De mooie natuur daagt mij uit om te fotograferen, de wens om goed te leren fotograferen daagt me uit om er steeds vaker
op uit te gaan om te oefenen.
Een heerlijke wisselwerking dus, waaraan ik veel plezier beleef.
Op deze site doe ik verslag van mijn pogingen om wat ik zie zo mooi mogelijk vast te leggen.
Bedankt voor je bezoekje, en mocht je een reactie achter willen laten, dan stel ik dat erg op prijs.

Klik op een foto voor een presentatie in groter formaat en hogere kwaliteit!


vrijdag 31 december 2021

De 12 van 2021

 

En alweer is er een jaar voorbij,  een jaar waarin ik ondanks goede voornemens  wéér te weinig blogjes produceerde. Er stonden wel al meerdere mapjes met foto's klaar, maar 't kwam er gewoon weer niet van.

Maar ik fotografeerde wél!  En dat leverde me bij het selecteren van de foto's voor de 12 van 2021 bij een aantal maanden een flinke keuzestress op.

Uiteindelijk lukte het me om  uit de aanvankelijke selectie van 24 stuks er toch 12 te kiezen. 

Zo houd ik de traditie van één foto per maand toch weer in ere ;-)




Januari

Daar hoefde ik niet lang over na te denken, deze Wisent is absoluut mijn favoriet.
Van de wisenten maakte ik ook een blog:




Februari

De  winterweek leverde  een reeks foto's op waaruit ik wel moeilijk kon kiezen.   
Het werd deze 'Kraters op het strand' omdat ik dat de meest originele vind.
De rest vind je in mijn Winterblog



Maart

Weer eens lekker geschilderd met de macrolens,  Holwortel in aquarel. Daarvoor moesten de Bosanemoontjes en de Grutto's wijken,  ach, die zien we toch al genoeg ;-) 
Wil je ze alsnog zien?   Klik op de linkjes voor de blogs 





April

In april schoot ik heerlijke plaatjes van baltsende  Geoorde fuutjes, maar vorig jaar had ik deze fuutjes ook al in mijn jaaroverzicht, daarom nu gekozen voor het Armbloemig look.



Mei

In mei ging ik twee keer naar de vogelhut op Marken, je hoopt dan altijd op prachtig licht aan de randen van de dag. Niets van dat alles, beide keren was het weer bar slecht.
Pech?  Nee absoluut niet!  
Het leverde totaal andere foto's op, zoals dit Krakeendje in een hevige stortbui, waarbij gedurende één kort moment de zon er even doorheen prikte.



Juni

Keuzestress tussen een mooi Heideblauwtje en deze  foto van een heerlijk van de Klaprozen smullende Reegeit.
Het werd de Reegeit, want zo'n moment zal ik waarschijnlijk nooit meer meemaken.



Juli

In juli zwierf ik weer eens dagenlang door de AWD, dat leverde aardige plaatjes op van vliegende juffertjes en libellen, daar was ik blij mee!
Maar het is toch dit  'schilderijtje' geworden. Zo'n bloemenweelde had ik hier al jaren niet meer gezien De foto maakte ik dan ook binnen een 'exclosure':

Zo'n twee jaar geleden werden in de AWD een aantal gebieden afgezet met damhertwerende rasters, de zgn Exclosures. Ik vond het echt geweldig om te zien hoe de natuur zich in deze gebiedjes heeft hersteld van de damhertenvraat. 


Augustus

Augustus was een maand met mooie foto-uitstapjes en bergen foto's waaruit het moeilijk kiezen was.
De mooie Kattenstaarten bij het Vogelmeer?  Of de Wulp of Watersnippen bij Boer Murk?
En dan ook Muurhagedissen en Boomkikkers in Drenthe bij Edo van Uchelen...

Het werd dit Boomkikkertje, ik was extra blij met deze foto omdat het me lukte om lekker met kleurtjes te schilderen in de voor- en achtergrond.



September

In september ben ik veel bezig geweest met vogels en heb ik hard geoefend op vogels-in-vlucht. 
Meeuwen op het strand zijn goed oefenmateriaal en tijdens één van die tochtjes stuitte ik op deze  prachtige Zilverplevier. Ik kon een hele serie schieten en weet nog steeds niet of ik nu de mooiste gekozen heb....



