Traditie

Het is een echte traditie geworden,  een dagje wandelen en fotograferen op de bloeiende heide met Ghita.  We begonnen deze traditie in 2010 met megaveel kilometers in de benen,  in 2011 en 2012  stond de Gooise heide er mooier dan ooit bij,  en nu dit jaar... Tja,  ik had Ghita op voorhand al gewaarschuwd:  het heidehaantje heeft het overgrote deel van de hei aangetast,  wat overblijft is dorre bruine heide,  of kale plekken, daar waar het Goois Natuurreservaat is overgegaan tot maaien,  teneinde de heideplanten vitaal te houden.
Dit jaar dus geen paarse pracht,  maar afgelopen donderdag gingen we wel op pad, want zo'n mooie traditie, die houden we er in!

Er is mist voorspeld,  maar onduidelijk is of die mist overgaat in hardnekkige bewolking,  of dat we een ochtend met prachtig licht krijgen,  ik reken maar nergens op, sterker nog,  in de wetenschap van bruine en dorre heidevelden,  stel ik me fotografisch weinig voor van deze dag, we zien wel wat het wordt......

We lopen eerst de Westerheide op, waar Ghita echt schrikt van alle dorre hei.

Voor zover ze dat kan zien dan,  want het is inderdaad behoorlijk mistig.

En ja,  ik was er al bang voor,  de zon komt er niet doorheen,  

zelfs niet één spannend straaltje zonlicht

We zien een paar reeën, maar te ver weg.

Alleen dit Graspiepertje levert even een aardig plaatje op,

verder hebben we hier op deze vroege morgen niets te zoeken.

We besluiten naar de kleinere Zuiderheide te gaan,

daar staat de hei er mooier bij, en wie weet, 

klaart het intussen een beetje op.....

Eenmaal op de Zuiderheide is het aanmerkelijk lichter geworden,

maar voor landschapsplaatjes is de lucht nog veel te saai en te bleek,

daar helpt zelfs het grijsverloopfilter niet bij.

Tijd voor macro dus! daar is het licht prima voor,

en met die mooie heidestruikjes weten zowel Ghita als ik ons

uitstekend een poos te amuseren.

Tja,  onze dagje heide mag dan traditie zijn,

onze foto's moeten toch niet elk jaar hetzelfde worden.

Dus we proberen het vandaag anders,  creatiever,  origineler....

Moeilijk hoor!

Ghita heeft haar blog van ons heidedagje inmiddels ook online staan,

en ze heeft net als ik daarin verwezen naar de series van de voorgaande jaren.

Ik heb ze zowel bij Ghita als bij mezelf uitgebreid bekeken,

en dan is het toch wel  fijn om te zien dat we vooruitgang boeken, 

en dat we dus niet ieder jaar met dezelfde plaatjes thuiskomen.

Rond het middaguur vallen de eerste stukjes blauw in de lucht.

De macrolens gaat in de tas, en bij de kleine zandverstuiving

ga ik proberen er met de 24-70 mm lens  wat van te maken.

Ghita 'betrapt' me terwijl ik verwoede pogingen doe om iets origineels op mijn geheugenkaartje te krijgen.

Tja, anders dan anders,  dus best wel origineel,

maar of het nou echt een succes is....

Maar leuk geprobeerd in elk geval ;-)

Maar wat is het interessant om met de 24-70mm lens eens soort macro-opnamen te maken,

dit geeft toch echt wel heel andere beelden,  ik krijg er schik in!

Helemaal in mijn element ga ik van alles uitproberen,

lekker totaal anders dan de 'traditionele' plaatjes van voorgaande jaren ;-)

En zo vliegt de middag ineens voorbij,  de lucht wordt steeds blauwer,

kwam het toch nog goed vandaag!

Natuurlijk moet er nog een landschapsfoto gemaakt worden van dit aardige plekje.

Maar ik weet intussen dat een mooi plekje nog niet garant staat voor een goede foto.

Prachtig licht, diepte in je beeld door zorgvuldig het juiste standpunt te zoeken,

dat zijn de belangrijke zaken voor een geslaagde landschapsfoto.

Uit dat oogpunt is deze foto het zeker niet, maar het is wel een aardige registratie

van een prachtig plekje op de Zuiderheide, en:

'Traditie'getrouw plaats ik hem in groot panorama-formaat ;-)

Wat me iedere keer verbaast, is dat er op de hei nauwelijks vlinders vliegen.

Als ik in de loop van de middag Ghita naar de trein breng,

kan ik het niet laten om nog even naar Zanderij Cruysbergen te rijden.

En daar kiek ik tot besluit nog dit Icarusblauwtje op een bloeiend takje heide.

Slotwoordje:

Ons dagje heide mag weer geslaagd genoemd worden,  een prachtige traditie,  die we volgend jaar uiteraard weer voortzetten!