Beach Art

Beach Art... ja,  die titel schoot me te binnen toen ik de foto's voor deze blogserie had geselecteerd.
Maar of het nou echt kunst is....
Ik heb geprobeerd om een paar wat meer abstracte beelden te maken, maar dat is iets dat ik moeilijk vind, want wanneer klopt het spel van lijnen, structuren en kleuren zodanig dat het een interessant beeld wordt waar je langer naar blijft kijken?
Ik betwijfel of ik daar in geslaagd ben, maar het is gewoon leuk om weer eens wat anders te proberen.

Even terug naar een paar weken geleden.  

Vóór we op zondagmiddag onze Schuimparty hadden stonden Gonnie en ik in de 

 harde wind op het strand  en zagen we hoe wind, zand en schelpen 

ontzettend leuke onderwerpen zijn  om fotografisch mee te spelen.

Maar ... wind en zand  bieden weliswaar mogelijkheden, 

ze gooiden ook roet in het eten,  of beter gezegd : zand.

Het was niet te doen,  je ziet het zand hier dan ook stuiven.

Jammer,  ik had hier graag nog even langer gespeeld.

We lieten de zandbak dus achter ons,  en amuseerden ons vervolgens aan de waterkant.

Behalve schuim  pakte ik af en toe ook wat lijnen en structuren  mee.

Dit is nou zo'n foto waarvan ik denk, heeft hij het nou of  toch niet?

Ik heb oeverloos zitten schuiven met de uitsnede,  heb de foto wat gedraaid,

en nog steeds weet ik het niet.

Hadden we op de zondag van onze Zandvoort 3-daagse nog redelijk wat zon,

op maandag en dinsdag hebben we die niet meer gezien.

Het was zó somber dat we zónder grijsfilters met langere sluitertijden aan de slag konden.

Bij deze foto vind ik de kleuren en lijnen wel aardig.

                               
                                     Bij opkomend tij is het leuk spelen met het water dat door geulen in het zand stroomt.

De kleurenfoto vond ik wat saai,  daarom heb ik eens wat met zwart/wit zitten stoeien.

Na deze wat abstracte probeersels tijd voor een wat vertrouwder idee:

Schelpen in de branding.

Dat heb ik al eens eerder gedaan, en dat is reuzeleuk om te doen,

ook al mislukt er echt ontzettend veel.

De snelheid van een golf is nooit te voorspellen, de ene keer komt hij niet ver genoeg, 

terwijl een volgende golf ineens de schelp waar je op scherpgesteld hebt,  

onverbiddelijk meesleurt.

Wanneer het water terug trekt moet je héél snel opnieuw scherpstellen,

maar als dat lukt krijg je een aardig spel van bewegend water  en stilstaande luchtbelletjes.

En zo kun je úren zoet zijn ;-)

Tot onze verrassing zien we ons zelf gespiegeld in de achterste schelp.

Op de openingsfoto is dat beter te zien.

Nou, nog eentje,   en dan de afsluiter:

Wulk in de branding.

Een waardige afsluiter volgens mij,  ben er zelf tenminste erg blij mee!

Slotwoordje:

Op de sombere maandag hebben we ons verder vooral bezig gehouden met sneeuwklokjes fotograferen, maar die foto's zijn zo saai geworden,  dat ze niet blogwaardig zijn ;-(

Dat doet overigens niets af aan het feit dat we een paar heerlijke dagen aan zee hadden!