Balgzandpolder

Wat gaat de tijd toch snel!  Deze serie foto's is al weer van een maand geleden, namelijk van 26 april.

Op die dag had ik samen met Gonnie een Vogelhut van Landschap Noord-Holland gehuurd, water-  en wadvogels,  dat leek ons wel wat.

We troffen een erg koude en gure dag, en mooi ochtendlicht zat er absoluut niet in.  We startten daarom wat later op de ochtend en hoopten dan misschien mooi avondlicht mee te kunnen pakken.

Hoe dan ook,  het is weer eens wat anders, en heel warm aangekleed gingen we vol verwachting naar de Balgzandpolder.

Bij aankomst gluren we eerst even door het nabijgelegen kijkscherm. De hoeveelheid vogels daar overtreft onze verwachtingen, vooral de honderden Scholeksters waren fascinerend om te zien.

Wat zal de hut ons gaan brengen?   We gaan gauw kijken......

Nou,  de hut valt in elk geval niet tegen.  Voor twee personen meer dan voldoende ruimte,
grote kijkgaten, en doordat de hut verzonken is, heb je een fijn laag standpunt.
Gelukkig geen glas zoals je de laatste tijd veel ziet in hutten, zónder vind ik echt fijner,
je hebt wat meer speelruimte met je lens, en,  dat is ook heel prettig,  wat meer contact met buiten.
Tja,  die koude wind,  die voelen we natuurlijk wel met dat open raam  ...  Muts op en handschoenen aan! 

De kou vergeten we gauw, er is namelijk genoeg te zien!

Aanvankelijk hebben we rechts nog tegenlicht,  door daarbij wat te overbelichten

is bij deze Tureluur een beetje high-key effect ontstaan.

Tureluurs zijn toch altijd leuke vogels om te zien 

met hun knal-oranje snavel en poten.

Af en toe piept de zon even tussen de dikke wolken door,

het oranje komt nu nog lekkerder uit.

Tureluurtje in het water,  zo zie je ze eigenlijk niet vaak.

Op het kleine schelpeneilandje voor de hut landt een Visdiefje.

Eventjes mooi poseren en weg is hij weer.

Vrijwel de hele dag zien we wat verder op het plasje een paartje slobeenden,

maar ze doen niets anders dan slobberen,

tot een Kluut te dichtbij komt en door het mannetje wordt weggejaagd.

Dat zijn natuurlijk de leuke fotomomenten!

De kluut verdwijnt zo snel hij kan,

en hij komt in deze blogserie ook niet meer terug.

Ik heb namelijk zoveel klutenfoto's,  dat ze een keer apart aan bod komen.

Overigens liet ik onlangs al wel de Klutenbalts- en paring zien.

Op het moment dat het mannetje de kluut te lijf gaat,

laat ook het vrouwtje Slobeend zich even goed zien.

's Middags nemen we even pauze om ergens weer goed warm te worden,

oh, wat smaakte die hete chocolademelk lekker!

Als we terugkomen zit er een mooie Wintertaling vlak voor de hut.

Hij speelt voor Slobeend want hij doet ook niets anders dan slobberen.

Uiteindelijk lukt het me toch om een foto te maken met zijn koppie boven water.

De Kievit laat zich ook regelmatig zien.

Als we het Logboek in de hut bekijken, dan zien we dat er ook pechvogels

geweest zijn, die alleen een Meerkoet zagen.

Wij mogen niet mopperen!

Een paartje Bergeenden zit de hele dag te ver weg,

maar komt dan toch eindelijk wat dichterbij.

Tijdens een stevige regenbui, dus weinig licht,

iso 3200 blijkt gelukkig nog best bruikbaar.

Gelukkig wordt het weer wat lichter.

We verbaasden ons er de hele dag over dat we bij het kijkscherm

zoveel Scholeksters zagen,  en hier bij de hut helemaal niet.

Maar dan komt er toch eentje aanvliegen.

Mijn lens is niet zo snel, maar de landing kreeg ik toch nog net te pakken.

Tja,  de regen was dan wel weer voorbij,  de wind niet ;-( 

Maar zolang we lekker bezig zijn met fotograferen voelen we de kou niet.

