Steenuiltjes

Een enthousiast telefoontje van Gonnie: 'Heb je die mooie Steenuiltjes op Facebook gezien?  

Ik heb geïnformeerd bij Hans Menop  en kan daar op zondag een schuilhutje huren!  Zin om mee te gaan?'

Nou, ik had die Steenuiltjes in een mooie landelijke setting inderdaad ook gezien en bewonderd,  dus over mijn antwoord hoefde ik niet lang na te denken!

We zijn van 4 tot 9 uur welkom en dromen natuurlijk van mooi avondlicht.

Hoe anders kan het lopen....  

Buienradar laat tussen 4 en 7 zware buien zien, en inderdaad,  

we arriveren in de stromende regen,  het gaat zo hard dat we eerst 

een poos in de auto blijven wachten.

Weer buienradar bekijken... ziet er weinig hoopvol uit :-(

Maar we geven de moed niet op,  als het even iets minder hard regent installeren 

we ons in de schuiltent, en dan... wordt het om een uur of 5 droog en het blijft droog!

Moraal van het verhaal:  Vertrouw niet op Buienradar!

Vanaf een uur of  half 7 laten de uiltjes zich zien.

Tot die tijd hebben we uitgebreid de mooie landelijke setting kunnen bewonderen.

Een kleine boomgaard met hoog gras, boterbloemen en klaprozen,

met daarin o.a. een fotogeniek oud hek.

Dat hek blijkt wel de meest favoriete plek van het Steenuiltje te zijn.

Maar af en toe zit er eentje in de walnotenboom.

Daar zit ook de nestkast met vier jongen.

Helaas heb ik van de jongen geen mooie foto's kunnen maken,

bovenop de nestkast vond ik bij nader inzien toch niet zo geslaagd,

en het moment dat er eentje op een tak zat heb ik gemist.

Zo'n plaatje valt bij Gonnie wel te bewonderen.

En nog meer mooie foto's,  dus zeker even kijken!

Klik hier

Ook de eerste keer dat er muis gevangen wordt  mis ik,

maar hoera,  de tweede keer keer is gelukkig wel raak!

En als je dan snel terugkijkt en ziet dat de oogjes scherp zijn, dan ben je blij!

Tja,  de muis is minder blij natuurlijk  :-( 

Pas later landt het Steenuiltje een paar keer op het paaltje bij de klaprozen

en op een ander paaltje met boterbloemetjes in de achtergrond.

Door de camera net even wat anders te richten pak ik hier ook een paar klaprozen mee.

Als er dan ook een Gekraagde Roodstaart op het zelfde paaltje landt,  

dan is dat een hele leuke bonus!

Slotwoordje:
Dat mooie avondlicht waar ik van droomde,  dat was voor ons niet weggelegd, maar we waren al lang blij dat het droog bleef en het licht was zeker niet slecht.  
Het was dan ook een geslaagd avontuur,  met mijn hartelijke dank aan Hans Menop  voor de geboden mogelijkheid en gastvrijheid.  Ik kom volgend jaar graag weer terug!

Pinksterbloemen met? ... of toch zonder?

Jeetje,  het is al bijna twee maanden geleden dat ik macrofoto's in een blogje liet zien.  

Is mijn macrolens al die tijd in de kast blijven liggen?

Nee hoor, die heb ik echt wel gebruikt!

Begin mei werd het ineens beter weer,  en ging ik met Von op zoek naar Pinksterbloemen.

Nou, naar die Pinksterbloemen hoefden we eigenlijk niet te zoeken, want die zagen we overal, maar wat we vooral wilden, waren Oranjetipjes,  en die konden we maar niet vinden :-( 

Tja,  wat doe je dan.... 

Dan ga je maar Pinksterbloemen zónder Oranjetipjes fotograferen.

Ook leuk hoor,  daar niet van,

maar waarom kunnen we die vlindertjes toch nergens vinden??

Een beetje teleurgesteld rijden we naar huis en maken onderweg

nog één spontane tussenstop....

En die was raak!

Eindelijk zien we een paar paartjes Oranjetipjes vliegen,

wow,  nu weten we eindelijk waar we moeten zijn!

Ik kan niet wachten, en rijd de volgende ochtend in alle vroegte terug.

Even lijkt het er op dat ik teleurgesteld word,  maar net als ik bijna de moed opgeef,

vind ik toch die felbegeerde vlindertjes.

Mooi licht is er nog niet,  maar ik ben zo blij dat ik het 

Oranjetipje meteen  helemaal prominent in beeld zet.

De luizen zijn een leuk extraatje.

Dan is het wachten  op het mooie ochtendlicht

om daarmee wat sfeer in de foto's te creëren. 

Dat blijkt op deze plek nog knap lastig,  veel bomen,  een schuur,  een muur...

Allemaal zaken die je niet in je achtergrond wilt zien,

dus noodgedwongen moet ik de vlindertjes van redelijk dichtbij fotograferen.

Slechts één kort moment valt het licht zodanig over het grasveldje

dat ik onder de juiste hoek wel voor meer ruimte kan kiezen,

zónder bomen  en mét reflecties van enkele  dauwdruppeltjes in het gras.

Met de zon weer achter een dikke boom wordt het weliswaar niet zo
sprankelend als de vorige foto,

maar door tussen het gras door te fotograferen

ontstaat wel een fijn zacht plaatje.

Bij het terugkijken thuis was ik erg enthousiast over mijn foto's,

maar al gauw kwam ik er achter dat ik toch wel weer héél veel

van hetzelfde had gedaan.
Door best streng te selecteren valt dat hier niet zo op,
 maar het is toch echt zo, steeds maar weer hetzelfde standpunt en zo.

Op Hemelvaartsdag ging ik samen met Von nog een keertje terug en 

ik nam  me stellig voor om dan veel meer te experimenteren,

want er moet toch meer variatie  uit te halen zijn?

Ja, Hemelvaartsdag,  dus we hoopten te 'Dauwtrappen'.

Maar helaas, nauwelijks dauw,  slechts een paar druppeltjes in het gras.

En.... we vonden slechts één Oranjetipje :-(

Die was natuurlijk voor Von,  ik had tenslotte al kansen gehad.

Gelukkig vond ik een 'reservespeler'  in de vorm van een Klein geaderd witje

om me mee zoet te houden.

Maar waar blijf ik nou met mijn goede voornemens om het anders te doen??

Door het veranderende licht zijn de achtergronden weliswaar verschillend,

maar verder..... steeds maar weer van hetzelfde  ....
Overigens wel heel interessant om te zien hoe licht het verschil maakt ;-) 

Slotwoordje:

Nou,  ik ben best wel tevreden over deze beelden hoor,  maar het frustreert me een beetje dat het me niet is gelukt om met wat meer variatie te fotograferen.  Gelukkig kan ik een hele zomer lang nog vlinderen,  en dan ga ik zeker de uitdaging aan om het anders te doen!