Covarrubias - Dinsdag

Dinsdag 30 april.

We hebben geen idee wat deze dag ons gaat brengen.
Bart en Dick zijn gisteravond laat nog naar de gierenplek gereden om te zien of er gegeten is. Eventueel zou het groepje van gisteren dan vanochtend vroeg in de herkansing kunnen gaan.  Maar dat lijkt niet erg zinvol, en het weer belooft weinig goeds, dus we mogen uitslapen en ontbijten pas om half 10.
Als we bij het ontbijt koffie willen bestellen roept Bart:
Ho,  wacht even!!  Hoezo??  we kijken hem vragend aan....   Het blijkt dat Bart voor het ontbijt nog eens naar de schuiltentjes is gereden, omdat Marjo haar handschoenen in de hut had laten liggen, en handschoenen hebben we nog steeds nodig :-(
Hij trof daar behalve de handschoenen ook schransende gieren aan!!  Uiteraard gingen die er vandoor, maar er is een reële kans dat ze terugkomen, dus:  wie wil er in de herkansing?  De vier van gisteren hoeven er niet over na te denken,  gaan!  Zonder ontbijt verlaten we El Puente, razendsnel worden de fotospullen verzameld en even later staan we met zijn allen weer bij de tentjes.

Tegen de niet-schuiltentzitters had Bart gezegd: neem je telelens mee, 

want de gieren zitten vast en en zeker in de buurt

En dat klopt!   Dus terwijl de rest zich voor de tweede keer in de tentjes installeert,

vermaken wij ons met Vale Gieren in de omgeving

Het al aangevreten varken ligt wat te ver van de schuilhutjes,

dus Bart en Dick verslepen het beest naar een betere plek,

en dan gaat het weer spannend worden.... 

we wensen Gonnie, Bart, Marjo en Marianne veel geluk en succes

en rijden terug naar Covarrubias

Aldaar kies ik er voor om even rustig het dorpje en de rivier te gaan verkennen,

en uiteindelijk besluiten de achterblijvers allemaal om even hun eigen ding te gaan doen.

Maar helaas kan ik de inspiratie vandaag niet vinden,

ik wissel om de haverklap van lens en kan me gewoon niet voldoende concentreren.

Toch een puttertje ;-)

en een boerenzwaluw

Ik kom Riet tegen,  die ook haar ei niet kwijt kan en bovendien grieperig is.

We besluiten elkaar op te krikken en gaan bij de Arlanza met lange sluitertijden spelen.

Ook dat wil me vandaag niet echt lukken, de dinsdag is helaas een beetje dipdag.

Deze foto kan er nog mee door,  een uitsnede die ik heb omgezet in zwart/wit.

Even later komen we Dick tegen,  ook die heeft een baaldag want zijn camera doet 

het niet meer, erg vervelend natuurlijk, maar gelukkig heeft hij een reserve-body bij zich.

Maar er is ook goed nieuws!

De vier in de schuiltentjes hebben via sms laten weten dat de Vale gieren zijn gekomen!!

Om twee uur zijn we allemaal weer in onze Casa, vier dolenthousiaste reisgenoten laten ons

overweldigende foto's zien, wow.... dit staat ons wellicht vrijdag ook te wachten....

Bart komt met een spannend idee:  dikke kans dat de gieren vandaag nog een keer terugkomen,

willen wij nu alvast een kans wagen?

Eerlijk gezegd loop ik al dagen te twijfelen, ik weet niet of ik het wachten in zo'n tentje kan 

opbrengen, maar nu de kans zich plotseling voordoet,  en ik de foto's zie,  hoef ik geen 

seconde meer na te denken,  fotospullen pakken, snel een broodje voor onderweg en gaan!!

( foto gemaakt door Marianne )

En zo maak ik mij even later klaar om samen met Riet in het schuiltentje te kruipen.

Dick ziet er toch vanaf,  dus Lydeke bemant het andere tentje in haar uppie.

En dan begint het wachten.... 

We hebben strenge instructies:  doodstil zijn, geen onverhoedse bewegingen met de camera,

en zeker niet te vroeg afdrukken als er een vale gier arriveert.

Vale Gieren  hebben een uitstekend ontwikkeld gezichtsvermogen en gehoor,

en zodra ze onraad vermoeden zijn ze weg.

Nou, we hebben ons echt muisstil gehouden, maar de gieren kwamen niet meer terug.

Toch moet ik zeggen dat twee en een half uur schuiltent-zitten me reuze is meegevallen,

het is een soort meditatie,  met een uiterst beperkt blikveld concentreer je je op de geluiden

in de omgeving,  we horen en zien raven,  we horen een hop,  en nog een heleboel

andere geluiden die ik niet kan thuisbrengen.  Maar dus geen gieren :-(

Om kwart over 5 laten we Bart weten dat hij ons weer kan ophalen.

Wachtend op het busje spelen we wat met een oranje gekleurde plas regenwater,

een zelfportret in oranje,   het is vandaag tenslotte 30 april,  de Kroningsdag!

Slotwoordje:

Het weer viel vandaag eigenlijk best mee want het bleef droog, maar fotografisch gezien heb ik er heel weinig van gebakken. Gisteren trouwens ook niet,  de zondag was tot nu toe de beste dag.
Voor Gonnie is het na de gieren-euforie helaas ook een dipdag,  zij is vanmiddag met migraine in bed gekropen, wat sneu nou toch, hopen dat het morgen beter gaat.

Morgen gaan we weer het veld in,  dus gauw door naar de woensdag...