Het eindejaarsblog

Oudejaarsavond,  tijd voor het oudejaarsblog, gezellig houtkachel en kaarsjes aan en een lekker wijntje erbij,  terwijl  ik de muziek van de Top 2000 telkens wat harder zet.

Muziek roept vaak heerlijke herinneringen op,  en datzelfde geldt voor foto's.

Achter veel foto's zit een verhaal,  een herinnering,  een gevoel,  een emotie...

En juist dat maakt het kiezen van  12 foto's uit een heel jaar fotografie telkens weer zo leuk en zo verrassend, maar ook iedere keer weer zo moeilijk....

Maar het is ook dit jaar weer gelukt om een keuze te maken!

Na de eerste 'editie' van de 12 mooiste in 2011  vroeg mijn zusje of ze de foto's mocht

gebruiken voor een kalender.  Dat vond ik een superidee  en ik besloot de kalender zelf te maken.

Sindsdien is het een traditie geworden,  en is de kalender leidraad voor mijn fotokeuze.

Precies vandaag kwamen de bestelde kalenders binnen en ik kreeg echt een 

Wow-gevoel bij het zien van de prachtige afdrukken.

Dat wordt weer een heel jaar lang genieten!

Maar nu eerst even  heerlijk herinneringen ophalen bij mijn selectie 2014:

Januari

Drieteenstrandlopertjes

Ja,  ik zie het weer voor me:

Veel wandelaars op het strand van Zandvoort op die prachtige januari-zondag.

En ik wilde de 3-teentjes fotograferen en om dat mooi te doen

 moest ik toch echt plat in het natte zand.

Veel verbaasde blikken en opmerkingen  ;-)

Gelukkig heb ik me daar niks van aangetrokken,

want wat een heerlijk plaatje wist ik te schieten!

Die schoot zelfs door naar de Birdpixkalender!

Februari

"Springtime"

Als het even kan gaan Von en ik op zondag graag op foto-stap,

maar bij tijd en wijle komt het er gewoon niet van.

Geheel tegen onze gewoontes in gingen we op een maandagmorgen naar onze

achtertuin:  de 's Gravelandse Buitenplaats Gooilust,

heerlijk spelen met de eerste voorjaarsbloeiertjes.

Wat me direct te binnen schiet bij de herinnering aan die dag

is dat ik daar te midden van sneeuwklokjes en krokusjes het mailtje las

dat ik bij de Argus Fotowedstrijd in de prijzen was gevallen.

Zoiets verdient wel een bloemetje ;-)

Maart

Heikikkers

De Blauwe Heikikkers brachten op een zonnige voorjaarsdag in maart 

ons 'Punnikclubje'  weer eens bij elkaar aan de oever van een mooi Brabants ven.

De punnikklos hadden we lekker thuisgelaten ;-)

Daarvoor in de plaats brachten we regenpakken en kaplaarzen mee.

Het werd een geslaagd, gezellig en vooral nat avontuur.

Wat waren Von en ik op de terugweg blij met mijn nieuwe autootje met stoelverwarming!

April 

Bosanemoontjes

In april speelde ik te midden van de bosanemoontjes 'Juf Loes'  

en probeerde ik René te leren hoe je kunt schilderen met de macrolens.

Ik ben er nog steeds niet achter of ik een goede juf was of René een goede leerling  ;-)

Deze foto maakte ik overigens op een ander moment, namelijk in het Zoniënwoud,

toen ik met Von een weekend naar Brussel ging ivm de eerder genoemde Argus-fotowedstrijd.

Mei

Zonsondergang in de Sluftervallei

In mei gingen Gonnie en ik heel gezellig een lang weekend naar Texel.

Sinds mijn jeugd was ik hier niet meer geweest, 

dus ik ik genoot met volle teugen van het Eilandgevoel.

Zoals we eveneens genoten van een prachtige zonsondergang

in de Sluftervallei op onze eerste avond.

Juni

Zonnedauw

Zonnedauw staat ieder jaar hoog op mijn to-do-lijstje.

Afgelopen zomer bleef het echter bij slechts één keer zonnedauw fotograferen.

