Wonderlijke kleine wereld

In mijn vorige berichtje over de reeënbronst schreef ik al dat ik  de nodige uurtjes met de macrolens op de heidevelden heb doorgebracht,  vandaag laat ik  het een en ander zien van deze wonderlijke kleine wereld

 Eerst maar eens een foto van  de locatie, de mooie Westerheide tussen Laren en Hilversum.

De heide begint al aardig te bloeien, en tja,  het kan haast niet anders,  het is een beeld met de bij deze

zomer horende donkere wolkenlucht er boven

 Overal duikt het blauw-paarse Grasklokje (Campanula rotundifolia)  op, een sierlijk bloemetje, 

dat op zijn ranke steeltjes steeds maar  heen en weer wiegt in de wind, 

 dus lastig om onbewogen en scherp in beeld te krijgen

 Het Grasklokje wordt in Nederland wettelijk beschermd

 De vorige twee foto's maakte ik bij zonlicht in de vroege avond,  deze is van een bewolkte middag.

Interessant om te zien wat een verschil in sfeer dat is

 Zodra het zonnetje zich eventjes laat zien fladderen de Boomblauwtjes rond

 Maar ja,  het zonnetje is telkens maar van korte duur in de zomer 2011, plensbuien zijn een meer voorkomend verschijnsel, maar ook de regen levert mooie details op.

  Ik kreeg de druppel helaas niet scherper, de wind was spelbreker

 Daar is het weer,  het zeldzame Klein Warkruid,  met de veel leukere bijnaam 'Duivelsnaaigaren'.

Op een geplagd deel van de hei vond ik wat meer van deze plantjes dan de vorige keer,  en ik vond het wel een uitdaging om te proberen om het toch weer wat beter in beeld te brengen

 De woekerende rode draden van het Duivelsnaaigaren staan in bloei,  de bloemetjes die je ziet zijn dus van het naaigaren,  en niet van het heidestruikje

Hier is goed te zien dat de heidebloemetjes nog in de knop zitten.  Het Klein Warkruid, een halfparasiet,  slingert zich om het jonge heidestruikje, en onttrekt zijn voedsel aan deze gastheer

 Meer Wonderlijke Wereld. Laatst vielen de horizontale, heel fijn geweven, spinnenwebben me
al eens op,  nu toch maar wat nader bekeken,  en uiteraard wat info opgezocht: 

dit is een zogenaamd  'Trechterweb'

Het web  gaat op één punt over in een omlaag lopende trechter,

die als een lange tunnel in de begroeiing verdwijnt

 Wanneer een insect op het web belandt, schiet de spin vanuit zijn trechter tevoorschijn,

grijpt zijn prooi en sleept hem mee de trechter in

Weer wat anders:  Sprinkhaantjes vind ik altijd erg leuke beestjes om te zien

 dus nog maar een plaatje

 Hé, wat grappig,  zijn 'jasje' hangt hier nog aan de kapstok

Ik vind het zo leuk om steeds meer te ontdekken en te leren van de natuur. Zo wist ik niet dat sprinkhanen als larve uit het ei komen, en dan eerst een aantal keren vervellen. Na de laatste vervelling zijn ze volwassen en hebben ze vleugels

 Ik kom er ook achter dat er heel veel soorten sprinkhanen zijn, ik kan ze dan ook niet benoemen.

Deze vind ik wel komisch,  hij zit op de rugtas van Yvonne.

Ik zie trouwens  dat een juist ingesteld diafragma echt heel belangrijk is,  ik wilde de tas zo onscherp mogelijk houden, maar daardoor is ook de rechterpoot niet scherp. 

 Al doende leert men, 'oefening baart kunst '   ;-)

 Telkens rijst bij mij de vraag of hier op de heide nu de Rode Heidelucifer groeit, of het Roodbekermos.

Dit lijkt me eerder het Roodbekermos,  ik ga er dan ook vanuit dat het hier allebei voorkomt.

Het is trouwens de eerste keer dat ik er een foto van gemaakt heb,  die ik aardig gelukt vind, 

 een soort minilandschapje

 Hier heb ik een trucje uitgehaald,  er lag een plukje mos los, dat heb ik even op het zandpad neergelegd zodat ik een rustige achtergrond  had

Slotwoordje:
Ik heb genoten van mijn ontdekkingtochten op de 'vierkante meter' en ben inmiddels echt besmet met het 'macrovirus' . Ik wil tot slot nog een keer mijn 'werkterrein' laten zien, daarom eindig ik met nog een plaatje van deze heerlijke Westerheide