Op zoek naar de Waterspreeuw

Altijd verbaasde ik mij enigszins wanneer ik hoorde dat vogelaars en fotografen het hele land door reizen als er ergens een bijzondere vogel is opgedoken. Nu de zeldzame Zwartbuikwaterspreeuw in de Amsterdamse Waterleiding Duinen bivakkeert, ligt het voor mij voor de hand dat ik toch eens ga kijken, en ja, dan begin je toch wel een beetje te ervaren dat zoiets gewoon héél erg leuk is!                                           

Aldus ging ik gistermiddag naar de AWD, ingang Oase.

Daar zag ik al gauw deze reiger, een mooi moment om  even de camera-instellingen en belichting te testen

Het is grijs en donker weer, echt novemberweer. Dat weinige licht biedt me wel de mogelijkheid om even met de sluitertijden te spelen, hier 1/160 sec  om de beweging van het water  te bevriezen. De sluitertijd had eigenlijk nog korter moeten zijn, maar helaas, het is te donker

 Hier 1/3 sec,  de beweging van het water is nu vloeiend en  zijde-achtig
( met dit soort instellingen moet ik eigenlijk veel vaker spelen en oefenen, het is erg leuk om te doen en natuurlijk ook heel leerzaam)

 Aan de overkant van het kanaaltje kijkt een jong damhertje me aan

 Even verderop nog een, het valt me telkens op dat deze jonkies nauwelijks schuw zijn, ze zijn vooral nieuwsgierig.

Ik volg het kanaaltje langs het Naaldenbos. Ik zie nauwelijks andere wandelaars, en al helemaal geen fotografen, met andere woorden: de waterspreeuw zit hier niet ;-(

 Achter de schuilhut zitten altijd veel vogeltjes. Nu hoor ik een geluidje dat ik niet ken, zoekend tussen de vele takken ontdek ik dit meesje

 Het is de matkop of de glanskop, deze twee lijken zo op elkaar dat ik het echt niet zou weten.
Nou, al kom ik de waterspreeuw niet tegen, dan heb ik toch in ieder geval dit leuke meesje gezien!

Ik ga door langs het Eiland van Rolvers, loop een stukje op met twee wandelaars, en die wijzen me ineens op een paar fotografen die verderop staan

 En ja hoor, daar zit de Waterspreeuw!
Om precies te zijn : de Zwartbuikwaterspreeuw ( een ondersoort)



 Waterspreeuwen zijn strikt gebonden aan snelstromende zuurstofrijke waterstromen

 Alles aan deze vogels is aangepast aan een nat leven

 De ogen van de waterspreeuw zijn af te schermen met een transparant membraan, welke als duikbril dient

 Onder water gebruiken waterspreeuwen de vleugels en de poten om zich voort te bewegen

 De voorkeur gaat uit naar wateren met een stenige bodem, waartussen zich larven van ééndagsvliegen, steenvliegen en andere zoetwaterinsecten ophouden. Deze vormen het belangrijkste deel van het menu van de waterspreeuw

 De waterspreeuw heeft in het verleden regelmatig in Nederland gebroed. Door verslechtering van de waterkwaliteit met het komen van de industrialisering namen de aantallen steeds verder af en verdween de waterspreeuw als vaste broedvogel uit Nederland. Toen waterkwaliteit een aandachtspunt begon te worden verbeterde de situatie en keerden enkele waterspreeuwen terug als broedvogel. Om de zoveel jaar onderneemt een paartje een broedpoging, maar op permanente hervestiging hoeven we voorlopig niet te rekenen: de beschikbare habitats worden steeds schaarser

 Het is een 'fotograaf-vriendelijke' vogel, hij scharrelt rustig zijn kostje bij elkaar, en trekt zich niets aan van aanwezige mensen

 Het enige probleem is zijn beweeglijkheid, het vogeltje zit geen seconde stil, en dat geeft bij dit grijze en donkere weer problemen met de sluitertijd. Bijna alle foto's heb ik bij 1600 iso gemaakt, maar gelukkig blijkt mijn camera daar aardig mee uit de voeten te kunnen

 Toch hoop ik deze waterspreeuw ook nog eens bij beter licht tegen te komen, want van zo dichtbij moet het mogelijk zijn om haarscherpe plaatjes te  schieten

 Het is niet druk, slechts een handjevol fotografen en wandelaars staat het beestje te bewonderen.
Ik heb foto's gezien waar het véél drukker is

 Languit op mijn buik in het gras raak ik in gesprek met mijn fotograferende buurvrouw, die eveneens plat op haar buik ligt.  Het is Colinda,  ik had  op de site van Agnes en Colinda al eens met grote bewondering naar hun fotowerk gekeken, een aanrader : Naturefocus

Al babbelelend lopen we gezellig samen verder,  en op de terugweg vinden we langs het Naaldenbos de tweede Waterspreeuw.  Het zou natuurlijk ook de eerste kunnen zijn die zich verplaatst heeft :)

 Het is inmiddels 4 uur geweest, en zeker langs dit bos, is het eigenlijk echt te donker geworden. Deze laatste twee foto's heb ik bij 3200 iso gemaakt

    Om verder kwaliteitverlies te voorkomen, heb ik niet gecropt, en ook niets meer bewerkt.  Dan blijkt deze hoge iso in noodgevallen toch best acceptabel, altijd fijn om te weten.

Slotwoordje:

Ja,  ik behoor nu dus ook tot de fotograferen die achter een bijzondere vogel aan gaan.............  nu toch ook maar eens op zoek naar de Pestvogel die deze winter vaker dan anders gezien wordt?  Haha, lijkt me toch wel leuk dus!