Waar dat aan ligt?  Waarschijnlijk was het te droog voor dit vochtminnende vleesetende plantje.

Die ene keer in juni leverde gelukkig wel een geslaagde foto op,

hij werd zelfs in het mooie blad van Landschap VZW geplaatst.

En hij prijkt dus op mijn kalender.

Juli

Heideblauwtje

Eind juni, begin juli huurde ik een leuk huisje in Brabant,

op slechts een steenworp afstand van de Oisterwijkse Bossen en Vennen

en de Kampina.

Het werd een heerlijke week van wandelen en fietsen,

en gek genoeg weinig fotograferen.

Een uitzondering daarop waren de Heideblauwtjes.

Ik kwam ze toevallig tegen op een van mijn wandelingen  en toen ik ook de

slaapplaats wist te vinden stond Gonnie te trappelen om langs te komen.

Een heerlijke vroege ochtend volgde,

waarom doe ik dat toch niet vaker ??

Augustus

Klokjesgentiaan

De mooie Klokjesgentiaantjes beginnen te bloeien in augustus.

Toen ik aan het eind van die natte maand met Gonnie op het Buurserzand was

wist ik een paar mooie plaatjes te maken,  maar die zijn in staand formaat.

en dat vind ik voor mijn kalender minder geschikt.

Gelukkig groeien en bloeien ze ook bij mij in de omgeving,

en in dit warme jaar 2014 vond ik ze daar zelfs nog in oktober!

Ik heb hier dus even lekker gesmokkeld ;-)

Een foto die zo anders dan anders is, maar ik vind hem echt mooi.

Met dit soort beelden wil ik in het nieuwe jaar graag een stapje verder.

September

Hazenpootje

Na een paddo-explosie eind augustus waren er in de droge septembermaand

nauwelijks meer paddenstoelen te vinden ;-(

Deze foto van het Hazenpootje maakte ik dan ook niet in september.

maar pas in oktober.

N.b. op dezelfde dag als het klokjesgentiaantje van augustus.

Tja,  ik kan het toch ook niet helpen dat het klimaat alles in de war gooit?

Oktober

Vergane glorie

Von en ik hebben de leuke gewoonte ontwikkeld om op onze verjaardagen 

lekker met de camera op stap te gaan.

Helaas leek de verjaardag van Von in oktober in het water te vallen,

maar toen het in de middag toch wat droger werd gingen we nog

even in onze achtertuin kijken.

Allemaal baggerfoto's maakte ik, alles rijp voor de prullenbak,

waarover ik vervolgens in een blogbericht alle frustraties van me af schreef.

Alleen een foto van een verdorde varen bleef over die middag.

Bijzonder dan toch eigenlijk dat juist deze ene foto  het 

eindejaarsblog heeft gehaald.

Zo zie je maar, één foto na een middagje fotograferen is eigenlijk genoeg ;-)

November

Zeester in de branding

Deze Zeester in de branding met lange sluitertijd is zonder meer een van

 mijn favoriete foto's van het afgelopen jaar.

Wat had ik een schik toen ik op het strand een dergelijke foto bedacht

en vervolgens aan de slag ging om het plan ten uitvoer te brengen.

En hoe groot was de voldoening toen het lukte!

Het stond voor mij dan ook vast dat deze Zeester op de kalender moest komen,

maar probleempje... dit was in februari...

en daar vond ik de sneeuwklokjes en krokusjes toch passender.

Maar ik ben eigen baas over mijn kalender,

en stormen met zeesterren zijn er ook in november,  toch?

December

Zeesterren na zonsondergang

En Zeesterren zijn er ook in december!

De keuze voor deze foto is echt een typisch voorbeeld van je laten meeslepen

door het moment,  het gevoel, de verrassing...

Want ja,  groot was de verrassing toen in het donker, een uur na zonsondergang,

dit licht en deze kleuren op mijn display verschenen.

Die verrassing, in combinatie met de ongewone hoeveelheid zeesterren

maakte dit al gauw een populaire foto, niet alleen voor mij,

maar ook op bijvoorbeeld Facebook en Vroege Vogels.

