De Witte Bergen

Twee weken geleden, op een winderige zondag, ging ik met Von naar de Zuiderheide, in de hoop dat dit heideveld iets paarser zou zijn dan de grotere Westerheide, waar het heidehaantje flink heeft huisgehouden.  

Maar helaas, hoewel we hier op de Zuiderheide wel wat bloeiende hei vinden, is het ook hier  overwegend dor.

We stoeien wat met filters en beweging in de wolken,  maar die foto's hebben het blog niet gehaald.

Daarna zoeken we de kleine zandverstuiving op.

Het is de grootste zandverstuiving die het Gooi nog kent. 

Vroeger was deze veel groter, en ontleende het nabij gelegen bekende Van der Valk Hotel de Witte Bergen er haar naam aan.

Op dit plekje gaan we ons even uitleven.

De wind heeft gezorgd voor structuren in het zand,

en ik ga nu eens niet met de macrolens aan de slag,

maar met de 24-70mm.

Dat pakt verrassend uit.

Van heel dichtbij en op 24mm wordt een boompje

van een centimeter of 70 hoog ineens een grote boom ;-)

Op deze zelfde wijze krijg ik ook échte Witte Bergen!

Het is wel even aardig om te laten zien hoe klein deze Witte Bergen eigenlijk zijn.

De 'rotswand' is niet meer dan een zandstructuur van zo'n 10 hoog.

Leuk spelen zo!

'Helling met rotsblokken'

ehhh....  kluitjes zand en steentjes dus.

Sahara??

Tjonge, wat is dit leuk om te doen!

'De Witte Bergen' zijn nu net een écht berglandschap ;-)

Deze laatste foto lijkt een onherbergzaam landschap,

mede doordat het zand begon te stuiven.

Wat je ziet is een klein stukje zand met wat verbrande plantenrestjes.

Die donkere restjes zijn pakweg 5 tot 10 centimeter hoog.

Maar door heel dichtbij  te fotograferen en een boom die een heel

eind verderop staat  aan de horizon te plaatsen ,

verandert een minilandschapje in een desolaat woestijnlandschap.

Slotwoordje:

Het grappige deze middag was dat ík alles op 24mm deed,

terwijl Von juist bij 120mm  werkte  voor de details en structuurtjes in het zand.

Het liefste had ze de macrolens gepakt, maar lenzen wisselen bij stuivend zand is niet zo'n goed idee natuurlijk.

Toen we onze ervaringen uitwisselden ging ik ook wat meer inzoomen, terwijl Von nu de ruimte koos.

Althans,  dat waren onze plannen...

Een naderend regenfront maakte een einde aan de pret, en zorgde ervoor dat we kletsnat waren toen we weer in de auto stapten. 
Ach, zo regende al dat zand weer lekker van ons af ;-)