Lepelaars

Afgelopen zondag ging ik bij heerlijk zonnig weer met fotovriendin/medeblogster Elly op stap.
Twee Sony-fotografen,  die hebben heel wat ervaringen uit te wisselen, dus het was niet alleen een gezellig dagje,  maar ook heel leerzaam.

Met een staalblauwe lucht was het een uitgelezen moment om weer eens bij de Lepelaar-kolonie bij Haarlemmerliede te gaan kijken.

Iedereen die hier wel eens geweest is,  die weet dat het een 

heel bijzonder gezicht is om de lepelaars hoog in de bomen te zien nestelen.

En wie geprobeerd heeft om ze te fotograferen, die weet 

dat het een aanhoudend gevecht is met in de weg zittende takken

.

Het is dus steeds een kwestie van  zoeken naar en wachten op een vrij zittende vogel

Behalve Lepelaars nestelen er ook Blauwe Reigers,

sterker nog,  de lepelaars hebben er oude nesten van de reigers

in gebruik genomen

Met die felle blik en het parmantige kuifje doen deze 'gewone' reigers in schoonheid

toch eigenlijk niet onder voor de wat meer exotisch ogende lepelaars

Er wordt al gebroed op de nesten,  maar er is vooral volop bedrijvigheid

van het aanvliegen  van nestmateriaal

Ze zijn er maar druk mee, en het is echt geweldig om dit een poosje te observeren

Snavels vol met zorgvuldig geselecteerde takjes

worden naar het nest gebracht

En ook ter plaatse wordt er nog een passend takje uit de elzen geplukt

We zagen ook nog een paring,  klik-klik-klik,  ratelen met die camera....

maar helaas,  het waren toch wel heel erge 'takkenfoto's' geworden,

dus die hebben het blog niet gehaald.

Bij deze foto loopt er een vage tak net voor de kop,

jammer,  want ik vond de vleugels hier zo mooi,

vandaar dat deze toch wel een plaatsje krijgt

En ja,  dat zul je altijd zien....

Tienduizend mislukte vliegbeelden,  en dan is eindelijk het oogje redelijk scherp,

past de lepelaar niet in beeld ;-(

Gelukkig maakt dit scherpe portretje weer  heel veel goed!

Slotwoordje:

Twee jaar geleden waren er op 30 april al kleine lepelaartjes te zien in de nesten,  dat zal in dit koude voorjaar ongetwijfeld veel later worden. En dan is het afwachten of ze zichtbaar zijn,  want tegen die tijd zitten de bomen in het blad.  We zullen het zien....  of niet ;-)

Terug naar Oegstgeest

Het middagje bosanemoontjes fotograferen was zo heerlijk om te doen, dat Ghita en ik besloten om nog een keertje terug te gaan naar het Landgoed Oud Poelgeest,  dus op zaterdag  13 april gingen wij met zijn tweetjes
'Terug naar Oegstgeest'.

We lopen bij aankomst een rondje over het landgoed,  er bloeien nu nog véél meer anemoontjes,  we weten gewoon niet waar te beginnen,  bovendien zien we ook nog van die lieve blauwe sterhyacintjes,  die willen we ook dolgraag fotograferen.

We komen Peter tegen, die ook eens een poging wil wagen met zijn macrolens. Of hem dat gelukt is kun je hier zien.

Maar eerst even de groothoeklens uit de tas om wat beelden van het kasteel te maken, zo met het kader van de spijlen van de brug vind ik het wel een geslaagd plaatje.

Al een aantal keren heb ik de laatste tijd  geprobeerd om een foto 

te maken van een kasteel met bloemen op de voorgrond, 

maar steeds lukte me dat niet goed, fotograferen met de groothoeklens

 is toch een vak apart hoor.

Nu heb ik me er echt even in vastgebeten,  en ja,  eindelijk het resultaat 

dat ik voor ogen had:

anemoontjes lekker groot in beeld, zodat je eigenlijk een heel 

vertekende verhouding krijgt, en dat is nou net wat ik wilde ;-)

Eigenlijk wil ik vandaag vooral met de sterhyacintjes aan de slag, 

maar ik kan het toch niet laten om nog even met de bosanemoontjes te spelen

Dit keer ben ik vooral gaan experimenteren met het diafragma helemaal open,

ik moet zeggen dat ik  nog niet echt enthousiast ben over de resultaten,

maar een paar van mijn probeersels wil ik toch in mijn blog laten zien

Tja,  het heeft het gewoon net niet vind ik,  maar het idee is niet onaardig,

en met dit soort beelden ga ik gewoon nog eens lekker verder stoeien

Vorige keer ben ik echt serieus bezig geweest met rijstzak, live-view en draadontspanner.

