De roep van de grutto

De roep van de grutto lokte me een paar weken geleden naar de polder.  

Fiets mee en lekker met de wind door mijn haren genieten van de weidsheid van de polder en de heerlijke geluiden van roepende grutto's, kieviten en tureluurs.  

Ik ging niet om te fotograferen, maar nam wel de camera mee.  Dus ja,  wat doe je dan,  dan stap je af en toe toch af om een plaatje te schieten,  ook al weet ik dat het midden op de dag echt niet het meest geschikte moment is.

Maar ja,  honderden, misschien zelfs wel duizenden brandganzen zie je nu eenmaal niet elke dag.

Tegen beter weten in nam ik bij fel tegenlicht wat foto's van een tureluur bij een plas water.

Ach, al die schitteringen maken er toch wel iets aparts van.

Een soortgelijke foto maar zonder de bovenrand,  is misschien toch mooier?

Zoals wel vaker kan ik weer eens niet kiezen ;-)

Als de zon even iets minder fel schijnt is de grutto aan de beurt,

maar daarna berg ik de camera op en besluit  ik later op de dag terug te gaan.

Zo gezegd, zo gedaan.

Vanuit de mobiele schuilhut en met mooier licht

hoop ik betere foto's te maken.

Maar hoe comfortabel het ook is vanuit de auto, het is toch niet helemaal mijn ding.

Wat ik vooral mis is de mogelijkheid om vanuit een  laag standpunt te fotograferen.

Zo van bovenaf blijven het toch meer registratieplaatjes.

Nou ja,  het graspiepertje op een hek kan in elk geval wel op ooghoogte ;-)

Net als de tureluur. 

Tegen het licht in,  waardoor detail en kleur nogal wegvallen,

maar de houding vind ik wel grappig.

Het licht werd steeds mooier, en de spiegeling van de scholekster en grutto's

is dan wel weer een pluspunt van mijn hoge standpunt.

Zelfs de vliegende grutto gespiegeld!

Meer geluk dan wijsheid natuurlijk ;-)

Als vogels -  zoals meestal -  te ver weg zitten,  

vind ik het wel een uitdaging om in het landschap een leuke compositie te zoeken,

zoals hier bij de twee scholeksters parallel aan elkaar langs het slootje.

De kievit hoort er natuurlijk ook bij als je een rondje polder doet.

Ooit hoop ik nog eens rammelende hazen te fotograferen,

maar voorlopig moet ik het met deze grappig bewegende pootjes doen.

Slotwoordje:
In mijn vorige serie schreef ik dat ik mijn grutto's een beetje saai vond, en daarom niet stond te trappelen om er een blogje van te maken.
Tja,  wat is saai...  Het is nu eenmaal zo dat ik zo graag  wat meer sfeer in de beelden zou willen hebben, zoals bij mijn macro's,  maar dat is hogeschoolwerk,  vooralsnog moet ik hier maar tevreden mee zijn ;-) 

Zwart/wit, maar dan in kleur.....

Ergens in maart deed ik samen met Gonnie en Yvonne een workshop zwart/wit bij Bob Luijks.
Een leuke en leerzame dag!
Yvonne maakte er een uitgebreid blogverslag van.  
Mijn foto's vond ik echter niet de moeite waard, maar achter de schermen stoei en oefen ik wel met zwart/wit, want ik zie daar zeker mooie mogelijkheden in. Dus wie weet binnenkort....

Nu eerst een andere kijk op zwart/wit... in kleur!
Ik heb mij namelijk even bezig gehouden met zwarte en witte vogels ;-)

Afgelopen week ging ik naar de AWD voor de Aalscholvers.

Ik zocht daarvoor een redelijk zonnige vroege avond uit,

want de verenpakken van de Aalscholvers komen dan het best tot hun recht.

Tja,  ik moest  aanvankelijk toch wel steeds even wachten tot de zon door

de wolken heen brak,  maar die wolken vullen wel de achtergrond lekker op ;-) 

Ik heb mijn best gedaan om van de onvermijdelijke takkenfoto's

toch  mooie en rustige composities te maken.

Wel een beetje gelukt toch? 

Nu even de Aalscholver wat prominenter in beeld 

 En jippie!  

Ook nog gelukt in de vlucht!

Na de zwarte vogels nu de witte:

Gisteren ging ik weer eens bij de Lepelaars bij Haarlem kijken.

Ik weet dat je ook daar in de vroege avond aardig licht hebt,

maar ik koos nu eens voor de vroege ochtend.

De meeste bomen lagen op dat tijdstip nog in de schaduw,

maar een enkele Lepelaar zat al heerlijk in het zonnetje.

Ook goedemorgen!

Heerlijk als een foto scherp genoeg is om

te kunnen croppen naar een intiem portretje.
Want zoveel millimeters heb ik natuurlijk niet.

Nadat het me lukte om wat Aalscholvers scherp in de vlucht te fotograferen

ga ik dat natuurlijk ook proberen met de Lepelaars.

Veel de prullenbak in, maar gelukkig ook een paar keer raak.

Als het vroege zonlicht het bos bereikt ga ik aan de slag

met de bekende 'takkenfoto's'.

