Local Patch & Comfort Zone

Ik mag graag artikelen lezen over natuurfotografie en vorige week bezocht ik zoals ieder jaar 

ook weer de PiXperience om daar te genieten van inspirerende lezingen.

Een van de termen die ik vaak tegenkom is 'Local patch' 

en een andere veelgehoorde uitdrukking is 'buiten je Comfort zone'. 

Zo'n Local patch daar sta ik helemaal achter, steeds vaker fotografeer 

ik dan ook lekker in mijn eigen omgeving op plekjes die ik steeds beter ga kennen, 

maar bij die Comfort zone denk ik vaak:  

het zal allemaal wel, ik doe gewoon lekker mijn eigen  ding....

In mijn Local patch, dat wel  ;-) 

 

  

 Nou heb ik het geluk dat ik gedurende de wintermaanden veel aan de kust verblijf en

daar vond ik tussen Bloemendaal en IJmuiden een heerlijk dynamisch stuk strand en duin.

In 2012-2013 werden hier sleuven in de eerste duinenrij aangebracht waardoor het zand 

weer kon gaan stuiven. Kalkrijk zand wordt hierdoor het duingebied in geblazen en hiervan profiteren kalkminnende flora en fauna.

En reken maar dat het er stuiven kan!
Op de vorige foto zie je links een fietspad lopen en dat verdwijnt met grote regelmaat onder het zand.
PWN heeft dan ook speciale waarschuwingsborden geplaatst:

LET OP:  Overstekend duin!

 

Dit dynamische gebied is dus al een paar maanden mijn 'Local patch'

zoals in voorgaande blogposts ook al te zien was:

Sneeuw aan zee 

Aan de kust 

Zand

 

 En wat gebeurde er in deze maanden?

Ik kwam zonder dat ik het merkte uit mijn 'Comfort zone'  ;-)

De vertrouwde macrolens ligt al sinds november ongebruikt in de kast,
zelfs Sneeuwklokjes heb ik niet gefotografeerd !

Mijn meest gebruikte en favoriete lens werd de groothoek ( 16-35mm op fullframe )

Toch ontdekte ik wel een overeenkomst tussen macro- en groothoeklens:

Je kunt met de groothoek van dichtbij scherpstellen, mijn getrainde blik voor

details kwam me dus best goed van pas.

Deze foto bijvoorbeeld is geen weids woestijnachtig landschap,

maar slechts een klein stukje duinzand met door de wind gevormde structuren.

Door met 16mm er heel dicht op te kruipen krijg je een totaal ander perspectief.

 Doordat je zo dichtbij kunt scherpstellen kun je dus ook bijna macro-achtige foto's maken.

Mooi om te zien hoe het fijne gruis van schelpen lijnen vormt in het zand.

 Behalve zand hebben we natuurlijk ook de zee!

 Met een 3-stops ND filter op mijn 70-400mm lens ging ik op pad om beweging te fotograferen.

 Nou vind ik dat je met beweging een beetje moet oppassen,  het wordt al gauw een trucje,

maar onderwerpen waar al beweging in zit, zoals zeewater en golven,
daar bij vind ik wel een uitdaging om  met een langere sluitertijd de beweging te benadrukken.

 Deze foto's maakte ik uit de hand,  door mee te bewegen met de richting van de golven.

Om niet té veel buiten de - letterlijke! - comfortzone te komen wel hoge laarzen of waadpak aan!

 Tja,  als er dan van die Drieteenstrandlopertjes langs rennen is het wel een uitdaging om ook

die beweging te vangen. Maar dat valt niet mee!

                                                                   

           Drieteentjes zijn door hun snelheid toch wel erg moeilijk, dan maar meeuwen proberen.
 Hmm... De sfeer vind ik wel aardig, maar oefening baart nog geen kunst....

Ik verwachtte dan ook alle foto's van mijn geheugenkaartje te kunnen deleten.....

Groot was dus de verrassing toen dit shot er tussen bleek te zitten.

Blij mee!!

