Nieuws

Nieuws ?!!

Voor wie nu heel nieuwsgierig wordt:  Nee, sorry, geen groot nieuws.

Maar het is voor menigeen vast niks nieuws dat ik graag eens wat nieuws probeer.

In het najaar was ik met de macrolens zo lekker aan het stoeien geweest om de wat schilderachtige achtergrondjes te krijgen,  en dat wilde ik graag eens met de telelens proberen.

Bijvoorbeeld in een vogelhut, ja,  juist daar waar bijna iedereen de zo gewaardeerde rustige achtergrond probeert te realiseren,  dáár wilde ik het dus eens anders proberen te doen.

Op zaterdagmorgen 18 januari kroop ik in de vogelhut van Menno Schaefer.

Omdat ik helemaal niet wist wat er wel en wat er niet mogelijk zou zijn,

had ik geen mooie takken of zo meegenomen,

maar in de aangrenzende boomgaard kon ik wat lange takken 

van de wilde braam scoren, waarvan ik een kadertje in elkaar knutselde.

Tja,  toen landde het koolmeesje mooi binnen mijn kader,

bleek het kader toch wat te ruim bemeten.

Maar je ziet wel wat schilderachtig groen, dus dat is gelukt,

en verder vind ik het licht in de achtergrond toch ook wel erg mooi.

Nog wat pogingen.
De compositie is steeds lastig,
mijn groene blaadjes zijn eigenlijk alleen maar aan
beide kanten te zien, als het vogeltje nogal in het midden zit.
Dat is uiteraard niet mijn bedoeling.

Na de eerste plaatjes ga ik dus weer de hut uit om wat veranderingen aan te brengen,

en dit bevalt me inderdaad al wat beter.

Hé,  ik heb ook met witte verf geschilderd?

Het blijkt, dat wanneer het licht op de onderkant van de blaadjes valt,

dat door de reflectie alles wit wordt.

Het is toch echt net toveren ;-)

De meesjes zijn dankbare onderwerpen,  want ze komen steeds weer terug.

In mijn ooghoeken zie ik verderop een staartmeesje, de grote bonte specht,

een roodborstje ....

Maar ik heb ze allemaal weten te weerstaan, 

om eens lekker te oefenen en te experimenteren met mijn achtergrondjes.

Dit koolmeesje landde naast mijn 'setting'.

Ik maakte de foto tegen beter weten in, want door de lens zag ik het bruine 

boomstammetje links als een lelijk donker obstakel.

Pas thuis ontdekte ik dat ik min of meer per ongeluk hele mooie 

pastelkleurtjes geschilderd heb!

Een volgende keer ga ik hier echt extra aandacht aan besteden.

Zo leer je toch telkens weer wat nieuws ;-)

Oké,  en meteen weer tijd voor wat nieuws:

De bramentakken aan de kant en wat onkruid gesnoeid 

in de boomgaard.

En maar weer wachten in het hutje wie er langs komt.

Koolmeesje is er weer

  en Pimpeltje werkt ook weer lekker mee.

Ben vooral blij dat hij net als het koolmeesje de goede kant op kijkt!

  

Slotwoordje:

Nou, weer lekker wat nieuws uitgeprobeerd! En niet ontevreden over de eerste resultaten, 

dit ga ik zéker nog eens doen, er zitten alweer allerlei  ideetjes in mijn hoofd... weer wat nieuws ;-)

Back to the beach

Back to the beach... als redelijk nuchtere Hollandse meid vind ik Engelse titels eigenlijk nergens voor nodig, maar,

laten we eerlijk wezen, ' Back to the beach'  klinkt toch net wat lekkerder dan 'Terug naar het strand'. 

Maar goed,  Engels of gewoon ons eigen taaltje:  helemaal volgens mijn voornemens ging ik weer met de camera naar het strand.

Heel gek toch,  ik kom al een jaar of elf met grote regelmaat in Zandvoort, met name in de wintermaanden. Maar fotograferen op het strand?  Na de eerste jaren kwam het er vrijwel nooit meer van. Ik kwam er zo vaak dat het te gewoon werd. Het overkwam me zelfs regelmatig dat ik een paar dagen aan de kust was, en geen voet op het strand zette.  Jammer toch!  Maar gelukkig heeft mijn plan om strand en zee in beeld te brengen mijn ogen weer geopend,  en zelfs als ik nu alleen maar een flinke strandwandeling maak, dus zónder camera,  zijn mijn zintuigen ingesteld op fotografische mogelijkheden. En dat zijn er veel.... 

Terug naar vrijdag de 10e januari. 

In de tweede helft van de middag ga ik het strand op met de 24-70mm lens op de camera.

