Natte maandag in de Ardennen

Het is al weer even geleden,  het natte,  maar erg gezellige tripje naar de Ardennen met Gonnie en  Yvonne begin november.  
De zondag en dinsdag waren we tussen de buien door te vinden langs de oevers van het mooie wildwaterriviertje La Hoëgne,  maar er was natuurlijk ook nog een maandag.
Nou,  van die maandag stelden wij ons heel weinig voor,  de weersvoorspellingen waren nog slechter dan voor de overige dagen.  
Met diverse alternatieve, en vooral droge plannetjes in ons hoofd, variërend van een safaritochtje door een wildpark tot een ontspannende wellness in Spa,  sliepen we om te beginnen lekker uit. 
Toen tijd voor een heel uitgebreid ontbijt,  en.... al die tijd bleek het droog te zijn!  
Dus aan de ontbijttafel maken we nieuwe plannen,  we gaan wat van de omgeving bekijken,  en beginnen met de Watervallen van Coo.  De fototassen worden ingepakt en om half twaalf rijden we weg,  het is nog steeds droog, en de wolkenluchten onderweg zijn prachtig!  
Gaat het toch goed komen vandaag?
Mwah... naarmate we Coo naderen trekt het dicht,  en tegen de tijd dat we uit de auto stappen.... regent het weer :-(     
Tja,  de regenpakken maar weer aan en op zoek naar de Watervallen. 
Die konden we eerst niet vinden, vragen dan maar 'Ou est le cascade?'  Bleken we er bijna boven op geparkeerd te staan!  
Lachen dus  en regen of niet,  de stemming zat er meteen weer lekker in!

Bij de watervallen zijn een pretpark, stoeltjeslift, restaurant, kortom alles wat bij een toeristische attractie geld in het laatje brengt.

Het jaargetijde en het slechte weer zijn nu in ons voordeel, alles is gesloten en het is er uitgestorven, op een paar mensen na die het terras aan het opruimen zijn.  Gelukkig is een klein muziekpaviljoen nog niet afgebroken,  en hier hebben we een perfecte plek om te schuilen en onze spullen droog te houden.

Maar ja, wil ik foto's maken dan moet ik toch de nattigheid in.  Om de frontlens  (de rest is beschermd door een regenjasje) een beetje droog te houden kies ik er aanvankelijk voor om geen filters te gebruiken,  zodat de zonnekap  er als regenkap op kan.

Als ik de eerste resultaten in 'onze muziektent' bekijk,  zie ik akelige bleke luchten ( foto links).

In de nabewerking in Lightroom bleek een en ander wel te herstellen ( foto rechts) maar dat wist ik toen natuurlijk nog niet.

Tja,  je staat daar en wilt goed belichte foto's maken,  dus toch maar de filters uit de tas:

grijsverloop-  en polarisatiefillter voor de lens.

Ja, dan zie je toch wel meteen verschil, het was alleen nauwelijks te doen in de aanhoudende regen,

telkens maar weer druppels wegpoetsen,  en niet alleen van de regen,

door de wind zorgde ook het water van de waterval voor een hele hoop nattigheid.

foto gemaakt  door Gonnie

Maar we helpen elkaar natuurlijk, een paraplu en een paar extra handen verrichten
weliswaar geen wonderen, maar alle beetjes helpen.


Na deze natte fotosessie zitten we  met een broodje hoog en droog in het muziekpaviljoen en
stellen we onze plannen bij,  we gaan naar een droge locatie:
De Grotten van Remouchamps.

Als we daar arriveren regent het nog steeds.
We zijn  precies op tijd voor de rondleiding om 3 uur.
Op het moment dat Gonnie de kaartjes wil betalen, zien Von en ik een bordje:
Niet fotograferen!
Oei,  dat verandert de zaak,  maar de gids doet niet moeilijk,  de camera's mogen mee
en we mogen foto's maken.

We zijn  met een klein groepje van slechts 5 personen,  dat is dus wéér het voordeel van het slechte weer.

De tour bestaat uit een wandeling door de grotten en een kort boottochtje.

Wat ik zie is imponerend!   maar de gids lijkt haast te hebben,  we moeten aardig doorlopen, daarbij oppassen voor obstakels, natte en gladde paadjes, en dan willen we ook nog fotograferen....

in het donker...

Gelukkig hebben we alle drie de beschikking over een fullframe-camera,  dus de ISO kan omhoog.

Alle foto's heb ik gemaakt bij 10.000 iso

Pas als onze gids stopt om wat te vertellen over deze prachtige Stalagmieten en Stalactieten  hebben we even voldoende tijd om foto's te maken van deze bijzondere druipsteenvormen.

En we hebben hier zelfs wat meer licht....

Maar of deze 'kerstboomverlichting'  nou een meerwaarde is????

We vervolgen de toch wel spannende wandeling  en onderweg proberen we ook wat 

beelden te maken zónder de kitscherige verlichting.

Ik zou hier best wel eens op mijn gemak een paar uur willen rondstruinen, 

en dan met statief natuurlijk.

Maar ja,  dat is nou eenmaal niet mogelijk, 

dus we proberen er het beste van te maken,

en dat is natuurlijk ook wel  weer een interessante  uitdaging.

De grootste 'zaal'  van de grotten wordt de Kathedaal genoemd,

en hier is, heel toepasselijk, zelfs een 'Kerststal' te bewonderen.

Na een imponerende, maar naar mijn mening wat te snelle wandeling,  maken we nog

een boottochtje over het riviertje Rubicon dat door de grotten stroomt.

Een heel bijzondere ervaring,  al zagen we meestal niets omdat we diep moesten bukken 

om onder de rotsen door te kunnen varen.

Slotwoordje:

In het slotwoordje dit keer even aandacht voor een nieuwe trend ;-)

Op de foto die Gonnie maakte bij de watervallen zie je dat ik 'heel charmant'  één broekspijp van mijn regenbroek op kniehoogte draag.
Von stuurde me een foto die ze de volgende dag bij La Hoëgne maakte:  en jawel,  ook hier zet deze nieuwe trend zich voort!

Hihi,  ik heb niet eens in de gaten gehad hoe ik erbij liep!