Strandmix

Kiezen is nooit mijn sterkste punt, sta ik bijvoorbeeld bij de viskraam,  dan zie ik zóveel lekkers, dat ik meestal maar voor een Strandmixje ga, omdat daar van alles en nog wat in zit.
Maar er lijkt iets te veranderen:  de laatste tijd lukt het me steeds vaker om een keuze uit al dat lekkers te maken,  kibbeling,  heerlijk!
Zo vergaat het me ook met fotograferen en bloggen. Steeds vaker ga ik doelbewust op pad en maak ik mijn blog rond één bepaald onderwerp.
Afgelopen maandag ging ik het strand op met Drieteenstrandlopertjes op mijn menu, maar, het liep anders, dit keer werd het toch een Strandmix ;-)

In de loop van de maandagochtend brak de zon zacht door de sluierbewolking heen,  

de wind was zowaar wat gaan liggen,  en het leek me een uitgelezen ochtend voor Drieteenstrandlopertjes.

Doorgaans zitten de 3-teentjes volop aan de zuidkant van Zandvoort,

dus ik begin aan een heerlijke wandeling zuidwaarts.

Al gauw zie ik ze zitten .... op een nog onbereikbare zandbank.....

Toch zie ik er wel een aardig plaatje in, met de garnalenkotter in de achtergrond.

Helaas zie ik intussen  de bewolking steeds dikker worden en 

verdwijnt het mooie gefilterde zonlicht.

Op het moment dat ik verderop de 3-teentjes van lekker dichtbij voor de lens krijg,  

heb ik weliswaar voldoende licht

maar in geen enkele foto heb ik zo'n fijn twinkelend lichtje  in het oogje.

De rond spetterende druppeltjes maken de foto's toch nog blogwaardig,

maar al gauw geef ik het op, en wandel ik op mijn gemak terug.

( 1/25 sec, f/22,  iso 100)

Onderweg speel ik wat met meeuwen en lange sluitertijden.

Oef wat is dat moeilijk!

Alles kon zo de prullenbak in, maar deze vind ik wel wat hebben . 

'Origami'   riepen ze op Facebook ;-)

En  dan komt onverwachts het mooie zachte licht weer terug!

Geen drieteenstrandlopertje meer te bekennen,  

maar een Kauwtje is weer eens wat anders zullen we maar zeggen ;-)

Oeps!  foutje... 't is een zwarte kraai!
Dank Remco!

Ik heb geen idee of deze Strandgaper door iemand zo mooi is neergezet,

of dat hij door de stroming van het water zo fraai rechtop staat.

Ik vond het in elk geval een plaatje waard.

Wat mij vandaag opvalt op het strand zijn de grote hoeveelheden zeesterren.

Het is laag water, dus ze liggen allemaal op het droge.

Al wandelend krijg ik inspiratie: 

Zeesterren in bewegend water!!

Daarvoor moet ik een paar uurtjes wachten, dan gaat het hoogwater worden.

Prima,  de zon is toch weer verdwenen, dan heb ik  mooi even de tijd
om een hapje te eten, en om droge en schone kleren aan te trekken, en mijn spullen schoon te maken,
( heb weer in het natte zand gelegen, dus dan weet je het wel ).

In de loop van de middag ben ik er weer, dit keer gewapend met statief.

Het is heel bijzonder om te zien hoe heel veel zeesterren zich hebben vastgeklampt

aan scheermesjes, stukjes hout,  of zelfs aan elkaar.

Ik heb nog niet kunnen uitvinden waarom ze dat doen?

( 1/13 sec, f/25, iso 64)

Omdat golven bij opkomend tij  steeds onverwacht verrassend ver het strand op kunnen rollen,

heb ik, behalve voor kaplaarzen,  ervoor gekozen om de 70-400mm lens te gebruiken
voor het stoeien met bewegend water.

Zo kan ik op een redelijk veilige afstand blijven.

( 1/13 sec,f/32, iso 50 )

Tja,  je kunt het wel gemakkelijk bedenken, maar het blijkt in de praktijk nog niet mee te vallen.