Er is mooi, warm, laag zonlicht,  en wat komen die door de wind gevormde structuurtjes nu mooi uit.

Gauw even op de knietjes, maar eigenlijk heb ik andere plannen:

De Lee-filters heb ik bij me om bij de branding met lange sluitertijden te spelen.

Dat valt nog niet mee om daar wat moois  van te maken.

Maar bij het bestuderen van deze beelduitsnede viel het me op dat de luchtbelletjes

 links onbewogen zijn, terwijl de rest van de branding duidelijk in beweging is.

Vond het daardoor wel een heel apart plaatje.

De wintermiddagen zijn zo kort ;-(

Voordat ik het weet gaat de zon al weer onder,  

en ook hierbij wil ik wat doen met de filters.

Kwam er al gauw achter dat het grijsverloopfilter in deze situatie niet werkt,

de lucht wordt dan donkerder dan de spiegeling in het water

en dat oogt heel onnatuurlijk.

Ook het grijsfilter voor langere sluitertijden blijft uiteindelijk in de tas.

We zouden hier in Zandvoort mooie stenen, paaltjes of strekdammen of zo moeten hebben,

dan kan zijde-achtig water door lange sluitertijden heel mooi uitpakken.

Maar niet getreurd,  ook zonder de filters heb ik toch best een paar 

aardige plaatjes gemaakt, al zeg ik het zelf.

De volgende dag ben ik er weer,  wederom bij laag zonlicht in de middag.

De wind is naar het westen gedraaid,  en de branding bevat grote hoeveelheden schuim.

Het valt me op dat er zulke mooie kleurtjes in zitten,

maar zo'n plaatje van bovenaf is toch wel wat saai.

Door de knieën dus voor een lager standpunt, en wat spelen met scherptediepte

Of tegenlicht vangen, waardoor er van die mooie schitteringen ontstaan

Ik heb het wel naar mijn zin!

Nog een beetje dichterbij voor deze leuke 'Beachbubbles'

Hihi,  weer Engels ;-)    

En toen ging het mis:

Een flinke klodder schuim waaide tegen de frontlens

en ik kon poetsen wat ik wilde,  de vettige aanslag kreeg ik met 

alleen een lensdoekje niet weg.

Einde oefening dus, en  naar huis voor het serieuze schoonmaakwerk.

Slotwoordje:

Ik had deze serie eigenlijk gisteren willen plaatsen, maar na een heel drukke werkdag ontbrak het me aan energie en inspiratie.

En waarom nou juist gisteren?   Omdat mijn blogje toen jarig was! 

Gisteren precies 4 jaar geleden ging mijn blog online. 

Ik had toen eerst wat 'geschiedenis' geplaatst,  en toen ik terugkeek wat mijn allereerste foto's waren, zag ik tot mijn verrassing Zandvoort !

Het is dus écht 'Terug naar de beach' !

3-Teentjes

Afgelopen zondag was het werkelijk een fantastisch mooie dag, volop zon en eindelijk eens minder wind.
Een uitgelezen dag om weer eens het strand op te gaan. Dit keer met de telelens, want ik heb zin in 3-teentjes,  oftewel de ontzettend leuke, maar superbeweeglijke Drieteenstrandlopertjes.
Ik ben er dol op!

Na mijn gemodder met de koekenpan in combinatie met live-view in IJmuiden, besluit ik het nu wat anders aan te pakken.

Ik zet de camera wel op een rijstzakje in de koekenpan, maar ik ga er toch lekker languit bij liggen, met mijn oog aan de zoeker.

Eh... kun je je dat voorstellen op zo'n mooie zondag in Zandvoort, ca.11 uur in de ochtend,  veel wandelaars op de been  ;-)

Ik moet dan echt wat schroom overwinnen, maar als ik eenmaal lig dan vergeet ik alles om me heen.

En ik bof!  Het is opkomend tij, waardoor het zand langs de branding

niet zo kleddernat is.

Er schuilt wel een flinke adder onder het gras.

want bij opkomend tij kun je regelmatig 'verrast' worden

door een iets te enthousiaste golf :-(

Dus terwijl de 3-teentjes zich heel goed laten benaderen,

moet ik toch op een wat veilige afstand blijven.

Met genoeg pixels valt er gelukkig goed te croppen.

Eigenlijk houd ik steeds meer van wat meer ruimte om mijn onderwerp,

maar bij deze foto's heb ik gekozen voor lekker dichtbij,

zo vond ik ze toch mooier uitkomen,  alsof je echt contact hebt met het vogeltje.

De drieteenstrandlopertjes zijn alom aanwezig,

in een uurtje tijd schiet je dan al gauw een heleboel foto's,

die bij thuiskomst allemaal een beetje van hetzelfde zijn.

