind je allerlei aangename verrassingen

en dan is het tijd voor  Zonnedauw

Zo'n prachtig plantje,  en zo lastig om goed en  mooi in beeld te brengen.
Maar oh zo leuk om te proberen!

Dit vind ik zelf wel aardig, met die geringe scherptediepte,
maar het linkerdeel vind ik nogal rommelig.

De openingsfoto is dezelfde, maar daar heb ik alle 'rommel' weggesneden,
dat vind ik toch mooier en rustiger.
Afijn,  de ultieme Zonnedauwplaat heb ik nog niet gemaakt,
gelukkig maar,  dan kan ik er nog eens mee aan de slag ;-)

Veenpluis,   dat mag ik ook graag zien.

Ik had hier bij Cruysbergen meer verwacht,

 maar afgezien van  een paar zielige sprietjes stond er niets.

Hier valt weinig mee te 'spelen' dus het is tijd voor de mosjes!

Grote delen van Cruysbergen zijn okergeel gekleurd door een enorme hoeveelheid sporenkapsels van, 

 ja, van wat?  Een haarmos denk ik

Kleuren en vormen zijn een ware uitdaging om er wat fraais en creatiefs van te maken,

maar ik vind het écht moeilijk,  hier is nik mis mee,

 maar echt spannend is het ook niet

Spelen met de scherptediepte, dat maakt het wat levendiger, 

 maar misschien toch te druk?

Ik moet het maar meteen bekennen,  het tijdstip van dauwdruppels was  allang voorbij,

dit was de plantenspuit  ;-)

Ik heb echt ontdekt hoe leuk tegenlicht en druppeltjes zijn!

En toch,  deze foto zonder druppels is mijn favoriet, 

 een rustige eenvoud  en de nog vaag herkenbare sporenkapsels in 

de achtergrond  vind ik bijna schilderachtig.

Deze plaat siert op dit moment mijn bureaublad,

met andere woorden :  ik vind hem zelf geslaagd

Slotwoordje:

Dit was weer fijn spelen op deze zondagmiddag!  en we waren nog steeds niet uitgespeeld,   hierna lagen we nog ergens in het zand  tussen de zandbijtjes, ook al zo'n leuk macro-onderwerp.  Die vele foto's heb ik nog niet eens uitgezocht,  ik houd het allemaal nauwelijks bij. Volgend blogje dus nog geen bijtjes, maar hoogstwaarschijnlijk ga ik dan weer vogelen, als ik kan kiezen welke.....

Eempolder in Vogelvlucht

Een tijdje terug waren Yvonne en ik in de Eempolders en daar ontdekten we een prachtig plekje, waar we voor het eerst Kluten zagen.
Het was erg somber weer, dus we maakten erbarmelijk slechte foto's,  die dus ook nooit vertoond zijn, maar sindsdien sluimerde de wens om nog eens terug te gaan.
En wat is er in deze heerlijke zomerse week nou fijner dan na een dag werken nog even de polder in te gaan! Dat deden wij afgelopen woensdag, en we koesterden stiekum  wat hoop om kleine kluutjes te zien.....

 En ja hoor,  die wens wordt direct vervuld,  behoorlijk ver weg,  maar onmiskenbaar Klutenkuikens

 We gaan uiteraard voorzichtig proberen om wat dichterbij te komen

 Iets wat niet gemakkelijk lukt,  want wat zijn de oudervogels alert.

Flink croppen dan maar

Behoedzaam kruipen we door het gras.

Deze Kluut laat zich iets gemakkelijker benaderen,  maar die heeft ook geen nest of kleintjes te beschermen. Het lijkt me namelijk een nogal jong exemplaar, de tekening van het verenpak is minder strak en vertoont ook meer bruin

Toch even proberen of een Kluut in de vlucht een beetje wil lukken....

Nou,  hier ben ik best blij mee!

Tja,  op Hemelvaartdag heb ik heel uitgebreid kunnen oefenen op een andere vogel in de vlucht.

Die komt binnenkort voorbij,  maar ik kan alvast verklappen dat Remco  daar volgens mij nog veel mooiere foto's van heeft kunnen maken, dus houdt zijn blog in de gaten!

 Oh wat geweldig!  

Voor het eerst zie ik ook een Tureluur met een kleintje

Wat een heerlijke avond beleven we hier in de polder

 Ook deze fraaie weidevogel laat zich eventjes mooi in de vlucht zien

Luidruchtig klinkt het tju du du  boven de polder

De Grutto krabt zich eens achter zijn oren

Geen kleintjes?

