Natuurgebied Zanderij Cruysbergen

Onlangs hoorde ik iets over het natuurgebiedje Zanderij Cruysbergen bij Bussum.

Cruysbergen was ooit een voedselarm grondgebied, gebruikt als zanderij voor Amsterdam en vervolgens ingericht voor akkerlanden. Goois Natuur Reservaat besloot de tijd terug te draaien, kocht het land op, verwijderde de voedselrijke grond en zorgde ervoor dat de voedselarme zandgrond weer boven kwam te liggen, met als resultaat dat Cruysbergen vandaag de dag een zeer bijzondere flora en fauna heeft en onderdeel is geworden van de Groene Ruggegraat in het Gooi.

Vorige week was ik in de buurt en besloot ik even een kijkje te nemen



 Al gauw kwam ik er achter dat "even naar Cruysbergen"  niet werkt,  hier is veel te veel te ontdekken, zoals het Ronde Zonnedauw,  dat in deze tijd van het jaar in bloei staat

 Langs de rand van het gebied vond ik dit opvallende bloemetje,  na enig speurwerk heb ik uitgevonden dat het  Oranje Havikskruid is, een vrij zeldzaam plantje.

Afijn, redenen genoeg om nog eens uitgebreid terug te gaan en dat deed ik afgelopen vrijdagmiddag samen met Yvonne, allebei getooid in een goedkoop regenpak van Zeeman, niet tegen de regen,  maar omdat het gebied op veel plaatsen erg nat is,  en juist in die nattigheid groeien zoveel leuke plantjes.

We hebben er úren doorgebracht,  ik had zóveel foto's dat ik ze aanvankelijk over drie blogjes wilde verdelen, maar uiteindelijk heb ik toch maar nog verder gesnoeid in het aantal,  en is het  één serie geworden, en lange weliswaar, maar wel vol variatie

 Al gauw vinden we de Klokjesgentiaan,  nog net niet helemaal in bloei,

dus meteen al weer een reden om nóg eens terug te gaan

 Voor onze voeten springen telkens kleine bruine kikkertjes weg,  dit beweeglijke diertje blijft eventjes zitten, en kiest daarvoor een decoratief plekje bij een klein paddestoeltje, dankjewel kikkertje!

 Veel sprinkhanen in het hoge gras,  bij deze foto vind ik het zelf wel mooi hoe het gras vaag in de achtergrond te zien is

 Een juffertje, daar kan ik ook niet aan voorbij lopen, en ik vind het uitgebloeide plantje waar hij aan hangt mooi van kleur en structuur, weet iemand toevallig welk plantje dat is?

 Natuurlijk krijgen we weer een buitje op ons hoofd (haha,  dan kunnen we de regenpakken toch nog gebruiken waarvoor ze bedoeld zijn) en zodra het droog is pakken we gauw de camera weer,  want beestjes met regendruppels hebben toch net weer iets extra's

 Het is me jammer genoeg niet gelukt de druppels in de vleugels van deze heidelibel goed in beeld te brengen

Daarvoor had ik toch een kleiner diafragma moeten kiezen

 Maar ja,   dan kan ik nooit deze mooie rustige achtergrond krijgen,  dilemma's, dilemma's    ;-)

 Op speurtocht naar meer libellen en sprinkhanen staan we ineens oog in oog met deze spin, ja,  als je die ziet, dan weet je meteen dat je met de Wespenspin te doen hebt,  dat kan niet missen , wat een prachtbeest,  en dan ook nog met die druppeltjes,  ik werd er wel blij van!

 In de buurt van de spin fotografeerde ik deze cocon,  niet wetend wat het is, maar in het weefsel zag ik een spinnetje bewegen.  Natuurlijk even speurwerk verricht:

Het vrouwtje Wespenspin is vele malen groter dan het mannetje,  het kleine mannetje heeft ook de mooie gele tekening niet, en valt daardoor eigenlijk nooit op. Het mannetje heeft maar een kort leven, want na de paring wordt ie door het vrouwtje ingesponnen,  om vervolgens door haar  te worden opgegeten.  Ach,  in dit spinsel zit dus dat arme mannetje gevangen...

