Dassen gluren en berggeitje spelen

Het afgelopen weekend hadden we,  Yvonne,  Gonnie en ik,  een wel heel spannend uitje op ons programma staan:
Wij gingen mee met een excursie 'Dassen gluren',  georganiseerd door de Belgische Natuurvereniging Landschap vzw .
Tja, daarvoor moesten we dus wel naar de Ardennen, en omdat dat niet naast de deur ligt,  maakten we er een heerlijk weekend van.
Deze foto verraadt al dat we de dassen gezien hebben,  maar nog even geduld, want eerst gingen we 'berggeitje spelen'  zoals Von dat noemt  :-)




In het prachtige tijdschrift van Landschap staat een wandeling beschreven langs de Ourthe,  een van de langste Ardense waterlopen.  Wij kiezen de lus van Le Hérou, dat is een schiereiland omringd door de Ourthe, die hier een flinke omweg moet maken om om de hoge rotskam van leisteen heen te kunnen stromen.
Zo'n hoge rotskam betekent klimmen,  dat is iets wat we niet gewend zijn, overbodige foto-apparatuur nemen we dus niet  mee, en veelal komen we aan fotograferen helemaal niet toe, omdat we handen, voeten en ogen nodig hebben om veilig over de smalle paadjes vol met obstakels te komen. Klimmend en klauterend als 'berggeitjes' komen we boven

Nou,  dat was wel even de moeite waard!

En nu natuurlijk wel even tijd nemen voor foto's.

Het imposante rotsmassief past nauwelijks in beeld,

naar achteren is geen optie,  en groothoeklens niet mee genomen :-(

Dan maar de camera kantelen, zo komt de hoogte wat beter uit.

Gonnie komt net in beeld,  is wel een zoekplaatje ;-)

Uitzicht naar de andere kant

Zo'n 90 meter  beneden ons stroomt de  Ourthe door de beboste vallei

We kunnen hier boven een heel spannend pad nemen, 

met kettingen in de rotsen om je aan vast te houden,   

maar we kiezen toch maar voor een veiliger variant 

om langzaam af te dalen naar de rivier.

En natuurlijk kunnen we het onderweg niet laten om te fotograferen als we 

een prachtige paddestoel zien staan

Ik heb alleen maar de 24-70mmm lens bij me, en vind het wel eens interessant

om te zien wat ik hier zoal mee kan bereiken

Nou,  verschillende mogelijkheden genoeg,

is toch best eens heel goed om met maar één lens op stap te gaan

En zo komen we met de nodige tussenstops aan bij de rivier

Lijkt me  fantastisch om hier met de kajak de prachtige omgeving te verkennen!

Meerdere foto's maakte ik van de Ourthe, maar telkens had 

ik  last van veel te veel reflectie in het water.

Te laat bedacht ik dat het polarisatiefilter in de tas zat,

lekker goochem, maar hopelijk een wijze les voor een volgende keer.

Na een mooie wandeling langs de rivier buigt het pad af en 

leidt het ons weer omhoog,

Gaan we dus weer 'berggeitje spelen'

  

En vooral goed oppassen dat we niet struikelen over de vele boomwortels 

Na weer een flinke klim  (wat zullen we de kuiten morgen voelen!)

staan we ineens  in een zacht glooiend landschap 

In ons beste Frans moeten we nog even de weg vragen

en zo vinden we ons vertrekpunt bij Le Belvedere weer terug.

We wilden de uitzichttoren eigenlijk nog beklimmen,

maar na de enerverende wandeling vinden we het niet 

zo héél erg dat we geen tijd meer hebben....

Want.... het gaat tijd worden voor de Dassen!

maar eerst nog even verrukkelijke Vlaamse frieten eten :-)

Om half 7 staan we op de afgesproken plaats, waar een gids ons opwacht.

Een korte autorit,  een mooie wandeling langs beverdammen en  na wederom 

een flinke klim komen we aan bij een schuilhut, die dichtbij een dassenburcht staat.

Heel stilletjes nemen we plaats in de hut en dan begint het spannende wachten...

Ca half 10 laat de eerste das zich zien, wat een geweldig moment!

Om de das niet meteen te verjagen mogen we nog niet fotograferen,

daarom heb ik gekozen voor een kort filmfragment van het moment

dat de das uit het bos tevoorschijn komt.

Zoals je op het filmpje kunt horen wordt er toch al door

deelnemers gefotografeerd,  de das blijft gelukkig  rustig

rondscharrelen,  dus ik ga het ook maar eens proberen

't Is zó donker :-(

Iso op 8000!  en nóg maar een sluitertijd van 1/3 sec, 

dit is echt niet meer dan een bewijsplaatje.

Ik besluit de telelens te verwisselen voor de 24-70mm

want die is lichtsterker

Een sluitertijd van 1/20 is nog niet riant, maar toch is dit geen slecht idee,

  vind het met wat omgeving erbij zelfs wel mooi.

Dit is toch wel een heel bijzondere belevenis hoor!

Om een uur of tien komt de das zelfs heel dicht bij de hut,

inmiddels miezert het en is het dus nóg donkerder,

maar ik ben met deze plaatjes gewoon heel blij,

een heel mooie herinnering aan deze unieke momenten

Op zeker moment komt er zelfs een tweede das in ons gezichtsveld.

Op dat moment mogen we echt niet meer fotograferen en is

het vooral genieten!

In deze stilte heb ik wel nog een heel kort stukje gefilmd

van de das die vlak voor de hut zit.

Inmiddels was het zo donker dat de autofocus het allemaal niet 

meer kon zien,  moest dus met de hand,  en zelf zag

ik het natuurlijk ook niet meer zo best :-)

( Ik moet echt nog eens uitvinden in welke kwaliteit ik het best kan filmen,

en op welke manier ik het filmpje in de best mogelijke kwaliteit op de blog krijg)

Slotwoordje:

In de  regen wandelen we terug naar de auto,  hopen dat het morgen beter weer is,  want we hebben nog leuke plannetjes voor de zondag.

In elk geval was deze zaterdag een zeer geslaagde dag!

Wordt vervolgd....