"Tuinwerk"

Mijn tuintje maak ik nooit winterklaar,  dus zodra er in het vroege voorjaar een mooie dag is, dan is het tijd om de boel 'voorjaarsklaar'  te maken, weg met al het oude blad,  en hallo pril ontluikend groen dat dan te voorschijn komt.
Zo was ik afgelopen maandag ijverig bezig, en als ik even pauzeerde in het heerlijke zonnetje, dan genoot ik van de af en aan vliegende vogeltjes.
Tja, en toen kon ik toch het niet laten....
jawel,  ik verruilde de snoeischaar voor de camera:

De hele winter lang had ik het goede voornemen om een mooie setting te maken, 

maar het was er niet van gekomen,  ik moest nu dus improviseren.  

En dat ging eigenlijk wel gemakkelijk, vanuit mijn favoriete hoekje ( uit de wind en in de zon!) 

 had ik vrij zicht op een tak van de prunus,  en op de bovenkant van de schutting.

De prunustak is wel een beetje te dik, maar wat kleurt de achtergrond mooi bij het koolmeesje

Die achtergrond bestaat uit de grijze gevel van de overburen, 

 en een laurierhaag waar de zon  fel op schijnt

Tja, foto's met voer in beeld wil ik natuurlijk eigenlijk niet,

de meesjes zijn ook net niet goed scherp, en er zit een storend takje...

Maar ik kon deze foto toch niet weggooien,  gewoon omdat ik

die staartmeesjes zo ontzettend schattig vind

   

   Bezoek vanuit het water. Dit eendenpaar kwam even kijken of de vogels nog wat brood hadden laten vallen, 

nou, dat ging op tot aan de laatste kruimel.

 Daarna zaten ze op de steiger in de zon, vanuit mijn hogere standpunt had ik het donkere water als achtergrond.

Ik besloot flink te onderbelichten ( 2 stops)  en dat pakte best aardig uit, al zeg ik het zelf.

Is dit nu een soort Lowkey?

Ook nog even een portretje.

De woerden hebben al aardig het voorjaar in hun kop, 

en wat zijn ze móói nu!

De huismus ging bij de jaarlijkse vogeltelling weer aan kop,
maar in mijn tuintje hebben de mussen zich minstens 10 jaar niet meer laten zien.
De enige huismus die ik zag is deze op een muurschildering, spontaan in het beeld er bij geschilderd door de schilderes omdat er toen ( 1999)  zóveel mussen door de tuin fladderden.
Daarna werd het dus stil, tot vorig jaar zomer,  toen waren ze er ineens weer!   Ik kan nu dus weer genieten van deze vrolijke vogeltjes, zo gezellig dat getsjilp

En als je ze dan zo lang niet gezien hebt,  dan zijn ze ook wel een paar foto's waard,

hier vrouwtje huismus

En mannetje mus.

Al dat vage erom heen vind ik wel apart

Een blik omhoog naar de vetbollen.

De mussen zijn minstens zo behendig als de meesjes,

uren kan je kijken naar al dat gezellige vogelspul

( tja,  de snoeischaar bleef dus werkeloos liggen..)

Tot slot een andere mus,   het Heggenmusje.

Als je een heggenmusje op de grond ziet scharrelen is het zo'n klein en grijzig muisje,

maar zo in het zonnetje mag hij er toch echt wel zijn.

Ik ben trouwens best blij met deze foto, volgens mij heb ik nog nooit een vogeltje

zo netjes in beeld gekregen.  Hij had alleen op een mooie tak moeten zitten,  en niet

op de schutting,  dus toch maar eens gaan kijken of ik een leuke setting kan maken!

Slotwoordje:
Mijn laatste blogserie is van twee weken geleden,  het is nog volgens mij nog nooit voorgekomen dat er zoveel tijd tussen zat. 
Mijn zusje informeerde zelfs of alles wel goed was met me.
Ja hoor, prima, maar druk druk druk,  waardoor ik ook andere blogs nauwelijks bezocht heb. 
Die achterstand hoop ik de komende dagen in te lopen ( het mooie weer is toch weer voorbij, helaas)

Gooi- en Vechtstreek

Na een paar héle sombere, donkere en natte dagen is de zondag een kadootje!  Droog, een beetje zon, aangename temperatuur,  je gaat weer voorzichtig aan het voorjaar denken....maar nee, daarvoor is het toch nog wat te vroeg

Van zo'n dag moet  genoten worden, dus ik ga lekker bijtijds op pad, tegen half negen neem ik het Bergse Pad in Ankeveen,  een prachtig wandel/fietspad dwars door het Ankeveensche Plassengebied



 Ik geniet er  van een mooie zonsopkomst, een prima begin van de dag!