 In het hoge gras vliegen telkens van die kleine motjes op,  deze blijft lang genoeg zitten om hem te fotograferen, en daardoor eens goed te kunnen bekijken, wat een leuk beestje met die pluim op zijn koppie!   Wederom ben ik aan het uitpluizen geweest wat voor motje dit is,  en ik kom uit op het Blauwooggrasmotje

 Zo leuk om steeds meer te ontdekken en te leren:  Deze sprinkhaan is het Gewoon Spitskopje,  een mannetje,  dat is te zien aan de kleine scharen/tangen aan het achterlijf

 Het vrouwtje van het Gewoon Spitskopje heeft een lange, gebogen legboor

 En kijk!   Daar zit weer een Wespenspin!

De Wespenspin, ook wel Tijgerspin genoemd,  is in 1980 voor het eerst in het zuiden van het land gesignaleerd en heeft sindsdien een opmars gemaakt verder naar het noorden

 Karakteristiek bij het web van de Wespenspin zijn de zigzagdraden  aan de boven- en onderkant, 

het lijkt me dat de spin  hier druk bezig is met 'zigzaggen'

 Ook aan de onderkant is het lijf voorzien van gele strepen, deze lopen  verticaal,

terwijl ze aan de bovenkant horizontaal zijn

 Ach,  we vergeten bijna dat we het bloeiende Zonnedauw willen vinden.  Zonnedauw genoeg hier, maar bloeiend wordt wat lastiger,  de kleine witte bloempjes openen zich alleen bij zonneschijn, en aan dat laatste ontbreekt het de laatste tijd nogal. Niettemin is hier wel de opkomende bloemstengel met knopjes tussen het Ronde Zonnedauw te zien

Wat vind ik dit kleine vleesetende plantje toch ongelooflijk mooi!

 Behalve het Ronde Zonnedauw groeit hier ook heel veel Kleine Zonnedauw

 Het Kleine Zonnedauw is eivormig, dus goed te onderscheiden van het Ronde Zonnedauw

 Onze regenpakken komen op de natte grond goed van pas,  dus we worden steeds overmoediger en  we belanden uiteindelijk ín de poelen om al die leuke plantjes te bekijken.

Hier piept de Moeraswolfsklauw boven het water uit.  Eerder zag ik dit mooie mos al op de oever, platliggende stelen met telkens één rechtopgaande steel, heel apart,  maar toen ging het net weer regenen, dus camera opgeborgen, en toen het weer droog was, werd ik door zoveel andere zaken afgeleid, dat ik vergat er een foto van te maken

 Sporenkapsels ( van het haarmos? )  in het water

 Wat verrassend,  het Kleine Zonnedauw  blijkt ook in en onder water te groeien 

Heel even dacht ik dat dit misschien het Lange Zonnedauw is, maar dat is zó zeldzaam,

dat ik daar niet vanuit ga

 Vond ik wel mooi,  zo met die spiegeling,  en onder water zie je  stelen van de rozet

 Toch ook maar even laten zien hoe we daar in het water liggen ;-)  Hier dus Yvonne, druk bezig met het Kleine Zonnedauw,  je kunt meteen goed zien hoe vreselijk klein dat spul is

Als laatste  het lieve Moerasvergeetmenietje nog even voor de lens, daar stelen deze  hele kleine kevertjes de show,  en dat vind ik dan toch net leuker dan alleen een bloemetje

Slotwoordje:

Ongelooflijk hoe een voedselarm gebied zo'n rijkdom aan fauna en flora heeft,  een gebied om nog eens te gaan struinen. Nu zijn we wel liefst vijf uren lang  zoet geweest,  en we hadden ons nog veel langer kunnen amuseren,  maar er stond een volgend  uitstapje op het programma,  en dat is iets totaal anders,  dus daarover binnenkort meer