Slotwoordje:

Wat wel grappig is om te vertellen is dat ik zo vaak naar deze Local Patch ga eigenlijk  het gevolg is van hoge parkeerkosten.  
Na 3 uurtjes parkeren zit je bij Parnassia al aan een tarief van € 10,== en na 4 uur betaal je het maximum van € 12,==.  Dat stond me altijd nogal tegen, maar ik besloot deze winter maar eens ruig te doen en een jaarkaart te kopen voor € 85,==.  En ja,  dan wil je die er wel uit zien te krijgen natuurlijk!  Nou,  dat is me wel gelukt, want behalve om te fotograferen vind ik de Kennemerduinen ook een prachtig gebied om te wandelen, ik heb er dan ook al heel wat kilometertjes rond gestapt, met of zonder camera en er zullen er nog vele volgen!

Aan de kust

In de blogpost Zand  schreef ik al dat ik meer aan de kust wilde fotograferen,

 zo gezegd zo gedaan en daarom nu weer lekker struinen door de duinen en over het  strand:

Zand,  helmgras en een heerlijke lucht erboven.

Zo stel je je simpel de duinen voor,  maar er is zoveel meer!

Door het stoppen van waterwinning ontstaan er steeds vaker natte duinvalleien,

en ja,  ook daar is het hoog water.

De duinen zijn hier op meerdere plaatsen geplagd,

zo ontstaan stuifkuilen voor  een heerlijke dynamiek.

Een mooie  plek om in de gaten te houden, maar helaas mag je

in de Kennemerduinen niet van de paden af en het is dus

niet mogelijk om dichterbij te komen.

Dynamiek vind je ook op het strand.

Hier is prachtig te zien hoe helmgras het zand vasthoudt,

zo ontstaan weer nieuwe duintjes.

Zand is door water en wind altijd in beweging en daarbij kunnen de mooiste structuren ontstaan.

Wel héél goed opletten waar je loopt want voor je het weet heb je je foto verprutst 

door je eigen voetstappen.....

't Blijft leuk om naar vormen en structuren in het zand te zoeken.

Met wat zon en schaduw wordt het spel nog wat boeiender.

Kleuren en lijnen,  allemaal het spel van de wind.

Ook nog even naar de waterkant:

Drieteenstrandlopertjes, ik kan ze niet weerstaan.

Maar helaas,  ik had geen geschikte kleding aan om op de grond te gaan liggen

voor een mooi laag standpunt en bovendien te weinig millimeters op de camera.

Dan moet je wat anders bedenken....  

Dus min of meer noodgedwongen gekozen voor ruimte voor het 3-teentje 

en de ribbels van het zand meegenomen in de compositie.

De foto's zijn op verschillende dagen gemaakt. 

bij de Drieteenstrandlopertjes was het nogal somber weer,

bij dit schuimbergje zie je wolken en blauwe lucht 

reflecteren in het water.

Spelen met de golven blijft ook altijd een leuk spelletje,

de camera heb ik met een wat langere sluitertijd meebewogen

en als verrassing ontstond er een spannende 'splash'.

Slotwoordje:  

Begin februari was ik anderhalve week vrij en hoopte toen heel veel op pad te kunnen gaan,  maar helaas, het liep anders:  ik werd geveld door griep  :-(     

Nou ja, ik was beslist niet de enige  en strand en duinen lopen gelukkig niet weg.....

Wie nog met de griep te kampen heeft:  beterschap!

Zand

Sinds enige weken ligt het fraaie fotoboek 'Aan Zee' van Jan & Mart Smit bij mij op tafel.  

Ik mag er graag even in kijken om de beelden te bewonderen en de prachtige foto's inspireren me om zelf meer te doen met fotografie aan de kust.

Ooit.... ooit wil ik zelf eens zo'n mooi fotoboek samenstellen,  niet om uit te geven, maar gewoon lekker voor mezelf, een goede reden dus om regelmatig even naar strand en duin te gaan!

In deze blogpost wat  'zanderige' plaatjes:

"Nat zand"

Met de groothoeklens lijkt het natte zand eindeloos....

"Donker zand"

Het lijkt bijna wel het zwarte lavastrand op IJsland ;-) 

"Structuren in natte het zand 1"

"Structuren in het natte zand 2"

De laatste tijd dwing ik mezelf steeds streng te selecteren,

maar tussen deze twee structuren-foto's kon ik niet kiezen...

"Zandbomen"

Van het natte zand naar het droge zand:

"Duinen"

"Kleuren en structuren in het zand"

In de duinen ging ik na een paar dagen met straffe wind

op zoek naar mooie door de wind onstane structuren.

