Cruysbergen (2)

Ik heb vakantie,  maar de  regen komt weer eens met bakken naar beneden,  dus ik maak maar van de nood een deugd en ga op mijn gemak een blogje maken, lekker knus met de laptop op de bank, kopje koffie erbij.... je moet er wat van maken ;-)

Deze serie is van vorige week zondag,  de 21e augustus.  Yvonne en ik hesen ons nog een keer in het regenpak voor een tweede bezoekje aan Zanderij Cruysbergen.

Naarmate ik meer met de macrolens op pad ga word ik steeds nieuwsgieriger naar de kleine wereld die zich openbaart,  en ik probeer dan ook steeds meer uit te vinden wat ik zoal zie. Diverse blogs en fotosites helpen me daar goed bij  en verder is het lang-leve-google!

Haha,  Yvon bleef bij hoog en laag volhouden dat dit een viooltje is, maar dit schattige kleine bloempje luistert naar de naam 'Stijve Ogentroost'.  Zoals de naam al zegt staat dit kruid van oudsher bekend als geneeskrachtig bij oogaandoeningen

 Dit insect viel op door het 'hartje'  op zijn rug, een goed kenmerk om op te googelen en zo vond ik uit dat dit de Weidewants is.  De wants is niet scherp op het koppie, maar het ging me hier dan ook voornamelijk om het hartje

 Een heel klein plantje met roze bloemetjes,  een passerende wandelaar wist ons te vertellen dat dit het 'Duizendguldenkruid' is,   bedankt meneer, weer wat geleerd!

 De naam zegt het zo mooi:  dit plantje was vroeger wel duizend gulden waard omdat het zo geneeskrachtig is

We komen bij het natte gedeelte van Cruysbergen,  dus met de regenpakken aan liggen we weer half in de poel om al het leven hier te bekijken en het natuurlijk te fotograferen.  Zo'n leuk gezicht hoe de Schaatsenrijder over het water 'schaatst'.  Bij de kop heeft hij twee vangarmen  waarmee hij op zijn prooien jaagt,  het middelste paar poten gaat als roeispanen heen en weer  en met  de achterste poten wordt gestuurd

 Het heeft weer eens geregend....   de regendruppels en het tegenlicht zorgen voor een wel heel aparte achtergrond bij dit miertje

 In mijn vorige blog over Cruysbergen noemde ik dit een bruine kikker,  maar het is een Pad die hier in een moerassig poeltje zit,  bedankt Natuurkieker Coby,  dat je me hier op wees, ik leer graag!

In die vorige serie schreef ik ook dat ik vergeten was om de  zeldzame Moeraswolfsklauw in beeld te brengen, dus bij deze alsnog

 Ik noemde het toen mos,  maar dat klopt niet.  Albertine gaf me interessante informatie die ik graag citeer:

" Moeraswolfsklauw is geen mos, maar behoort tot de wolfsklauwfamilie, een plantenfamilie die net zoals varens en heermoes tot de oerplanten behoort. Vroeger vormde deze familie de moerasbossen waaruit later steenkool is ontstaan" 

Albertine, bedankt!

 't Is maar een gewone dambordvlieg,  maar dankzij de macrolens zijn vliegen ineens erg mooi  ;-)

 Twee Zuringwantsen

 Bij aanraking van de Zuringwants wordt een bruine vloeistof afgescheiden die erg stinkt en moeilijk  te verwijderen is.  Die wijsheid heb ik net pas uitgevonden,  dus gelukkig dat we dat  niet uitgeprobeerd hebben!

 De extreem lange poten van de Langpootmug passen niet in beeld ;-)

Ik val nóg een keertje terug op de vorige serie, toen liet ik de Wespenspin/Tijgerspin uitgebreid zien,  en schreef ik over het Zigzagpatroon in het web. Toen was dat vrijwel niet te zien,  maar vandaag valt het ons op dat alle wespenspinnen  nu wél zo'n Zigzagband in hun web hebben

De functie van het karakteristiek zigzagband in het web is niet geheel duidelijk. Er zijn verschillende theorieën in omloop.

Het kan bedoeld zijn om insecten aan te trekken. De witte zijde zou UV-licht weerkaatsen wat insecten zou aantrekken.

