Rups van Helmkruidvlinder & Boerenzwaluwen

Een paar weken geleden ging ik 's morgens even naar de Buitenplaats Gooilust, omdat ik daar een mooi bloemenveldje had gezien. Maar of het nou aan het licht lag, of aan de wind,  of aan de nogal dicht bij elkaar staande bloemen,  of gewoon aan mij........

Het fotograferen lukte van geen kant :-(

Maar,  er was op de valreep een leuk een goedmakertje:

Onderweg naar de auto viel mijn oog op deze prachtige rups!

Helaas moest ik voortmaken i.v.m een afspraak,  

dus ik kon alleen maar heel snel een paar foto's maken.

Later zocht ik op welke rups dit is:  de rups van de Helmkruidvlinder,  een nachtvlinder.

Deze rups leeft op - hoe kan het ook anders  -  Helmkruid.

Op de diverse afbeeldingen zag ik dat dit een leuk en fotogeniek plantje is,

en dat heb ik helemaal niet gezien,  laat staan gefotografeerd.

Ik heb alleen maar kaalgevreten takjes ;-(

De zondag daarop ging ik daarom samen met Von terug,

en gelukkig hadden de rupsen nog niet alle Helmkruid opgegeten!

Nu eerst maar eens even aan het stoeien met rups-op-helmkruid.

Lekker spelen met wat herhaling in de achtergrond.

Hier staat het wazige takje niet in de achtergrond, maar in de voorgrond,

Dat zou ik nu achteraf niet meer geweten hebben,

maar er loopt net een heel klein sprietje voor de rups langs.

Nu toch weer even wat meer aandacht voor deze

prachtige rups van de Helmkruidvlinder.

Hij heeft toch wel een heel grappig kopje,

daar moest ik me maar eens even op gaan uitleven.

Pfff....

Dat valt niet mee,  er staat een vlagerig windje,

het licht verandert onder de bomen om de haverklap,

en oh wat is dat koppie klein,

maar na vele vergeefse pogingen zijn er een paar acceptabel scherp.

Op de glijbaan ;-)

Van bovenaf op het Helmkruid

En tot slot deze,  met zijn melancholieke koppie.
Dit vind ik de mooiste!

Ongelooflijk, wat een gezichtje,

je ziet wenkbrauwen, een snor, bakkenbaardjes.

En dan die blik......

Moeder Natuur maakt toch wel heel bijzondere wezentjes.

Slotwoordje:

In mijn slotwoordje dit keer een kleine toegift.

Op deze zelfde zondagmorgen zat ik al héél vroeg in de kano omdat ik nesten met kokmeeuwen had ontdekt.  Ik trof er nu piepjonge kleintjes aan, maar helaas,  ze lieten zich niet goed zien.

Op de terugweg ging ik op jacht naar de Grote Karekiet,  die ik al een paar keer hoog in het oude riet had zien en horen zingen.  Maar het zat niet mee deze ochtend, juist nu ik de camera had meegenomen liet hij zich wel horen, maar niet zien.

Net toen ik besloot om de camera maar weer goed op te bergen viel mijn oog op wat jonge Boerenzwaluwtjes,  en daar kon ik in het mooie ochtendlicht gelukkig wel een paar plaatjes van schieten:

Ben er blij mee!