De hele dag heb ik dit vogeltje, dat telkens maar langs rende,  een Witgatje genoemd,

maar bij nader inzien denk ik dat het een Oeverlopertje is.

Het Oeverlopertje scharrelde geheel overeenkomstig zijn naam steeds langs de oever.

In zo'n situatie is het toch wel heel prettig dat er geen glas voor de kijkgaten zit,

want nu kunnen we onze lenzen gemakkelijker naar links of rechts draaien.

't Is inmiddels 19.00 uur en we zien het licht ineens beter worden,

zouden we nog een mooie avond krijgen?

Daar begint het wel op te lijken....

Ver weg,  in het avondzonnetje,   zit een vogel,  zó ver weg dat ik niet kan zien 

welke soort het is.  Ook te ver voor een redelijke foto dacht ik,  maar toch maar geprobeerd.

Héél erg gecropt, maar resultaten vallen mee ;-)

Even later is de vogel zo vriendelijk om wat dichterbij te komen

en kunnen we vaststellen dat het een Rosse Grutto is.

Tja,  en toen werd het weer donker,

dat mooie avondlicht kunnen we verder wel vergeten.

Tijd voor vertrek,  en oh wat is stoelverwarming in de auto aangenaam....

Slotwoordje:

Er zijn de laatste jaren enorm veel foto/vogelhutten, en juist daardoor hoeft het voor mij niet meer zo.

Deze hut vond ik echter verfrissend anders,  het is puur natuur.

Wat mij betreft dan ook voor herhaling vatbaar!

Naar de bollen

Eén van de dingen die in mijn vakantie op mijn to-do-lijstje stonden,  was een tripje naar de bollenvelden. Vogelenzang, De Zilk, Noordwijkerhout,  die plaatsen herinner ik me als plekken met charmante kleinschalige velden vol kleur.  Een ideale omgeving voor een fijne fietstocht.

Omdat ik op de fiets geen zin heb in een zware rugtas neem ik alleen de groothoek mee.

Dat betekent dat ik moet fotograferen op plaatsen waar je dicht bij de bollen kunt komen.

 Die plaatsen zijn helaas wat moeilijk te vinden, 

maar bij de Zilk kan ik me even uitleven op deze prachtige roze en rode  tulpen.

Dit soort landschapjes blijf ik toch maar moeilijk vinden,

maar is er altijd wel een tulp die boven het maaiveld uitsteekt

en die daardoor als blikvanger kan functioneren.

Verder wil het me deze dag niet zo lukken.

Op het moment dat ik probeer de groothoeklens in te zetten

alsof het de macrolens is,  besluit ik dat het mijn dag niet is

en gaat de camera terug in de tas.

Een paar dagen later,  om precies te zijn op Koningsdag,  ga ik samen met Gonnie nog eens op een bollentourtje.  

Het is een ideaal gekozen uitstapje op deze koude en wisselvallige dag,

want met de auto in de buurt hebben we de mogelijkheid om te schuilen 

als er plotseling weer een regenbui naar beneden komt.

Die buien zorgen voor mooie luchten.

Zo heeft elk nadeel weer zijn voordeel ;-)

Het is leuk spelen met de groothoeklens,

 maar ik betrap me er op dat ik telkens hetzelfde soort foto's maak.  

Tijd voor wat anders!

Ik herinner me hoe ik samen met Von eens zo leuk met de telelens tussen de tulpen gespeeld heb.

Zie Tulpentocht

Dat pakte heel verrassend uit en dat wil ik heel graag nog eens proberen.

Ja,  dit bevalt me wel weer!

Zoeken naar een standpunt waarbij alles zachtroze wordt.

met die éne scherpe tulp als blikvanger.

Na regen komt zonneschijn.

Het  achtergebleven regendruppeltje geeft net dat beetje extra.

We krijgen hier wel schik in en gaan op zoek naar andere kleuren.

De gele tulpen staan veelal nog in de knop 

en dat maakt het wat moeilijker om het hele beeld

te vullen met zachtgeel.