Maar de foto is niet goed genoeg...  de zeesterren hadden echt scherper moeten zijn.

Toch heb ik hem een plekje op mijn kalender gegund,

in de hoop dat de gedrukte versie wat scherper lijkt.

En dat is zo ;-)

En zo kan ik mijn jaar 2014 tevreden afsluiten.

Slotwoordje:

Het is nog steeds oudejaarsavond, buiten begint het al te knallen, maar  de Top 2000 overstemt dat geluid, en de houtkachel brandt gestaag door,  het wordt eigenlijk te warm, maar 't is zo gezellig.

Nog maar een koel wit wijntje dan om af te koelen. 't Is tenslotte oudejaarsavond ;-)

En ik ga doen wat ik altijd doe, als ik een blogje geschreven en gecontroleerd heb: 

ik druk op publiceren! ( ook al is het nog geen 23.30 uur).

Maar eerst wens ik ieder die nu nog kijkt een hele fijne jaarwisseling,   

en natuurlijk wens ik iedereen een geweldig, gelukkig, gezond en fotogeniek 2015!

In de zandbak

Wat hebben we de afgelopen week weer veel wind gehad.   
Dinsdagmiddag besloot ik eens te gaan kijken of ik daar fotografisch iets mee kon doen. 
Ik koos daarvoor de kleine zandverstuiving op de Zuiderheide bij Laren. 
De groothoek ging weer mee,  daar wilde ik nog wel eens mee stoeien.
Ik had niet echt in gedachten wat ik wilde gaan doen,  gewoon maar zien wat er op me af waait.
Spelen in de zandbak dus.




Aangekomen op de heide lagen er witte Charlerois runderen te rusten in het hoge wuivende gras.
Zware grijze wolkenlucht er boven. Dat leek me wel leuk om met langere sluitertijd te proberen.
Tja, rustende runderen liggen dan wel stil,  maar ze herkauwen,  dat betekende dus allemaal bewogen koppen.
Leuk bedacht, maar plannetje mislukt.

Beweging in de bomen dan....

Stevige stam uitgezocht met daarboven zwiepende takken.

Grappig effect.

Ik wilde eigenlijk ook nog beweging in de lucht,

maar dan moet de sluitertijd langer zijn dan de hier gebruikte 3,2 sec.

waardoor de takken een wazige brij zouden worden.

Altijd  leuk om zo van alles uit te proberen, en je leert er steeds weer wat van.

Dan loop ik door naar de zandverstuiving.

Beweging genoeg hier!!

Maar dit wordt helaas iets teveel van het goede,

zó veel stuifzand is niet zo lekker voor mijn fotospullen.

Dus helaas, hier moet ik capituleren,  en ik ga op zoek naar een luwere plek.

In de luwte stuift het niet zo, maar  zijn er wel door de wind 

ontstane lijnen en structuren in het zand,

De wolkenlucht erboven doet lekker mee.

Hoe anders ziet het er ineens uit als de zon door breekt!

Wat is het trouwens leuk spelen met het perspectief van de groothoeklens.

De eindeloze zandvlakte die ik hier laat zien,

is gewoon een klein stukje zand.

Afgelopen zomer was ik hier met Yvonne ook mee aan het stoeien geweest.

Ik besloot de 'berglandschappen' van toen nog eens op te zoeken.

Een stuifzandgebied  is uiteraard aan grote veranderingen onderhevig,

dus van de plek van toen was weinig meer over,

maar ik heb toch nog een 'bergwandeling' kunnen maken ;-)

En toen weer afgedaald naar de lage landen.

Zoekend naar een aardige compositie ( wat vind ik dat toch moeilijk!)

moest ik aan de presentatie van Bas Meelker op het 

Lowland Photo Festival denken.

Hij toonde daar een foto met een grote plas water op de voorgrond,

en vertelde toen dat dit een plasje van slechts 35 cm was.

Die opmerking bij dat beeld fascineerde me en heb ik dus goed in mijn oren geknoopt.

