Covarrubias - Maandag

Maandag 29 april

Na een zeer geslaagde zondag  begint de  maandag grauw en grijs.

Het gaat voor Gonnie, Bart, Marjo en Marianne een spannende dag worden.  Als eersten van de groep kruipen zij vandaag in schuiltentjes om - hopelijk - Vale Gieren te zien en te fotograferen.

Maar eerst ontbijt, boodschappen doen,  en dan rijden we naar de Arlanza.

De Arlanza is een mooi riviertje dat door Covarrubias meandert, en Bart brengt ons naar een plek waar we ons gaan uitleven met de macrolens op bloemen, vlinders, libellen, hagedisjes......
Maar... niets van dat alles,   het is veel te koud en als we uit de bus stappen, dan hebben we zoiets van 'Bart,  waar heb je ons nú toch heen gebracht, wat moeten we hier?' 

Op zo'n moment is het juist de uitdaging om er wat van te maken.  

Maar eerst probeer ik mij er met deze uitlopende jonge blaadjes van te 

overtuigen dat het écht voorjaar is.....

Helleborus.

Ik moet bekennen dat ik de vaak lyrische bewondering voor de Helleborus niet deel,

ik vind het maar een vreemde slungelige plant.

Maar wanneer ik de Helleborus hier in het wild zie staan,

dan voelt dat toch anders,  en zie ik er wel een aardig macro-onderwerp in.

En zo ben ik op deze koude en niet aantrekkelijke plek langs de Arlanza toch 

weer helemaal in mijn element,  en is het ineens al weer té snel tijd om te vertrekken

Het is tijd voor de Vale Gieren!

Deze grote roofvogels hebben we gisteren al heel wat keren zien vliegen,

en vandaag is het de bedoeling om ze van dichtbij te zien.

Bart heeft gezorgd dat er twee schuiltentjes staan, en straks komt de boer van verderop 

kadavers van varkens brengen, en hopelijk komen de gieren daar op af

Gonnie brengt haar spullen in gereedheid voordat ze in de tent kruipt

Bart en Gonnie zitten goed gecamoufleerd  en Riet spreekt ze nog even bemoedigend toe

Marjo en Marianne hebben zich verschanst in de andere schuiltent

Spanning en concentratie in de ogen van Marjo

Kom op,  zegt Bart,  iedereen klaar?   dan wegwezen!

We stoppen bij de boer om hem het seintje te geven dat hij de varkens mag gaan dumpen,

ik spring gauw uit de bus om de kadavers voor in de shovel te vereeuwigen,

dat hoort tenslotte ook bij het beeldverhaal.

 Met de macrolens in mijn handen sta ik er net te dicht bij,

 maar dat mag de pret niet drukken

En daar gaat de boer..... en we duimen voor de vier in de tentjes dat deze dag een succes wordt....

We rijden naar een open plek wat verderop,  en zien veel Vale Gieren richting de voerplek gaan....

en ze lijken ook te landen.... wow!!.... dat worden geheid topuurtjes daar in die schuiltentjes!

We doen een heleboel pogingen om Gieren in de vlucht te vangen, hetgeen niet meevalt.

Dit is de beste uit vele, vele foto's  maar is nog niet om over naar huis te schrijven

Bart maakt een plaatje van vier enthousiast fotograferende, maar blauwbekkende reisgenoten.

Want de wind trekt aan,  het gaat regenen,  hagelen, natte sneeuw.....

Drie Sony-girls  en een Canon-man ;-)

(Foto gemaakt door Bart Siebelink)

Toch gaan we verder op pad,  maar aangenaam is het bepaald niet.

De andere vier zullen het in de tentjes ook wel koud hebben,

maar gelukkig lijken ze succes met de gieren te hebben!

Maar dan...  dan komt er rond het middaguur een sms-je van reisgenoot Bart:

Nog geen gier gezien :-( 

Ach, dat is voor ons allemaal een behoorlijke teleurstelling.

Maar ze geven de moed niet op, en blijven nog een poosje zitten.

Het weer wordt slechter en slechter, en wij besluiten onze picknick 'thuis' te gaan doen.

Onderweg naar onze Casa zien we dat alle nattigheid ook voordelen heeft:

De net omgeploegde akkertjes, die er steeds bruinig uitzagen,  kleuren dieprood,

en wat steekt dat lekker af tegen het frisse groen

Dus weer of geen weer, Lydeke en ik gaan de bus weer uit, om dit kleurenpalet vast te leggen

Dit is telelenswerk,  en het is zoeken naar een interessante vlakverdeling, 

waarbij de bleke lucht buiten beeld blijft. 

Moeilijk, maar toch wel redelijk geslaagd denk ik, maar oh wat is het koud.

Gauw de bus weer in!

Een laatste stop maken we bij een prachtig veld vol koolzaad, dik ingepakt ga ik nog een poging wagen...

( foto gemaakt door Riet )

Het landschap wil niet lukken,  dan maar een close up met de telelens,

zo wordt het zowaar nog een zonnig plaatje om mee af te sluiten ;-)

Slotwoordje:

Even na twee uur zijn we in onze Casa,  natte kleren uit,  en tijd voor een binnenshuis-picknick,  wat hebben we daar nu zin in!

Daarna rijdt Bart terug om de 'Gierengroep' op te halen,  die doorzetters komen echt totaal verkleumd thuis en de gieren zijn helaas niet gekomen,  teleurstelling alom.  We hebben verse hete koffie voor ze gezet,   de open haard is aangestoken,  en we maken er een gezellige thuismiddag van.

Dick trakteert vanwege zijn verjaardag gisteren op een wijntje en een biertje, we halen de laptops en geheugenkaartjes  en in een heel ontspannen sfeer  gaan we met onze foto's aan de slag.

Bart komt er bij zitten, en zegt 'Nou Loes, laat maar eens zien'. Oeps, ik ben het eerste 'slachtoffer' en krijg ineens de volle aandacht... ik moet echt even wat schroom overwinnen, een heleboel ogen die meekijken naar mijn nog niet goed gesorteerde en bewerkte foto's... De nodige beelden worden resoluut afgeserveerd,  maar er zijn er ook die onverdeelde goedkeuring krijgen,  en dat geeft me gelukkig wat zelfvertrouwen.  Ik krijg veel goede tips voor de beeldbewerking,  fijn, bedankt!

En zo brengen we heel relaxte en leerzame uurtjes door, bekijken we elkaars foto's, en  steken we veel op van de tips van Bart, maar ook van de verschillende meningen en zienswijzen van de groepsleden.

's Avonds eten we in Restaurante Tiky,  niet zo gezellig als El Galin,  het is er frisjes  en zelfs de rode wijn is koud :-(    Ik ben sowieso een beetje uitgevloerd, en wil net zonder nagerecht vertrekken als ik ongevraagd toch ijs krijg.  Nou vooruit, toch maar een paar hapjes,  en zie,  ik kom weer helemaal bij!  Had misschien wat suiker tekort?  Een verrukkelijk koffielikeurtje doet de rest, en na het eten ga ik zelfs nog mee met een avondwandeling om marmersalamanders te zien. We banjeren met zaklampen langs en door modderige moestuintjes buiten het dorp,  een spannend avontuur, maar geen salamander gezien  en mijn redelijk nette broek?  die zit alweer vol met modder :-)

We zijn nog in het ongewisse over het programma van morgen .... klik door om te zien wat de dinsdag ons gaat brengen