Snelle rakkertjes

 

Er is alweer bijna een half jaar verstreken sinds mijn laatste blogpost, en dat terwijl ik toch écht wel gefotografeerd heb, dus de hoogste tijd om weer nieuw leven in mijn blog te blazen!

Mét het voornemen om nog een inhaalslag te gaan maken, het is toch wel heel jammer om al die plaatjes maar op de harde schijf te laten staan.

Ik ben al geruime tijd heel actief  voor de website Deel de Natuur, een fotografieplatform waar je je mooiste natuurfoto's kunt delen, maar dat daarnaast nog veel meer biedt, zoals onder andere gezellige en leerzame fotodagen.

Zo hadden we op vrijdag 15 oktober een fotodag georganiseerd bij de Siberische grondeekhoorntjes in Tilburg en omdat er diezelfde week ook een Paddenstoelendag gepland stond in Brabant besloot ik aldaar lekker een weekje vakantie te houden.

Zo kon ik gemakkelijk alvast poolshoogte gaan nemen bij de eekhoorntjes en dat deed ik gezellig samen met Gonnie.  Er zitten veel van die snelle rakkertjes in het bos, maar het is toch altijd afwachten of ze een beetje willen meewerken, maar we hadden geluk want dat deden ze!

Ik begon braaf met de camera op statief, met 600mm is dat in het donkere bos ook wel raadzaam natuurlijk, maar oh wat mis ik dan de flexibiliteit.  Dit eekhoorntje met het vrolijke rode besje had ik toch liever vanuit een lager standpunt gefotografeerd.

Maar wanneer ze op een stronk zitten dan werkt het - sowieso laag ingestelde - statief natuurlijk wel.  De lichtval vind ik hier erg mooi, ik had alleen graag de staart erbij gezien....    

Jaja,  het is nog steeds niet gauw goed bij mij ;-) 

Oké,  nu wel de staart én mooi licht in de achtergrond!

Als je veel kansen krijgt is het leuk om wat met de belichting te gaan spelen, zoals hier waar ik wat heb onderbelicht voor een beetje lowkey-effect.

Nóg donkerder!  Links komt dat doordat Gonnie met haar zwarte jas ineens in beeld verscheen.  Wat mij betreft een geluk bij een ongelukje ;-) 

Ook de gewone Eekhoorn liet zich regelmatig zien. Deze zat echter achter de boomstronk waar mijn  statief - nog steeds laag -  bij opgesteld stond, ik moest er dus overheen fotograferen. Dat geeft eigenlijk wel een aardige zachte voorgrond.

Toen die snelle rakker een boom in schoot vond ik het mooi geweest met dat statief, camera er snel af en op goed geluk uit de hand geschoten en wat een mazzel....  scherp!

Toen meteen lekker zonder statief verder,  plat op de grond voor een mooi laag standpunt.

En toen ik daar een poosje rustig lag raakten de diertjes aan me gewend en liep dit schatje bijna mijn lens in!

Enfin, deze middag was geslaagd, nu maar hopen dat de diertjes tijdens de DDN-dag ook  zo lekker meewerken.... Ik ging die week nog twee keer kijken en toen was het niet veel.  

Maar ik had me geen zorgen hoeven maken, want op die dag hadden ze er blijkbaar goede zin in, iedereen ging tevreden met mooie plaatjes naar huis. En ja, zelf klikte ik er ook nog een paar:

Weer op de lowkey-tour,  op die manier kun je een drukke 'takken' achtergrond aardig verdoezelen én het sfeertje spreekt me aan.

Ik let sowieso altijd goed op de achtergrond, mooi licht zoals hier is heel welkom en in deze compostie is de boomstam links voor mij niet storend.

Een van de deelnemers ontdekte een holletje waar het Siberische eekhoorntje telkens met overvolle wangzakken naar toe ging, die was duidelijk zijn wintervoorraad aan het aanleggen. Via een vaste route rende hij keer op keer naar zijn verstopplekje,  stopte  dan héél even en dook onder de grond. Van de talloze keren lukte het me slechts één keer om dat momentje in beeld te vangen.

