Less is more

In deze blogserie ga ik nog even met Gonnie terug naar de Eifel.  

Wat een ongelooflijk geluk hadden we,  drie mooie vroege ochtenden op rij, daar durf je niet op te hopen wanneer je plannen zit te maken voor zo'n uitstapje.

De bloemenweide was werkelijk een sprookje,  er was slechts één  'maar'.....

Het aantal vlinders was gering,  dat viel ons toch wel wat tegen.

Maar toch,  niet getreurd,  terugkijkend naar mijn foto's zie ik dat dit een goede uitwerking heeft gehad, want vonden we eenmaal een vlinder,  dan namen we rustig de tijd,  voor zolang de betreffende vlinder meewerkte natuurlijk, want nergens zagen we een ander vlindertje naar ons lonken, geen gestress dus,  gewoon genieten en er het beste van proberen te maken.

Ja,  "Less is more'   ;-) 

De mooie Zilveren Maan heb ik al een eigen blogje gegund,  in deze serie wat andere soorten:

Parende Icarusblauwtjes, daar werden we wel blij van.

Lastig om beide kopjes scherp te krijgen, 

maar 't is gelukt,  en dan ook nog  in eens zo'n droomsetting.

Over blij zijn gesproken ;-) 

Na de paring bleef het vrouwtje nog even zitten.

Is ze hier aan het eieren afzetten?

Deze beide  foto's maakte ik vanaf de andere kant,

wat meteen  in een hele andere achtergrond resulteert.

Een Bruin Vuurvlindertje kwamen we ook tegen, 

mooi op een heidetakje in het vroege zonlicht.

Rustig wachten tot de vleugeltjes open gaan en intussen een goed standpunt gezocht

voor een fijn dromerig sfeerplaatje.

Heerlijk vind ik dit,  zoeken naar een zo mooi mogelijke achtergrond.

Zwartsprietdikkopjes vonden we ook en die werkten heerlijk mee!
De witte schermbloem doet het hier goed
en de Blaassilene bij de volgende foto's is zeker ook niet verkeerd.
Je ziet daar het Dikkopje langzaam naar boven kruipen,
spannend hoe lang het nog duurt voor hij het luchtruim kiest.

's Avonds bekeken we onze foto's en verzuchtte ik: 

'Gon,  ik heb een luxe probleem....  ik heb veel te veel geslaagde dikkopjes'

Het antwoord en advies  van Gonnie:   'Kill your darlings'  ;-)
Oei!
Dat is moeilijk....

Maar dat heb ik dus toch gedaan.

Weliswaar heb ik meer foto's bewaard dan ik hier laat zien,

maar ik heb er bewust voor gekozen om slechts 

een paar foto's te bloggen, want...

Less is more ;-) 

Slotwoordje:
Nou vooruit, nog een toegift,  een heerlijk sfeerplaatje van de grasklokjes,
gemaakt op een moment dat we werkelijk niet één vlindertje konden vinden.
Wat zou het trouwens prachtig geweest zijn om in deze setting een klein vlindertje te zien...
Maar goed,  een noodsprong dus, maar wel een waardige afsluiter: 

Op z'n Russisch

Op 1 juli  ging ik samen met Yvonne en Gonnie naar een Helios- workshop van Loulou.
We gaan werken met een oud Russisch lensje,
de Helios 44M 58mm F/2.   
Het bijzondere van dit lensje is de mooie onscherpte, ofwel de bokeh.  
Tot en met f/4 is deze elipsvormig, waardoor je 'Swirling bokeh'  kunt krijgen.

Het leuke van de workshop is, dat dit lensje er bij inbegrepen is. 
Voortaan doen we 't dus op z'n Russisch ;-)

Alles gaat met deze lens handmatig:  diafragma,  belichting en scherpstelling,

maar dat went snel,  handmatig scherpstellen doe ik bij macro toch altijd al.

Om dichtbij te kunnen komen gaan we met tussenringen aan de slag.