En nu vond ik langs het wandelpad een héél klein plasje regenwater,

gauw proberen...

Wat verderop lag een wat grotere plas en kijk nou,

we hebben ineens vennen op onze droge Gooise Heide!

Slotwoordje:
Ik dwaalde uiteindelijk een beetje af van mijn plan om met wind en beweging te stoeien, 
maar wat maakt het uit, gewoon weer kind zijn en een middag lekker buiten spelen met zand en water ;-)

Groothoek aan zee

Op 7 december eindigde ik mijn blogserie  De uitdaging van de zonsondergang met de woorden dat ik toch echt mijn groothoeklens eens vaker wilde gaan gebruiken.

De volgende dag besloot ik meteen de daad bij het woord te voegen,  en ging ik met de groothoek het strand op. Statief liet ik thuis, want ik wilde eens lekker flexibel kunnen oefenen met diverse standpunten, gewoon eens kijken wat wel werkt en wat niet.

Het was een dag met wisselende bewolking,  felle opklaringen en plotselinge hagelbuien.

Vooral die buien deden me besluiten filters en zo thuis te laten,  ik ging puur sec met de groothoek aan de slag.

En dat viel me aanvankelijk nog  helemaal niet mee.

  Maar al gauw had ik door dat je héél dicht op je onderwerp in de voorgrond moet kruipen.

Dus kon ik de eerste spetters van de branding van de frontlens poetsen ;-(

Een gemene valkuil is de vertekening.

Bij deze foto koos ik een laag standpunt,  maar omdat ik een flink deel van de

lucht in het beeld mee wilde nemen, richtte ik de camera omhoog.

Moet je niet doen dus!  

De horizon stond zó bol, dat ik deze in Lighroom 

niet eens meer helemaal kon corrigeren.

Maar wel weer wat geleerd dus:  camera zo veel mogelijk waterpas houden.

En wat krijg je véél in beeld met zo'n groothoeklens.

Herhaalde malen zag ik mijn eigen schaduw verschijnen.

Pas toen de zon even verdween, en daarmee ook mijn schaduw,

kon ik de andere kant op fotograferen.

En dat wilde ik graag,  want het schuim was hier zo mooi romig.

Maar al met al  kreeg ik na een paar uurtjes, met uiteraard vele mislukkingen,

het 'groothoekgevoel' toch een beetje in mijn vingers.

Kwal met groothoek,  het licht valt er zo mooi doorheen,

maar ik heb het gevoel dat het beeld spannender en boeiender moet kunnen.

Nou ja,  je kunt niet alles in een paar uurtjes leren.

Komt tijd komt raad.

Afgelopen zondag wilde ik bij zonsondergang het geleerde in de praktijk gaan brengen.

En nu serieus, dus statief en filters gingen mee.

Vanuit het centrum van Zandvoort liep ik eerst een paar kilometer zuidwaarts,

omdat ik weet dat daar meestal veel meer zwinnetjes en structuren te vinden zijn.

Maar ik was er al bang voor, op deze zondagmiddag was het heel laag water, 

en stond alles nagenoeg droog. 

Tja, ik had toch echt een interessante voorgrond nodig met die grote beeldhoek,

daarom zocht ik lijnen in het water.

Wachtend op een aankomende golf, die net diagonaal door mijn beeld zou gaan.

kwam er plotseling een hogere golf, met veel meer snelheid.

Dat betekende natte voeten,  

maar ook een heel verrassend spel van lijnen en beweging.

Ik was er wel blij mee!

                                                                                                                                                                                                 

Op de heenweg zuidwaarts had ik ze al gezien,  de vele zeesterren.

Sommige plekken op het strand lagen er helemaal vol mee.

Maar ik was aan de late kant,  en wilde beslist een goede locatie

voor de zonsondergang vinden, dus voor de zeesterren gunde ik me geen tijd.

Nu, na zonsondergang, liep ik terug, terwijl het donker werd.

Tja,  die zeesterren,  toch maar even proberen.

Lange sluitertijden kreeg ik nu vanzelf, daar had ik geen grijsfilter voor nodig.

