Dassen gluren en berggeitje spelen

Het afgelopen weekend hadden we,  Yvonne,  Gonnie en ik,  een wel heel spannend uitje op ons programma staan:
Wij gingen mee met een excursie 'Dassen gluren',  georganiseerd door de Belgische Natuurvereniging Landschap vzw .
Tja, daarvoor moesten we dus wel naar de Ardennen, en omdat dat niet naast de deur ligt,  maakten we er een heerlijk weekend van.
Deze foto verraadt al dat we de dassen gezien hebben,  maar nog even geduld, want eerst gingen we 'berggeitje spelen'  zoals Von dat noemt  :-)




In het prachtige tijdschrift van Landschap staat een wandeling beschreven langs de Ourthe,  een van de langste Ardense waterlopen.  Wij kiezen de lus van Le Hérou, dat is een schiereiland omringd door de Ourthe, die hier een flinke omweg moet maken om om de hoge rotskam van leisteen heen te kunnen stromen.
Zo'n hoge rotskam betekent klimmen,  dat is iets wat we niet gewend zijn, overbodige foto-apparatuur nemen we dus niet  mee, en veelal komen we aan fotograferen helemaal niet toe, omdat we handen, voeten en ogen nodig hebben om veilig over de smalle paadjes vol met obstakels te komen. Klimmend en klauterend als 'berggeitjes' komen we boven

Nou,  dat was wel even de moeite waard!

En nu natuurlijk wel even tijd nemen voor foto's.

Het imposante rotsmassief past nauwelijks in beeld,

naar achteren is geen optie,  en groothoeklens niet mee genomen :-(

Dan maar de camera kantelen, zo komt de hoogte wat beter uit.

Gonnie komt net in beeld,  is wel een zoekplaatje ;-)

Uitzicht naar de andere kant

Zo'n 90 meter  beneden ons stroomt de  Ourthe door de beboste vallei

We kunnen hier boven een heel spannend pad nemen, 

met kettingen in de rotsen om je aan vast te houden,   

maar we kiezen toch maar voor een veiliger variant 

om langzaam af te dalen naar de rivier.

En natuurlijk kunnen we het onderweg niet laten om te fotograferen als we 

een prachtige paddestoel zien staan

Ik heb alleen maar de 24-70mmm lens bij me, en vind het wel eens interessant

om te zien wat ik hier zoal mee kan bereiken

Nou,  verschillende mogelijkheden genoeg,

is toch best eens heel goed om met maar één lens op stap te gaan

En zo komen we met de nodige tussenstops aan bij de rivier

Lijkt me  fantastisch om hier met de kajak de prachtige omgeving te verkennen!

Meerdere foto's maakte ik van de Ourthe, maar telkens had 

ik  last van veel te veel reflectie in het water.

Te laat bedacht ik dat het polarisatiefilter in de tas zat,

lekker goochem, maar hopelijk een wijze les voor een volgende keer.

Na een mooie wandeling langs de rivier buigt het pad af en 

leidt het ons weer omhoog,

Gaan we dus weer 'berggeitje spelen'

  

En vooral goed oppassen dat we niet struikelen over de vele boomwortels 

Na weer een flinke klim  (wat zullen we de kuiten morgen voelen!)

staan we ineens  in een zacht glooiend landschap 

In ons beste Frans moeten we nog even de weg vragen

en zo vinden we ons vertrekpunt bij Le Belvedere weer terug.

We wilden de uitzichttoren eigenlijk nog beklimmen,

maar na de enerverende wandeling vinden we het niet 

zo héél erg dat we geen tijd meer hebben....

Want.... het gaat tijd worden voor de Dassen!

maar eerst nog even verrukkelijke Vlaamse frieten eten :-)

Om half 7 staan we op de afgesproken plaats, waar een gids ons opwacht.

Een korte autorit,  een mooie wandeling langs beverdammen en  na wederom 

een flinke klim komen we aan bij een schuilhut, die dichtbij een dassenburcht staat.

Heel stilletjes nemen we plaats in de hut en dan begint het spannende wachten...

Ca half 10 laat de eerste das zich zien, wat een geweldig moment!

Om de das niet meteen te verjagen mogen we nog niet fotograferen,

daarom heb ik gekozen voor een kort filmfragment van het moment

dat de das uit het bos tevoorschijn komt.