De snelheid van een golf is niet te voorspellen, 

dus de sluitertijd voor het mooiste effect is telkens een gok.

Maar soms pakt het goed uit ;-)

Ook hier weer zo'n zeester die zich om een stukje hout heeft gerold.

( 1/40sec, f/14, iso 80 )

Het grootste 'probleem' is eigenlijk dat de zeesterren steeds door het water mee gesleurd worden, 

en dan krijg ik toch echt wat teveel beweging ;-)

Ik moet het doen met de momenten waarop de golf komt aanrollen

                                                                                                                                         ( 1/40sec, f/14,iso 80)

 

en dan afdrukken precies vóór dat de zeester met de stroming mee gaat.

Ik had mijn grijsfilters meegenomen,  maar de benodigde sluitertijden waren zonder filters 

haalbaar door een lage iso en een heel klein diafragma in te stellen.

Dat kleine diafragma kwam sowieso van pas,  omdat ik hier graag veel scherptediepte wilde.

Ik verbaas me er iedere keer over hoe snel het water bij vloed opkomt,

voordat ik het wist was het hoogwater, en waren alle zeesterren koppie onder.

( 1/8sec, f/29, iso 50)

Ik was erg benieuwd naar de foto-resultaten en kroop thuis meteen achter de computer.

Het meeste kon linea recta de prullenbak in,  

maar tot mijn verrassing had ik ook een paar keer raak geschoten!

Vooral deze foto vind ik zelf echt lekker dynamisch,  

een waardige afsluiter van deze Strandmix.

Slotwoordje:

Feestje binnenkort?

De pageview-teller gaat richting 250.000 !!!!!

Kleurenblind ;-)

Een van de fijnste kanten van het fotograferen in RAW  vind ik dat je de witbalans nog zo gemakkelijk kunt aanpassen.  
Natuurlijk probeer ik die in het veld al zo goed mogelijk te krijgen, maar soms zit je er toch wat naast,  en dan is het wel erg fijn dat je nog kunt corrigeren.
Tegelijkertijd zorgt al die vrijheid wel eens voor lastige dilemma's,  en afgelopen week liep ik daar weer eens tegen aan.

Maandagmorgen ging ik gezellig met Yvonne op pad.  

Buitenplaats Gooilust was onze speeltuin en Sneeuwklokjes  waren ons onderwerp.

Was het te lang geleden dat ik de macrolens in mijn handen had?  

Het wilde in elk geval niet echt lekker lukken,

slechts een paar foto's kwamen door mijn selectie,  

maar,  deze openingsfoto maakte de ochtend wel goed!

De sfeer van dit beeld kan mij ook wel bekoren, maar ik kom er met de kleuren niet uit.

De witbalans stond correct ingesteld op bewolkt,  maar min of meer automatisch trok ik bij de 

nabewerking aan het schuifje kleurtemperatuur om de kleuren koeler te maken.

Ik heb er lang mee gespeeld, en nog langer getwijfeld wat nou mooi is.

Sneeuwklokje als lentebode,  dan denk je aan  frisgroen 

sneeuwklokje als winterbloeier,  dan mag het koel, zelfs wat blauw zijn.....

Is mijn keuze voor de koele tinten misschien toch een onbewust verlangen naar winter?

Of laat ik me beïnvloeden door de koele en veelal toch sfeervolle beelden die ik op het internet zie?

In elk geval kreeg ik tijdens het bewerken steeds meer voorkeur voor koel.

En omdat het naar meer smaakte,  

ben ik gistermorgen nog eens teruggegaan naar Gooilust.

Nu piepte er een zwak zonnetje door de bewolking en

dat maakt de beelden net even wat levendiger dan die van maandag.

 Dat zonnetje bracht me weer tot hetzelfde dilemma,

winters of lenteachtig.

Nu ter vergelijking maar eens twee varianten.

Bij het bekijken van de resultaten van maandag

vond ik dat ik veel te vaak te dicht op mijn onderwerp zat.