Oktober

Van de Siberische grondeekhoorntjes maakte ik wel een blogje  en daarin was deze foto voor mij 'lest best'.  Ook nu heeft hij het gewonnen van de Zeevogels van een boottocht vanuit IJmuiden en de Koraalzwammen waar ik me op had uitgeleefd.


November

Al heel lang had ik het plan om in de herfst eens een weekje naar de Veluwe te gaan, dit jaar kwam het er eindelijk van, maar liefst 7 dagen op rij naar het Speulderbos geweest, het bos van de 'Dansende bomen'.    Niet de gedroomde weersomstandigheden met mist, maar wel genoten!
Van deze week zou ik toch echt nog een blogje moeten maken, wie weet.....



December

December leverde geen foto's op die hier een ereplekje verdienen.  Ik twijfelde wel nog even over Wisenten in een wat mistig landschap, maar die foto haalt het niet bij de Wisent van januari.

Daarom gekozen voor deze golven uit november.


Slotwoordje:  

In mijn slotwoordje haak ik in op de Golven van december. Dat is eigenlijk wel een toepasselijke keuze om mee af te sluiten, want golven, dat woord hebben we veel gehoord in het afgelopen jaar, maar dan met betrekking tot de Corona waar we nog steeds mee te kampen hebben.  De vierde golf trekt nu terug, de vijfde komt er mogelijk aan....  Laten we hopen dat 2022 een beter jaar gaat worden,  ik wens dan ook iedereen  een gelukkig nieuwjaar in goede gezondheid  !

vrijdag 22 oktober 2021

Snelle rakkertjes

 



Er is alweer bijna een half jaar verstreken sinds mijn laatste blogpost, en dat terwijl ik toch écht wel gefotografeerd heb, dus de hoogste tijd om weer nieuw leven in mijn blog te blazen!

Mét het voornemen om nog een inhaalslag te gaan maken, het is toch wel heel jammer om al die plaatjes maar op de harde schijf te laten staan.





Ik ben al geruime tijd heel actief  voor de website Deel de Natuur, een fotografieplatform waar je je mooiste natuurfoto's kunt delen, maar dat daarnaast nog veel meer biedt, zoals onder andere gezellige en leerzame fotodagen.

Zo hadden we op vrijdag 15 oktober een fotodag georganiseerd bij de Siberische grondeekhoorntjes in Tilburg en omdat er diezelfde week ook een Paddenstoelendag gepland stond in Brabant besloot ik aldaar lekker een weekje vakantie te houden.

Zo kon ik gemakkelijk alvast poolshoogte gaan nemen bij de eekhoorntjes en dat deed ik gezellig samen met Gonnie.  Er zitten veel van die snelle rakkertjes in het bos, maar het is toch altijd afwachten of ze een beetje willen meewerken, maar we hadden geluk want dat deden ze!




Ik begon braaf met de camera op statief, met 600mm is dat in het donkere bos ook wel raadzaam natuurlijk, maar oh wat mis ik dan de flexibiliteit.  Dit eekhoorntje met het vrolijke rode besje had ik toch liever vanuit een lager standpunt gefotografeerd.




Maar wanneer ze op een stronk zitten dan werkt het - sowieso laag ingestelde - statief natuurlijk wel.  De lichtval vind ik hier erg mooi, ik had alleen graag de staart erbij gezien....    

Jaja,  het is nog steeds niet gauw goed bij mij ;-) 




Oké,  nu wel de staart én mooi licht in de achtergrond!




Als je veel kansen krijgt is het leuk om wat met de belichting te gaan spelen, zoals hier waar ik wat heb onderbelicht voor een beetje lowkey-effect.




Nóg donkerder!  Links komt dat doordat Gonnie met haar zwarte jas ineens in beeld verscheen.  Wat mij betreft een geluk bij een ongelukje ;-) 




Ook de gewone Eekhoorn liet zich regelmatig zien. Deze zat echter achter de boomstronk waar mijn  statief - nog steeds laag -  bij opgesteld stond, ik moest er dus overheen fotograferen. Dat geeft eigenlijk wel een aardige zachte voorgrond.




Toen die snelle rakker een boom in schoot vond ik het mooi geweest met dat statief, camera er snel af en op goed geluk uit de hand geschoten en wat een mazzel....  scherp!