Jawel,  we zagen ook een Grutto met klein grut, maar die zaten helaas echt te ver weg

Nou vooruit,   ook nog maar even in vogelvlucht

grutto..grutto..grutto !!

Wat een verrukkelijk geluid, en wat een prachtvogel

Slotwoordje:

Dat houd ik kort:  Een heerlijk pinksterweekend en geniet van het mooie weer!

Pluisjes, drupjes, knutten en ... een skippybal!

Zondag 13 mei,  de laatste dag van mijn vakantie, en eindelijk eens weinig wind,  redelijk wat zon, dus Macro-weer!
Dus ik bel Von op, ga je mee uitsluipers zoeken?
En zo gingen wij om 8 uur naar de Kromme Rade in Kortenhoef,  een goede plek voor libellen, maar... we vonden helemaal niks.
Geen nood,  met de macrolens kun je je op elke vierkante meter uitstekend vermaken!

 Paardenbloempluisjes,  zo algemeen, maar ze zijn en blijven prachtig

( omgezet naar zwart/wit) 

 Pluisje in de wind

Hier kun je echt uren mee zoet zijn

 Dus nog maar eentje

 Von ontdekte het hele kleine bloemetje van de Ereprijs,  prachtig bedekt met dauwdruppeltjes

 Bij deze en voorgaande foto heb ik een heleboel  twijfels,  de composities vind ik wat,

 tja, hoe zal ik het zeggen, wat ongeordend.

Maar misschien moet ik die strakke regeltjes maar eens gewoon wat los laten??

Het hoeft toch ook niet allemaal zo braaf?

Dit vind ik telkens weer mooi,  beetje tegenlicht, dauwdruppel, groot diafragma,

en het blauw van de ereprijs in de achtergrond

Pluisjes en druppeltjes dus, maar ook.... Knutten!!
Vreselijk, het is weer knuttentijd, die hele kleine steekmugjes die je binnen korte tijd helemaal lek prikken.
Von maakte deze foto van mij  in het vochtige gras, een ideale plek voor de knutten.
Ze zijn zo klein dat je ze meestal niet ziet, maar op deze foto zie je ze oplichten in het zonnetje  en zie je hele wolken!
Oef, vreselijke foto eigenlijk, want met oplichtende knutjes lijkt het wel of ik een gouden tand heb en een piercing door mijn wenkbrauw  ;-)
Uiteindelijk, als we overal jeuk hebben, capituleren we, en gaan we naar Cruysbergen




Zanderij Cruysbergen bij Bussum, daar hebben we vorig jaar prachtige macro-avonturen beleefd,
zie Zanderij Cruysbergen   en Cruysbergen 2


Hoe zou het er nu zijn??
Het lijkt aanvankelijk een kale boel, maar met de neus op de grond is het weer feest, mooie mosjes,  zonnedauw  ( die foto's volgen nog)  en tussen het zonnedauw zien we iets leuks:

Een héél klein spinnetje op een soort skippybal !!

Dat gaan we natuurlijk van alle kanten bekijken

Eerst heeft het spinnetje de bal tussen de voorpootjes

 en dan weer wordt het balletje tussen de achterpootjes meegenomen

fascinerend, maar wat is dit??

Ik heb uiteraard wat gegoogeld,  en kom uit op een Wolfspin.

Het wolfspinnetje maakt een  cocon voor de eitjes,  die cocon draagt ze vervolgens

met zich mee totdat de eitjes uitkomen

Dat duurt zo'n twee weken, en gedurende die tijd verdedigt ze

de eitjes met haar leven,  als de cocon wordt afgenomen 

accepteert ze alles wat als vervanging kan dienen, zelfs een propje papier

Na ca twee weken bijt ze de cocon kapot, zodat de jonge spinnetjes er uit kunnen komen.

Ze leven dan eerst nog een poosje op de rug van de moeder.

Oh,  dat lijkt me ook gaaf om te zien!

Slotwoordje:

Of ik die minispinnetjes op de rug van de moeder kan laten zien,  dat durf ik echt niet te beloven, de kans lijkt me eerlijk gezegd wel heel erg klein, maar het macrovirus heeft me weer te pakken,  zo ontzettend mooi om het miniatuurwereldje te kunnen bekijken!

En ja, die uitsluipers waarvoor we eigenlijk op pad gingen, die staan natuurlijk ook nog op het wensenlijstje....