Een andere verklaring is dat het rovers zou afschrikken. Als de spin gestoord wordt begint zij hevig te trillen in haar web zodat de spin een wazige witte vlek lijkt te worden.
Een andere verklaring is dat de witte band het web duidelijk zichtbaar maakt zodat er geen dieren doorheen lopen.

Waarschijnlijk zijn alle theorieën een beetje waar en helpt het de spin te overleven

 Doel van het bezoek aan Cruysbergen is het bloeiende Zonnedauw, maar we komen er achter dat we hier te laat voor zijn, slechts sporadisch vinden we wat  van deze minuscule kleine witte bloemetjes

 Het is me helaas niet gelukt zowel de Zonnedauw als de bloeiwijze in beeld te brengen,
de weinige bloeiende plantjes stonden verscholen in het groen, 
alleen de bloemetjes op hun hoge steeltjes piepten er boven uit

Slotwoordje:
Ik ben mij er van bewust dat alle genoemde informatie  niet van mijzelf komt, maar van het internet.
Ik vind  het echter enig om van alles en nog wat op te zoeken en uit te vinden,  zo leer ik telkens weer iets,  en deze bescheiden kennis wil ik via mijn blog graag met andere liefhebbers delen



Paarse Pracht

Vandaag een week geleden,  dus op woensdag 17 augustus,  ging ik de hele dag met Ghita op stap om eens uitgebreid te genieten van de uitbundig bloeiende heide

De uitgekozen locatie is mijn favoriete Westerheide tussen Laren en Hilversum. Op deze foto loopt Ghita in de richting van de aangrenzende Bussummerheide. 
De  heidevelden bloeien  dit jaar mooier dan ooit, zover het oog reikt zien we de Paarse Pracht. 
Het ruikt er verrukkelijk naar honing  en de ijverige bijtjes zorgen voor een gezelllig gezoem, volop genieten dus!

 Natuurlijk willen we deze Paarse Pracht ook vastleggen,  iets dat nog helemaal niet zo gemakkelijk is als dat het lijkt,  het is steeds zoeken naar diepte in het nogal vlakke landschap 

 Nauurlijk komt ook de macrolens uit de tas om de bloemetjes van dichtbij te bekijken

 Heel in de verte heb ik de bijenkasten zien staan, maar ik heb er eigenlijk niet aan gedacht om daar een kijkje te gaan nemen, ik volsta dus met dit ene bijtje dat eindelijk even stil wilde blijven zitten.
Het klontje honing aan het pootje vind ik wel een leuk detail

 Helaas weinig vlinders,  dit Vuurvlindertje zat mooi op de heidebloempjes,   de heivlinder die we zagen zat op de grond en het witje op gele bloemetjes, haha,  die laatsten mogen dus niet in deze serie,  want vandaag wil ik alleen maar hei! 

 Tja,  die heidelandschappen......Ghita  doet hier weer een poging

 Ik probeer er ook wat van te maken ( foto gemaakt door Ghita) 

 en dit is het resultaat

Het grootste probleem is telkens de belichting,  het contrast van lichte lucht en donkere heide is gewoon te groot voor de camera, dus steeds óf te lichte lucht óf een te donker heideveld.
Op de site van Ghita werden goede tips gegeven zoals het gebruik van een grijsverloopfilter, die heb ik niet, maar komt er beslist.
De belichtingsproblemen heb ik nu opgelost in Lightroom, heel simpel  met een paar schuifregelaartjes...

Voor de afwisseling speuren we alles af naar leuke macro-objecten, dit Lieveheersbeestje heeft een bijzondere rode kleur

 Nóg een rood met zwart beestje,  nooit eerder gezien, wat mag dit wezen?  Lang leve Google!

Het is een Bloedbij,  er bestaan meerdere soorten en ik gok op de Grote Bloedbij

Bloedbijen zijn de koekoeken onder de bijen,  ze behoren dan ook tot een soort die koekoeksbijen worden genoemd.