( die foto's liggen dus in de prullenbak).

Nu dus geprobeerd wat meer afstand te nemen,

maar dat vind ik een stuk moeilijker.

In een situatie als deze zie ik graag alle klokjes voldoende scherp,

met toch een onscherpe achtergrond.

Lastig...Maar lang leve de scherptedieptecontroleknop!

Deze foto kan er mee door.

Tja, ik weet het,   ik maak het mezelf lastig door niet snel tevreden te zijn ;-)

Maar zoals ik begon met een foto die mijn goedkeuring kan weg dragen,

zo eindig ik ook ;-)

Stomtoevallig met zelfde sneeuwklokje,

en nagenoeg met dezelfde camera-instellingen,  

maar door het andere licht een totaal ander plaatje, 

waarbij ik dit keer de wat frissere lenteachtige  kleuren wel goed vind passen.

Lijkt wel een logisch verloop, van winter naar lente.....

Slotwoordje:
Maar wat  nou logica ??  Van winter naar lente....  
Het is buiten herfst en de winter hebben we overgeslagen!
De seizoenen zijn volkomen de kluts kwijt, warm of koel?  misschien zijn ze ook wel kleurenblind ;-)

Verder vogelen

Mijn blogberichtje Nieuws  eindigde ik vol vertrouwen met de woorden dat er al weer genoeg ideetjes in mijn hoofd zaten om verder te stoeien met vogeltjes en achtergronden.

En dat was ook zo.

Maar ideetjes hebben  en ideeën realiseren zijn toch twee heel verschillende zaken.

Afijn,  wat ik in elk geval wilde proberen was om thuis een zodanige opstelling in de tuin te maken, dat ik vanuit het open raam kon fotograferen.
Een paar dagen flink extra gevoerd,  en op een zonnige vrije ochtend ging ik aan de gang.

Maar wat ik ook deed,  het leek echt nergens op,  denk dat lichtval en achtergrond gewoon helemaal verkeerd zijn vanuit het raam.

Idee dus uit mijn hoofd gezet ;-(

Maar ja,  dat extra voeren bleef natuurlijk niet onopgemerkt!

's Middags zaten er zoveel vogeltjes in de tuin dat ik het niet kon laten 

om de camera er weer bij te pakken.

Het zonnetje scheen heerlijk dus ik ging gewoon lekker op het terras zitten,

en kijk,  ik kreeg nu spontaan een sprankelende achtergrond.

Wel teveel licht,  het koolmeesje is aan de rechterkant toch echt overbelicht.

 Dat zelfde geldt voor de huismus,  al stoort het me hier minder.

Uurtje wachten dan maar,  en dan weer verder...

Wat later in de middag is het licht inderdaad wat zachter geworden,

en roodborstje blijft even mooi zitten.

Altijd fijn als ze meewerken.

Ik kan zelfs een mooi portretje schieten!

Maar ik wilde natuurlijk vooral wat spelen met voor-en achtergrond.

Dus camera en statief wat verplaatst en wat begroeiing mee genomen in het beeld.

en vooral wachten....

wachten tot roodborstje of musje op de juiste plek willen gaan zitten.

En als dat niet helemaal lukt,

ach, dan kan je er altijd nog een aardig portretje uit snijden ;-)

Beetje rare foto van de vrouwtjes mus,  maar ik vind hem eigenlijk toch wel grappig.

Tot zover stonden deze foto's klaar in een mapje om een blogserie van te maken,

maar onverwacht kwam er nog een vervolg:

Onverwacht,  zeg dat wel,  want ik had niet  verwacht dat het gisteren nog zou stoppen met regenen.

Maar dat deed het wel dus ik besloot nog eens een poging te wagen,

nu vanaf een ander plekje,  waar ik nóg meer planten in voor- en achtergrond

mee kon nemen in het beeld.

Wachtend op mijn modelletjes zat achter me een merel op de voederplank.

Nou vooruit, toch maar even omkeren dus.

Om de voederplank uit beeld te houden is het wel een flinke crop geworden.

