Jaaroverzicht 2017

31 december, de laatste dag van het jaar,  en traditiegetrouw tijd voor een terugblik en een overzichtje van de mooiste foto's per maand.
Traditiegetrouw ook weer leuke maar lastige klus...
Nou ja, ik heb het over tradities en de jaarkalender is ook een traditie die ik er in houd, dat betekent dat ik net als in de voorgaande jaren niet per definitie voor de mooiste foto's heb gekozen, maar voor een gevarieerd overzicht, waarbij het me tot mijn eigen verbazing ineens opviel dat er slechts 4 foto's met de macrolens gemaakt zijn, terwijl ik dacht toch vooral een macrofotograaf te zijn ;-)

Zeester - Januari 

Begin Januari was ik met Gonnie op zoek naar Drieteenstrandlopertjes

maar we kwamen met Zeesterren thuis.

Moet kunnen ;-)

Aan zee

Sneeuw in de duinen  - Februari

In het tweede weekend van februari kwam de sneeuw eindelijk weer eens met bakken naar beneden.

Op zaterdag struinde ik de hele dag  heerlijk met Ghita door de AWD en op zondag ging ik

nog eens de duinen in omdat zich een bepaald beeld in mijn hoofd had gevormd.

Lekker als je dan thuiskomt met het gewenste plaatje!

Sneeuw

 Boot naar Texel - Maart

Begin maart gingen Yvonne, Gonnie en ik een dag of wat naar Texel,

Landschapjes en zeegezichten waren de bedoeling,

die maakte ik ook wel, maar niet 100% naar mijn zin.

De keuze is daarom gevallen op deze meeuwen,

gefotografeerd  op de boot naar Texel.

Naar Texel

Kievitsbloemen - April

Een volgend uitstapje met Gon en Von,  naar de Wilde  Kievitsbloemen!

We stonden op tijdens een regenbui, maar precies op tijd trok het open 

en beleefden we een sprookjesachtig mooie vroege ochtend.

Keuzes maken

Klein Geaderd Witje - Mei

Meerdere ochtenden ging ik tussen de Pinksterbloemen op zoek naar Oranjetipjes,

niet kunnen vinden, maar ach, met een Klein Geaderd Witje in een heerlijke

schilderachtige setting ben ik ook dik tevreden!

Keuze maken

Geoorde Fuut - Juni

Nou juni..... eerlijk gezegd was het in mei

maar een beetje smokkelen mag best ;-)

Geoorde futen

Zonnedauw - Juli

Meerdere keren ben ik heerlijk bezig geweest met Zonnedauw,

een plantje dat me, sinds ik het voor het eerst vond , nog steeds evenveel fascineert.

Met de Raynox-voorzetlens ben ik er eens lekker dicht bovenop gekropen.

Zonnedauw

Vuurlibel - Augustus

Vlinders weet ik in mijn omgeving helaas nauwelijks te vinden,

maar dat wordt ruimschoots goed gemaakt door de vondst van de prachtige

Vuurlibellen niet al te ver van huis én de minstens even mooie

Bandheidelibellen.  Ik moest van mezelf kiezen,  en het is deze Vuurlibel geworden.

De vroege ochtend Magie of Stress

Witgatje - September

In 2017 publiceerde ik aanmerkelijk minder posts dan voorgaande jaren

en vanaf september/oktober  kwam de klad er helemaal in.

De serie Fryslan was de laatste foto-serie die ik plaatste.

En waarom??  Ik weet 't niet....

Dit in het water starende en peinzende Witgatje 

vind ik daarom wel een passend beeld bij mijn eigen overpeinzingen.

Fryslan

'Dubbel'  -  Oktober

Geukkig stopte ik niet met fotograferen, dus voor de laatste maanden 

van het jaar liggen er wel foto's op de plank.

Lekker spelen met paddenstoeltjes,  je zou kunnen denken dat dit meervoudige

belichting is, maar het zijn  echt 'gewoon'  twee paddenstoeltjes.

Herfst - November

Herfstfotografie op de Veluwe samen met Gonnie.

Eensgezind besloten we nu eens de macrolens thuis te laten en alleen

de 70-200mm mee te nemen, een lens die ik vrijwel nog nooit

gebruikt heb en oh wat miste ik mijn vertrouwde macrolens.....