Deze bijen leggen een ei in het nest van een andere solitaire bij. De koekoeksbijen hebben het vermogen om stuifmeel te verzamelen en nesten te bouwen verloren en zijn daardoor aangewezen op reeds bestaande nesten en broedsel

 Meestal neem ik bij een natuurfoto liever geen mensen in beeld,  maar met Ghita op de voorgrond heeft de foto volgens mij net iets meer diepte dan wanneer ze er niet zou staan

 Wordt niks,  hoor ik Ghita nog zeggen,  veel te druk.....

Maar ik vind het toch nog wel mee vallen, tussen de bomen door loopt een aardige zichtlijn

 Sprinkhaan

 en een experimentje met een andere sprinkhaan,  ik wilde de achtergrond mooi vaag heidepaars hebben,  dus ik koos een groot diafragma,  F/5.  Tja, te groot dus, de scherptediepte op de kop is nu wel erg klein,  en een herkansing zat er niet meer in,  daar wilde de sprinkhaan natuurlijk niet op wachten :-(

Niet helemaal goed gelukt dus, maar ik vind het resultaat toch wel apart

 Nog één keer het heidelandschap,  ik ben hier eigenlijk wel tevreden over

Altijd leuk om wat uit te proberen, dezelfde foto, maar dan in panorama-formaat, tot mijn verrassing lijkt het beeld veel weidser, en  op mijn breedbeeldscherm  komt dit extra grote formaat echt heel mooi uit

Slotwoordje:

Deze laatste foto prijkt dus  op dit  moment op mijn bureaublad,  kan ik nog even heerlijk nagenieten van de Paarse Pracht!

En voor ieder die deze dagen nog niet op de hei is geweest, maar daar wel gelegenheid voor heeft, zou ik zeggen:  Gaan!  Voor we het weten is de bloei weer voorbij en moeten we weer een jaar wachten

Ballonfiësta

Na het natte avontuur Cruysbergen hadden Yvonne en ik nog iets héél anders op ons programma staan:  Het Ballonfiësta, dat dit jaar voor de 28e keer georganiseerd werd in Barneveld

 We treffen het, het is een mooie rustige avond, dus alle 35 ballonnen mogen vanavond het luchtruim kiezen.  Vanaf ons plekje op de tribune bekijken we vol interesse de voorbereidingen. 

Door middel van een grote ventilator worden de ballonnen met koude lucht gevuld, en wanneer ze vorm krijgen komen ze rechtop te staan en wordt het mandje  hierdoor in positie getrokken

 Dan komt de grote brander er aan te pas om de lucht te verwarmen, warme lucht is lichter dan koude lucht, waardoor de ballon kan opstijgen.  Een simpel principe dus, door te verwarmen gaat de ballon hoger, en door de lucht weer te laten afkoelen kan er gedaald worden

De organisatie is strak georganiseerd,  rap na elkaar  zien we de ene na de andere ballon vertrekken,  maar wel telkens met voldoende tijd en afstand er tussen

 Na de eerste 'gewone' heteluchtballonnen komen de 'Special Shapes',  de fantasiemodellen,  aan de beurt,  die zijn natuurlijk veel leuker om te zien

 Monki  lacht ons vrolijk toe

 en zweeft vervolgens  in de richting van Lunteren

 Wiefke en Kearlke,( vrouwtje en kereltje)   of, zoals ze in Twente zeggen

'Oons Kearlke' en 'Oons Wiefke'

 Als enige mogen Kearlke en Wiefke gezellig tegelijk tête-à-tète opstijgen,  dit duo vond ik toch wel de leukste van alle aanwezige ballonnen

 Tussen de ballonnen door worden we begluurd door Smurf

 Clown Mauriske

 Garfield

 En een grote verrassing voor Von!  Een Molen !  jammer dat we tegen de achterkant aankijken, maar ballon Haan op de achtergrond maakt een hoop goed 

Tot besluit  'Het Kuiken van Barneveld' die dus een thuiswedstrijd doet

Dit is meteen een klein voorproefje van de 'Nightglow' die om half elf gepland staat. Dan worden 10 ballonnen op de maat van muziek verlicht door de gasbranders,  lijkt me een prachtig gezicht en een fotogeniek gebeuren.  Maar... geen foto's hiervan..  De laatste ballon vertrok om kwart voor negen,  dus nog bijna twee uur te gaan en te wachten tot de Nightglow, en we waren al de hele dag op pad, dus helaas,  het was mooi geweest, tijd om op te stappen. Volgend jaar nieuwe ronde, nieuwe kansen!