Zoals je op het filmpje kunt horen wordt er toch al door

deelnemers gefotografeerd,  de das blijft gelukkig  rustig

rondscharrelen,  dus ik ga het ook maar eens proberen

't Is zó donker :-(

Iso op 8000!  en nóg maar een sluitertijd van 1/3 sec, 

dit is echt niet meer dan een bewijsplaatje.

Ik besluit de telelens te verwisselen voor de 24-70mm

want die is lichtsterker

Een sluitertijd van 1/20 is nog niet riant, maar toch is dit geen slecht idee,

  vind het met wat omgeving erbij zelfs wel mooi.

Dit is toch wel een heel bijzondere belevenis hoor!

Om een uur of tien komt de das zelfs heel dicht bij de hut,

inmiddels miezert het en is het dus nóg donkerder,

maar ik ben met deze plaatjes gewoon heel blij,

een heel mooie herinnering aan deze unieke momenten

Op zeker moment komt er zelfs een tweede das in ons gezichtsveld.

Op dat moment mogen we echt niet meer fotograferen en is

het vooral genieten!

In deze stilte heb ik wel nog een heel kort stukje gefilmd

van de das die vlak voor de hut zit.

Inmiddels was het zo donker dat de autofocus het allemaal niet 

meer kon zien,  moest dus met de hand,  en zelf zag

ik het natuurlijk ook niet meer zo best :-)

( Ik moet echt nog eens uitvinden in welke kwaliteit ik het best kan filmen,

en op welke manier ik het filmpje in de best mogelijke kwaliteit op de blog krijg)

Slotwoordje:

In de  regen wandelen we terug naar de auto,  hopen dat het morgen beter weer is,  want we hebben nog leuke plannetjes voor de zondag.

In elk geval was deze zaterdag een zeer geslaagde dag!

Wordt vervolgd....

Zwarte Sterns

Oh oh,   het begint een beetje saai te worden op mijn blog ;-)

Viel ik met de Bonte Vliegenvangertjes al in herhaling, omdat ik vorig jaar al op hetzelfde plekje was geweest,   nu heb ik Zwarte Sterns in de aanbieding,  en jawel,  ook nu val ik in herhaling, want ook hier ging ik vorig jaar al eens kijken.

En ja,  daardoor weet ik dat ze eigenlijk veel te ver weg zitten voor mijn lens,   maar ik heb er weer van genoten,  en daarom wil ik deze plaatjes toch graag delen:

Vorige week zondagavond was ik tijdens een avondwandeling al even wezen kijken,

en tot mijn vreugde ontdekte ik dat op meerdere door Natuurmonumenten uitgezette

vlotjes succesvol was gebroed,  en de oudervogels vlogen af en aan

om de kleintjes op de vlotjes van libellen, visjes en andere lekkere hapjes te voorzien.

Maandagavond,  vandaag een week geleden,  scheen de zon, en ging ik met camera terug.

Minstens 5 of 6 vlotjes zijn bezet, en twee daarvan zijn goed zichtbaar.

Hier zitten maar liefst 3 kleintjes!

terwijl deze Zwarte Stern er maar eentje te voeden heeft 

Mijn keuze is dus snel gemaakt,  ik neem het vlotje met de drie jonkies in het vizier.

Ze helpen zo lekker mee: 

Door al vroegtijdig de snaveltjes open te sperren weet

ik dat een van de ouders er aan moet komen

Dus meteen in de continue stand de ontspanknop indrukken,

en dan is meestal wel raak

Zo zie ik heel wat van die mooie aanvlieg- en voermomentjes gebeuren,

maar de leukste momenten zijn toch wel die waarop een van de kleintjes

in hun hongerige enthousiasme van het vlotje af kukelt :-)

En ook ín het water blijft dat snaveltje wijd open!

Het kleintje op het vlotje heeft het lekkere hapje inmiddels gekregen,

paps of mams hangt er nog even boven om te zien of alles wel goed gaat,

en het snaveltje blijft maar opengesperd

En terwijl er door broertjes/zusjes lekker gesmikkeld wordt,
kruipt het onfortuinlijke sterntje weer op het vlotje.

Ik heb hier echt een paar uur staan genieten!

Slotwoordje:

Ik geloof dat ik het blogtempo weer een beetje ga opschroeven...  