Mist - December

In het weekend van 10 december werden we verrast met een heel dik pak sneeuw.

Maar laat dit nou net het weekend zijn dat ik in Antwerpen was

vanwege mijn presentatie op het Lowland Photo Festival.

Helaas heb ik dus niets van de sneeuwpret meegekregen.

Later in de maand zaten we dagenlang in dikke mist,

ik realiseerde me dat ik daar nog vrijwel nooit iets mee gedaan had, 

op pad dus!  en moet zeggen dat dit wel naar meer smaakt,

alhoewel ik  beslist nog wel op sneeuw hoop!

Slotwoordje:
Ik noemde in december al het Lowland Photo Festival, wat een eer vond ik het om daar een presentatie te mogen geven! Ook wel best eng natuurlijk in die hele grote zaal en met mijn foto's op een scherm van maar liefst 23 bij 10 meter!  Maar het ging gelukkig allemaal goed,  best wel een beetje trots op mezelf  en blij en tevreden met de mooie reacties die ik ontving.
Een bijzondere afsluiting van 2017!

Druk druk druk....

Het bloggen en zelfs het fotograferen schiet er de laatste tijd nogal bij in, de oorzaak? Die heeft wél direct met foto's en natuurfotografie te maken en gelukkig zijn het allemaal hele leuke dingen!

Misschien weten jullie het nog... vorig jaar zette ik heel voorzichtig en behoorlijk 

zenuwachtig mijn eerste schreden op het podium voor een lezing over mijn foto's.

 Dat was tijdens de deelname van Deeldenatuur aan  het Nature Talks  Photo Festival

Wat bleek het leuk om te doen, had ik nooit verwacht!

( Voor een terugblik klik je door naar deze blogposts Sfeer dichtbij en Meer sfeer)

Dit jaar was Deeldenatuur  wederom van de partij bij Nature Talks,  doorgegroeid naar een prachtige grote theaterzaal, 

omdat tijdens de eerste editie  het zaaltje veel te klein bleek.

Aan een commissie van moderatoren van Deeldenatuur de taak en uitdaging om er ook nu weer een succes van te maken. 

Ik maakte deel uit van deze commissie en heb me binnen een inspirerend en fijn samenwerkend team wekenlang ingezet  om de DDN-leden en overige bezoekers een perfect georganiseerd tweedaags programma  aan te bieden.

Heel bijzonder vond ik het om als 'Ladyspeaker'  het hele gebeuren aan elkaar te mogen praten, 

 is me nog aardig gelukt ook geloof ik ;-) 

 Om een echte 'ladyspeaker' te zijn had ik er zelfs speciaal een jurkje voor aangeschaft ! 

Is weer eens wat anders dan mijn oude en altijd vieze  fotografie-kloffie....

Enfin, al onze inspanningen waren  niet voor niets,  

 we kunnen, met natuurlijk  veel dank aan onze inspirerende sprekers,
héél tevreden terugzien op wederom een geslaagde Deeldenatuur op Nature Talks! 

Intussen stond mijn volgende  'taak'  al weer op het programma.....

Ik was gevraagd voor de jury van de Lowland Photo Contest, 

 tja,  ook een mooie uitdaging natuurlijk , doen dus! 

In de week  vóór het Nature Talks weekend kreeg ik maar liefst 6660 foto's 

op mijn bordje om een voorselectie te maken. 

 Een flinke klus!  maar erg leuk om te doen.

De jurering vond afgelopen dinsdag plaats,  

de 9-koppige jury kwam  toen bij elkaar om tijdens een hele lange dag
( van 9.30 tot 21.15 uur!! )  de beste foto's  en dus de winnaars te kiezen.

Ook op deze dag kijk ik met voldoening terug, weer een  bijzondere en leerzame ervaring rijker.
En genieten natuurlijk van al die fantastische en inspirerende beelden!

De winnaars laat ik uiteraard nog even in het ongewisse ....

En dan ligt  er nog iets in het verschiet....  iets heel spannends.....

Op het Lowland Photo Festival mag ik namelijk een lezing houden! 

 Oef!  ik viel echt helemaal stil toen ik hier voor gevraagd werd, 

 wat een grote eer!  en toch best eng in zo'n grote zaal......