Deze prachtige gekleurde tulpen zijn juist al weer over het hoogtepunt heen.

Het afhangende blad is een leuk detail,  de smetplekjes van de regen zijn echter wat jammer.

We gaan ook op zoek naar velden met witte tulpen.

Helaas, de enkele keer dat we die zien,  zijn ze onbereikbaar.

Als we dan eindelijk toch kunnen stoppen bij een wit veld blijken het narcissen te zijn.

Ook mooi ;-)

Ook hier doet de telelens op de volle 400mm zijn werk weer leuk.

De regen maakte helaas een einde aan de pret.

Maar ach, volgend jaar zijn er wéér bollen!

Slotwoordje:

Volgend jaar weer een kans....

Ja,  dat is wat ik me steeds vaker realiseer.  Lukt iets dit jaar niet?  Vanwege tijdgebrek, slecht weer of gewoon omdat het niet wil lukken?  Geen nood,  dan staat er voor volgend jaar in elk geval weer genoeg op mijn wensenlijstje.     

Een heel relaxed gevoel ;-)  

Geen woorden maar daden

Ik probeer altijd te voorkomen dat ik  foto's plaats die erg op elkaar lijken.
Dit keer breek ik echter met die regel. Waarom?
Nou, omdat de balts van Kluten zo prachtig is om te zien, dat al die kleine nuances in het liefdesspel het verdienen om getoond te worden. Van het veren poetsen bij aanvang van het spel, het liefdevol besprenkelen met water, de liefkozingen, de sierlijke bewegingen,  en  als letterlijk hoogtepunt tenslotte de paring.
Ik houd het verder simpel, 'Geen woorden maar daden',   zo dachten de Kluten er tenslotte ook over ;-) 

Tip!

Scrol er niet doorheen,  maar bekijk de vergrotingen in de slideshow.

Niet alleen is de kwaliteit dan beter, maar al die verfijnde  nuances van het liefdesspel

komen dan ook veel beter tot hun recht.

Kijk en geniet:

Slotwoordje:
Het mogen meemaken van dit oogstrelende ritueel was één van de hoogtepunten van een dagje 'vogelen' met Gonnie.  
Het was een succesvolle dag,  wordt  dus vervolgd.....

Aan zee

De tweede helft van april had ik vakantie en die bracht ik door in Zandvoort.  De temperatuur was veel te laag voor de tijd van het jaar,   de wind waaide meestal stevig door, maar de regen viel eigenlijk best mee, de wolkenluchten waren prachtig  en ik kan niet anders zeggen dan dat ik twee héérlijke weken had!
Meteen al op de eerste dag werden de wolkenluchten steeds mooier en kreeg ik zin om  rond zonsondergang met de camera het strand op te gaan. Tja,  tegen die tijd trok het juist weer helemaal dicht, maar ik besloot om toch te gaan, soms komt er ineens nog zo'n mooie opklaring.....
Groothoek en statief mee,  waadpak aan,  ik ben klaar voor!

Die mooie opklaring waar ik op hoopte kwam niet echt.

Slechts een heel klein randje licht aan de horizon en tot mijn grote teleurstelling

was dat beetje kleur op de RAW-bestanden nauwelijks te zien.

Die originele resultaten waren flets en kleurloos, maar ja,  ik had vakantie en alle tijd,

dus ik ben eens stevig met de bewerking aan de gang gegaan.

Ik moet zeggen dat ik erg verrast ben door wat ik er achteraf nog van kon maken!

Wilde golven, dikke lagen schuim, dreigende lucht,

 met aan de horizon het laatste licht en een naderende bui.

Heel blij met mijn waadpak!  

Want met de groothoeklens moet je dicht op je onderwerp kruipen 

en dat betekent een flink stuk de golven in.

Ik heb hier bewust voor een wat langere sluitertijd gekozen om

de beweging van het water te accentueren.

Helaas kwam ik er later pas achter dat ik het verkeerde grijsverloopfilter had gepakt

waardoor de donkere wolken, mede door de stevige nabewerking 

nu wel héél er donker zijn geworden.

 Lichter maken heb ik geprobeerd, maar het werd er niet mooier van.

