Opruiming

"Opruiming",   een titel met een dubbele betekenis.

De afgelopen maanden heb ik meerdere keren door het bos gekropen op zoek naar fotogenieke paddenstoeltjes, de grote 'Opruimers van de natuur'.

Al die keren hebben natuurlijk best veel foto's opgeleverd, en bij het uitzoeken en opruimen kwam ik er een aantal tegen die zo aan het eind van de herfstperiode nog een plaatsje in mijn blog verdienen.

Ik dacht eigenlijk dat ik al heel veel series aan paddenstoelen gewijd had,  maar dat valt best mee, ik plaatste 't Is weer paddo-tijd, Zoektochten  en Op herhaling, in herhaling.    Mag ik dus best nog even opruiming houden ;-)

Op 29 oktober ging ik met Von naar het Loosdrechtsebos en zijn we uren zoet

geweest met stoeien en experimenteren met onze 'goocheldoos'.

Het wilde die middag niet echt lukken, hoewel Von er toch nog een heel blog met foto's

aan overhield.  Bij mij haalde alleen deze foto met allerlei bijzondere effecten de eindstreep.

Een week of twee later,  op 11 november,  ging ik in de AWD nog eens in de herkansing.

Het was een erg sombere maandag,  en dat zie je in de foto's terug.

Maar dat donkere sfeertje in het bos spreekt me eigenlijk wel aan,

een beetje mysterieus,  dat past wel bij het  geheimzinnige wereldje van de paddenstoeltjes.

Zoals te zien is was ik vooral op zoek naar paddenstoeltjes waar ik

me kon uitleven met licht en speciale effecten,

zag ik daarvoor geen mogelijkheid, dan liep ik gewoon door.

Maar op een gegeven moment riep ik mijzelf toch echt even een halt toe!

Want zo'n mooie Judasoor mag ik toch niet zo maar achteloos voorbij lopen omdat

ik er alleen maar een registrerende foto van weet te maken?

Dus even letterlijk pas op de plaats, mezelf streng toegesproken 

en de Judasoren de eer gegeven die ze toekomt ;-)

En zo  krijgt ook deze trilzwam een plaatsje in het blog.

Wat me dan achteraf opvalt,  is dat ik met een soort automatisme

de camera zó richt,  dat ik lichtcirkels in de achtergrond krijg.

Gek is dat toch, 'vroeger' wist ik niet hoe ik dat voor elkaar moest krijgen,

nu gaat het min of meer vanzelf en moet ik af en toe zelfs

 moeite doen om ze eens níet in beeld te krijgen.

Dit vond ik ook wel een foto waard,  de spinragjes lijken wel scheerlijnen

om de mycena's  te behoeden tegen stormachtige wind.

Deze mycena's  doen me denken aan warme gebreide mutsen ;-)

Ik maakte de foto helemaal aan het eind van de middag, dus met nóg minder

licht dan ik al had.  De achtergrond is daardoor best spannend geworden.

Vorig jaar vond ik de piepkleine Tengere Beukentaaling.

Tot nu toe had ik ze deze herfst nog niet kunnen vinden, 

maar tot mijn vreugde zag ik ineens de witte 'speldenknopjes'  

weer tussen de half vergane beukenblaadjes.

Dus even lekker mee gespeeld!

Ik ben flink aan het opruimen geweest,  dus ik ga door naar een andere dag waarop ik paddenstoeltjes ging fotograferen, 

op vrijdag 15 november ging ik op zoek naar de fotogenieke Hazenpootjes.

Wouter was zo lief om mij te vertellen waar ik ze kon vinden.

Dit keer een zonnige dag,  waar ik ook al een ander blogje aan gewijd heb:

Herfstkleuren schilderen

De combinatie van zonlicht en herfstkleuren in de achtergrond

geeft sprekende en kleurige beelden,

zo heel anders dan het begin van deze serie.

Hier kan ik me wel eventjes lekker uitleven...

maar het wordt op deze manier wel allemaal veel van hetzelfde ;-(

Wat balorig doe ik maar eens iets geks onder het motto

'Onscherp is het nieuwe scherp'

Edit
Tja,  slaat natuurlijk eigenlijk nergens op, en dat blijkt ook wel uit de reacties ;-)
Ik zou de foto natuurlijk alsnog kunnen verwijderen,
maar een keertje gek doen moet toch kunnen?

Twee dagen later ging ik met Von terug, dit keer weer grijs en somber,

en ik besloot om eens aan het stoeien te gaan met de externe flitser.

Nou,  flitsen,  daar moet ik echt eens serieus op gaan studeren,  

een prima bezigheid voor de wintermaanden.

Maar, in elk geval wist ik wel een goed belichte foto te maken,

dus het begin is gemaakt.

Toen de flitser opgeruimd,  en toch maar weer een sfeerplaatje.

Dat is toch het fijne van de paddenstoeltjes,  je kunt er zó veel kanten mee uit.

Maar het feestje is nu,  eind november,  toch echt afgelopen,
de  Ruimers van de natuur  zijn inmiddels zelf opgeruimd,

dus we moeten weer op zoek naar andere uitdagingen,

zal ook wel weer gaan lukken?

Slotwoordje:

In het slotwoordje plaats ik als toegift nog twee foto's, die ook bij de opruiming overbleven.

Op dezelfde dag waarop ik met Von terug ging naar de Hazenpootjes namen we eerst even een 

kijkje in de Costerustuin,  een kleine botanische tuin in Hilversum.

Daar zijn we nog eens flink aan het oefenen geweest op het 'schilderen'  en de 'verdubbelaar'.

Dit zijn de enige twee foto's die het beoogde effect hebben, de rest was echt helemaal niks,

maar wat zijn we weer lekker bezig geweest,  en wat hebben we er weer een hoop van geleerd!