Maar een kans die ik niet mag laten liggen toch?  dus ik ga er voor!  

Mijn foto's zijn aangeleverd, het verhaal zit in mijn hoofd en ga ik de komende weken goed uitwerken, 

want ook hier wil ik graag wat moois van maken!

Zondagochtend 10 december om half tien gaat 't gebeuren,  duim maar voor me!!!

Fryslân

Vogels fotograferen doe ik niet vaak,  niet omdat ik het niet leuk vind, maar vooral omdat ik bijna nooit tevreden ben met de resultaten. Door gebrek aan ervaring, kennis en geduld zijn de foto's dus te vaak niet goed genoeg, maar wanneer ik dan wél eens een geslaagde scherpe vogelfoto heb kunnen maken, dan  is het voor mij vaak nóg niet goed. Want wat wil ik eigenijk heel graag?  Een zelfde sfeer creëren als bij mijn macro's,   maar ja,  dat is écht hogeschoolwerk......

Ik heb dan ook niet het idee dat zoiets me ooit gaat lukken, maar zo af en toe probeer ik toch wel eens wat, want hoe was het ook weer?  Oefening baart kunst???

In deze blogpost ga ik dus weer eens vogelen!

Eind  augustus was ik samen met Gonnie in de Kop van Overijssel en dan is Friesland 

niet zo heel ver weg, dichterbij in elk geval dan van huis uit.

Daar kropen we op een mooie vroege ochtend in een vogelhut in

een plas-dras-weiland in de hoop iets met mooie sfeer te kunnen doen.

Nou, deze juveniele Bergeend komt toch wel in leuk en speels

ochtendlicht naar ons toe, een prima start!

Is de Bergeend van de vorige foto nog wat kleurloos,

deze jonge gans is al wel wat op kleur en ik vind

het mooi hoe die kleuren in de achtergrond terugkomen.

Een beetje actie en spetters zijn een leuk extraatje.

Ja,  al die kleine extraatjes zijn voor mij belangrijker dan de soort die

ik fotografeer,  het gaat mij meer om het plaatje.

Aanvankelijk zagen we niet meer dan de Bergeenden, 

maar al gauw kwamen de Witgatjes uit de dekking.

Het ochtendlicht valt mooi op de achtergrond.

Met mijn niet lichtsterke zoomlens krijg ik die achtergrond

niet helemaal rustig en vervaagd, maar een beetje structuur zoals

hier is toch ook niet verkeerd.

Hier is de begroeiing nog duidelijker te zien, 

de takken links geven eigenlijk wel wat body in de compositie

zonder téveel te domineren.

Het mag duidelijk zijn dat ik dus altijd naar het totale plaatje kijk

en niet alleen naar mijn onderwerp.

Hier zitten de Witgatjes op een wat grotere afstand van de oever

waardoor de achtergrond wel wat  vager wordt bij het zelfde diafragma.

Je hebt er allemaal niets over te zeggen hè ? 

Maar is dat niet het mooie van de natuur?

Deze foto van het Witgatje is mijn favoriet,

niet omdat het vogeltje hier prominenter in beeld staat,

maar omdat ik de compositie met het groen mooi vind.

Dit was wel heel verrassend!

We hoorden ineens wat gestommel aan de zijkant van de hut....

Een jonge Waterral op bezoek!

Op zulke momenten is een zoomlens toch wel heel erg prettig ;-) 

De ochtend vliegt voorbij en en het mooie licht verdwijnt.

Een Zilverreiger sluipt  aan de overkant van het water door de  begroeiing en jaagt daarbij

alle Watersnippen weg, die verdwijnen dus ook.

Nou ja,  het levert wel een aardig doorkijkje op.

Met de Watersnippen werd het niet veel,

ze kwamen nauwelijks uit de dekking en bleven ook veel te ver weg.

Deze foto is een megacrop en eigenlijk niet meer dan een bewijsplaatje.

 Eigenlijk zouden we moeten stoppen, maar als je eenmaal  in zo'n hut zit

dan wordt het best wel een beetje verslavend.

Spelen met de Bergeenden,  beetje high-key,   

iets waar ik me nog nooit aan heb gewaagd. 

  Volgens mij zou het water nog witter moeten zijn?