Nou,  deze beauty in het ochtendzonnetje is voor mij toch best geslaagd.

In het zachte ochtendlicht zijn 'takkenfoto's' dus best te doen ;-)

Logisch eigenlijk, want de schaduwen zijn op dit vroege tijdstip nog niet zo hard.

Portretje.

In de nabewerking nog  iets lichter en softer gemaakt.

Tot slot nog een vliegbeeld waar ik ook blij mee ben.

Ik dacht altijd maar dat ik dat niet kan,

maar hoera,  het is een paar keer best aardig gelukt!

Slotwoordje:

Gossie,  ik had eigenlijk al een week lang grutto's klaar staan voor een blogje, maar die vond ik een beetje saai... Misschien dat ze in de komkommertijd nog eens langs komen.

Maar aangezien ik de afgelopen week vakantie had en  best vaak op pad ben geweest,  zal die komkommertijd nog wel even op zich laten wachten.....

Crea bij Kasteel Poelgeest

Een zonovergoten  lenteweekend werd ons beloofd, nou, dat viel afgelopen zaterdag even flink tegen,  geen zon gezien ;-(  

Op zondag wilden Von en ik op pad voor de Bosanemoontjes, maar in de vroege ochtend hoorde ik het regenen.  Zou het dan weer zo tegenvallen?

We hielden telefonisch 'spoedberaad' en besloten optimistisch te blijven, en zo stonden we in de loop van de zondagochtend dan toch bij Kasteel Poelgeest, nog steeds zwaarbewolkt,  maar een zee van Bosanemonen, en zelfs al hier en daar Daslook en Boshyacinten in bloei, wat een paradijs!

Tja, waar moet je dan beginnen?

Alle begin is sowieso steeds weer moeilijk,  het duurde echt even voordat ik er weer in kwam.

Het saaie licht speelde daarbij ook parten, maar heel voorzichtig piepte er af en toe een klein zonnetje tussen het wolkendek door,  en dat zorgde dan voor fijn licht voor een mooi zacht plaatje.

Verder wilde het aanvankelijk niet zo lukken

en daarom heb ik de creativiteit maar eens in de nabewerking gezocht.

't Is hier een beetje ruizig geworden,

maar ze zeggen dat ruiskorrel bij zwart/wit wel mag ;-)

Maar eens een keertje gek doen:

Mijn camera heeft geen dubbele belichting en ik heb er ook geen software voor,

maar ik bedacht met de HDR van de Nik Collection eens twee foto's samen te voegen,

nog even stevig bewerkt, en toen kwam dit er uit.
Kunst of Kitsch  ;-)

In een bos staan bomen....

En die bomen komen vaak hinderlijk in beeld.

Ik heb eens geprobeerd om van de nood een deugd te maken door de donkere
boomstam extra aan te zetten en deze zo een prominente plek in de foto te geven.

Zo ook hier. Ook nog wat extra vignet aangebracht om het donkere nog meer te benadrukken.

Lang niet iedereen zal het mooi vinden,  en zelf vind ik het ook nog lang niet perfect,

maar het geeft me voldoening om eens iets anders met de Bosanemoontjes te doen.

Ja,  iets anders dan dezelfde plaatjes die ik elk jaar maak van de anemoontjes,

dat was waar ik naar op zoek was.

Rond het middaguur kwam de zon steeds beter door

en kwamen we bij plekken waar de bloemetjes langs het water groeien.

Dáár ligt een mogelijkheid om het anders te doen!

Het was even zoeken naar de juiste plek,

 maar eenmaal gevonden waren we helemaal in ons element!

Onder de juiste hoek krijg je prachtige bokeh door de zon die in het water schijnt.
De bloem heb ik telkens met het witte pluutje van de zon afgeschermd.

Een hele kleine verplaatsing van de camera geeft meteen een  heel ander resultaat.

Deze foto is wat drukker,  maar in mijn ogen toch boeiender dan de vorige.

Speenkruid staat er ook.  We kijken elkaar aan:  Géle bloemetjes....

We hebben er altijd moeite mee,  maar juist dan is de uitdaging natuurlijk groot.

Met wat schuiven, passen en meten krijg ik de bloem precies in de cirkel van de zon.

Zo worden gele bloemen toch leuk!

Zo kan het ook:  de achterste bloem in de lichtcirkel,

maar mijn voorkeur gaat uit naar de eerste.

Voor de duidelijkheid:  dit is dus de reflectie van de zon in het water.

Deze laatste foto is een combinatie van Anemoontjes en Speenkruid.

Anemoontjes??  hoor ik menigeen denken....

Ja, de soort schaduwen in de bokeh zijn anemoontjes die in de voorgrond staan,

bij de juiste afstand gaan die dan zo mooi verdubbelen,

Heerlijk om zo te spelen,  we hadden een topdag!

Slotwoordje:

Het is qua stijl nogal een allegaartje geworden, maar ik ben er blij mee, zoeken en experimenteren

opent weer nieuwe wegen naar andere mogelijkheden. Ik ben nog lang niet uitgespeeld!