Toen meteen lekker zonder statief verder,  plat op de grond voor een mooi laag standpunt.





En toen ik daar een poosje rustig lag raakten de diertjes aan me gewend en liep dit schatje bijna mijn lens in!


Enfin, deze middag was geslaagd, nu maar hopen dat de diertjes tijdens de DDN-dag ook  zo lekker meewerken.... Ik ging die week nog twee keer kijken en toen was het niet veel.  
Maar ik had me geen zorgen hoeven maken, want op die dag hadden ze er blijkbaar goede zin in, iedereen ging tevreden met mooie plaatjes naar huis. En ja, zelf klikte ik er ook nog een paar:





Weer op de lowkey-tour,  op die manier kun je een drukke 'takken' achtergrond aardig verdoezelen én het sfeertje spreekt me aan.





Ik let sowieso altijd goed op de achtergrond, mooi licht zoals hier is heel welkom en in deze compostie is de boomstam links voor mij niet storend.





Een van de deelnemers ontdekte een holletje waar het Siberische eekhoorntje telkens met overvolle wangzakken naar toe ging, die was duidelijk zijn wintervoorraad aan het aanleggen. Via een vaste route rende hij keer op keer naar zijn verstopplekje,  stopte  dan héél even en dook onder de grond. Van de talloze keren lukte het me slechts één keer om dat momentje in beeld te vangen.

Gemakkelijker was het als hij weer boven de grond kwam, steevast ging hij dan eerst uitgebreid het zand van zijn snuitje wassen:





En laat hij dat nou één keertje doen bij het mooiste licht dat je je kunt voorstellen, blij mee!


Slotwoordje:  Wat heb ik genoten van deze snelle rakkertjes en ik geniet nu nog na met plaatjes waar ik blij van word.  Dat  bracht me er dus eindelijk ook weer toe om deze serie in mjn blog te delen.

donderdag 29 april 2021

Vogels in plas-dras

 


In maart bezocht ik een paar keer een mooi plas-dras-gebiedje. Hoe heerlijk is het toch telkens als je daar aankomt en de Grutto's en Tureluurs hoort roepen, dan is het lente!

In het slotwoordje van mijn vorige blogje "De uitdaging van Bosanemoontjes" vertelde ik dat ik me de laatste tijd wat vaker op vogels probeer te richten en deze bezoekjes aan Grutto en Tureluur boden me natuurlijk een mooie gelegenheid om daarmee aan de slag te gaan.

Vogels blijf ik moeilijk vinden, maar zo langzamerhand worden de resultaten gelukkig beter, dat is natuurlijk toch zoiets als 'Oefening baart kunst?? '

Die kunst is er nog niet hoor, maar ik durf van deze foto's wel een blogje te maken ;-) 






Ook al heb ik nu wat meer millimeters tot mijn beschikking  (200-600mm-lens +1,4 extender) krijg ik vogels natuurlijk  nog lang niet altijd vlak voor mijn lens, maar wanneer de omgeving een beetje meewerkt heb ik daar geen problemen mee, integendeel zelfs, foto's vertellen op die manier vaak een verhaal over gedrag en omgeving.



Tikkertje ;-)

Lentekriebels?




Een onderonsje,  zullen we...  ?

Nee, met dit stelletje werd het niets, maar even later....




Even later mocht ik getuige zijn van een paring, wat gaaf!




Tureluurtje scharrelend in de plas-dras.

Dit is wat ik bedoel met een vogel in zijn/haar omgeving, als dat lukt in een mooie compositie kan ik daar echt van genieten.




Het tegenovergestelde: Tureluur van héél dichtbij. De foto is zelfs niet gecropt.

En ja,  laat ik eerlijk zijn, dat is dan toch ook best eens heel gaaf.




Wat meer afstand met ruimte voor de weerspiegeling, ook niets mis mee, maar nadat ik Grutto's en Tureluurs telkens in het water fotografeerde kreeg ik toch wel het gevoel dat ik er wat meer spanning aan mee zou willen geven.




Dat lukte door me achter een rietkraag op te stellen en te wachten tot er een vogel zo lief zou willen zijn om op het juiste plekje even langs te komen.

De Tureluur was zo vriendelijk ;-) 




En de Grutto volgde zijn voorbeeld en ik was blij met deze doorkijkjes!