Dit keer heb ik dat allemaal losgelaten, en alles uit de hand en door de zoeker gedaan,

op die manier ben je flexibeler, en heb je meer feeling met wat je doet,

maar er gaat ook véél meer de prullenbak in :-(

Met de rijstzak was een foto als deze me niet gelukt, 

want hier heb ik de camera echt zo laag mogelijk gehouden

om een waas van sterhyacinten-blauw rond het ontluikende 

bosanemoontje te krijgen

En dit is toch wel een beetje het sfeertje dat ik zocht,  

een zachte en schilderachtige voor- en achtergrond met de focus op één bloemetje.

Het is een kwestie van zoeken en draaien met je camera tot je de juiste lichtval in je lens 

krijgt,  dat luistert heel nauwkeurig,  lastig dus, maar een reuzeleuke uitdaging om te proberen

Bij de voorgaande foto's heb ik de witbalans koel ingesteld, 

omdat ik de blauwige sfeer wel bij de beelden vond passen.

De zonnige achtergrond van deze sterhyacintjes vroeg echter

om een warmere kleur, waardoor deze laatste foto een beetje uit de

toon valt in de hele serie,  maar juist het verschil is dan wel weer 

interessant om te zien.

Slotwoordje:

Een serie vol met experimenten,  niet altijd even geslaagd,  maar met name bij de laatste drie heb ik het gevoel toch wel een beetje op de goede weg te zijn.  En er komen nog zóveel mooie voorjaarsbloeiertjes,  wat te denken van kievitsbloemen, boshyacinten....  

ik hoop ook hier nog uitgebreid mee te kunnen spelen,  alles onder het motto:  

"Oefening baart kunst?"

Intermezzo

Afgelopen zaterdag heb ik weer de hele middag met de macrolens tussen de bloemetjes gelegen, maar omdat ik van afwisseling houd, nu eerst een klein intermezzo van tuinvogeltjes.

Onlangs deed ik ook al zo'n fotosessie, en toen was ik aangenaam verrast door de kleuren en effecten van de laurierstruiken in de achtergrond.
Dus toen daar gistermiddag de zon uitbundig op scheen, besloot ik het nog eens te proberen.

Vrouwtje vink was de eerste die voor me kwam poseren

Al gauw gevolgd door het koolmeesje.

Op zijn koppie is hij niet scherp genoeg.

maar de wind in de veertjes vind ik zo leuk,

en laat die nu toevallig wel in het scherptegebied liggen ;-)

Pimpeltje

Eigenlijk is het licht veel te fel voor mooie foto's,

maar juist dat felle zonlicht zorgt voor dat heerlijke frisse groen

En eigenlijk is ook de tak veel te dik :-(

maar de kleurtjes maken zo veel goed.

Het is geen gemaakte setting, dan zou ik wel een dunnere tak gekozen hebben,

deze tak zit gewoon aan de boom 

Een heel ander, veel zachter plaatje.

Ik heb de mus centraal in beeld laten zitten omdat ik

anders het evenwicht uit het natuurlijke kader zou halen

De Groenling zat niet bij mij in de tuin, maar in een treurwilg op z'n minst

30 meter verderop. Een veel te grote afstand, dus ik was eigenlijk stomverbaasd 

dat ik een redelijk scherp plaatje wist te maken

Slotwoordje:

Volgende keer:  'Terug naar Oegstgeest"

Bosanemoontjes Landgoed Oud Poelgeest

Vorig week reed ik even langs het Landgoed Eikenrode in  Loosdrecht om te zien hoe de bosanemoontjes er bij stonden. 
Nou, behalve een paar zielige groene blaadjes was er nog niets te zien, hetgeen me met al die kou ook eigenlijk niet verbaasde. 
Maar toch had ik op de sites al weer bloeiende anemoontjes gezien,  dus wat doe je dan? je gaat naar waarneming.nl
waar ik ontdekte dat ik op het Landgoed Oud Poelgeest in Oegstgeest een goede kans zou maken. 
De weersvooruitzichten voor afgelopen zondag waren perfect, dus een afspraak met Ghita en Yvonne was snel gemaakt.

We treffen elkaar om half 12,  en na een mistige start van de dag

laat het beloofde zonnetje zich zien. 

En bosanemoontjes?  Die zijn er volop!

Ik heb de Fullframe camera nog nauwelijks gebruikt in combinatie met de macrolens,  

dus het is best spannend wat dit voor resultaten gaat geven.

Maar eerst moet ik er weer helemaal in komen, weer even feeling krijgen: 

zoals welk diafragma werkt het fijnste, hoe gebruik ik de rijstzak ook al weer het handigst,
macro is gewoon te lang geleden

En natuurlijk zoeken naar een aantrekkelijk beeld.

Mijn plan was vooral om mooie achtergronden te creëren.

