Viroinval

Twee weken geleden gingen Yvonne, Gonnie en ik wederom een paar dagen gezellig met zijn drietjes op stap. 

De reis ging nu naar het uiterste zuiden van België,  naar de Viroinval, een gebied dat met zijn bloemrijke kalkhellingen bekend staat om de rijkdom aan orchideeën en vlinders.

Dat klinkt als een macro-paradijs!

We arriveren zaterdag aan het einde van de middag,  installeren ons in het huis dat we hebben gehuurd, 

en maken in de vroege avond een verkenningswandeling op de Tienne Breumont.

Helaas worden we een beetje teleurgesteld, we zien vrijwel geen vlinders vliegen en 

 ook de hoeveelheid orchideeën valt wat tegen.

Maar het is wel erg mooi!

Toch zetten we vol goede moed de wekker heel vroeg en staan we 

zondagochtend vol verwachting weer in het veld.

Het is fris en er is dauw!  en Gonnie ontdekt gelukkig wat Dwergblauwtjes.

Wat zijn ze klein!  ze doen hun naam echt eer aan.

We speuren verder, maar helaas geen vlindertje meer te zien.
Dit gemis wordt gelukkig gecompenseerd door een grote variëteit aan bloemen,
waarbij de dauwdruppeltjes voor een fijn extraatje zorgen.
Hier de Pijlbrem.

Bevertjes zijn een trilgras.
Ze trillen en beven bij het minste zuchtje wind.
Niet echt fotograaf-vriendelijk dus :-(

Ik ben werkelijk verrast door de bijzondere details van de diverse orchideeën.

Deze noem ik 'Casper het spookje'
Maar het is een Bergnachtorchis.

Maar zo mooi als de orchideeën zijn, zo lastig is het om er wat creatiefs van te maken.

Nou vooruit,  het 'spookje' vind ik leuk genoeg voor een gewoon registrerend plaatje.

De Poppenorchis lijkt in het veld een onopvallende, nogal kleurloze orchidee.

Ook hier schuilt de schoonheid in de details.

Toch heb ik hier wel gekozen voor een opname van de gehele bloem,

maar om er toch iets bijzonders van te maken heb ik 3 stops overbelicht,

en het resultaat bevalt me wel.

In de tweede helft van de middag doen we op deze zelfde locatie een workshop van Bob Luijks.

Afgezien van een stevig windje is het een prachtige zonnige zondag.

We zijn dan ook heel erg blij met onze witte parapluutjes om het harde zonlicht wat te temperen.

Met de ervaring en kennis van Bob vinden we nog veel meer prachtige orchideeën,

zoals de Hommelorchis, waarvan de bloemen echt op een hommel lijken.

De Vliegenorchis zou ik zonder Bob beslist over het hoofd hebben gezien.

Twee iele plantjes stonden er tussen het gras,  het leek helemaal niets,

tot ik ze van dichtbij bekeek!

Slechts een paar milimeter groot,  maar toch vallen de Geelhartjes me op.

Bob vertelt tijdens de workshop dat je vaak moet blijven puzzelen tot alles in je foto op de juiste plek valt.

 Dat is een advies dat ik goed in mijn oren heb geknoopt, omdat ik me realiseer dat ik nogal eens te vroeg opgeef,  

en dan denk je later: Had ik nou maar...

Bij de Geelhartjes tussen de Pijlbrem wil ik dan ook nog langer doorpuzzelen,

maar er komt een kink in de kabel.....

Bob krijgt een berichtje dat we in de buurt een Oehoe kunnen zien.....

We halen snel onze telelenzen op!

De Oehoe blijkt best ver weg te zitten,  dus geen wereldplaat vanwege de grote crop,

maar toch wel een heel bijzondere afsluiting van een macroworkshop ;-)

De volgende ochtend gaat de wekker om  half vijf en rijden we naar een bospad dat ons is

getipt als een vlinderparadijs. Maar hoe goed we ook zoeken,  we vinden niets :-(

Wat nu?  Dan maar weer naar terug naar de Tienne Breumont, want daar zagen we gisteren in de namiddag toch wel wat rondvliegen.

Zodra we daar aankomen zien we weer Dwergblauwtjes en een Boswitje.  En grijp ik mis naar mijn macrolens :-(

Wat dom!  die heb ik gisteren uit de tas gehaald toen we naar de Oehoe gingen, en dus vergeten om weer in te pakken.  