Ook dat is niet nieuw voor me, maar ik vind het wel het lastigste aspect.

Je werkruimte is zo beperkt, even meer naar voren of naar achteren is er meestal niet bij.

Na een uitgebreide uitleg van Loulou gaan we aan de slag:

Tja,  ik bak er niet veel van, maar dat is bij mij bij zo'n workshop meestal het geval.

Ik kan me dan niet rustig genoeg concentreren, het werkt bij mij veel beter om 

later op mijn dooie gemak zelf verder te gaan stoeien.

Zo kwam ik deze dag met precies 100 foto's thuis, waarvan ik er slechts twee bewaard heb.

De eerste is deze hortensia,  absoluut geen wereldplaat, maar hier kan ik wel mooi zien

dat de Helios een mooie schilderachtige onscherpte kan geven.

De andere foto die ik nog heb is deze Korenbloem,

een heel soft plaatje,  heel weinig scherpte,

maar dat is een eigenschap van de lens,  onscherp mag dus ;-)

Hmmm  ben daar hier nog niet helemaal van overtuigd,

volgens mij is hij gewoon echt niet scherp genoeg.

Maar goed,  na een dag stoeien heb ik wel het idee dat er iets leuks uit dit lensje te halen is,

ik krijg het alleen nog niet voor elkaar :-(

In de dagen daarna rommelde ik er af en toe wat mee in de tuin.

En zie,  op een dag dat ik wat kon spelen met zon en schaduw,

onstond daar rondom de Kuiflavendel eindelijk die 'Swirling Bokeh'!!

Dat smaakt naar meer:

Ik duik in de Kamperfoelie,  en yes!

Dit plaatje kan me bekoren!

Dit effect zou ik met de gewone macrolens niet kunnen krijgen,

ik begin blij te worden met mijn Russische lensje!

't Is een heerlijk klein en licht lensje, dus tijdens een boswandeling mag hij mee.

Ook hier ga ik met de Kamperfoelie aan de slag,  

maar nu zonder tussenringen.

Ik moet zeggen dat dit veel fijner werkt,  maar ik kan dus niet meer zo dichtbij komen.

Maar dat hoeft ook niet altijd.

Von en ik wilden dolgraag eens proberen hoe we Zonnedauw op zijn Russisch kunnen doen.

Afgelopen week gingen we 's avonds een uurtje op pad:

Oef,  dat viel weer niet mee met dat kleine spul,  

en nu moesten toch echt de tussenringen er weer op,  zelfs het hele setje.

Zoeken naar blingbling,   ja,  die blingbling vond ik genoeg,

maar oh wat lastig om ergens in de compositie een scherp punt te vinden.

Bijna alles ligt in de prullenbak,  alleen deze twee zijn over gebleven.

Omdat het lensje zo lekker klein is mag het voortaan altijd mee als ik macro ga doen.

Zo ook toen ik met Gonnie in de Eifel was,  een prachtige ochtend vol met dauw, 

en we konden maar geen vlindertjes vinden.

Dan maar even spelen met  Helios, tussenring,  tegenlicht en dauw.

Ja, leuk!   Dit is weer 'Swirling' !!

Dit Rusje blijkt ook heel subtiel werk te kunnen leveren.

In het zachte ochtendlicht is dit een fijn teer plaatje van de Blaassilene geworden.

Zoals ik bij de Korenbloem schreef is de scherpte behoorlijk soft,

maar met flink naverscherpen en wat extra contrast blijkt het er direct beter uit te zien.

Gistermorgen ging ik Bandheidelibellen fotograferen.

Op een gegeven moment was mijn inspiratie even helemaal weg

en pakte ik de Helios,  zónder die vervelende tussenringen.

Heel veel baggerplaatjes maakte ik,  maar deze vind ik verrassend sfeervol!

Ook deze foto met alle zachte kleurtjes valt me niet tegen.

Vanochtend lag ik weer vroeg in het veld, maar nu bij de Vuurlibellen.

