Weer een frisse winterwandeling in de AWD

Vorig weekend was volgepland met gezellige afspraken, vervolgens een hele drukke werkweek, en nu weer een lang weekend Zandvoort, wat een heerlijkheid!

Ik kijk om 8 uur vanochtend verlangend naar buiten, het zonnetje laat zich aardig zien, maar, eerst om 9 uur de klussenmeneer om een paar ongemakjes in huis te verhelpen. Alles gelukkig snel voor elkaar, dus tasje ingepakt en om 11 uur in de Amsterdamse Waterleiding Duinen, ingang Zandvoortselaan.

Ik heb geen route in mijn hoofd, evenmin iets speciaals om te willen fotograferen/danwel leren, ik zie wel.........

Eerst nog maar eens een keer dat mooie paadje langs het Renbaanveld

Dat ziet er nu in het zonnetje een stuk aangenamer uit dan vorige week

De beelden zijn dan ook een stuk helderder

Voor de aalscholvers is het nog steeds veel te vroeg, dus ik kom terug!

Ik weet nauwelijks iets van zwammen en paddestoelen, maar heb inmiddels geleerd dat dit het Judasoor is. En ik vind hem mooi!!

Na het Renbaanveld loop ik door naar het Zwarteveldkanaal

Een pimpelmeesje is een acrobatisch vogeltje, maar zo in het riet heb ik hem nog nooit gezien!

Het Zwarteveldkanaal is een eldorado voor de watervogels, ik zie er dan ook zó veel! Deze kuifeendjes vind ik wel een heel hoog knuffelgehalte hebben

De zaagbekeenden, ook van die beauties! Vooral het vrouwtje met haar wilde haardos. Het mannetje is helaas net iets overbelicht (leerpuntje voor een volgende keer)

De wilde zwanen nemen een aanloop om op te vliegen ( ik voel me dan altijd wat schuldig omdat ze door mijn aanwezigheid op de vlucht slaan... maar wel een mooi gezicht..)

Ik heb het Zwarteveldkanaal gevolgd tot aan de schuilhut aan het begin van de Duizendmeterweg, wat nu? Nou vooruit, wind mee en zonnetje op mijn gezicht, de pas er in, over de verharde weg zuidwaarts. Af en toe klauter ik ergens omhoog, en dat geeft hier een mooie blik op het Groot Zwarteveld

-

Of op de skyline van Zandvoort, minder mooi natuurlijk in een natuurgebied, maar het doet me wel realiseren dat ik dus eigenlijk "gewoon" in mijn achtertuin loop te wandelen. Is dat geen rijk gevoel??

Even later vind ik achter een duintje langs de verharde weg dit verrassende plekje

Ik verlaat de verharde weg via het pad langs het Kromme Schusterkanaal en ga vervolgens op de gok in de richting van het Witteveld, dit gebied ken ik nog niet echt, maar ziet er aantrekkelijk uit! Aan de overkant van het water grazen schapen

-

Ik wil graag verder op verkenning uit, maar weet dat ik ook nog een behoorlijke afstand terug moet lopen. De zon laat intussen regelmatig verstek gaan en ik krijg de stevige noordoosterwind nu tegen, brr.. fris....

Mijn richtinggevoel heeft me in de steek gelaten, ik wilde richting Kippendellen, maar belandde weer op de verharde weg langs het Schusterkanaal. Dan maar weer stevig de pas erin. Over het Groot Zwarteveld en daar zie ik voor het eerst de Moeflons die binnen een afgerasterd gebied zijn uitgezet, o.a. als proef om de vogelkers te bestrijden

Onderweg valt mijn oog op een "ingepakte" top van een duindoorntak, weet iemand wat dit is?? Lang leve Google, ik heb inmiddels uitgevonden dat dit het spinsel is van de rups van de bastaardsatijnvlinder

Vanaf de Punt van het Verbrede loop ik over het Groot Sprenkelveld terug. Het kost me moeite om nogmaals de mooie zaagbekeenden vast te leggen, ze doen echt alle mogelijke moeite om aan mijn lens te ontsnappen. Ik zie dat het mij per abuis is gelukt om de camera met de beweging mee te trekken!

Deze wilde zwanen hoor ik al van verre aankomen, waardoor ik ze op tijd in beeld kan krijgen tegen een inmiddels al weer kleurende namiddaglucht

Bijna thuis, nog even het Renbaanveld vanaf de andere kant, dus tegenover het paadje waar ik vanochtend mijn wandeling begon

Het slotwoordje:
Ik heb vandaag letterlijk mijn voeten stuk gelopen (meer dan vijf uur), maar het was weer de moeite waard.

Ongemerkt begint mijn site toch een 'AWD-site' te worden, maar het is hier ook zo mooi........

Wat betreft mijn leerproces: ik heb vandaag niet te veel nagedacht, gewoon op mezelf en op de camera vertrouwd, en dat lijkt me inmiddels wat gemakkelijker af te gaan. Zou dat een stap in de goede richting zijn?

En ik heb toch een beetje de hulp van Picasa ingeroepen, voornamelijk om de beelden wat dichterbij te halen, daar, waar mijn Kodaklens mij in de steek laat. Mag toch??