Deze zeester kreeg net een 'douche' van de branding over zich heen,

moet ik misschien daarom bij deze  foto aan een douchegordijn denken?

Ruim een uur na zonsondergang was het écht donker.

Maar ik kon mijn ogen niet van die zeesterren afhouden.

Wie niet waagt, die niet wint.

Met die gedachte zette ik mijn statief weer neer,  

maar op mijn schermpje bleef alles nagenoeg zwart,  

het was gewoon té donker.

Gelukkig kon ik de waterpas wel zien,   

en ik zag aan het licht ook tot hoever ik het grijsverloopfilter

 in de houder moest schuiven.

Scherpstellen en (lang) belichten werd een gok, en....

Na 25 seconden zag ik dit beeld op mijn schermpje verschijnen,

wat een verrassing!

Uiteraard maakte ik nog een paar beelden, maar deze vond ik het best gelukt.

En toen ging ik tevreden naar huis,
om droge sokken aan te trekken  ;-)

Slotwoordje:
Het mag duidelijk zijn:  mijn groothoeklens komt voortaan vaker uit de tas!
En dan mijn laarzen niet vergeten.....



Edit
Ik verander zelden iets in mijn blog als ik eenmaal gepubliceerd heb,  maar ik wilde dit toch nog even delen: 
Dichter Kees Keizer werd geïnspireerd door de romige cappuccino ;-)
Zie zijn weblog,   ik vind het gedicht prachtig!

Cappuccinopanorama 







De branding bouwt een watermuur
metselt schuimlagen
tussen strand en baren

meeuwen als fladderende
suikerklontjes
boven het cappuccinopanorama

in de wolken woont de caffè latte
roomt niets af maar klopt op
tot onwerkelijke dimensies

het nippen schiet tekort
met volle teugen drinkt mijn hart
uit deze zonderlinge zee.

*** *** *** 

Stormy weather

'Hoor de wind waait door de bomen' zingen we op 5 december.

Nou, afgelopen sinterklaasdag viel het met die wind wel mee, en kon ik even lekker 'schilderen' in het bos:

Best bijzonder eigenlijk dat er in december nog steeds herfstkleuren te vinden zijn,

maar de hoeveelheid blad aan de bomen is natuurlijk wel aanmerkelijk minder geworden.

De afgelopen herfstperiode had ik al vaker geprobeerd om met 'de schilderskwast' 

de beukenblaadjes vast te leggen, maar het lukte me niet.

Teveel chaos.

Nu met minder blad aan de bomen kreeg ik wel het effect wat ik zocht:

veel schilderachtig onscherp,  met één scherpe blikvanger.

Vandaag en morgen horen we de wind wel waaien!
Het is echt  'stormy weather'.
Daarna zal het feest van de herfstkleuren  definitief voorbij zijn.

De laatste, inmiddels bruin geworden bladeren, worden gegeseld en geteisterd door 

de harde wind,  en zullen uiteindelijk loslaten en zich op de wind mee laten voeren.

Het laatste beukenblad... het houdt nog even halsstarrig stand,

maar zal de strijd  uiteindelijk ook moeten opgeven....

Bye bye herfst,  laat de winter nu maar komen....

Slotwoordje:

Deze laatste twee foto's hebben zo'n lekker stormachtig sfeertje, maar ik maakte ze natuurlijk niet echt bij dat stormy weather. Het zou vrijwel onmogelijk zijn om dan nog een blaadje scherp te krijgen.

Nee, ook deze foto's zijn van 5 december,  het stormachtige effect is ontstaan door heerlijk te spelen met scherpte en onscherpte,  jawel,  gewoon met de schilderskwast dus ;-)

De uitdaging van de zonsondergang

Meer dan 300.000 pageviews en nog steeds meer dan genoeg uitdagingen!

Hoe vaak zal een zonsondergang al wel niet gefotografeerd zijn?  Geen idee natuurlijk, maar wel begrijpelijk dat dit onderwerp zo favoriet is. Geen zonsondergang is hetzelfde,  en met een beetje geluk is het fabelachtig mooi.

