Lepelaars bij Haarlem

Bij toeval kwam ik op het internet iets tegen over een kolonie Lepelaars bij Haarlem,  daar was ik wel nieuwsgierig naar, dus op zaterdag 30 april besloot ik een kijkje te gaan nemen.

Al gauw had ik ze gevonden, en dit is werkelijk heel komisch,  deze lepelaars broeden niet ergens in een rustig moeras,  nee, ze zitten in bomen op oude reigernesten!

En dat ook nog eens langs een drukke weg, waar het verkeer voorbij raast en er met grote regelmaat vliegtuigen laag overkomen.

Uniek dus!

 Vanaf het fietspad kan ik ze net zien, maar spelbreker zijn een harde wind, waardoor de boomtakken telkens voor de nesten waaien,  en de zon die ik pal tegen heb

 Met dit tegenlicht lukt het dan ook niet zo best om ze te fotograferen,  dus ik besluit later op de dag nog eens terug te komen

 Dan eerst maar een mooi fietstochtje in de buurt van het kleine plaatsje Spaarnwoude

 Langs het fietspad zit een Kievit naar me te schreeuwen. Even later vliegt hij luid krijsend op.
Dat trekt mijn aandacht,  deze Kievit wil iets beschermen,  kleintjes?
Dus ik stap van de fiets af, en speur het grasland af. Niets te zien... maar dan hoor ik boven het geluid van de wind uit, een zacht gepiep....

 Het duurt even, maar dan zie ik tussen het hoge gras een heel klein koppie!!

 en uiteraard heb ik net zo lang zitten wachten, tot ik iets meer in beeld kreeg,   oh, zo schattig,  ik had nog nooit een babykievitje gezien

 Het is nog een klein wondertje dat deze foto's gelukt zijn, want het gras waaide door de straffe wind aanhoudend voor het kievitje, dus het was erg lastig om scherp te stellen, bovendien kon ik de camera nauwelijks stilhouden, zó sterk was de wind in het vlakke polderland

 Intussen bleef mama Kievit in de buurt,  ze was echt niet blij met me

 En toen ze een beetje moedeloos, want zo kijkt ze vind ik,  wat verderop neerstreek,  ben ik maar weggegaan,  ik vond het echt zielig

 Dus weer op de pedalen,  en onderweg speciaal voor Von even afgestapt om Molen De Slokop te vereeuwigen ;-)

 Twee ganzen in de vlucht, gemakshalve ging ik er van uit dat het Grauwe Ganzen zijn, maar de ene heeft een veel te witte buik, bij de andere is de kop heel anders, ik weet het niet, misschien gewoon bastaards?

 Om een uur of vier sta ik weer bij de Lepelaars. De stand van de zon is nu gunstiger,  de wind waait onverminderd hard door.
Er is volop bedrijvigheid, en deze landende Lepelaar krijg ik tussen de takken door net in beeld

 Er is één nest waar ik vrij zicht op heb, alleen, hier gebeurt helemaal niks. Mama Lepelaar zit te dutten met haar kop in de veren. Maar!!!  ik zie af en toe wel de kopjes van kleintjes!!
Dus geduld en wachten...  dat wordt beloond, want mama wordt wakker

 en de kleine lepelaartjes laten zich beter zien

 Helaas,  het aanvliegen van papa mis ik net

 Maar dan wordt het écht leuk, want de kleintjes,  maar liefst vier stuks,  worden gevoerd

Net als bij de aalscholvers gebeurt dit vanuit de krop, hier is dan ook te zien dat een van de vier kleintjes diep in de snavel zit

Slotwoordje:
Een mooie belevenis!  En dat langs de snelweg,  het is eigenlijk te bizar om te geloven....
Het komend weekend ga ik beslist nog eens een kijkje nemen!