Maar.. daar zit ik niet voor... 

Het gaat me vandaag echt om die schilderachtige achtergronden,

en jippie,  het is gelukt!

Nog maar eentje,

deze uitsnede bevalt me eigenlijk nog beter.

Wat ik nou eigenlijk het allerleukste vind,  is dat dit puur natuur is.

Ik heb geen speciale setting gemaakt, het takje zit gewoon aan de boom

en ik heb gewoon gebruik gemaakt van de planten zoals die in de tuin staan.

Nou vooruit, laten we eerlijk zijn, niet helemaal puur natuur,

want er hangt volop voer aan de tak, 

 maar dat heb ik lekker buiten beeld kunnen houden!

Slotwoordje:

De hamvraag:  ben ik nu tevreden?

Nou, voorlopig ben ik met deze resultaten zeker niet óntevreden,  maar het moet altijd nog mooier en subtieler kunnen.  
En dat is prima want zo blijft de uitdaging bestaan ;-)

Meeuwen in actie

Zeg je strand,  dan zeg je meeuwen.  

Vrijwel altijd hoor je boven het geluid van branding uit het gekrijs van de meeuwen.

Ze horen gewoon bij het strand,  dus moeten ze ook een keertje aan de beurt komen voor een fotosessie.

Gistermorgen leek het er even op dat de beloofde zon niet door wilde komen,  maar om een uurtje of tien zag ik strakblauwe lucht,  blauwe zee en..... héél  veel zilvermeeuwen!

Gauw warme kleren en laarzen aan,  oorwarmers op,  en met de camera naar het strand.

Ik wil vooral eens aan de slag met meeuwen in de vlucht,  want vliegbeelden van vogels is iets wat ik nog steeds niet onder de knie heb.

Met een hoop licht en dus korte sluitertijden moet het toch een keertje lukken?

Ja, zowaar,  ik had al gauw wat scherpe meeuwen te pakken, 

maar alleen maar meeuwen tegen een blauwe lucht is misschien toch wel wat saai,

dus liever iets extra's, zoals deze zilvermeeuw met zeester.

Er was erg veel actie,  dus in plaats van alleen maar vluchtbeelden,

besloot ik te gaan focussen op meeuwen met iets in de snavel.

Zoals bijvoorbeeld een scheermesje.

Er zijn altijd kapers op de kust,  dus rennen en wegwezen!

Dombo!  dan moet je hem niet laten vallen!!

Tja,  denkt de volwassen meeuw,

ooit leren ze het wel een keer?

En die peuzelt lekker zijn hapje op.

Krabbetje gaat er ook wel in.

Oeps!  maar krijgen jullie mooi niet, gauw er vandoor!

Ik amuseer me hier kostelijk op de zondagmorgen, 

maar ik moet al gauw wel de prijs betalen voor de royale hoeveelheid licht, 

waardoor het me nu eens lekker lukt om uit de hand wat scherpe plaatjes te maken.

Want in de loop van de ochtend wordt het teveel van het goede,

het licht wordt fel en hard.

Is de meeuw goed belicht,  wordt de achtergrond al gauw te donker,

is de achtergrond goed,  is de meeuw overbelicht.

Op de valreep nog eentje met een spierinkje o.i.d.

en dan wordt het tijd om te stoppen.

Slotwoordje:
Behalve actie met sneller sluitertijden heb ik ook even geprobeerd om juist met lánge sluitertijden te spelen, om een mooie beweging in de vleugels te krijgen.   Dat lukte niet echt,  of eigenlijk,  écht niet:

Maar toch....  die vleugels zijn zo toch wel heel mooi....

Stel je toch voor  dat ik de kop scherp gekregen had !

Vanochtend ben ik terug gegaan om het nog eens te proberen, langzame sluitertijd,  camera meetrekken,   maar dit is echt hogeschoolwerk, ik krijg het absoluut niet voor elkaar.
Laat ik voorlopig maar tevreden zijn met scherpe vogels,  die kosten me al moeite genoeg ;-(