Ik heb er daarom maar drie  uitgekozen, die ik de allermooiste vind.

Met als toppertje deze!

Hier ben ik echt heel blij mee,

en dat maakte het sorteren en kiezen  een stuk gemakkelijker.

Ik zei het al,  best druk op het strand,  veel honden ook,

en dan kun je er op wachten dat de 3-teentjes massaal op de wieken gaan.

Niet 100% scherp,  maar goed genoeg voor een plaatsje in mijn blog.

Om een uur of 12 verlaat ik het strand om in de AWD mijn geluk te 

gaan beproeven bij de Wilde Zwanen.

Na uren sjouwen sta ik eind van de middag weer op het strand.

In de wetenschap dat ik 's morgens wat aardige foto's gemaakt heb,

wil ik nu wat andere plaatjes maken.

Dat komt mooi uit, want het tij is gekeerd,  het is nu afnemend tij,

en het is daardoor wel heel erg nat om er weer bij te gaan liggen.

Ik moet nog een paar kilometer lopen, het wordt frisser,

 dus dan is een nat pak niet echt lekker.

De camera gaat nu op statief,  waardoor ik wat spiegeling mee kan pakken.

En toch ook maar eens zo'n hele groep proberen,  

dat vind ik altijd veel moeilijker dan een of twee vogeltjes.

Bij f/14  kreeg ik ze allemaal binnen de scherptediepte.

Die scherptediepte is toch eigenlijk best nog klein,  

de meeuwen vallen er al weer buiten.

Het lage warme licht zorgt voor verrassingen.

De witbalans staat bij deze hele serie op bewolkt,

maar afhankelijk van het licht/tegenlicht zijn de kleuren

telkens anders.

Even slaan de twijfels toe,  ga ik de zonsondergang fotograferen,

of blijf ik mijzelf bezig houden met de Drieteenstrandlopertjes.

Toch dat laatste maar,  de kleuren van de zonsondergang doen vanzelf mee.

En nog even wat stoeien met het tegenlicht.

Vlak voordat de zon ondergaat krijg ik wat ruzie met de witbalans,

deze foto werd echt veel te blauw,

in de nabewerking heb ik de kleurtemperatuur moeten verhogen

van 5800 naar 7500 om de kleuren weer goed te krijgen.

Slotwoordje:

Tja, wat schrijf ik nou nog in mijn slotwoordje,  ik heb eigenlijk al genoeg geschreven... dus ik besluit ermee dat het gewoon een heerlijke dag was!

Heel hoog in de Efteling ;-)

Al twee keer gingen Yvonne en ik in de kerstvakantie naar de Efteling, en vorig jaar waren we erg enthousiast over onze keuze om dat op de dag voor Kerst te doen, zó lekker rustig!
Dat zat dit jaar weer in de planning,  maar het weer gooide roet in het eten,  regen en wind hielden ons thuis.
We besloten het op oudejaarsdag te gaan proberen.
Nou,  wie van rust houdt moet op díe dag naar de Efteling,  we vonden het bijna ongezellig,  zó rustig als het was.

Haha,  maar wij hebben het natuurlijk nóóit ongezellig ;-)

Altijd maken we er wel weer wat van,  zo ook vandaag:

We beginnen met een 'Selfie' .

Als je niet beter zou weten zou je denken dat we met onze kerstmutsen op

in een exotisch oosters land staan?

Het is het Fata Morgana dat je in de achtergrond ziet,

en daar willen we vandaag eens onze fotografische kunsten gaan uitproberen.

Of  beter gezegd:  de kunstjes die onze camera's kunnen uithalen.

Want Fata Morgana is donker, de oosterse figuren  in Fata Morgana bewegen,

en bovenal zitten wij zelf in een bewegend bootje:

Die flitser op mijn camera, die gebruik ik hier natuurlijk niet,

dan flits je alle sfeer weg.

Nee,  we gaan vandaag eens proberen hoe hoog we kunnen!

Wie door de misleidende titel  denkt dat we in de achtbaan gestapt zijn,  

nee,  daar krijg je me echt niet in.

Hoog,  dat slaat op de iso's !

Voor we in het bootje stappen probeer ik een 'veilige'  6400 iso,

resultaat:   sluitertijd van 1/13 seconde,
dat gaat echt niet werken. 

Maar wat heb ik nou eigenlijk te verliezen, niks toch, 

dit is gewoon een prima gelegenheid om te testen wat mijn camera

presteert bij de allerhoogste iso:   25.600!

Verwacht dus geen superkwaliteit in dit blogje,
gewoon een beetje spielerei.

  Maar toch, de resultaten vallen me eigenlijk best mee

en zo kan ik toch een aardige  impressie laten zien van ons boottochtje

door de Arabische wereld van Sprookjes van duizend en een nacht.

