't is weer Bronsttijd!

Ja,  het is weer Bronsttijd!  In de Amsterdamse Waterleiding Duinen strijden de Damherten weer om de gunsten van de vrouwtjes,  een indrukwekkend gebeuren om mee te maken, dus in de afgelopen weken nam ik een paar keer een kijkje in de AWD.
Tja,  ik weet natuurlijk dat ik een superochtend zoals vorig jaar hoogstwaarschijnlijk nooit meer zal beleven, maar  het spektakel blijft gewoon geweldig, en natuurlijk ga ik de uitdaging aan om toch met wat aardig fotowerk thuis te komen

Mijn eerste bezoekje is op zondag 7 oktober, een mooie ochtend,  

met goed licht en met redelijk wat actie in het veld, 

maar vooral ook een ochtend waarop er veel mensen op de been zijn

En dan krijg je dit:  knalroze rugzakjes in je achtergrond ;-(

Zoals op de eerste foto te zien is, kon ik dat wel redelijk wegklonen, maar Bronst op zondag, nee, dat is het niet voor mij,  dus ik vertrek al om 9.00 uur  en ga lekker paddenstoelen fotograferen!






Maar de volgende ochtend ben ik weer present, een mooie en frisse maandagmorgen met wat nevel,
dit gaat het vast helemaal worden!
Eh... niet dus,  er is vrijwel niets te beleven, maar ik kom wat Bloggers tegen,  dus we hebben het wel heel gezellig.  Dan gaat ook de zon nog weg, tja,  het zit niet altijd mee

Ghita en ik gaan een rondje lopen, en dan zien we eindelijk een burlend hert.

Heel vaag zijn zelfs de ademwolkjes te zien

 Een tweede hert komt erbij,  nu gaat het gebeuren?

 Nee, veel geschreeuw en  weinig wol,  in een vrije variant:

Veel geburl en weinig lol  ;-)

 De meeste herten liggen te rusten,  dit hert ligt wel heel decoratief in het zonnetje, 

dat er af en toe nog even doorkomt

 De haartjes komen in het tegenlicht altijd zo mooi uit

Tot zo ver de maandagochtend,  Ghita en ik lopen door het bos terug naar de Zandvoortselaan, en onderweg fotograferen we voor de afwisseling maar weer eens paddenstoelen ;-)

De volgende dag, dinsdag 10 oktober,  is Ghita met Henk en Cees op stap in de AWD, en voor de gezelligheid voeg ik mij aan het eind van de middag nog even bij hen.

Gezellig was het zeker, leuk om Henk en Cees ook weer eens te zien, maar Bronst, daar was niet echt veel van te merken

Van deze middag vond ik alleen deze foto de moeite  van het plaatsen waard

 Nieuwe week, nieuwe kansen.

Op maandag 15 oktober ben ik er weer, net als Peter die zijn vaste plekkie weer heeft ingenomen, 

en later kom ik ook Kees  weer tegen.

In het veld is verder weinig te beleven, alleen dit hert kijkt me vermoeid aan.

Is dit de oude Opa van vorig jaar?  of toch een ander hert met gehavend gewei?

 Ik ga een kijkje in het bos nemen, in de bosrand sta ik tegenover dit hert,
dat me  me zeer indringend aan kijkt, 

ik vind het gewoon eng, en zoek gauw een ander plekje

 Dat blijkt een goed idee te zijn, want hier is veel actie.

De gevechten die ik kon fotograferen zijn echte 'takkenfoto's' geworden, 

en liggen dus in de prullenbak.

Maar dit was wel spannend,  Damhert en kleine hinde draaien telkens om elkaar heen..

dit vrouwtje lijkt me nog zo klein, nog zo jong??

 Ehhh....  ze is blijkbaar toch al wel oud genoeg voor dit spelletje ;-)

 Na de daad nog maar weer even de macho spelen,

met de tong op zijn schoenen
graven en burlen

 Heer en Meester van het bos

 Als het rustiger wordt in het bos, voeg ik me weer bij Peter,

die standvastig  en geduldig op zijn plek in het veld is blijven staan.

Hier beleef ik nog even wat mooie  momenten.

Dit hert lijkt recht op me af te denderen

 Dan komen er twee vanuit het bos het open veld op,  

camera's in stelling,  hier liggen kansen......

 Ik denk wel eens aan een mooie lens met een vast brandpunt, 

maar nu hoor ik Peter ( met vaste 400mm)  tegen de herten zeggen:   niet te dichtbij alsjeblieft!

Tja, zo'n lens heeft dus duidelijk ook wel zijn beperkingen.

Met mijn zoomlens kan ik  lekker variabel uit de voeten

 Intussen lopen de herten dreigend zij aan zij,  

je voelt de spanning, ieder moment kunnen ze elkaar aanvliegen

Maar het gebeurt niet :-( 

Ze verdwijnen in de bosjes,  en wij pakken onze spullen in en gaan huiswaarts.

Het is weer mooi geweest

Slotwoordje:
De bronst is nog niet voorbij,  de komende week hoop ik nog een keertje te gaan kijken, dus wie weet, zit er nog een vervolg in het verschiet.  Een stevige vechtpartij zou ik toch nog wel aardig vinden....