Slotwoordje:
Dit  was eens iets heel anders dan de gebruikelijke uitstapjes in de natuur, het was leuk om te zien,  leuk om te doen,  maar mijn hartje gaat van een mooie natuurserie toch sneller kloppen dan van deze ballonnenreeks,  dus de volgende keer:  de bloeiende heide op!

Natuurgebied Zanderij Cruysbergen

Onlangs hoorde ik iets over het natuurgebiedje Zanderij Cruysbergen bij Bussum.

Cruysbergen was ooit een voedselarm grondgebied, gebruikt als zanderij voor Amsterdam en vervolgens ingericht voor akkerlanden. Goois Natuur Reservaat besloot de tijd terug te draaien, kocht het land op, verwijderde de voedselrijke grond en zorgde ervoor dat de voedselarme zandgrond weer boven kwam te liggen, met als resultaat dat Cruysbergen vandaag de dag een zeer bijzondere flora en fauna heeft en onderdeel is geworden van de Groene Ruggegraat in het Gooi.

Vorige week was ik in de buurt en besloot ik even een kijkje te nemen



 Al gauw kwam ik er achter dat "even naar Cruysbergen"  niet werkt,  hier is veel te veel te ontdekken, zoals het Ronde Zonnedauw,  dat in deze tijd van het jaar in bloei staat

 Langs de rand van het gebied vond ik dit opvallende bloemetje,  na enig speurwerk heb ik uitgevonden dat het  Oranje Havikskruid is, een vrij zeldzaam plantje.

Afijn, redenen genoeg om nog eens uitgebreid terug te gaan en dat deed ik afgelopen vrijdagmiddag samen met Yvonne, allebei getooid in een goedkoop regenpak van Zeeman, niet tegen de regen,  maar omdat het gebied op veel plaatsen erg nat is,  en juist in die nattigheid groeien zoveel leuke plantjes.

We hebben er úren doorgebracht,  ik had zóveel foto's dat ik ze aanvankelijk over drie blogjes wilde verdelen, maar uiteindelijk heb ik toch maar nog verder gesnoeid in het aantal,  en is het  één serie geworden, en lange weliswaar, maar wel vol variatie

 Al gauw vinden we de Klokjesgentiaan,  nog net niet helemaal in bloei,

dus meteen al weer een reden om nóg eens terug te gaan

 Voor onze voeten springen telkens kleine bruine kikkertjes weg,  dit beweeglijke diertje blijft eventjes zitten, en kiest daarvoor een decoratief plekje bij een klein paddestoeltje, dankjewel kikkertje!

 Veel sprinkhanen in het hoge gras,  bij deze foto vind ik het zelf wel mooi hoe het gras vaag in de achtergrond te zien is

 Een juffertje, daar kan ik ook niet aan voorbij lopen, en ik vind het uitgebloeide plantje waar hij aan hangt mooi van kleur en structuur, weet iemand toevallig welk plantje dat is?

 Natuurlijk krijgen we weer een buitje op ons hoofd (haha,  dan kunnen we de regenpakken toch nog gebruiken waarvoor ze bedoeld zijn) en zodra het droog is pakken we gauw de camera weer,  want beestjes met regendruppels hebben toch net weer iets extra's

 Het is me jammer genoeg niet gelukt de druppels in de vleugels van deze heidelibel goed in beeld te brengen

Daarvoor had ik toch een kleiner diafragma moeten kiezen

 Maar ja,   dan kan ik nooit deze mooie rustige achtergrond krijgen,  dilemma's, dilemma's    ;-)

 Op speurtocht naar meer libellen en sprinkhanen staan we ineens oog in oog met deze spin, ja,  als je die ziet, dan weet je meteen dat je met de Wespenspin te doen hebt,  dat kan niet missen , wat een prachtbeest,  en dan ook nog met die druppeltjes,  ik werd er wel blij van!

