Vogelhut Marken

In deze blogpost ga ik even terug naar 18 en 19 mei.
Onverwachts kreeg ik de gelegenheid om naar de Vogelhut Marken te gaan. 
Vanwege de Coronacrisis en bijhorende maatregelen had ik even wat twijfels, maar ik besloot deze mooie kans toch te pakken maar dan wel in mijn uppie.  
De weersvooruitzichten zijn aardig en ik heb er zin in!




Rond het middaguur meld ik me bij Jeanine die me naar de hut brengt. Oh wat een  heerlijkheid om hier al die weidevogels om me heen te horen!  Alleen daarvoor zou je er al naar toe gaan.
Ik ben snel geïnstalleerd, maar er zitten op dat moment weinig vogels in de buurt. Ik neem dus even rustig de  tijd om de  mogelijkheden vanuit de verschillende luiken te bekijken, de lage hebben mijn voorkeur, alhoewel mijn lijf daar later anders over zal gaan denken....
En dan is het wachten op wat er komen gaat, altijd weer spannend!

Ik hoef  niet al te lang te wachten, in het hoge gras voor de hut scharrelt een 

Kievit pulletje en een aantal keren komt het heel dichtbij.

Door mijn lage standpunt is het gras zowel voor als achter het pulletje mooi zacht en onscherp, 

maar tegelijkertijd staat het gras regelmatig in de weg. 

Eigenlijk is er maar één afstand waarop ik het pulletje  zonder last van 

het gras goed in beeld kan krijgen, waardoor alle foto's misschien wat op elkaar lijken, 

drie foto's van het pulletje vind ik daarom eigenlijk net teveel, 

maar ach, omdat ze zo schattig zijn,  en omdat ik niet kon kiezen ;-)

Intussen zat Mama Kievit op afstand de boel rustig in de gaten te houden.
Het grashalmpje kon ik niet buiten beeld houden, dus gewacht tot de houding van de
Kievit plus het eigenwijze kuifje een beetje in de compositie pasten.

Er zitten veel Tureluurs en ze zijn lekker actief. 

 Deze schoot ineens vanuit het plas-dras omhoog!

Veel paringen, maar in veel gevallen ook steeds in het hoge gras en 

daardoor net uit mijn zicht, maar gelukkig niet altijd.

En als het gras dan toch nog net één kontje hoog is verdwijnt  het vrouwtje  alsnog bijna,

maar dat oogje tussen de grassprieten door maakt het voor mij juist een leuk plaatje.

De Grutto's laten zich alleen maar wat verder weg zien,
maar zo in zijn eentje in een trotse houding toont hij zich wel mooi
als de Koning van de Weidevogels in zijn grasgroene koninkrijk.

In de middag was er een een prima mengeling van zonneschijn en sluierbewolking,  

in de avond is er echter meer bewolking voorspeld. Dat zou jammer zijn.

Maar gelukkig, voordat de zon daadwerkelijk achter de wolken verdwijnt kan ik bij laag 

tegenlicht nog prachtig het silhouet van de Grutto fotograferen.

En ook nog met een heerlijke sprankelende blingbling!

Deze middag was genieten, maar het fijne van de Vogelhut op Marken is

 dat je nog niet naar huis hoeft, nee,  je blijft er overnachten!

Al om een uur of 9 maak ik mijn bedje klaar en ga daarna tevreden en 

ontspannen liggen luisteren naar allerhande vogelgeluiden en kikkers,  

bijna jammer dat ik al gauw in slaap viel....

De wekker maakt me om kwart over 5 wakker.

Ook nu was er bewolking voorspeld, maar een blik op de horizon laat licht zien!

Snel bed opruimen en de luiken weer open,

een mooie ochtend is welkom....

Aanvankelijk heb ik nog te weinig licht om fatsoenlijk te kunnen fotograferen, 

maar dat maakt niet uit, want er is geen vogel te zien ;-(   

 Ook niet als het licht mooi en warm wordt, dat is even pech.

Dan maar even spelen met de weerspiegeling van het Paard van Marken, ook leuk!

Maar een combinatie van het Paard met een weidevogel, dat zou pas écht leuk zijn toch?
...

Het zag er niet naar uit, maar uiteindelijk verscheen er toch een 

Kievit  op de juiste plek en 'klik' zei de camera!

Intussen werd het natte gras in het tegenlicht een decor vol flonkerende lichtjes,

maar wéér geen vogel te zien in deze prachtige setting.

Wachten en hopen.... en uiteindelijk verscheen er een Bergeend, dankjewel!

De Bergeend was net op tijd want zoals voorspeld ging de zon verdwijnen, 

alle flonkeringen weg, maar wel nog een aardig plaatje op een ander plekje.

En dat was stomtoevallig op precies dezelfde plaats als op deze foto 

die ik de vorige dag had gemaakt. Wel even leuk om de verschillen 

van ochtend en middag te laten zien.

En Mama Bergeend?  

 Die leek boos!  Omdat zij nog niet op de foto mocht?

Slotwoordje:   Het was een geslaagd bezoek aan de hut en uiteraard maak je dan héél veel foto's.  Voor mijn blog had ik met mezelf afgesproken een selectie van 10 beelden te maken om een impressie te geven. Zo'n streven dwingt me om streng te selecteren, maar ik was toch niet streng genoeg voor mezelf, het zijn er 16 geworden...   Nou vooruit dan maar Loes!  ;-)