Gemakkelijker was het als hij weer boven de grond kwam, steevast ging hij dan eerst uitgebreid het zand van zijn snuitje wassen:

En laat hij dat nou één keertje doen bij het mooiste licht dat je je kunt voorstellen, blij mee!

Slotwoordje:  Wat heb ik genoten van deze snelle rakkertjes en ik geniet nu nog na met plaatjes waar ik blij van word.  Dat  bracht me er dus eindelijk ook weer toe om deze serie in mjn blog te delen.

Addertjes onder het gras

In dit blogje meer Twentse avonturen.
Gonnie en ik brachten er samen twee prachtige en gezellige dagen door, waarvan we maar liefst anderhalve dag in de Hut van Han zaten!
Nooit geweten dat ik dat zo lang kon volhouden, maar de tijd vloog gewoon voorbij.
In de resterende uren hadden we nog wat wensen op ons lijstje, en kwamen we nog wat verrassingen tegen!






We waren getipt over een Steenuiltje in de buurt. Dus als we de eerste dag rond een uur of vijf de hut verlaten,  gaan we op zoek

Onderweg zien we in een kanaal een paartje futen zwemmen, op zich niets bijzonders natuurlijk, 

maar we hopen allebei op baltsende futen, dus al rijdend volgen we dit paar een hele poos,  

maar geen balts.

Deze foto vind ik echter wel de moeite waard door de spiegelende lijnen in het water.

 Ik heb eigenlijk niet goed opgelet, maar ik neem aan dat het de spiegeling van een 

hoogspanningsmast is, waar de futen precies door heen zwemmen

We maken nog een tussenstop voor deze Aalscholver, 

in broedkleed vind ik het toch wel erg mooie vogels

Door al ons getreuzel bij het kanaal  komen we laat aan bij de plek van het Steenuiltje, 

we moeten een poos zoeken,  en als we het uiltje dan eindelijk gevonden hebben,  

zijn we eigenlijk te laat,  er is nog maar héél weinig licht.

 Geen geweldig mooie foto's dus, maar wél mijn eerste Steenuiltje!

Deze foto maakte ik vanuit de auto bij 1600 iso en 1/13 seconde!

Het lukte  nog redelijk doordat het uiltje doodstil bleef zitten, en dankzij de rijstzak, afstandsbediening

 én de goede tip van Gonnie om de spiegelopklapfunctie van de camera te gebruiken. 

Zo leer je altijd weer wat van elkaar!

 De volgende ochtend zitten we weer in de hut. 

Alle vogels zijn de revue al gepasseerd in mijn voorgaande blogjes, 

 maar op de valreep, vlak voor ons vertrek worden we nog verrast door het Muisje en....

 Het Eekhoorntje komt ineens tevoorschijn, daar hadden we al die tijd al op gehoopt!

Helaas,  hij stond er maar half op, dus ik heb er maar een portretje van gemaakt

Geheel onverwacht rent hij ineens op ons toe,  onze camera's ratelen,  oei, wat rent hij hard,

 alle foto's helaas onscherp, dit is de enige acceptabele.

Na deze leuke afsluiter van de heerlijke dagen in het hutje, pakken we onze spullen in, we sluiten de hut af,  en we gaan van de prachtige lentedag ( donderdag 15 maart) genieten.  We rijden naar een veengebiedje en gaan op zoek naar Heikikkers, want Blauwe Heikikkers staan héél hoog op ons wensenlijstje.

Maar....  we vinden aanvankelijk geen Heikikkers, maar wel iets anders:

Addertjes onder het gras!

Tja, de meeste zitten dus inderdaad tussen en onder het gras.

Als andere fotografen en wandelaars in het natuurgebied ons hier niet op hadden gewezen,

dan hadden we ze vast niet gezien

 Ik had nog nooit een adder gezien,  en ik dacht dat ze veel groter waren.