Om die schoonheid vast te leggen,  dat is een ander verhaal.

Ik herinner me een dag vier jaar geleden waarop de lucht in brand leek te staan,  mooier kan je het niet hebben, en ik stond aan zee!  Wat was ik blij met mijn foto's! 

Als ik ze nu terug kijk - klik hier - dan zie ik weliswaar heel veel kleur, maar de foto's kunnen me niet meer bekoren.  Dan besef ik dat ik de afgelopen jaren toch wel wat geleerd heb.

Vorige week zaterdag was ik ook aan zee,  de zonsondergang stelde niet veel voor, maar met de opgedane ervaring probeerde ik er wat van te maken, een leuke uitdaging dus weer ;-)

Tja, vier jaar geleden bleef ik op de boulevard staan, 

en dacht ik nog helemaal niet aan het zoeken naar een geschikt standpunt

 en iets interessants in de voorgrond.
Alleen de kleur telde,  hoe meer hoe beter.

Nu maakte ik doelbewust gebruik van het getij:

Laag water,  dan vind je mooie structuren in het zand,

die door het lage zonlicht nog eens extra worden geaccentueerd.

De blauwe kwal in de voorgrond leek me een leuk extraatje

maar die komt toch niet echt uit de verf.

Ook met de zwinnetjes die bij laag water op het strand achterblijven 

en waarin de lucht weerspiegelt,  kun je aardige dingen doen.

Kleurgebruik en witbalans is uiteraard een kwestie van smaak,

maar ik kies de laatste tijd steeds vaker voor wat koelere kleuren.

Bij deze serie stond de witbalans op daglicht, en in de nabewerking heb ik

de kleurtemperatuur zelfs nog wat lager afgesteld.

Een fout die ik al vaak gemaakt heb bij een zonsondergang, 

is dat ik met te donkere foto's thuiskwam.

Het heldere cameraschermpje is echt misleidend.

Daar wilde ik nu eens echt goed rekening mee houden, 

en  bovendien had ik tijdens de presentatie van Bas Meelker tijdens het

Lowland Photo Festival goed opgelet:  Bas doet aan overbelichten !

Toen ik mijn statief verplaatste naar de branding en dus alleen nog maar water en

lucht in beeld had,  ging ik dat eens uitproberen.

Eenmaal thuisgekomen bleek dat ik nog te voorzichtig was geweest,

in de nabewerking mocht er nog wat licht bij,

en toen kreeg ik zowaar een beetje de 'Bas-Meelker-kleuren' die ik zo mooi vind!

Soms kan de camera niet zien wat wij zien,  een goed voorbeeld daarvan is het dynamisch bereik.

Maar ik ontdekte nu dat de camera tijdens deze weinig spectaculaire zonsondergang

veel meer kleuren weergeeft dan dat ik kan zien.

Ik heb hier geprobeerd om de mooie roze wolkjes netjes symmetrisch in beeld te zetten.

Dat is wel redelijk gelukt, maar verder is het een wat lege foto?

Niks mis met Zandvoort,  maar een dammetje of wat rotsblokken in het water

zouden wel aardig zijn, en dan lekker met lange sluitertijden spelen.....

Bij gebrek aan zo'n dam of steen ging ik op zoek naar een ander onderwerp.

Kwallen waren er veel dank zij de oostenwind,  

maar natuurlijk net niet op de plek waar ik stond,

en het licht verandert snel, dus geen tijd om lang te zoeken.

Deze pluk 'troep'  volstaat echter ook.

De horizon ligt bij de laatste drie foto's in het midden,

 prima wat mij betreft  vanwege de weerspiegelingen.

Alleen bij deze laatste foto ben ik er wat minder enthousiast over,

maar anders pasten die mooie roze wolkjes niet in beeld.

Ik had daarom al bewust voor een staande opname gekozen.

Wellicht was meer groothoek een optie geweest,

of een ander standpunt?

En zo besef ik weer dat er nog steeds uitdaging zit in het

fotograferen van een zonsondergang.

