Een dik pak sneeuw



 Tjonge jonge, wat is er een dik pak sneeuw gevallen!!  Op de weg was het zaterdag gelukkig weer te doen, mits je tenminste rustig rijdt,  dus de witte  Amsterdamse Waterleiding Duinen  lonken!
Ik was er  "pas" om 12 uur, en had het gevoel dat dat eigenlijk veel te laat was, want de dagen zijn nu zó kort.

 Ik neem ingang Zandvoortselaan, en heb een beetje het gevoel dat het een verkeerde keuze is, want behalve wandelaars zie ik weinig andere levende wezens.
Maar het besneeuwde landschap is natuurlijk prachtig!  Hoewel een beetje zon mooi zou zijn, want foto's van het winterse AWD zien er zo toch wel wat grauw uit.
Ik kom Ghita tegen, die is al op weg naar de uitgang, en heeft zelfs op het Vinkenveld geen herten gezien

 Maar dan komt er leven in de brouwerij, in de duindoornstruiken zitten vogeltjes. Het roodborstje komt met zijn rode borstje wel erg mooi uit in de sneeuw

 en ook het Pimpeltje valt lekker op

 De zaaddoos van de datura is al in alle gedaanten gefotografeerd, en ook met een dikke sneeuwhoed ziet hij er leuk uit.
Vanuit mijn rugtas komen geluiden, het is Henk die belt, ook hij is "laat" op pad. Wellicht zien we elkaar bij de schuilhut, want we gaan allebei die kant op

 Ik neem het kanaaltje door het Groot Sprenkelveld. Aan de overkant grazen Drentse Heideschapen

 Die hebben het met hun lekkere wollige vacht vast niet koud

 maar ze zullen ongetwijfeld wel moeite hebben om eten te vinden. Overigens zag ik verderop een voerbak staan, dus ze hoeven geen honger te leiden.
Hier lijkt de zon door te breken, maar even later sneeuwt het weer, maar net als ik denk dat ik de camera moet inpakken is weer droog

 Altijd spannend welke watervogels er in het Zwarteveldkanaal zitten. Hé, dit is er een die ik nog nooit gezien heb, en hij blijft rustig in de buurt, dus alle tijd voor een paar plaatjes

 Het eendje komt zelfs even de kant op,  grappig, hoe het koppie boven de sneeuw uitsteekt

 En wat een prachtig koppie heeft deze eend!

 Wanneer 'de vogel gevlogen is' komt er een wandelaar naar me toe, die met een verrekijker stond te kijken.  Hij wist het niet, of een ontsnapte siereend,  of iets heel bijzonders???
Een fotograaf die ook even kwam babbelen en op mijn display de eend bekeek, meende het te weten:
een Carolina-eend.
Dus thuis gegoogled en jawel, dat klopt,  dit is het vrouwtje. Oei, deze is mooi, maar als je het mannetje ziet,  wát een kleurenpracht!
De Carolina-eend is een verwilderde eend, die veel als siereend wordt gehouden

 Even verderop, Wilde Zwanen.
Van alle wintergasten vind ik deze toch wel de allermooiste!
Ze geven de winterse AWD echt meerwaarde,  en de winterse AWD  hééft al zoveel!
Samen met een andere fotograaf lig ik op mijn knieen in de sneeuw te wachten tot ze opvliegen
( ik heb trouwens nog nooit zoveel fotografen in de AWD gezien als de laatste tijd)

 Ja!!  Daar gaan ze, altijd zo'n gaaf gezicht!  Om de lengte van het blog binnen de perken te houden plaats ik maar één foto  ( haha,  misschien is dit wel de enige die gelukt is??)

 Valkbij de schuilhut kom ik Ria tegen, we maken een babbeltje en lopen samen naar de hut voor een boterhammetje, intussen komt de zon door en wordt het écht een winter-wonder-land.
Ria had hier al een poos gezeten, samen met vele fotografen, én de vossen. De vossen zijn er nu niet meer, volgevreten zijn ze vertrokken, ik vind dit eigenlijk niet echt leuk meer.
We zitten een poosje in de sneeuw in het zonnetje, dit voelt gewoon als wintersportvakantie, top!

 Wetende dat de middag maar kort is aanvaarden we de terugweg,  langs het Zwarteveldkanaal, want daar is genoeg te beleven, de Grote Zaagbekeenden bijvoorbeeld.
Vrouwtje Zaagbek lijkt wat boos te kijken, ruzie met haar echtgenoot?

 Die gaat er dan ook vandoor

 en gaat op stap met zijn maatje,  het is tenslotte zaterdagmiddag ;-)

 Ah,  bij 'thuiskomst'  lijken ze nog niet populair te zijn, moeders zet een grote (zaag)bek op

 Het zonnetje komt steeds beter door, Ria en ik lopen te genieten, en kieken alles wat we zien, want alles is nu extra mooi

 Hé, daar is de Wintertaling weer,  echt een prachtig eendje.
De vorige keer dat ik foto's van de wintertaling maakte leken de groene plekken veel te blauw, weet niet waar dat aan lag, maar deze lijkt nu toch wel kleurecht te zijn

 Oeps, daar gaat ie!  Vleugels er net niet op, jammer dan  ;-)

 Als ik hier bij het bruggetje loop, dan móet ik gewoon altijd de camera pakken

 En nu helemaal, wat oh oh, wat is het toch mooi met dat dikke pak sneeuw

 De zon staat al weer heel laag, ja, ik zei het al,  de dagen zijn nu echt te kort...

 Krakeendjes in het Zwarteveldkanaal

 Knobbelzwanen,  je zou ze bijna over het hoofd zien tegen de witte achtergrond

 Zo gewoon als ze zijn,   zo mooi zijn ze toch, dat vergeten we soms bijna, omdat je altijd maar minder gewone dieren hoopt te zien

 Spiegeling,  dit soort plaatjes zijn ook altijd leuk om ondersteboven  te plaatsen

 Langs het Eiland van Rolvers zien we de Grote Gele Kwikstaart, maar deze foto geeft al aan dat er voor foto's niet meer genoeg licht is

 Maar het licht dat er nog is,  zet wel het landschap  mooi in beeld (Nieuw Kanaal)

 Aan de ene kant de zon die onder gaat, aan de andere kant de maan aan de winterse blauwe hemel

 Ria en ik zijn van hetzelfde hout gesneden,  we treuzelen op de terugweg, we willen nog niet weg...
al zijn onze broekpijpen inmiddels bevroren... bij elke stap die we zetten horen we die  pijpen kraken ;)
Nou, nog even naar de vogelhut. De bomen zitten vol met aalscholvers, maar door de nauwe raampjes van de hut is het lastig fotograferen, tel daar bij op het weinige licht, dan is het nog een wonder dat deze aalscholver herkenbaar is

 Hertjes heb ik de hele middag nog niet gezien

maar nu kruisen er toch een paar ons pad

Slotwoordje:
Pas om half zes staan we bij een inmiddels verlaten parkeerplaats, en ik krijg mijn autootje niet uit de sneeuw... Ben ik blij dat Ria er bij is, met vereende krachten duwen we hem een stukje terug, en kunnen we zeer tevreden huiswaarts gaan