 Oké,  nog veel meer overbelicht,  dit is wel wennen hoor......

Deze laatste foto is nóg extremer,  stiekem vind ik het eigenlijk best gaaf ;-) 

Slotwoordje:

Tóch wel leuk dus zo'n dagje vogelen ;-)  

De vroege ochtend, magie of stress??

Wil je vlinders of libellen fotograferen dan moet je toch echt vroeg je bed uit, niet alleen omdat ze dan nog moeten opwarmen maar ook omdat  je dan kunt profiteren van het mooiste licht.
Afgelopen zomer stond mijn wekker dan ook heel wat een keren op 'vroeg',  en reken maar dat die haan echt véél vroeger kraaide dan om 7 uur,  hoogzomer was kwart voor 4 geen uitzondering.
Tja,  je moet er wat voor over hebben nietwaar??

Dan zit je 'midden in de nacht'  in je auto en ziet de dag ontwaken, pure magie, maar omdat ik zelf nog nauwelijks ontwaakt ben vind ik het knap moeilijk om daar van te genieten. Bovendien tikt de tijd door.... ik moet wel op tijd in het veld zijn, tijd hebben om mijn onderwerpen te zoeken, tijd om te bedenken hoe ik die wil fotograferen,  dus wat doe ik? vol stress zit ik op mijn snelheidsmeter te kijken of ik niet te hard rijd en ik gun me geen tijd om te genieten van het ochtendgloren.

Ik hoop echt dat ik dat ooit nog eens leer....

Oké,  ik ben in het veld, heb mijn Vuurlibel gevonden, het licht is mooi, dus de stress is voorbij?

Nee...... Want dat magische licht verandert veel te snel

Deze twee foto's zijn binnen een halve minuut gemaakt en zie eens 

wat een verschil in sfeer en kleuren.

De locatie waar de Vuurlibellen zitten ken ik intussen gelukkig goed,

daardoor weet ik dat er een plek is waar je kunt spelen met het eerste warme zonlicht

 door de omringende bomen, maar die timing luistert nauw.  

Mag zo'n plaatje dan misschien magie uitstralen, bij mij zit nog steeds de stress  :-( 

Voor je het weet is dat warme zonlicht al weer verdwenen, 

maar gelukkig houd ik ook van  zachte sfeertjes zoals hier.

Niettemin moet ik bij een foto als deze ook flink puzzelen voordat de bohek

precies op de goede plek in het beeld zit, hier lukte dat heel mooi,

vaak klopt het gewoon helemaal niet.

Ach, het moet ook allemaal niet te gemakkelijk zijn natuurlijk,

dan is het geen uitdaging meer.

Bandheidelibellen vliegen wat later in het seizoen,  heel fijn, 

dat scheelt toch al weer wat uurtjes slaap,

maar het snel veranderende ochtendlicht blijft natuurlijk hetzelfde,

het is bijna niet bij te houden, onderstaand een paar beelden die ik binnen

een half uur van dezelfde libel maakte:

07:24 uur

De zon zit nog achter de bomen, het licht is fris en koel

07:26 uur

Het eerste warme licht komt over het veld

07:32 uur

Daar is de koperen ploert.

Slecht één kort moment kun je in het tegenlicht fotograferen, daarna is het te fel.

En in dat korte moment moet het je lukken om je libel precies voor de 

zon in beeld te krijgen.

Wederom stress dus, terwijl je ook lekker op je gemak zou kunnen gaan genieten 

van deze magische momentjes van de vroege ochtend :-) 

Links 07.42 uur en rechts 5 minuutjes  later 07.47 uur.

Links nog de mooie zachte kleuren waar ik zo van houd,  

rechts warmer licht,  ook niet verkeerd,  maar het licht wordt al bijna

te hard waardoor de bedauwde vleugels enigszins overbelicht zijn.

Het mag dus duidelijk zijn: 

Voor je het weet is de magie voorbij,

maar net op die grens is het nog leuk spelen met tegenlicht.