 Nou fijn eigenlijk, dat ze niet zo groot zijn, want dan lijken ze me best angstaanjagend,

 het zijn tenslotte giftige slangen

 Zolang je geen onverhoedse bewegingen maakt en trillingen veroorzaakt, 

blijven ze rustig in het zonnetje liggen, en hebben we alle tijd om ze te bekijken, 

en te hopen dat ze zich nog wat beter laten zien

Na wat geduld lukt het dan ook om deze adder bijna helemaal in beeld te krijgen.

Gave ervaring hoor!

Ik realiseerde me trouwens pas later dat deze slangen zeldzaam zijn.

Had ik nóg meer mijn best moeten doen op de foto's  ;-)

Door deze verrassende ontmoetingen zouden we bijna de Heikikkers vergeten. Maar ineens horen we 

Wbloeb wbloeb wbloeb  

Wat een apart geluidje,  dat kunnen alleen maar de Heikikkers zijn! 

 Het duurt een hele poos voordat we ze vinden, helaas,  ze zitten héél ver weg, 

 en ze hebben geen zin om dichterbij te komen.

Ach, zo tussen het riet is het toch ook wel een mooi natuurlijk plaatje

 Maar ik kan het toch niet laten om de foto nog even flink te croppen, en ja,

 nu zie ik het beter, ze zijn echt blauw!

En dan zit ons tweedaags uitstapje er helaas op. 

Onderweg naar huis rijd ik toch nog even langs het Steenuiltje,  

waar ik nu prachtig licht heb, maar meer dan een half koppie met één oogje 

krijg ik niet te zien, vond het toch wel een grappig plaatje!

Nog even wat anders, in de vorige blogjes over de Hut van Han is meerdere malen geschreven over de geringde vogels. Ik kreeg er zojuist een interessante reactie op van Han,  die ik er hier even inplak voor wie er meer van wil weten:

"Ik vertel graag wat over de geringde vogels. In Nederland is het erg lastig, zo niet onmogelijk, om op een geschikte plek een hut als deze neer te zetten. Je moet er dagenlijks naar toe kunnen om te voeren, te onderhouden en te observeren. Dat levert al snel de nodige ongemakken bij terreineigenaren op. Daarnaast moet het er vooral zo rustig mogelijk zijn; dus geen wandelaars, honden, enz.
Daarom is het zo mooi dat we hier gebruik mogen maken van de ringbaan van de plaatselijke vogelwerkgroep. Deze mensen werken mee aan een groot internationaal onderzoek naar vogels en levren daarbij een belangrijke bijdrage aan bv de verspreiding van vogelgriep; om maar iets actueels te noemen. Het zijn vooral de mezen die een ring om hebben, en helaas ook wat kleurringen omdat dit in de verplichting van het behoud van de licentie valt. We hebben echter af kunnen spreken om dit vooral bij de voor fotografen wellicht minst interesante soort; de koolmees, te doen. En die zijn hier nu eenmaal in enorme aantallen aanwezig. En juist dat zorgt er weer mede voor dat veel 'verse' n andere vogels het aandurven om zich ook bij de hut te laten zien. Zo hebben we er dus ook voordeel aan. Het is een beetje afhankelijk van de tijd van het jaar hoeveel geringde vogels er aanwezig zijn. In de zomertijdmaanden aanmerkelijk minder.
De spechten die een ring om hebben, zijn speciaal voor ons allemaal aan de linker poot geringd zodat je er met wat tips van mij erg makkelijk rekening mee kunt houden en ze dus ringloos kunt fotograferen.
Overigens komt een belangrijk deel van de opbrengst van deze hut ten goede aan het onderzoek van deze vogelwerkgroep. En zo wast de ene hand de ander:-)) "

Slotwoordje:

Ik hoef vast niet af te sluiten met de mededeling dat we twee fantastische dagen hadden,  dit blijkt wel uit de drie enthousiaste blogjes die ik gemaakt heb.

Rest mij Gonnie te bedanken voor het idee en voor de gezelligheid,  we zijn het er beiden over eens, voor herhaling vatbaar!

En wie nog niet bij Gonnie langs geweest is, gauw doen, want zij heeft ook geweldig mooi fotowerk geplaatst. Dit is het linkje