In elk geval ga ik dit keer eindelijk meedoen aan de 'maandopdracht', er staan nog wat erg leuke foto-uitstapjes op het nabije programma,  en afgelopen weekend hebben Gonnie, Yvonne en ik ook weer heel leuke avonturen beleefd, was top, kijk maar:

Bonte Vliegenvangertjes

Even twee weken terug in de tijd,  terug naar donderdag 6 juni.  Na een paar heerlijke vroege-ochtend-uurtjes op de hei, zie hier,  heb ik nog meer vogeltjes op mijn lijstje staan:

Bonte Vliegenvangers!

Ik weet een nestkastje te vinden en ik heb gezien dat de vogeltjes daar af en aan vliegen met voer,  daar wil ik nog wel even een poosje gaan kijken

Het is hetzelfde nestkastje waar ik vorig jaar al eens een avondje gezeten heb, samen met Yvonne, giechelend onder een camouflagekleedje :-)  

Zo'n kleedje heb ik nu niet bij me, dus ik weet niet of het vandaag gaat lukken, proberen maar...

Op goed geluk ga ik bij een boom zitten en wacht....

Nou wachten... dat hoeft eigenlijk nauwelijks.

Al vrijwel direct arriveert het mannetje Bonte Vliegenvanger

en ook het vrouwtje komt aanvliegen met een lekkere rups.

Ze komen zelfs behoorlijk dichtbij, 

dus over camoufleren hoef ik me geen zorgen te maken

Nu op een andere tak,  die zit wat verder weg,  maar de achtergrond vind ik wel mooier.

Overigens lastig scherpstellen met al dat groen op de achtergrond, 

de autofocus laat het dan vaak afweten en gaat zoeken,

handmatig scherpstellen werkt dan in de meeste gevallen beter

Kijk,  dat is helemaal toppie!

Met zijn tweetjes op de tak met de mooie achtergrond!

En zelfs het scherpstellen is gelukt :-)

Tijd om de camera op het nestkastje te richten,

en je vraagt je dan onwillekeurig toch af wat er nou toch

in dat kastje zal zitten?

Ja,  hongerige kleine Bonte Vliegenvangertjes,

maar hoeveel, hoe groot/klein....

Die vraag gaat onverwacht beantwoord worden:

Ik zit lekker rustig tegen een helling onder aan een fietspad,

niemand  die me ziet,  en ik zie zelf ook niet wat er boven gebeurt.

Ik schrik dan ook als er twee mannen met een ladder en een emmertje,

verschijnen, en  volgens mij schrikken ze net zo van mij als ik van hen :-)

Het blijken twee heren te zijn van de Vogelwerkgroep,

die de jonge vogeltjes komen ringen

Nestkastje 26 wordt voorzichtig opengemaakt  

en zo wordt mij een blik gegund op het nestje

\

Klein Bont Vliegenvangertje in een grote mensenhand,

oh gossie wat schattig!

En zo worden er maar liefst 7 jonge vogeltjes uit het nestkastje

gehaald en worden ze tijdelijk ondergebracht in de emmer

Het Vogeltrekstation in Wageningen verstrekt de heren jaarlijks een 

ringvergunning om in heel Nederland diverse vogelsoorten van een ring te voorzien, 

bedoeld voor wetenschappelijk onderzoek.

Zo zijn er in de loop der jaren al duizenden vogeltjes door de handen gegaan

Zo,  weer eentje geringd

en weer behoedzaam terug in het nestkastje.

Ik vond het heel bijzonder om dit mee te mogen maken.

Heren dank u!

( foto's zijn trouwens met toestemming geplaatst) 

Als de kleintjes weer veilig in hun nestje zitten,

zak ik weer de helling af om mijn plaatsje nog even in te nemen.

Ik ben toch eigenlijk wel benieuwd of dit ringen voor de oudervogels

geen verstoring was

Nou, daarover hoefde ik me geen zorgen te maken.

Binnen de kortste keren komt het vrouwtje weer aanvliegen 

met een snaveltje vol

Het mannetje is ook meteen weer present.

Tja, er moeten natuurlijk zeven hongerige maagjes gevuld worden!

Heel eventjes poseren ze met zijn tweetjes voor me, 

joepie,  dit zijn de plaatjes waar je blij van wordt!