Deze foto heb ik behalve in Lightroom ook nog in Color Efex Pro bewerkt,

waardoor de kleuren in de lucht er nog meer uitspringen.

Aanvankelijk vond ik deze foto's veel te  overdreven  bewerkt, 

 maar zo langzamerhand ben ik er aan gewend geraakt en 

vind ik de combinatie van beweging en krachtige bewerking

toch best lekker dynamisch geworden.

Ik heb de foto een poosje op mijn bureaublad geplaatst en

werd  er telkens blij  van als ik de computer opstartte ;-)

Tja,  die naderende bui die kreeg ik ineens over me heen,

en toen was het dus afgelopen met de pret.

Tijdens wandelingen neem ik vrijwel nooit mijn camera mee,  maar met de groothoeklens wil ik graag wat meer stoeien, en hij is niet zo zwaar, dus een paar dagen later nam ik die toch eens mee toen ik een hele lange strandwandeling ging maken,

Dikke lagen schuim!

Je ziet niet altijd wanneer er water onder zit

en dat ging dan ook een keer mis.

Brrrr  tot aan mijn knieën in het koude zeewater...

Tja,  wandelen doe ik niet in mijn waadpak ;-)

Soppend in mijn schoenen toch lekker doorgewandeld!

Zon en wind zorgden er gelukkig voor dat ik weer snel droog was.

Spelen met de groothoeklens vind ik nog steeds moeilijk, maar wel heel leuk!

Zo'n pluk zeewier leent zich mooi als onderwerp in de voorgrond.

Paaltjes en schaduwen doen het ook wel leuk.

Ook ging ik op zoek naar structuren in het zand.

De scheermesje stonden er zo leuk, die heb ik daar dus niet zelf neergezet ;-)

Hoe verder ik richting IJmuiden liep, hoe rustiger het werd op het strand.

Heerlijk!

Strandafslag Kattendel.

Hier zijn een paar jaar geleden sleuven in de duinen gemaakt

om de wind vrij spel te geven.

Ik hoopte hier veel structuren in het zand te vinden maar dat viel wat tegen.

Maar uit de wind kon ik hier even heerlijk mijn broodjes opeten

en dit uitzicht verdiende toch nog wel even vastgelegd te worden.

Ik heb veel gefotografeerd in mijn vakantie.

Om het aantal blogjes een beetje binnen te perken te houden

combineer ik nu een paar dagen in één serie.

Dus door naar een avond in de tweede week:

Toen kwam Gonnie gezellig een paar dagen op bezoek en gingen we samen een avond 

het strand op om weer met de langere sluitertijden te spelen.

Helaas,  of het aan mij lag of aan het getij,  dat weet ik niet, 

maar het lukte me absoluut niet om weer van die mooie beweging

 in de golven vast te leggen.

Daarom heb ik me maar eens omgedraaid 

en de camera op de skyline van Zandvoort gericht.

Leuk toch,  door het effect van de groothoeklens is het net of ik héél ver in zee sta.

Nou ja,  we moesten inderdaad wel eerst door een brede schuimlaag heen.

Wel weer veilig het waadpak aan!

Bij de vorige foto ligt de nadruk meer op het water, hier meer op de lucht.

Kiezen is soms zó moeilijk.....

Slotwoordje:
In mijn slotwoordje nog een foto van de eerste avond,  het is dezelfde foto als nr 2 van deze serie maar in een andere bewerking. Ik plaats hem hier apart omdat hij in mijn ogen niet tussen de andere foto's past.
De zachte pastelkleuren vind ik heel mooi bij de subtiele beweging in het water, ik ben hier dan ook mee in mijn nopjes en plaatste de foto op o.a. Deel de Natuur.
Daar werd hij tot mijn verrassing gekozen tot foto van de maand, met wel een hele mooie omschrijving erbij:

Foto van de maand

Met dit juweeltje van landschapsfotografie is Loes maandwinnaar geworden van de maand april. Enige vervreemding, prachtige subtiele kleuren, gevat in een fraaie compositie, tillen deze foto ver boven het niveau van de gemiddelde landschapsfoto. Proficiat Loes!