Maar eens zien wat ik er over vier jaar van bak  ;-)

Voorlopig ben ik met deze 5 totaal verschillende foto's, 

die ik binnen een tijdsbestek van 40 minuten wist te maken, best tevreden.

Slotwoordje:
Voor wie het interesseert nog even wat technische info:
Alle beelden maakte ik met de 24-70mm lens op mijn fullframe camera, telkens op 24mm en ik maakte gebruik van grijsverloopfilter, en uiteraard statief.
Mijn 10-20mm groothoeklens is alleen geschikt voor de  cropcamera, die heb ik er sinds kort weer bij, dus een volgende keer maar eens met die groothoek naar het strand.

Oudewijvenzomer

Winter - lente - zomer - herfst - winter - lente - zomer - herfst - winter -   etc. etc.

Dat is de gebruikelijke volgorde van de seizoenen, een heerlijke afwisseling,  maar nóg afwisselender wordt het als de seizoenen die regelmaat eens helemaal in de war gooien.

Winter?  hebben we nauwelijks gehad,  het bleef herfst.

Lente?  is zo ongeveer overgeslagen,  een lange zomer kwam er voor in de plaats.

Vervolgens kwam de herfst nauwelijks van de grond, het bleef maar nazomeren,  met zelfs in november nog regelmatig een 'oudewijvenzomer'.  

Kwam het misschien daardoor dat ook de herfstkleuren dit jaar zo onvoorspelbaar waren?

De echte volle kleurenpracht bleef uit,  in mijn beleving volgden wat kleurtjes elkaar schoorvoetend op, maar toen kwamen laat in november dan toch eindelijk de beuken op kleur.

Juist dat weekend hadden Gonnie, Yvonne en ik het Lowland Photo Festival ( in Bornem België ) op de agenda staan. Dat begon op de zaterdagochtend al vroeg, en om niet 'midden in de nacht'  al op pad te moeten gaan ( ja, we zijn, heel toepasselijk, een stelletje 'ouwewijven')  besloten Von en ik op vrijdag al naar het zuiden af te zakken, en onderweg naar de Oisterwijkse Bossen en Vennen te gaan.

Het bleek een prachtige vroege ochtend te zijn die vrijdag,  maar ja,  

ouwewijven hè,  we waren er pas aan het eind van de ochtend.  

De sfeer is bij dit vennetje nog net een beetje te proeven.

Daarna werd het nog weer eens zo'n oudewijvenzomer,

volop zon en aangename temperatuur.

Heerlijk!  maar om te fotograferen iets minder, de sfeer kreeg ik er echt niet in.

Nog wat geprobeerd met de horizontale bomen en schaduwen,

maar het blijft in mijn ogen toch gewoon een kiekje.

Camera omhoog dan maar.

Hmmm zo heb ik beslist betere foto's gezien.

Drie van de vier bomen komen netjes uit de hoeken, dat wel,  

maar ik mis diepte in de foto.

Von en ik zijn heel streng voor ons zelf geweest:

Alleen de 24-70mm lens mee ( in het geval van Von 24-120mm)

Het lijkt ons namelijk niet echt verstandig om in het komend weekend alle spullen

in hotelkamer of auto achter te laten.

Maar we zijn allebei macroliefhebbers... de details lonken....

Dus toch maar eens kijken wat ik met de 24-70mm  met details kan doen.

Valt nog niet tegen,  en beter dan de bosfoto's, dacht ik.

Maar eigenlijk willen we herfstkleuren langs de vennen zien en fotograferen.

We blijken aan de verkeerde kant van het gebied te lopen. 

Na tips passen we onze geplande route aan,

maar ondanks kaart en paaltjesroute gaan we fout en 

raken we helemaal de weg kwijt.

Aan twee oudere dames (oudewijven  klinkt nauurlijk niet respectabel)  

vragen we de weg.

Hun antwoorden in onvervalst Brabants kunnen we  niet verstaan !

Oud besje.

Wel toepasselijk ;-)

Uiteindelijk vinden we de weg weer,  en de vennen, maar herfstkleuren?  

Nee, helaas niet.

