Zilveren Maan

Omdat de Eifel bekend staat als een vlinderparadijs stond een tripje daarheen al lang op het wensenlijstje.  

Deze zomer moest het eindelijk maar  eens gebeuren.

In de vlinderrijke junimaand kwam het er  helaas niet van, maar in het afgelopen weekend was het dan toch zover:  

Samen met Gonnie  vertrok  ik vol verwachting naar de mooie Eifel.

Direct bij aankomst vrijdagmiddag gingen we naar een bloemenweide die ons getipt was,  en yes,  we zagen van alles vliegen en oh wat bloemenweelde, dat gaat een feestje worden!

Op zaterdagochtend stonden we om 6 uur enthousiast in het veld.

Een uur later was ons optimistische enthousiasme aardig getemperd,

want we konden niet één vlindertje vinden.

Pas rond half 8 kroop er hier en daar wat te voorschijn,

 en ja,  toen werden we weer blij,  

 helemaal toen Gonnie een Zilveren Maan vond!

Ik ben absoluut geen soortenjager,

maar zo'n mooie vlinder die je niet al te vaak ziet,

daar gaat mijn hartje toch wel sneller van kloppen.

We zetten gauw ons onmisbare witte parapluutje bij de Zilveren Maan

om het diertje uit de zon te houden.

Niet alleen levert dat mooiere en zachtere beelden op,

nee,  met een beetje geluk kunnen we zo ook het moment

waarop de vlinder het luchtruim kiest, nog even uitstellen.

Toch is de vlinder sneller opgewarmd dan we hoopten,

dat is aanvankelijk prima, want nu zien we die prachtige vleugels,

maar hier klimt hij al verder omhoog en de volgende foto  toonde

slechts een lege grasspriet,  de vlinder was ineens gevlogen.

Twee dagen later was het weer Gonnie, die een Zilveren Maan vond.

Toch handig zo'n vriendin die er beter oog voor heeft dan ik ;-)

We zijn inmiddels een goed team samen,  het pluutje wordt weer opgesteld

en we draaien om de vlinder heen op zoek naar de juiste lichtval en 

een mooie achtergrond.

Die Grasklokjes,  daar willen we wat mee!

't Valt nog niet mee om alles in een goede compositie te krijgen,

beetje rommelig nog,  maar het begint er op te lijken.

Toch ook maar gauw even een plaatje van wat dichterbij.

Maar dan toch gauw weer iets met de Grasklokjes proberen.

Ja, alles moet gauw, gauw, gauw, want voor je het weet is ie weer weg.

Waren de eerste foto's met tegenlicht,  

nu fotografeer ik vanaf de andere kant met het licht mee.

De weide in de achtergrond wordt nu mooi belicht door het zonlicht,

terwijl de Zilveren Maan in de schaduw van het parapluutje blijft.

Ja,  met deze foto ben ik blij!

En net op tijd gemaakt,  want na slechts 5 minuten in de rol van  fotomodel

fladdert de Zilveren Maan de bloemenweide in.....

Slotwoordje:
Wie leest hoe ik mijn werkwijze beschrijf,  die snapt wellicht dat ik dit soort foto's niet met statief kan maken. 
Het is constant zoeken, passen, meten en schuiven tot onderwerp, licht en achtergrond met elkaar in balans zijn.   
Ik fotografeer dan ook uit de hand, zoek daarbij wel steeds steun op de grond.
De rijstzak is als steun voor de camera meestal te laag,  maar functioneert prima als zacht kussentje onder mijn ellebogen ;-)