Dus tot besluit nog maar eentje ;-) 


Slotwoordje: En zo had ik heerlijke uurtjes bij de Tureluur en Grutto. Intussen stoei ik lekker door met de vogeltjes, maar ook de bloemetjes blijven lonken, deze tijd van het jaar is er zóveel te fotograferen. Ik ben dan ook van plan het tempo van de blogjes weer wat op te voeren, wordt vervolgd....


zondag 4 april 2021

De uitdaging van Bosanemoontjes

 


Bosanemoontjes...  al zó vaak gefotografeerd en toch blijven ze ieder voorjaar lonken, hoe komt dat toch?

Voor mij  speelt het lentegevoel zeker mee, 't is telkens weer zo heerlijk om me op een van de eerste mooie voorjaarsdagen onder te dompelen in deze rijkbloeiende bloemenpracht, zonnnetje erbij, vogelgekwetter om me heen, overal het eerste prille groen, yeah het is lente!

Daarbij is er telkens weer die uitdaging...   Heet mijn blog niet zo?  ;-)   

De uitdaging om de bosanemoontjes weer anders, en natuurlijk liefst mooier, beter of interessanter, te fotograferen dan in de voorgaande jaren.

Ik denk dat velen zich hier wel in zullen herkennen?


En dus ging ik afgelopen week die uitdaging weer aan. Het voelde waarachtig even onwennig, sinds de paddenstoelen had ik de macrolens niet meer in mijn handen gehad, kan ik het nog wel? Nou gelukkig blijkt het toch net zoiets als fietsen,  je verleert het niet ;-)

Maar die uitdaging, wat wil ik? In mijn hoofd spelen wat donkerder foto's, met meer de sfeer van het bos erin, en dat bos mag ook wel zichtbaar zijn,  dus meer ruimte. Maar over ruimte gesproken,  die moet er zeker ook zijn voor spontane ingevingen, dat werkt voor mij toch meestal het fijnst,  laat het maar gebeuren, aan de slag!



Tja, de eerste foto's zijn toch weer plaatjes met een zachte en lichte uitstraling, maar daar is niks mee, ik houd hier gewoon van.




Maar dan gebeurt het.... Ik stel altijd handmatig scherp en draaiend aan de scherpstelring zie ik het beeld telkens veranderen, ik kijk tussen de witte bloemenzee van de vorige foto door en dan verschijnt ineens dit plaatje in mijn zoeker. Hé, ruimte en de sfeer van het bos! Dat stond op mijn lijstje ;-)




Dan meteen nog maar eens op zoek naar dat donkere bossfeertje.




Maar eens wat meer kleur is natuurlijk ook wel eens aardig, o jeetje, ik krijg keuzestress!




Maar zoals ik al schreef,  plannen maken is leuk, maar openstaan voor wat er zoal op mijn pad  komt werkt voor mij vaak beter. Van mijn fotomaatje kon ik een leuk 'speeltje' lenen en uitproberen. Het blijkt als een soort verdubbelaar te werken. Ik word helemaal enthousiast!





Ik krijg ineens 'onderwater-anemoontjes'!  Het lijkt wel iets als meervoudige belichting....




Maar dat is het dus niet, wat het wel is zal ik nog wel eens verklappen. Eerst wil ik hier eens lekker wat meer mee gaan stoeien en de mogelijkheden en ónmogelijkheden ontdekken.




En mogelijkheden... die zijn er plenty denk ik?




Intussen heb ik al een paar keer zitten lonken naar de Holwortel. Op het eerste gezicht vind ik het altijd een wat onaantrekkelijke bloem met die wat fletse lila kleur, maar van dichtbij blijken de details  zo verrassend mooi.




Ik leef me hier dan ook even heerlijk op uit om deze aquarel te maken en dan zit een heerlijke ochtend tussen de bloemetjes er weer  op.


Slotwoordje:  Het macroseizoen is hiermee voor mij (eindelijk) weer geopend,  ik heb er weer zin in! Tegelijkertijd probeer ik me de laatste tijd wat meer op vogels te richten, dat blijft moeilijk maar het is natuurlijk weer een heerlijke uitdaging en zo houd ik de titel van mijn blog tenminste actueel. In een volgende blogpost meer....


zondag 21 maart 2021

Wisenten, waar zijn ze?