 Het bruggetje bij het Googpad,   links loopt het Bergse Pad langs het water

 De Ankeveense Plassen zijn net als de overige Vechtplassen ontstaan door de winning van turf

 De legakkers en rechte sloten herinneren nog aan het turfsteken: de sloten zijn ontstaan door het afgraven van het veenland en op de akkers legde men het veen te drogen.
Waar wind en water vrij spel hadden, ontstonden in de loop der tijd plassen

 Deze witte gans komt me vanuit de rietkraag even goedemorgen zeggen, lijkt het

 Veel ganzen boven mijn hoofd,  ik ken ze niet allemaal,  maar ik ga er vanuit dat dit Kolganzen zijn.
Kenmerken zijn de witte bles op het voorhoofd  en bij de volwassen vogels de zwarte dwarsstrepen op buik en borst

 Het Googpad loopt langs Spiegelplas. Aan de overkant ligt Nederhorst den Berg.  Behalve door turfwinning is deze plas vooral ontstaan door zandwinning, hierdoor is de plas dieper dan de andere Vechtplassen,  op sommige plaatsen zelfs wel 45 meter

 Er zijn dan ook uitstekende duikmogelijkheden. Hier langs het Googpad is een speciale duiksteiger aangebracht.
(   ik kan me bij duiken hier niets bij voorstellen,  maar vraag me wel af wat er onder water te zien is)

 Het Googpad heb ik achter me gelaten,  er ligt bij de parkeerplaats een dikke boomstam met daarop deze prachtige zwammen

 Vlak er naast  deze Judasoren.  Hoe vaak heb ik die al gefotografeerd?  Heel vaak,  maar ik vind ze iedere keer weer erg mooi om te zien

 De Dammerskade kan me weer terugbrengen naar Ankeveen,  maar het is er veel te drassig.  Nu vind ik natte voeten nog niet zo erg,  maar behalve nat is het ook glibberig en glad, en dat vind ik minder leuk, ik wil graag 'heel blijven'  zodat ik nog meer leuke tochtjes kan ondernemen

 Maar er loopt nog een mooi pad evenwijdig aan het Googpad, ook modderig hier en daar, maar het is goed te doen,  en dit moerasachtige gebied is ook prachtig om te zien.  Ik had hier wel meer vogels verwacht, maar  afgezien van een enkele koolmees is het er nagenoeg uitgestorven

 Dit pad leidt me weer terug naar de Ankeveense Plassen. Ter oriëntatie:  rechts de zendmast van Hilversum

 Boven mijn hoofd hoor ik ineens een gezellig geklessebes,  het is een troep sijsjes.
Ze peuteren vol overgave de zaadjes uit de zaadkegels van de elzen

 Ze zaten erg hoog,  ik heb ik weet niet hoeveel foto's staan maken, in de hoop dat er iets bruikbaars bij zou zitten
Over de Elzen:
Het is de moeite waard om tijdens de wintermaanden eens goed naar deze inheemse boom te kijken die we voornamelijk op laag gelegen, natte gronden (b.v. in broekbossen) tegen komen. Hij is dan transparant en prachtig paarsbruin van kleur. Opvallend zijn de zwarte zogenaamde elzenproppen en de roodbruine mannelijke katjes die al in januari kunnen bloeien.

 Ik loop terug over het Bergse Pad. In het water zitten vooral wilde eenden. Deze vallen me op door de aparte verentekening,  en met de spiegeling in het water vind ik het een leuk plaatje

 Half een,  ik zit in de auto,  maar maak een tussenstop voor deze ooievaar

 Nou vooruit,  dan de grauwe ganzen ook maar even op de kiek

Dan echt huiswaarts, of niet?  Het is gewoon nog te vroeg,  ik wil meer,  dus ik besluit om nog even naar de hei te gaan.
Dat gebeurde me eerder, nl. bij mijn bezoekje aan de Eempolder http://belton-loes.blogspot.com/2010/12/gooi-en-eemland.html
En net als toen  werd ik eigenlijk verrast door de variëteit van het landschap hier in de omgeving.
Ik ben hier geboren en getogen,  dus je vindt het eigenlijk zo gewoon.... Maar toch,  ik stap in Ankeveen in de auto, midden in het laaggelegen plassengebied, en slechts 7 km verderop parkeer ik mijn autootje aan de Bussummergrintweg tussen Bussum en Hilversum,  en sta midden in het Spanderswoud, met op loopafstand de Bussummer- en Westerheide.  Uniek toch??

