In de ban van Zonnedauw

Toen ik een jaar of twee geleden voor het eerst foto's van Zonnedauw in een blog had gezien, raakte ik op slag verliefd op dit mooie vleesetende plantje. Hoe blij was ik dus, toen ik Zonnedauw vorig jaar voor het eerst zelf zag tijdens een prachtige boottocht over het Naardermeer. En toen ik wat later volop Zonnedauw ontdekte bij de Zanderij Cruysbergen in Bussum, toen wist ik al dat ik hier vaker terug zou komen, want dit plantje fascineert mij echt.
Dus toen Gonnie voor de reeën op de Westerheide naar het Gooi kwam, en ik een leuk programma voor de rest van de dag wilde plannen, stond Cruysbergen hoog op mijn lijstje

 Gonnie heeft daar geen enkel bezwaar tegen, en zo liggen wij al gauw languit in de nattigheid om te proberen dit uiterst kleine plantje te vereeuwigen

In eerste instantie zit ik dan echt met mijn handen in het haar, zo van 'Hoe moet dit nu?'

Het is zó klein, groeit zó laag bij de grond,  en meestal staat het ook nog in een erg rommelige omgeving

Zonnedauw begint in deze tijd van het jaar ( het is de 21e juni)  te bloeien,

spannend hoe de knopjes  op een sierlijke stengel tevoorschijn komen

en dan komt er een heel piepklein wit bloemetje uit, mooi!

Uren kun je hiermee zoet zijn,   en dat hebben we dan ook gedaan ;-)

Weliswaar verzuchten we regelmatig dat het allemaal zo moeilijk is,

maar het is ook zó ontzettend leuk!

Close up van deze minibloempjes

Ik vind dit zelf met het mooie verloop in scherpte een eenvoudig, maar fraai plaatje

Gonnie doet een leuke vondst!

Nou ja, minder leuk voor dit mooie motje, maar voor ons is

het een uitgelezen kans om eens te zien hoe zonnedauw  een prooi vasthoudt

met de kleverige tentakels, fascinerend!

'The making of'

( foto gemaakt door Gonnie)

Een dikke week later,  vrijdag 29 juni,  heb ik met Ghita een afspraak gemaakt om in de vroege avond naar de reeën te gaan,  en ook dit bezoek aan de heide combineren we met een macro-sessie in Cruysbergen, want zonnedauw,  dat verveelt nooit ;-)

We lopen eerst een rondje door dit natuurgebiedje,  

 en we komen op een plek waar ik nog niet eerder geweest ben,

en waar meer Zonnedauw groeit dan ik ooit gezien heb!

Ook nu vinden we een beestje dat verstrikt zit in de hebberige tentakels.

Ik vond het een dilemma hoe je dit tafereel mooi fotografeert, ik 

houd wel van een beperkte scherptediepte, maar dat werd hier heel rommelig.

Met f/13 koos ik er voor om dan maar zowel het gevangen juffertje als de

grote hoeveelheid zonnedauw scherp  in beeld te zetten

Minder scherptediepte lukte hier ook niet, want dan verlies je scherpte op het juffertje,

maar ik vind het prima hoe hier de zonnedauw nog voldoende herkenbaar is.

Het juffertje heeft pech,  maar voor ons is het een buitenkansje om een juffertje, 

dat niet weg kan vliegen, op ons gemak van alle kanten te fotograferen ;-)

 Wat verderop in het kletsnatte veenmos vinden we nog zo'n gevangen juffertje.

Gelukkig hebben we plastic bij ons om een beetje droog te blijven, 

maar ik had het voor deze beelden best over gehad om door- en doornat te worden!

 Even lekker van dichtbij,  mooi hè,  met al die kleurtjes er achter!

 Het is net of de juffer een lichtvoetig dansje uitvoert, maar...

hij spartelt om los te komen :-(

Tot slot lijkt hij even te salueren ;-)

Of pinkt ie een traantje weg ?

Slotwoordje:

Ik zit vaak te zeuren ( misschien wel veel te vaak)  maar met deze foto's ben ik echt heel erg blij!

Tijdens deze geslaagde bezoekjes aan Cruysbergen heb ik nog veel meer macro's gemaakt, maar die bewaar ik voor een andere keer, dit keer was de hoofdrol voor de Zonnedauw,  alhoewel.... de juffertjes stelen de show!