Samen met Gonnie rijd ik terug naar ons huis, en heeft Yvonne even het rijk alleen met de vlindertjes.  

Ze moet ons wel beloven dat ze ze goed voor ons bewaart!

Als we mét macrolens weer terug zijn blijkt Von inderdaad goed op de vlinders gepast te hebben, ze zitten er nog.

De Dwergblauwtjes zitten op erg lastig plekken, maar het Boswitje laat zich goed van alle kanten fotograferen.

 We staan direct bij de ingang van Tienne Breumont en kijkend  en zoekend door mijn lens verschijnt er een auto in de achtergrond, dat is natuurlijk iets dat ik niet wil.  Maar ik zie daardoor ook kleurtjes verschijnen,  en denkend aan de woorden van Bob puzzel ik even en valt het rode achterlicht van de auto precies achter het Boswitje.

Verrassend!

Yvonne blijkt tijdens onze afwezigheid een echte vlinderkenner te hebben gesproken
en die is zo aardig om ons verderop drie kleine vlindertjes aan te wijzen,
die we zonder zijn hulp nooit gevonden zouden hebben.

Erg handig dat het er drie zijn!
We kunnen nu alle drie rustig bij een vlindertje aan de slag om daarna te rouleren.

Ik begin bij een Bruin Blauwtje.

Wat is het heerlijk als een vlinder rustig blijft zitten en je alle tijd hebt om de diverse fotografische mogelijkheden te onderzoeken.

Deze tegenlicht-foto is het uiteindelijk geworden.

Mijn volgende 'slachtoffer' is de Aardbeivlinder.

De zon wint aan kracht, waardoor het vlindertje opwarmt en de vleugeltjes begint te spreiden.

Helemaal open,  tja,  dat betekent dat het einde van de pret nadert.

Even later fladdert het vlindertje weg.

Gelukkig hebben we alle drie ruime kansen gehad en ben ik wel blij met deze plaatjes,

alleen jammer dat de Kleine Pimpernel een beetje verdord is.

Het derde vlindertje,   het Kalkgraslanddikkopje,  houdt blijkbaar van uitslapen

en geeft me uitgebreid de tijd om met het licht te spelen.

Door te fotograferen met de Kleine Pimpernel in de voorgrond en  met het licht dat in de achtergrond door een boom valt,  ontstaat er een aquarel-achtig beeld.

Inmiddels hebben we ons met zijn drietjes om dit Kalkgraslanddikkopje heen geschaard en vormen we een perfect team. 

We houden het onmisbare  witte parapluutje voor elkaar op  en helpen elkaar om de mooiste lichtval en compositie te vinden.

Die lichtval verandert steeds maar weer,  heel boeiend,  en ik denk weer aan de woorden van Bob:

Blijf doorpuzzelen!

Zo maak ik 3 kwartier later een soortgelijke,  maar toch weer heel andere foto.

Wat zijn we heerlijk bezig!

Tot slot nog eentje vanaf de andere kant,  deze kan me ook wel bekoren.

En zo kwam het na onze aanvankelijke teleurstelling  bij aankomst op zaterdag toch nog helemaal goed met de vlinders!

In de vroege avond maken we een wandeling naar Roche à Lomme,  een pittig klimmetje,  maar zeker de moeite waard.  Prachtig uitzicht en een indrukwekkende hoeveelheid Bokkenorchissen!

Tja,  waar richt je dan je lens op?

Ik begin met de Bokkenorchis,  maar neem niet genoeg tijd, het landschap lonkt ook.

Uiteindelijk maak ik een grote fout door alles af te raffelen en is het dan ook allemaal niet veel  meer geworden.

Ik vermoed dat na een paar lange en intensieve dagen de vermoeidheid parten begon te spelen.

Slotwoordje:

Laat ik daar maar eens een dankwoordje van maken:  

Dank aan Landschap VZW voor het enthousiasme waarmee zij ons naar de Viroinval hebben gelokt en voor het organiseren van de Workshop van Bob Luijks.

Ook Bob hartelijk dank voor je begeleiding, adviezen en tips.  Ik heb daar beslist weer wat van kunnen opsteken.

En natuurlijk Yvonne en Gonnie, heel veel dank voor jullie vriendschap en gezelligheid,  we zijn een heerlijk team!