Verrassend vond ik alle verschillende kleuren in het zand.

"Zand en Wind"

Het leuke bij dit soort foto's vind ik dat je nauwelijks

de afmetingen van het landschap kunt inschatten.

Ik zal dus maar verklappen dat het mini-landschapjes zijn.

"Zandkasteel op het strand" 

Ook dit door de wind gebouwde zandkasteel is niet zo imposant als het lijkt.

Door er met de groothoeklens dicht bovenop te zitten

word je lekker in de war gebracht ;-) 

"Zandduinen"

En dat geldt ook voor deze laatste foto,

ook hier kroop ik met de groothoek tussen miniduintjes waar de 

wind met het zand gespeeld had, op zoek naar mooie structuren.

Leuk om te doen!

Slotwoordje:

De zware westerstorm aan de kust afgelopen donderdag  heb ik gemist, maar ik vermoed dat het sowieso niet te doen was om in die storm te fotograferen....  ik wacht wel op een wat kalmer stormpje.... 

Beach Art

Beach Art... ja,  die titel schoot me te binnen toen ik de foto's voor deze blogserie had geselecteerd.
Maar of het nou echt kunst is....
Ik heb geprobeerd om een paar wat meer abstracte beelden te maken, maar dat is iets dat ik moeilijk vind, want wanneer klopt het spel van lijnen, structuren en kleuren zodanig dat het een interessant beeld wordt waar je langer naar blijft kijken?
Ik betwijfel of ik daar in geslaagd ben, maar het is gewoon leuk om weer eens wat anders te proberen.

Even terug naar een paar weken geleden.  

Vóór we op zondagmiddag onze Schuimparty hadden stonden Gonnie en ik in de 

 harde wind op het strand  en zagen we hoe wind, zand en schelpen 

ontzettend leuke onderwerpen zijn  om fotografisch mee te spelen.

Maar ... wind en zand  bieden weliswaar mogelijkheden, 

ze gooiden ook roet in het eten,  of beter gezegd : zand.

Het was niet te doen,  je ziet het zand hier dan ook stuiven.

Jammer,  ik had hier graag nog even langer gespeeld.

We lieten de zandbak dus achter ons,  en amuseerden ons vervolgens aan de waterkant.

Behalve schuim  pakte ik af en toe ook wat lijnen en structuren  mee.

Dit is nou zo'n foto waarvan ik denk, heeft hij het nou of  toch niet?

Ik heb oeverloos zitten schuiven met de uitsnede,  heb de foto wat gedraaid,

en nog steeds weet ik het niet.

Hadden we op de zondag van onze Zandvoort 3-daagse nog redelijk wat zon,

op maandag en dinsdag hebben we die niet meer gezien.

Het was zó somber dat we zónder grijsfilters met langere sluitertijden aan de slag konden.

Bij deze foto vind ik de kleuren en lijnen wel aardig.

                               
                                     Bij opkomend tij is het leuk spelen met het water dat door geulen in het zand stroomt.

De kleurenfoto vond ik wat saai,  daarom heb ik eens wat met zwart/wit zitten stoeien.

Na deze wat abstracte probeersels tijd voor een wat vertrouwder idee:

Schelpen in de branding.

Dat heb ik al eens eerder gedaan, en dat is reuzeleuk om te doen,

ook al mislukt er echt ontzettend veel.

De snelheid van een golf is nooit te voorspellen, de ene keer komt hij niet ver genoeg, 

terwijl een volgende golf ineens de schelp waar je op scherpgesteld hebt,  

onverbiddelijk meesleurt.

Wanneer het water terug trekt moet je héél snel opnieuw scherpstellen,

maar als dat lukt krijg je een aardig spel van bewegend water  en stilstaande luchtbelletjes.

En zo kun je úren zoet zijn ;-)

Tot onze verrassing zien we ons zelf gespiegeld in de achterste schelp.

Op de openingsfoto is dat beter te zien.

Nou, nog eentje,   en dan de afsluiter:

Wulk in de branding.

Een waardige afsluiter volgens mij,  ben er zelf tenminste erg blij mee!