Wisenten, waar zijn ze?
Die vraag stel je jezelf natuurlijk wanneer je ze graag eens wilt zien en fotograferen.
De site Wisenten.nl  kan je hierbij helpen. In het Kraansvlak  dragen sommige Wisenten namelijk GPS halsbandzenders en via de link Wisenten waar zijn ze?  kun je volgen of de dieren vanaf het wandelpad te zien zijn. Zijn ze elders? dan wordt dat niet getoond,  je mag namelijk niet van de paden af om ze op andere plekken te gaan bekijken.
Let op:  Het  Wisentenpad is uitsluitend toegankelijk van september tot en met februari!


Het is al weer 10 jaar geleden dat ik eens meeging met een excursie om de Wisenten te zien,  ik maakte er dit blogje van.  Sindsdien kwam ik wel met enige regelmaat in het Kraansvlak, maar nooit op een moment dat de dieren te zien waren, op de een of andere manier lukte dat gewoon niet. Maar geen nood, ik kom er graag want het is een schitterend duingebied om te wandelen en te genieten.

Toch begon het wat te kriebelen om die Wisenten weer eens te fotograferen. Dus afgelopen januari hield ik via Wisenten waar zijn ze in de gaten of ze  zich in de buurt van het wandelpad ophielden.
Op een zaterdagmiddag met aardig licht was het zover.....

Onderweg er naartoe vroeg ik tegemoetkomende wandelaars hoopvol: Zitten de Wisenten er nog?  Ja,  was het antwoord, maar ze liggen al uren te rusten, er is geen enkele actie.
Nou ja, ze zijn er in elk geval en verder zien we wel toch?



Maar het zit me mee, op het moment dat ik aankom  worden ze wakker en komt er wat leven in de groep. 
Ze staan ook nog eens mooi in het landschap en het licht is prima!




Iets te snel naar mijn zin begint de groep zich wat te verspreiden,
tja je kunt niet alles hebben.




Op de vorige foto kun je zien dat de lucht daar saai blauw is,
daarom hetzelfde dier nu wat closer in beeld.




Blauwe lucht betekent ook meer zon en dat geeft weer een andere sfeer.


Iets te snel naar mijn zin verdween de groep uit beeld, maar toch ging ik heel tevreden huiswaarts,  
het was echt fantastisch om eindelijk deze imposante dieren weer eens te kunnen zien én te fotograferen!

En het smaakte naar meer, dus de dagen daarna hield ik hun positie goed in de gaten.
Op dinsdagmiddag hield de groep zich weer op in de buurt van het pad,  maar nu wel veel dieper het Kraansvlak in.
 Dat betekent een stuk verder lopen, en het was al half drie, met de korte januaridagen restte me dus niet veel tijd, 
snel wegwezen en flink doorlopen!




De moeite van de stevige wandeling was niet voor niets,
Ik trof de dieren op een prachtige plek.




En terwijl het bij vertrek nog zonnig was, 
kwam er nu wat bewolking en dat
is toch echt mooier dan zo'n saaie blauwe lucht.




Het is verleidelijk om de dieren close in beeld te zetten,
maar een beetje omgeving erbij is toch minstens zo mooi.




Dit is dan zo'n Wisent met GPS halsbandzender, niet helemaal een natuurlijk plaatje,
maar dank zij die zender stond ik hier en mocht ik genieten van deze prachtige dieren!




Ik schreef het al, januari, korte dagen,  dus al heel snel weinig licht.
De wat langere sluitertijd laat de beweging van de tong zien 
en dat vind ik bij dit stoere dier nou net een heel schattig detail.




Als afsluiter dit low-key portret.
Een foto waar ik zelf echt héél erg blij mee ben!


Slotwoordje:
Ik had de smaak te pakken en droomde van winterse beelden, Wisenten in de sneeuw....
En ja,  in februari kwam die sneeuw en de dieren  hielden zich zelfs in de buurt van het pad op.
Maar helaas,  ik durfde het bij dat gure en ijskoude weer met sneeuwstorm en stuifsneeuw niet aan. 
De dagen daarna lag de sneeuw er weliswaar nog, maar toen zat de groep buiten het zicht.
Nou ja,  Wisenten-in-de-sneeuw blijft gewoon op het wensenlijstje staan, tenslotte moet er wat te wensen overblijven ;-)