Wat is dit allemaal prachtig gemaakt!

En het was op die oudejaarsdag zó rustig,

dat we de Fata Morgana maar liefst drie keer gedaan hebben!

 .

Kort lontje?

Vorig jaar keken we ademloos en met kippenvel naar de fantastische show in het Spookslot,

en we zeiden tegen elkaar:   Dit is niet te fotograferen.

Tja,  nu we toch bezig zijn met de heel hoge iso's gaan we het gewoon proberen!

Ook hier is het zó rustig dat we meteen kunnen doorlopen  en we de show

twee of drie keer voorbij hebben laten komen.

Moet zeggen dat het verrassingseffect van de eerste keer er nu niet was,

en fotograferen..... nee,  eigenlijk niet te doen.

Camera tegen het glas gedrukt,  mijn witte jas uitgetrokken, want die reflecteert,

diafragma helemaal open op f/2.8  en de iso weer naar de hoogste stand.

Toen ik thuis de foto's bekeek zagen ze er echt niet uit, 

met name de kleuren waren ronduit lelijk.

Maar daar hebben we Lightroom voor ;-)

Alle rare kleuren heb ik er uit gehaald,  en  vervolgens aan het zwart/wit een blauw/groenig,

lekker spooky tintje toegevoegd.

Tja,  ik weet het,  niet echt scherp,

maar het sfeertje van het spookslot komt zo toch best lekker over.

Het is zes en een halve minuut griezelen en genieten van geesten

en van bewegende grafstenen,
van macabere en intrigerende geluiden en muziek

van een zwevende viool,
 de  Dance Macabre

Slotwoordje:

Uiteindelijk vind ik de serie van het Spookslot toch nog geslaagder dan Fata Morgana.

Maar hoe dat ook,  het was wederom een leuk dagje Efteling,  maar we denken dat we nu zo 

langzamerhand de grootste uitdagingen wel gefotografeerd hebben, 
dus voor de kerstvakantie 2014 gaan we op zoek naar een ander uitstapje,  
we hebben nog een heel jaar de tijd!

Terug blikken naar de vorige Efteling-bezoekjes?

Efteling - Sprookjesbos

Winterefteling 2011

Efteling:  De sprookjesboom vertelt verder

Winterefteling - Sprookjeswereld bij avond

Belofte maakt schuld

Al een paar keer heb ik in mijn blog geschreven dat ik eens wat meer wil gaan doen met strandfotografie. 

Belofte maakt schuld,  dus laat ik daar meteen aan het begin van het nieuwe jaar maar eens mee aan de slag gaan.

Gisteren werd er een grijze en natte maandag voorspeld,  maar wat schetste mijn verbazing?

In de loop van de ochtend werd de lucht steeds blauwer!  

De wolken waaiden letterlijk weg, want de wind was hard!

Die harde wind deed me wel flink twijfelen of ik de camera écht mee zou nemen, 

 maar ja,  als ik zo begin, dan wordt het nooit wat met mijn strandfoto's....

En dat stuivende zand is toch eigenlijk wel gaaf!!

Met de wind in de rug kan ik camera en lens gelukkig wel een beetje beschermen, 

dus al gauw heb ik het wel naar mijn zin bij deze nieuwe missie.

Er is genoeg te zien,  zoals alle door de wind ontstane figuurtjes en structuurtjes

Alleen hiermee zou ik al uren bezig kunnen zijn,  maar dat gaat echt niet.

Zodra ik kniel of buk word ik gezandstraald,

ik moet dus snel een foto maken, en dan gauw weer overeind,

vooral natuurlijk om mijn fotospullen uit de gevarenzone te houden.

In het natte zand stuift het een stuk minder,  en ook daar hebben water en wind

voor mooie structuren gezorgd.

Het getij  is in de middag best gunstig, het zit zo tussen eb en vloed in,

dat betekent leuke contrasten tussen zee en strand.

Tegen vier uur wordt het licht steeds mooier, maar dat is slechts van korte duur.

Ineens gaat het licht uit en komt de voorspelde regen alsnog naar beneden :-(

Slotwoordje: 

Zo,  het begin is gemaakt,  nog lang niet de foto's die ik zou willen maken, het moet allemaal veel spannender kunnen,  maar je moet ergens mee beginnen nietwaar?  Het was deze middag vooral een kwestie van kijken,  en proberen,  wat werkt wel, wat werkt niet.  Statief en filters had ik thuisgelaten,  enerzijds om het even simpel en gemakkelijk te houden, anderzijds omdat ik dat met die harde wind niet zag zitten.    Maar ik kan me er al op verheugen om daar serieus mee aan de slag te gaan,  wordt dus vast en zeker wel vervolgd.....