Dat vage komt al wel een beetje in de buurt 

Om een uur of een nemen we even de tijd voor een gezellige picknick in het gras,

en dan gaan we met frisse moed weer verder

Ik was wat aan het stoeien met het reflectieschermpje,

 zonder noemenswaardige resultaten, maar  al doende ontdekte ik dat ik met het 

schermpje ook gemakkelijk het felle zonlicht kon tegenhouden

Vanaf dat moment ging het ineens veel beter,

en zo makkelijk:  scherpstellen in de zon,  dan kun je alles goed zien,  

en dan pas schaduw maken

Anemoontje in de schaduw,  achtergrond in de zon.

Wat is het heerlijk om zo bezig te zijn en van alles uit te proberen.

Natuurlijk wisselen we met elkaar onze ervaringen uit

en zo leren we er spelenderwijs weer wat bij

Grappig trouwens, het is precies een jaar geleden van Von en ik bij het 

Landgoed Eikenrode op de bosgrond lagen voor de anemoontjes,

zie deze serie

en we streven er nu natuurlijk naar om het anders  en beter te doen,

zo blijft deze prachthobby telkens weer een uitdaging

Een beetje afwisseling moet er wel zijn,

dus even vanaf de andere kant

Deze foto vond ik eerst wat te rommelig,  maar bij nader inzien mocht ie toch blijven,

want  ik vind eigenlijk dat ik vaak in te brave composities blijf hangen,

 ik moet gewoon meer durven, dus laat dit een begin zijn ;-)

Het kan niet vaak genoeg gezegd worden: In het groot zijn de foto's mooier!
Dus even aanklikken voor het beste resultaat.

Slotwoordje:
We hebben ons weer een paar uur uitstekend geamuseerd,  en als ik deze foto's  zo bekijk,
dan is wat mij betreft  het duo  FF +  macrolens  met vlag en wimpel geslaagd.
Dit smaakt naar meer, laat het macroseizoen maar komen!

Flamingo's

Nieuwsgierig geworden naar de groep Flamingo's, die zich al enige weken ophoudt bij het Veluwemeer,  gingen Von en ik op eerste Paasdag ook maar eens die kant op.
En wat een dag hadden we daarvoor uitgekozen,  ijzig koud  en tijdens vrijwel de hele rit er naar toe kwamen er stevige sneeuwbuien naar beneden.
Pasen 2013 zullen we niet snel vergeten.....
Het is wel spannend,  want op Waarneming.nl  hebben we de flamingo's de laatste dagen niet meer gezien,  zouden ze er nog wel zijn?

Ja hoor!!  als we lekker warm aangekleed op het strandje aankomen

zien we in de verte de groep exotische vogels zitten,

en het begint weer te sneeuwen....

Wat een bizar gezicht ;-)

Voor het mooie zitten ze te ver,  bovendien zit het hele stel een beetje te slapen,

dus er zit niets anders op dan te wachten of ze wat dichterbij willen komen

Ik durfde er niet op te hopen, maar het gebeurt wel!

Eén flamingo vliegt op en....

..landt op een plek véél dichterbij  het strandje,

wow,  nu gaat het leuk worden!

Nummer twee arriveert....

... en de zon breekt even door!  wie had dat durven hopen?!

Bijna hetzelfde als de vorige foto, maar toch weer heel anders,

ik kon niet kiezen, dus dan maar allebei

Nee,  zó dichtbij kwamen ze niet,   dit is een behoorlijke crop.

Ik schatte in dat ze op een meter of twintig zaten, 

maar een aanwezige fotograaf kon zien dat het een afstand van dertig meter was

Wat doet een zonnetje toch een hoop

De kleuren van deze exotische vogels knallen er nu zo uit, 

dat ik bij deze foto de verzadiging van het oranje/roze zelfs wat moest verminderen,

want het deed pijn aan mijn ogen

Gekke kromme snavels hebben ze ;-)

De zon verdwijnt weer,  en intussen zitten er meer vogels dichtbij,  

van dat groepje heb ik geen foto's  want ze zaten nogal rommelig door elkaar.

En af en toe zijn er wat interacties,  dat is altijd erg leuk.  

De foto's van dit tweetal waren verpest door nadrukkelijk 

aanwezige meerkoeten, daarom heb ik er maar een uitsnede van gemaakt

Koppie niet goed scherp, maar door de leuke houding en de rondspetterende

druppels kwam dit plaatje toch door mijn selectie

Het groepje als geheel in een mooie compositie bij elkaar, dat lukte dus niet,

ik heb daarom nogmaals mijn toevlucht gezocht bij een uitsnede

Slotwoordje:  

Nou, dat was toch wel een heel bijzondere ervaring om deze prachtige vogels te zien.

Voor zover ik weet is het een gemengde groep van Chileense, Caribische en Grote Flamingo's. 

Het zouden zowel wilde  als ontsnapte/verwilderde vogels zijn.  Opvallend was, dat ze geheel niet schuw lijken.