Een natte zaterdagmiddag

Het weer zat gistermiddag niet mee, maar ja, ik was in de buurt, het is bronsttijd, dus ik wil toch wel heel graag even in de AWD in.
Als ik de auto parkeer en de miezerregen in stap twijfel ik, wil ik dit echt wel?
Ja, toch maar proberen...
Brr, het is nat, de wind is koud, toch maar omkeren?

Ik heb het nog niet echt naar mijn zin, maar als ik langs het Noordoosterkanaal een vos zie lopen, dan weet ik weer waarom ik dit vieze weer gewoon trotseren moet!
De vos heeft me gezien, maar hij scharrelt rustig even door

Ik had gisteren met de camera op statief de steady shot uitgezet, en vergat nu even om die weer aan te zetten, nou, de foto is weliswaar geen topkwaliteit, maar bij donker weer, op 400 mm, zónder beeldstabilisatie valt het me nog mee

Ik heb niet het plan een lange wandeling te maken, gewoon "even" naar het Eendenvlak. Daar zie ik al gauw veel rustende mannetjes liggen

Hoewel ik liever wat aktie voor de lens krijg, zijn de mannen wel hele dankbare modellen, want ze zijn práchtig met hun imposante gewei, én ze blijven doodstil liggen

Hier is aan de vacht goed te zien hoe nat alles is

In het bos dit keer veel herten, en nauwelijks fotografen.
Behalve de mannetjes zijn er nu ook groepen hindes, en er lopen wat spitsers tussendoor.
Ik heb een hele poos aan de bosrand naar het gedrag van de herten staan kijken.
De hindes rennen op de meest onverwachte momenten weg, vaak even achtervolgd door een luid burlend mannetje, maar een echt systeem kon ik er niet in ontdekken.
Wat me het meeste opviel is het soort miauwende geluid dat ik telkens hoorde. Een van de weinige fotografen vertelde me dat het de jongen van dit jaar zijn, die dit klaaglijke gemiauw laten horen wanneer de moeder er vandoor gaat. Ik heb dit nog even staan observeren, en inderdaad, de jonge dieren lijken wat in paniek te raken als mams ineens wegrent, en ze roepen dan heel zielig om hun moeder. Tja, die moeder heeft even andere dingen te doen....

Dat rennen van de hindes is niet te fotograferen, het is veel te donker in het bos, maar dit rustige tafereeltje lukt wel, alleen zijn de bomen lastige obstakels, dit is met recht een "takkenbos"

Toch maar eens uitproberen of ik de sluitertijd kan verkorten door van 1600 iso naar 3200 te gaan, nou, dat valt me aan kwaliteit nog niet eens tegen, dit is "in geval van nood" best te gebruiken

Ook deze is 3200 iso, nu maar hopen dat ik dit bij aktie kan toepassen, maar helaas, de aktie was er wel, ook een gevecht, maar behalve het weinige licht waren ook de afstand, en vooral de bomen flinke spelbrekers om hiervan plaatjes te kunnen schieten

Dit spitsertje kijkt niet blij, die is vast het bos uitgejaagd

dan maar even grazen, dat is beter dan te grazen te worden genomen :)

Wat een mooi snoetje zo!

Kijkend naar het bronstgebeuren zie ik ineens dit vlak voor mijn voeten: Een duivelsei. Dit vind ik zo'n bijzonder natuurverschijnsel, het is idd net een ei, en ongelooflijk dat daar een grote stinkzwam uit tevoorschijn komt

Deze stinkzwam stond er vlak naast, en heeft zijn beste tijd gehad. De vliegen hebben de kop schoongegeten en daarbij de sporen verspreid

Nou vooruit, nog een paar macho's, lekker aan het burlen

Ik vroeg me af wat er toch voor rare witte strepen over deze foto lopen, maar dat zijn natuurlijk regendruppels die door de lange sluitertijd als strepen zichtbaar zijn

Ook "Opa" ligt tussen de rustende herten

en tilt even vermoeid zijn kop op, haha, zijn snuit zit vol met zand.
Overigens is Opa best nog aktief, ik zag hem later met zijn kleine geweitje tegen de takken slaan!
Ik heb er foto's van gemaakt, maar het was veel te ver weg, jammer, want het was echt een komisch gezicht :)

Naschrift: Op Zoom.nl las ik bij een foto van"Opa" het volgende verhaal:

De bok is geboren en getogen op de hertenkamp Velserbeek. Begin dit jaar waren er aldaar teveel herten en bokken. Dus is hij verdoofd en zijn gewei afgezaagd voor het transport. Na een gewenningsperiode is hij in de AWD vrijgelaten. Hij is ruim 3 jaar nu en volgend jaar zal hij zijn gewei weer volledig terug hebben. Ze noemden hem Doerak, vanwege zijn speelse brutaliteit emmers slopen, zwanen pesten en van hun nest jagen en noem maar op Hij vermaakte zich de gehele dag. Het is een aparte!

Ik ben koud en nat geworden, de camera zit ook meer ter bescherming tegen de regen in een plastic zak dan dat ik hem kan gebruiken, dus het wordt tijd om richting uitgang te gaan.
Onderweg zie ik deze hinde onder de kardinaalsmuts staan, leuke paraplu!

Dit hertje ligt in haar eentje op een rustig plekje, ver weg van alle drukte

Deze man sjokt doodvermoeid achter de hindes aan

maar laat dan toch weer even horen dat hij er is

en sjokt weer verder, oh, dan moet hij ook nog nadenken, links? rechts? nee, toch maar linksaf

Slotwoordje:
Ik kies rechtsaf naar de uitgang, en beland de laatste honderd meters in een échte stortbui, maar spijt dat ik gegaan ben? Nee, absoluut niet, ook al kon ik de helft van de tijd door de nattigheid echt niet fotograferen, deze bronsttijd is zó mooi om te zien en mee te maken, daar heb ik wel wat nattigheid voor over