Saai :-)

Het is inmiddels een jaarlijkse traditie geworden,  een heidewandeling met Ghita in augustus. 
Ja juist, augustus,  dus op het moment dat de hei in volle bloei staat.
Vorig jaar was de paarse pracht overweldigend, ik had niet durven hopen dat het weer zo zou zijn, maar jawel,  het was ook op deze donderdag de 30e augustus weer genieten!!

We starten even na 9 uur op de Westerheide,  telelens in de aanslag, want wie weet, 

lopen er nog wat reeën rond, tenslotte heeft Ghita ze ook besteld ;-)

Geen reeën, maar wel een vreemd gekrijs boven ons hoofd,  

dus  op goed geluk richt ik mijn lens omhoog....

De foto's zijn helaas echt slecht, en daardoor kon ik pas thuis zien wat ik in beeld had:

Twee boomvalken met een parkiet!!

Dat is toch wel bijzonder genoeg om deze niet zo best gelukte foto's een plaatsje in mijn blog te geven

 De boerenzwaluw,  wat zijn ze razendsnel!

Het kostte een heleboel mislukte pogingen voordat ik er eentje acceptabel in beeld had

 Net als vorig jaar willen we heidelandschap fotograferen,  

maar ook nu  lopen we te mopperen dat het zo moeilijk is.

Heide met paadje voor wat diepte.... is toch eigenlijk wel heel saai!!

Dat 'saai'  blijft de hele dag ons steeds maar weer terugkerende stopwoordje,

lachen dus,  en absoluut geen saaie dag ;-)

We lopen naar de Zuiderheide,  waar een kleine zandverstuiving is.

Misschien is dat wat minder saai!!

In elk geval zit het weer mee, hollandse wolkenluchten,

wat willen we nog meer?

Het lijkt altijd zo simpel als je van die eenvoudige beelden ziet, 

waar dan precies op de juiste plaats zo'n tak ligt. 

Totdat je het zelf gaat proberen, dan pas besef hoe belangrijk standpunt, 

beeldhoek, en brandpunt zijn.  Het is gewoon moeilijk, en als je het niet goed doet,
 tja, dan het is al gauw saai ;-)

Sinds afgelopen voorjaar is er een wandeling uitgezet rond het Laarder Wasmeer. Het gebied met de wasmeren  is vanwege de kwetsbaarheid niet toegankelijk, maar ik wil het wel eens zien, dus we beginnen vol goede moed aan de wandeling. Nou,  eerlijk gezegd vond ik die echt wat saai Je loopt 5 km lang langs een hek, met daarachter het verboden gebied, dat er van deze afstand gewoon uitziet als grasland met wat plasjes.  Aan onze linkerhand valt gelukkig meer te zien, daar is bos, en  we lopen langs de achterzijde van 'de Berg van Anna's Hoeve',  een kunstmatige heuvel, die mij als kind enorm imponeerde,  in mijn ogen was het een échte berg.  We 'beklimmen' de berg en genieten van uitzicht en zonnetje, waarna we onze 'saaie'  tocht voortzetten

De terugweg loopt over een nieuw fietspad, rechttoe rechtaan,  wederom wat saai dus, 

 totdat we aangenaam verrast worden door de Leeuwenkuil.  

Ooit was dit een ven, maar na een grootscheepse sanering tengevolge van

 een ernstige bodemvervuiling,  is de Leeuwenkuil een zandverstuiving geworden.

Ik moet eigenlijk wel wat woorden terugnemen, over de saaiheid van het Wasmerengebied. 

Na de sanering, die in 2003 begon, en pas dit  jaar is afgerond,  

moet de bijzondere flora en fauna een kans krijgen zich opnieuw te ontwikkelen, 

daarom is het gebied niet toegankelijk.

Wat je nu vanachter het hek te zien krijgt, nee, dat kan me, behalve deze Leeuwenkuil,

 niet echt boeien, maar het IVN verzorgt excursies, en ik denk dat die 

toch wel heel interessant zijn om eens te doen  

 We gaan de bloeiende Zuiderheide weer op, en daar liggen tegen het decor van de ca 4000 jaar

oude grafheuvels de witte Charolais runderen

Ik probeer verschillende standpunten,  maar wat ik wil dat lukt me niet,

omdat ik niet durf :-(

Ik had nl met zoveel mogelijk groothoek de koe groot in beeld willen hebben, 

met daarachter weidse heidevelden.

Maar dan had ik heel dichtbij de koe moeten komen, en ik durfde dus helaas echt niet

Dan voelt  het op een afstandje met de telelens toch veiliger ;-)

 Macro willen we ook nog doen, zodat het een lekkere afwisselende heideserie wordt, 

we willen geen 'saaie' fotoserie  ;-)

Maar er staat aardig wat wind, en er fladdert nauwelijks wat rond.

Gelukkig vonden we toch nog dit Hooibeestje

 De hei wil ik ook nog even close in beeld, niet scherp genoeg, 

ik geef de wind maar de schuld ...

Een héél klein sprinkhaantje vind ik nog, ca 1 cm lang

Grappig,  de zandkorrels lijken nu wel kiezelsteentjes

Na een heerlijke dag,  blijkt buienradar gelijk te hebben, en gaat het om 4 uur regenen,
tijd om op te stappen, maar Ghita wacht nog op haar bestelling!
Net op de valreep gaat dat nog lukken,  en Ghita gaat naar huis met een plaatje van een ree in de bloeiende heide,  ín de regen, dat wel.
Zelf heb ik dat plaatje niet, maar ik besluit net als vorig jaar met een panorama van die heerlijke paarse pracht,  je kunt bijna de honing ruiken en de bijtjes horen zoemen...

Slotwoordje:
Nou, was toch  niet echt 'saai' dacht ik ?