 Tussen het Spanderswoud en de Heide  ligt de Zanderij Crailoo,  destijds de grootste zandafgraving van het Gooi.
Daarlangs De Snip, het laatst overgebleven stukje heide aan de westzijde van de zanderij Crailoo. Het was grotendeels verbost. In 2003 is het, mede dankzij de inzet van vrijwilligers, open gemaakt zodat er weer struikhei kan groeien. Nu fungeert dit gebied als ‘stepping stone’ voor zon- en warmteminnende dieren die de natuurbrug oversteken.
Vaak zie je hier reeën lopen,  maar vandaag zie ik ze niet

 Wel grote grazers,  hier lopen de Charolais-runderen

 Ik loop richting Natuurbrug en hoor Staartmeesjes,  altijd heerlijk om te zien en te horen.
In de groep meen ik er een te zien met een wit kopje,  een witkopstaartmees?   Ik weet het niet, ze zijn te beweeglijk, gaat er een even zitten,  richt ik de lens,  zijn ze alweer weg.  Ik slaag er slechts twee keer in om af te drukken, dit is de eerste

 en dit is de tweede, en  surprise!!   Het is echt de witkopstaartmees!   Een  vogeltje, dat in de wintermaanden vanuit het noorden nogal zelden naar ons landje komt,  maar deze winter laten ze zich zelfs met enige regelmaat zien zoals blijkt uit waarneming.nl

 Na deze aangename onderbreking het ecoduct over.

De Natuurbrug Zanderij Crailoo is met 800 m lengte en 50 m breedte het grootste ecoduct ter wereld.

De brug is op 3 mei 2006 geopend door koningin Beatrix. Het project kostte 14,7 miljoen euro en werd gestart in 2002. De brug verbindt het Spanderswoud en de Bussumerheide en gaat over Provinciale weg 524, een spoorweg, het terrein van Railpro en een sportpark. De brug is niet alleen aangelegd voor dieren, er lopen ook een fietspad en een ruiterpad overheen. Het ecoduct is een van de verbindingen in het uitvoeringsprogramma 'Heel de Heuvelrug'. Dit heeft ten doel van de Utrechtse Heuvelrug van Rhenen bij de Nederrijn tot Naarden aan het Gooimeer weer een aaneengesloten gebied te maken

 Het is op deze zondagmiddag best druk op de hei,  dus ik kies voor een klein, rustig sluip-door-kruip-door-paadje. Goede keuze, want ik zie al gauw dit drietal reeën

 Grappig gezicht,  de knobbels op de kop van het doorkomende gewei

 Ja, het is altijd weer genieten hier van deze mooie dieren

 De Schotse Hooglanders mag ik ook graag zien

 Hihi,  een paar jaar geleden ging ik er met een grote boog omheen,  ik vond ze eng,   nu durf ik toch wel een foto van dichtbij te maken ;)

Tot slot ga ik nog even op zoek naar de Rode Heidelucifer.
Toevallig vertelde mijn zwager afgelopen zaterdag dat hij Rood Bekermos op de hei had gezien,  maar misschien bedoel je toch dit Hans?  Volgens mij is het de heidelucifer, maar ik kan me natuurlijk vergissen!
Trouwens heel lastig om te fotograferen met de telelens, die rode kopjes zijn echt van het formaat speldenknop,  ja... de macrolens  moet er toch maar eens gaan komen?

Slotwoordje:
Deze week  viert mijn Weblog zijn eerste verjaardag!
Toen ik er aan begon, had ik niet verwacht dat ik hier zoveel plezier aan zou beleven.
Ik kijk met veel  plezier terug op een jaar waarin ik veel moois gezien heb, veel heb geleerd over natuur en fotograferen, en waarin ik door het bloggen ook nog eens leuke mensen heb leren kennen!
De Winterwandeling die Henk voor a.s. zondag  heeft georganiseerd  voelt bijna als een soort verjaarsfeestje, leuk om nog meer gezichten achter de sites te ontmoeten, ik verheug mij er op.
  http://awd-bossie.blogspot.com/2010/12/wandeling-23-januari-2011.html`

Dank voor bezoekjes en reacties in dit afgelopen jaar,  en vooral dank aan Henk  die mij met een paar regels en een linkje "op de kaart" heeft gezet!

Tot blogs en groet
Loes