Ook hier heb ik het even op zijn Russisch gedaan.

Toch leuk speelgoed!

Slotwoordje:
Het is zeker niet zo dat ik het nu met het grootste gemak op z'n Russisch doe,
maar ik zie zo langzamerhand de (on)mogelijkheden en zie er weer een hele leuke uitdaging in.
En ..... Oefening baart kunst  ;-) 

Zilveren Maan

Omdat de Eifel bekend staat als een vlinderparadijs stond een tripje daarheen al lang op het wensenlijstje.  

Deze zomer moest het eindelijk maar  eens gebeuren.

In de vlinderrijke junimaand kwam het er  helaas niet van, maar in het afgelopen weekend was het dan toch zover:  

Samen met Gonnie  vertrok  ik vol verwachting naar de mooie Eifel.

Direct bij aankomst vrijdagmiddag gingen we naar een bloemenweide die ons getipt was,  en yes,  we zagen van alles vliegen en oh wat bloemenweelde, dat gaat een feestje worden!

Op zaterdagochtend stonden we om 6 uur enthousiast in het veld.

Een uur later was ons optimistische enthousiasme aardig getemperd,

want we konden niet één vlindertje vinden.

Pas rond half 8 kroop er hier en daar wat te voorschijn,

 en ja,  toen werden we weer blij,  

 helemaal toen Gonnie een Zilveren Maan vond!

Ik ben absoluut geen soortenjager,

maar zo'n mooie vlinder die je niet al te vaak ziet,

daar gaat mijn hartje toch wel sneller van kloppen.

We zetten gauw ons onmisbare witte parapluutje bij de Zilveren Maan

om het diertje uit de zon te houden.

Niet alleen levert dat mooiere en zachtere beelden op,

nee,  met een beetje geluk kunnen we zo ook het moment

waarop de vlinder het luchtruim kiest, nog even uitstellen.

Toch is de vlinder sneller opgewarmd dan we hoopten,

dat is aanvankelijk prima, want nu zien we die prachtige vleugels,

maar hier klimt hij al verder omhoog en de volgende foto  toonde

slechts een lege grasspriet,  de vlinder was ineens gevlogen.

Twee dagen later was het weer Gonnie, die een Zilveren Maan vond.

Toch handig zo'n vriendin die er beter oog voor heeft dan ik ;-)

We zijn inmiddels een goed team samen,  het pluutje wordt weer opgesteld

en we draaien om de vlinder heen op zoek naar de juiste lichtval en 

een mooie achtergrond.

Die Grasklokjes,  daar willen we wat mee!

't Valt nog niet mee om alles in een goede compositie te krijgen,

beetje rommelig nog,  maar het begint er op te lijken.

Toch ook maar gauw even een plaatje van wat dichterbij.

Maar dan toch gauw weer iets met de Grasklokjes proberen.

Ja, alles moet gauw, gauw, gauw, want voor je het weet is ie weer weg.

Waren de eerste foto's met tegenlicht,  

nu fotografeer ik vanaf de andere kant met het licht mee.

De weide in de achtergrond wordt nu mooi belicht door het zonlicht,

terwijl de Zilveren Maan in de schaduw van het parapluutje blijft.

Ja,  met deze foto ben ik blij!

En net op tijd gemaakt,  want na slechts 5 minuten in de rol van  fotomodel

fladdert de Zilveren Maan de bloemenweide in.....

Slotwoordje:
Wie leest hoe ik mijn werkwijze beschrijf,  die snapt wellicht dat ik dit soort foto's niet met statief kan maken. 
Het is constant zoeken, passen, meten en schuiven tot onderwerp, licht en achtergrond met elkaar in balans zijn.   
Ik fotografeer dan ook uit de hand, zoek daarbij wel steeds steun op de grond.
De rijstzak is als steun voor de camera meestal te laag,  maar functioneert prima als zacht kussentje onder mijn ellebogen ;-)