't Is dus hard werken zo in de vroege ochtend,

maar dan heb je ook wel wat ;-) 

Slotwoordje:
Ik heb de laatste maanden nauwelijks blogberichten geplaatst,  hoe dat komt?  
Kweetniet,  het kwam er gewoon niet van,  of misschien was ik wel doodmoe van alle stressvolle vroege ochtenden  ;-)  ;-)  

Zonnedauw

Toen ik net begon met fotograferen en bloggen ging ik ook blogs en foto's van anderen bekijken en toen zag ik voor het eerst een foto van Zonnedauw.
Wow,  wat vond ik dat fantastisch, wat zou ik dat bijzondere plantje graag zelf eens zien!
Ik had geen flauw idee waar ik het zoeken moest, maar het toeval kwam me te hulp.  Bij een mooie vaartocht op het Naardermeer mochten we uitstappen om trilveen te ervaren en daar zag ik mijn allereerste Zonnedauw.  
Het was het hoogtepunt van de dag.

Mijn allereerste Zonnedauw April 2011  f/25

Mijn macrolens had ik nog maar net en die kwam me nu mooi van pas.

Ja,  deze foto vond ik toen écht mooi,  ik was er superblij mee.
Ik zou het nu toch anders doen ;-) 

Uit het archief van 2012

Sinds die 'memorabele' dag ontdekte ik in mijn omgeving meerdere plaatsen waar 

dit vleesetende plantje voorkomt.

Het groeit  op wat vochtige en schrale voedselarme grond,
daar kan het plantje onder spartaanse omstandigheden prima overleven

want  Zonnedauw hoeft geen voedsel uit de bodem te halen,
als vleeseter staan er insecten op het menu.

Zonnedauw is daarvoor uitgerust met rode tentakels met aan het einde kleverige druppeltjes, 

 die lijken op dauwdruppels en daaraan heeft het plantje zijn naam te danken.

Als een insect met deze druppels in aanraking komt blijft het vastplakken en gaat de 

Zonnedauw steeds meer tentakels uitstrekken naar het slachtoffer,  

dat is op deze foto uit 2012 goed te zien.

De Zonnedauw scheidt verteringsenzymen uit en de voedingsstoffen 

die dan bij het slachtoffer vrijkomen worden door het plantje opgenomen.

Fascinerend!

Maar minstens zo fascinerend is het fotograferen van Zonnedauw.

Vrijwel iedere zomer houd ik me er wel een keer ( of meer)  mee bezig en

steeds weer kom ik met andere plaatjes thuis.

Ik moet zeggen dat het bepaald géén gemakkelijk onderwerp is, 

maar dat is natuurlijk juist telkens weer de uitdaging! 

Bovenstaande foto maakte ik deze zomer op een frisse ochtend,

alles was kletsnat van de dauw en voordat de zon op het veld kwam

was er een helder en koel licht.

Het Steltmugje probeerde los te komen uit de kleverige tentakels waardoor het 

behoorlijk aan het spartelen was.

Ik heb dan ook heel veel foto's moeten maken voordat ik een paar scherpe beelden had.

Als de zon erbij komt dan is het leuk spelen met de druppeltjes die in tegenlicht 

voor uitbundige schitteringen zorgen.

Zonnedauw anders ;-)

Bij deze en de volgende foto's heb ik mijn Raynox-voorzetlensje 

op de macrolens gebruikt. 

Met de Raynox kan ik veel dichter op mijn onderwerp komen en bij

open diafragma is de scherptediepte slechts heel klein.

Een mini-paddestoeltje tussen de Zonnedauw,
enigszins vervaagd door mosjes die er voor staan.

Hoewel  ik direct zonlicht vaak mijd omdat ik het meestal niet zo mooi vind,
  is het bij Zonnedauw juist leuk!

Dan krijg je die heerlijke sprankelende bling-bling.

Ik probeer wel telkens in die overvloed van bokeh een scherp onderwerp te krijgen,

al is met maar één druppeltje.

't Is heerlijk speelgoed ;-) 

Bij deze laatste foto heb ik het Helioslensje gebruikt in combinatie met de Raynox en tussenringen.

Een combi die ik knap lastig vond, erg moeilijk om iets voldoende scherp te krijgen, 

maar oefening baart kunst?

Slotwoordje:

Ik heb me weer heerlijk uitgeleefd op de Zonnedauw en het plantje fascineert me nog evenveel als die allereerste keer,  het zal dan ook niet de laatste keer zijn geweest dat ik mijn lens er op gericht heb, het kleine plantje is nog steeds een grote uitdaging!