Slotwoordje:

Blij en tevreden heb ik na deze laatste foto de familie Bonte Vliegenvanger met rust gelaten.

Evenals vorig jaar hoopte ik nog eens terug te gaan als de kleintjes wat groter zijn en de koppies uit het nestkastje laten zien, maar het is er wederom niet van gekomen.

Heb ik gelukkig nog iets te wensen voor volgend jaar ;-)  

Macro in de AWD

Dinsdag 11 juni,  een dag waarop eindelijk de wind eens ging liggen,  en bovendien een dag dat de al dagenlang hardnekkige bewolking aan de kust langzaamaan oploste en plaats maakte voor de zon.

Ghita en ik bleken toevallig allebei vrij te zijn!  Een afspraak was toen heel snel gemaakt:


Tijd voor macro in de AWD!

Zo langzamerhand wordt het toch wel eens tijd om  vlindertjes fotograferen,
die heb ik dit jaar nog helemaal niet voor mijn lens gehad.

Ghita heeft zelfs een speciale wens op dit gebied:  

Parende Icarusblauwtjes....

En laten we die nou al vrijwel meteen vinden!

De Icarusblauwtjes nemen er alle tijd voor

en tonen ons allerlei leuke standjes

Wow!  Ik had dit prachtige vlindertje überhaupt nog nooit mooi gefotografeerd, 

en dan nu twee tegelijk!

Dat werd wel een lastig dilemma:

Twee blauwtjes,  dus twee koppies om scherp in beeld te krijgen.

Het was dus steeds draaien en zoeken om beide Icarusblauwtjes
op gelijke afstand van de lens te krijgen, maar dat lukt natuurlijk niet altijd.
Een kleiner diafragma, ofwel grotere scherptediepte,
is dan de oplossing,  maar omdat ik beslist de achtergrond rustig wilde houden
heb ik toch gekozen voor een relatief groot diafragma ( f/6.3)
Tja, daardoor vallen de vleugels niet helemaal in het scherptegebied,
en dat is toch wel jammer, want juist die prachtig getekende vleugeltjes
zijn zo mooi.

Toch ben ik blij met deze foto's,  kleuren, licht  en sfeer spreken me erg aan. 

Wat verderop duiken we in de nattigheid van het veenmos voor de Ronde Zonnedauw.

Hoe vaak heb ik al niet geprobeerd om daar écht mooie foto's van te maken....

Het is gewoon te klein,  het groeit op te rommelige plaatsen,  of ....
.... ik kan het gewoon niet :-(

Ook vandaag wil het me niet lukken, maar er zitten wat onfortuinlijke

juffertjes vast in de kleverige tentakels van het vleesetende plantje

en die leveren gelukkig wel wat geslaagde plaatjes op

Wie eet nou wie?

Dit heb ik nog niet eerder gezien:

Het azuurjuffertje eet van de Zonnedauw!
Een soort tegen-aanval??

Later op de middag meen ik een heel aparte bloem te zien :-)

Had vast mijn bril niet op!

Ghita weet veel meer van vlinders dan ik, en herkent het 

Bruine Blauwtje

Ik kan net nog een foto van de zijkant maken, voordat het blauwtje wegvliegt.

Wat gek nou toch eigenlijk,  bij deze foto lukte het om een vrijwel egale achtergrond

te krijgen, maar als ik dan naar de Icarusblauwtjes kijk,  dan vind ik daar de achtergrond

met wat kleur er in,  toch eigenlijk veel mooier,  daar zit meer sfeer in.

Verrassend toch,  hoe je steeds anders naar foto's gaat kijken.

Je raakt nooit uitgeleerd en uit-geëxperimenteerd

Over experimenteren gesproken:

In de mooie Beukenlaan  zijn we lekker aan het 

spelen gegaan met de prachtige varens die daar groeien

Spelen met licht dat door de beuken valt,

wat leuk om te doen en wat een verrassende effecten!

Slotwoordje:
En zo waren we de hele dag weer heerlijk zoet!
Eigenlijk was er een andere fotoserie aan de beurt,  vogeltjes,  maar na grutto's en roodborsttapuitjes vond ik het leuker om eerst weer even wat anders te plaatsen, ik houd nu eenmaal van een beetje afwisseling. Vogelliefhebbers komen dus de volgende keer weer aan hun trekken, tot dan...