 In de buurt van de spin fotografeerde ik deze cocon,  niet wetend wat het is, maar in het weefsel zag ik een spinnetje bewegen.  Natuurlijk even speurwerk verricht:

Het vrouwtje Wespenspin is vele malen groter dan het mannetje,  het kleine mannetje heeft ook de mooie gele tekening niet, en valt daardoor eigenlijk nooit op. Het mannetje heeft maar een kort leven, want na de paring wordt ie door het vrouwtje ingesponnen,  om vervolgens door haar  te worden opgegeten.  Ach,  in dit spinsel zit dus dat arme mannetje gevangen...

 In het hoge gras vliegen telkens van die kleine motjes op,  deze blijft lang genoeg zitten om hem te fotograferen, en daardoor eens goed te kunnen bekijken, wat een leuk beestje met die pluim op zijn koppie!   Wederom ben ik aan het uitpluizen geweest wat voor motje dit is,  en ik kom uit op het Blauwooggrasmotje

 Zo leuk om steeds meer te ontdekken en te leren:  Deze sprinkhaan is het Gewoon Spitskopje,  een mannetje,  dat is te zien aan de kleine scharen/tangen aan het achterlijf

 Het vrouwtje van het Gewoon Spitskopje heeft een lange, gebogen legboor

 En kijk!   Daar zit weer een Wespenspin!

De Wespenspin, ook wel Tijgerspin genoemd,  is in 1980 voor het eerst in het zuiden van het land gesignaleerd en heeft sindsdien een opmars gemaakt verder naar het noorden

 Karakteristiek bij het web van de Wespenspin zijn de zigzagdraden  aan de boven- en onderkant, 

het lijkt me dat de spin  hier druk bezig is met 'zigzaggen'

 Ook aan de onderkant is het lijf voorzien van gele strepen, deze lopen  verticaal,

terwijl ze aan de bovenkant horizontaal zijn

 Ach,  we vergeten bijna dat we het bloeiende Zonnedauw willen vinden.  Zonnedauw genoeg hier, maar bloeiend wordt wat lastiger,  de kleine witte bloempjes openen zich alleen bij zonneschijn, en aan dat laatste ontbreekt het de laatste tijd nogal. Niettemin is hier wel de opkomende bloemstengel met knopjes tussen het Ronde Zonnedauw te zien

Wat vind ik dit kleine vleesetende plantje toch ongelooflijk mooi!

 Behalve het Ronde Zonnedauw groeit hier ook heel veel Kleine Zonnedauw

 Het Kleine Zonnedauw is eivormig, dus goed te onderscheiden van het Ronde Zonnedauw

 Onze regenpakken komen op de natte grond goed van pas,  dus we worden steeds overmoediger en  we belanden uiteindelijk ín de poelen om al die leuke plantjes te bekijken.

Hier piept de Moeraswolfsklauw boven het water uit.  Eerder zag ik dit mooie mos al op de oever, platliggende stelen met telkens één rechtopgaande steel, heel apart,  maar toen ging het net weer regenen, dus camera opgeborgen, en toen het weer droog was, werd ik door zoveel andere zaken afgeleid, dat ik vergat er een foto van te maken

 Sporenkapsels ( van het haarmos? )  in het water

 Wat verrassend,  het Kleine Zonnedauw  blijkt ook in en onder water te groeien 

Heel even dacht ik dat dit misschien het Lange Zonnedauw is, maar dat is zó zeldzaam,

dat ik daar niet vanuit ga

 Vond ik wel mooi,  zo met die spiegeling,  en onder water zie je  stelen van de rozet

 Toch ook maar even laten zien hoe we daar in het water liggen ;-)  Hier dus Yvonne, druk bezig met het Kleine Zonnedauw,  je kunt meteen goed zien hoe vreselijk klein dat spul is

Als laatste  het lieve Moerasvergeetmenietje nog even voor de lens, daar stelen deze  hele kleine kevertjes de show,  en dat vind ik dan toch net leuker dan alleen een bloemetje

Slotwoordje:

Ongelooflijk hoe een voedselarm gebied zo'n rijkdom aan fauna en flora heeft,  een gebied om nog eens te gaan struinen. Nu zijn we wel liefst vijf uren lang  zoet geweest,  en we hadden ons nog veel langer kunnen amuseren,  maar er stond een volgend  uitstapje op het programma,  en dat is iets totaal anders,  dus daarover binnenkort meer