Slotwoordje:

Op de sombere maandag hebben we ons verder vooral bezig gehouden met sneeuwklokjes fotograferen, maar die foto's zijn zo saai geworden,  dat ze niet blogwaardig zijn ;-(

Dat doet overigens niets af aan het feit dat we een paar heerlijke dagen aan zee hadden!

Los zand

De laatste tijd heb ik mij vol overgave op de bloemetjes gestort, het vroege voorjaar en het heerlijke weer leenden zich daar natuurlijk uitstekend voor, en bovenal vind ik het echt héérlijk om te doen.
Toch wil ik niet het ene na het andere blogje vullen met bloemen, maar gelukkig heb ik de laatste maanden ook nog wel wat anders gedaan.

Wie kent het niet:  een dagje fotograferen levert nog wat andere beelden op dan die waar je speciaal voor op pad ging.
Of,  en dat gebeurt helaas ook nog al eens:  een fotomissie levert slechts enkele min of meer geslaagde plaatjes op,  het merendeel kan linea recta de prullenbak in.

Zo verzamel je dan wat foto's die in geen enkel blogje passen,  maar waar je natuurlijk wel alsnog een verzamelblogje van kunt maken. Dus dit keer wat beelden die als los zand aan elkaar hangen,  en heel toepasselijk begin ik met zand ;-)

Meerdere keren struinde ik met de camera over het strand.

Op een rustige zondagmorgen leek het licht even heel aardig te worden.

In dat zachte tegenlicht zag ik dit stukje papier waar het zand tegenaan gewaaid was.

Hoe simpel kan het zijn ;-)

Het licht ging vervolgens weer uit, maar in dat 'saaie'  licht,  

vond ik weer andere mogelijke heden:

zonder schaduwen kon ik dit zachte beeld creëren.

Andere dag, ander weer, andere lens:

'De Stoel' op het Zandvoortse strand met groothoeklens en 

big stopper voor een lange sluitertijd.

Zowel met de groothoek als met de grijsfilters wil ik eigenlijk veel meer doen,

maar ja,  je kunt niet alles tegelijk en er moet uiteindelijk ook wat  te wensen over blijven.

Iets anders waar ik wel eens meer mee wil experimenteren is zwart/wit.

Tijdens een zonnige winterdag in de AWD zag ik deze schaduwlijnen
en ik wist meteen dat ik deze foto wilde omzetten in z/w.
Ik heb daar nog nauwelijks ervaring mee,
maar ik zie daar wel uitdagingen in.

Ook in de AWD gemaakt, maar een heel ander soort beeld.

Omdat ik de rietkraag in de achtergrond niet mooi vond,  

heb ik die weg gesneden,  toen moest voor de juiste verhouding

ook een flink deel van de onderkant af.

Het resultaat is eigenlijk een veel te krap gekaderde foto,

maar om de een of andere reden kon ik hem toch niet weggooien.

Ach, je moet  de 'regels' soms gewoon overboord zetten ;-)

 Slobeenden aan het slobberen.
Nogal saai licht en ik kon alleen maar fotograferen vanuit de auto,
een mooi laag standpunt zat er niet in.

Met deze foto zou ik een jaar geleden waarschijnlijk best content zijn,
nu vind ik hem eigenlijk te gewoontjes.
Tja,  ik weet het, ik leg de lat misschien wat te hoog...

Nou vooruit, toch nog maar eentje ;-)

Kroosvaren, da's wéér heel wat anders. 

 Ik schreef het al,  de beelden in dit blog hangen echt als los zand aan elkaar.

Na een ochtendje sneeuwklokjes fotograferen samen met Von

reden we naar Zanderij Cruysbergen om te zien of daar wat mooie mosjes stonden.

Het bleek er kletsnat te zijn,  dus die mosjes konden we wel vergeten.

Veel waterpoelen waren helemaal rood gekleurd door het Kroosvaren,

nou, daar pakten wij de macrolens ook wel even voor.

Eerst maar een registratie-plaatje.

Vervolgens spelen met de reflecties in het water

en tot slot nog meer gebruik gemaakt van het tegenlicht.

We amuseerden ons wel weer lekker ;-)

Slotwoordje:

Het is een echt ratjetoe geworden, maar het ruimt weer lekker op,  en het maakt de weg vrij voor....
meer bloemetjes???