Dan maar even spelen met de reflecties in het ven,

een beetje bibberig en rimpelig,

tja,  oudewijven  hè ?

Slotwoordje:

De 300.000e pageview  zit er aan te komen!

Bij de tijd

Voor me ligt,  vers van de pers,  weer een aantal Agenda's uit de  Fotofabriek.nl.

En ik ben er weer dik tevreden mee,

dus net als bij de edities 2013 en 2014 laat ik in mijn blog 

weer een kleine selectie zien.

Wat was het samenstellen van de agenda weer een leuk klusje!

Heerlijk door alle foto's van het jaar struinen en

nogmaals genieten van alle mooie momenten door het jaar heen.

Zoals de Heikikkertjes,  op een prachtige lentedag in maart.

Gelukkig biedt Fotofabriek.nl  voldoende mogelijkheid om ook grote foto's te plaatsen.

Steeds maar weer heb ik geprobeerd de foto's in het juiste seizoen te selecteren,

en ik deed natuurlijk ook weer mijn best om de kleuren mooi bij elkaar te laten passen.

Soms kon ik echt niet kiezen.... dus dan maar allebei!

Dat levert wel een heel bijzonder dubbelportret van het IJsvogeltje op ;-)

De Heideblauwtjes fladderen ook  door mijn Agenda 2015.

Deze schilderachtige Klokjesgentiaantjes verdienden in mijn ogen wel het grote formaat.

En natuurlijk ontbreken in het najaar de paddenstoeltjes niet.

Met het eindresultaat ben ik weer hartstikke blij,  hier kan ik het hele jaar 2015 weer van genieten.

En wat zal ik volgend jaar bij de tijd zijn, want voor me liggen ook een kalender en nog meer agenda's :

Door Vroege Vogels werd ik benaderd of ze mijn foto van de Vos op de Zuidpier 

in hun agenda mochten plaatsen.

Ja natuurlijk mocht dat!

Leuk toch??

Nog veel verrassender was het mailtje van Birdpix,

zij hadden mijn Drieteenstrandlopertjes uitgekozen voor de Birdpix-kalender 2015.

Hier ben ik echt apetrots op!

Zit ik door de kalender te bladeren.... Juli...Ton Döpp,   Augustus... Edward van Altena....

Dat zijn niet zomaar een paar vogelfotografen!

En dan september... Loes Belovics!

Echt gaaf ;-)

De Rootsagenda had ik niet gehaald.

Tenminste, dat dacht ik, want ik had geen bericht ontvangen.

Des te groter was de verrassing toen mijn Kievitsbloemetjes er toch in bleken te staan!

Natuurlijk ben ik superblij met deze publicaties,

en wat zal ik met zoveel agenda's en de kalender goed bij de tijd zijn in 2015!!

Slotwoordje:

Er is nog meer, waar ik blij mee ben!  En toevallig gaat het om diezelfde Kievitsbloemen.

Afgelopen weekend ging ik met Yvonne en Gonnie naar onze Zuiderburen, waar Landschap vzw 

een inspirerend natuurfotofestival had georganiseerd,  het Lowland Photo Festival.

We genoten er twee dagen lang van beelden en verhalen van bijzonder getalenteerde natuurfotografen, was echt fantastisch.

Elke bezoeker mocht een foto inzenden, en deze foto's werden doorlopend geprojecteerd in een expositieruimte. Hoewel het geen fotowedstrijd was, werden er wel 3 foto's als mooiste inzendingen uitgekozen,  en ..... bij de afsluiting van het festival verschenen daar voor een zaal vol met natuurfotografen mijn kievitsbloemetjes op het scherm,  met ook nog eens mijn naam er groot onder!  Pfffff....  Voelde me best wel trots, dus glunderend ging ik het podium op om de felicitaties en een supermooie vergroting in ontvangst te nemen.

( met dank aan Gonnie, die er in slaagde om in het donker met haar mobieltje een foto te maken)

Trots en blij ging ik met deze prachtige vergroting van 90 x 60cm op Xpozer naar huis.

( foto Chris Bal - BVNF)