Opaalkust - deel 2

Zo,  tijd voor deel 2 van ons tripje Opaalkust. 

In deel 1 gaf ik al aan dat ik er de eerste dagen echt even in moest komen,  en de foto's van deze laatste twee dagen vind ik zelf dan ook beter, en ja,  het zijn er dan ook meer...  

Het is daardoor best een lange serie geworden, dus ik hoop dat ik de aandacht weet vast te houden ;-)

Op woensdag gaan we nog eens terug naar het strandje bij Audresselles,  

daar zijn we nog lang niet uitgespeeld.

In de veronderstelling dat ik de vorige dag al prachtige foto's had gemaakt met lange sluitertijden, 

( die dus eigenlijk wat tegen bleken te vallen ) richt ik me nu meer op de stenen en rotsen.

Wall-paper van steentjes.

Die kun je zo bij Ikea kopen,  zei Von ;-)

Het wordt een héél ander beeld wanneer daar een golf overheen spoelt.

Die hebben ze vast niet bij Ikea!

Ik zie overal prachtige stenen in de mooiste kleuren,

en ga daar met de 24-70mm op de body mee aan de gang,

Het felle zonlicht wordt vandaag getemperd door prachtige dunne bewolking.

Lunchtijd en er gelukkig aan gedacht om eens een gezellig vakantiekiekje te maken.

Daarna zet ik de groothoeklens erop, en ga ik weer aan de slag.

Dit vind ik erg leuk om te doen.

Waterplasjes veranderen in bergmeertjes

en kleine stenen lijken reusachtige rotsblokken ;-)

En wat werkt de lucht lekker mee!

We begonnen de dag met hoogwater,

maar nu is het water flink gezakt en zien we schelpen vol met zeepokken.

Toch maar even de macrolens erbij...

Oef, diafragma F/13 en  toch  maar zo weinig scherptediepte.

In de loop van de middag houden we het voor gezien,  

tijd voor pauze en dan vanavond naar de Cap Blanc Nez.

We eten nog een ijsje in Audresselles en dan begint het te regenen ;-(

Zouden die slechte weersvoorspellingen nu dan toch uitkomen?

Het blijft gelukkig bij een paar spatjes, maar buienradar laat veel meer buien zien.

We besluiten thuis te blijven, om daar later verschrikkelijke spijt van te krijgen, 

want het klaarde 's avonds gewoon weer op, maar toen was het te laat om nog weg te gaan.

Op donderdagochtend schijnt de zon weer volop en weten we eigenlijk niet goed wat we zullen gaan doen. Het is de hele ochtend hoog water, en hoog is hier ook écht hoog.
Als we een kijkje nemen bij het strand van Cap Blanc Nez is er geen strand meer te zien.
Dan herinneren we ons dat we hoge palen hebben gezien bij Wissant,  die stonden toen droog maar moeten nu wel met de voetjes in het water staan. Zou dat strand wel bereikbaar zijn?
Ja, hier kunnen we komen, en we krijgen weer zin in lange sluitertijden!

Een sluitertijd van 25 seconden is haalbaar dank zij de bigstopper.

Helaas zijn wéér door de stroming de paaltjes niet 100% scherp, 

terwijl ik dacht dat ik mijn statief toch écht stevig had neergezet.

Het waait weer hard en de zee is woest.

Om de beweging van het water duidelijker te accentueren

ben ik hier met een kortere sluitertijd aan de gang gegaan,  2 seconden.

De getijden veranderen hier razendsnel, 

voor ik het wist stonden deze stenen al weer droog.

Ik was dus net op tijd.

Nu het water weer veel lager staat is het tijd om nog even 'gewoon' te fotograferen,

 geen statief en behalve polarisatiefilter geen filters.

Ook wel weer even lekker hoor!

Door zo dicht mogelijk op het schuim te kruipen lijken het enorme schuimbollen.

Het is alweer onze laatste dag, en vanavond moet het dan toch gebeuren:

de Cap Blanc Nez in mooi avondlicht.

De hele dag hebben we blauwe lucht gezien,

en tja,  als we bij de Cap arriveren komt er een dik pak bewolking aan.

Gauw alvast een plaatje,  precies voordat de zon achter de wolken verdwijnt. 

Mooi,  dat strijklicht op de structuren in het zand, maar ik sta te dicht bij de krijtrotsen,

en het licht er op is nog wat te fel.

We moeten een betere plek opzoeken.

Die vinden we, maar de zon  blijft weg ;-(

Geduldig wachten.....

Ja, geduld loont!

Ruim een half uur later komt héél eventjes de zon tussen de wolken door.

Echt maar héél even,  maar ik heb dat mooie licht te pakken!

Wetende dat ik een mooie afsluiter binnen heb,

ga ik nog even lekker ontspannen spelen.

De zon komt er nauwelijks meer door, maar het licht is nog prachtig.

Hoewel,  ontspannen spelen?

Ik zei het al,  de getijden veranderen hier razendsnel.

Ineens zien we dat de watergeul op het strand vol stroomt met water,

we nemen het zekere voor het onzekere en lopen terug naar de trap.

Als we daar aankomen is vrijwel het hele strand al weer veranderd in zee.

Ongelooflijk hoe snel dat gaat!

Slotwoordje:

En zo komt er een eind aan ons tripje Opaalkust.  Het was heerlijk en supergezellig zo met zijn drietjes. We hadden een heel fijn huis gehuurd in het centraal gelegen dorpje Audhingen, van hieruit waren alle mooie plekjes gemakkelijk bereikbaar.

Wat we natuurlijk  hadden moeten doen, en niet gedaan hebben.. is...

bij zonsopkomst op pad gaan.

Ik weet het,  dat zijn gemiste kansen, maar de beslissing om niet zo vroeg op te staan hebben we eensgezind genomen, dus dan is het goed ;-)