De Wilde Radijs bloeit weer!

Op dagen met aardig weer ga ik graag op de fiets naar het werk. Met een omweg om Hilversum heen fiets ik 20 minuten langs weilanden,  20 minuten door het bos en nog eens 20 minuten over de heide, een prachtige fietstocht dus.

En 's avonds natuurlijk in omgekeerde volgorde weer terug.

Op de Westerheide kom ik dan langs het veldje waar in het voorjaar de Wilde Radijs,  ook wel Knopherik genoemd, wordt ingezaaid  en zo kan ik goed in de gaten houden wanneer de radijs bloeit.

Alleen,  deze zomer ging dat  bijna mis.  Door al het prutweer fiets ik veel te weinig en toen het vorige week donderdag  eindelijk weer eens kon,  bleek de radijs al volop te bloeien. Hoogste tijd dus om daar weer eens reeën te gaan spotten!

Dat lukte niet eerder dan afgelopen dinsdagavond, Yvonne ging gezellig mee, en bij aankomst wisten we niet wat ze zagen!  De radijs staat zó ontzettend hoog, té hoog eigenlijk, het slechte weer is blijkbaar toch wel groeizaam :-)

We staan er nog maar net als deze mooie reebok uit de dekking komt

en heel even stil staat om ons nieuwsgierig te bekijken

voordat hij in de zee van witte bloemen verdwijnt.

Zo, dat is een lekkere binnenkomer!

 Vanaf dat moment wordt het een  moeizame maar spannende  zoektocht tussen de bloemetjes.

Als de reeën lopen te grazen, dan zie je ze echt niet tussen de te  hoge planten, 

dus steeds is het een aangename verrassing als er ergens ineens een koppie  tevoorschijn komt

 Deze reegeit verdrinkt zo ongeveer in de bloemenzee 

Deze foto's heb ik behoorlijk gecropt, niet omdat ik de reeën persé close in beeld wil, 

maar omdat de donkere bosrand op de achtergrond zo hard afsteekt bij het witte bloemenveld

 Maar op één plaats bloeit voor de bosrand  het Vingerhoedskruid, 

kijk, dat oogt toch even wat anders, nu mag de achtergrond wel in beeld

Dit veldje op de Westerheide is een geliefd plekje om reeën te fotograferen.

Medeblogster  Gonnie  wilde ook dolgraag hiervoor een keer naar Laren/Hilversum komen, dus we keken het weer even aan en maakten toen een afspraak in de vroege ochtend van afgelopen donderdag.
De avond lijkt een geschikter tijdstip, maar ja, donderdagavond werd er een stevig onweer voorspeld

Tja,  en als iemand dan helemaal uit Brabant komt om reetjes in de wilde radijs te zien,  

dan hoop je heel hard dat ze die ook echt te zien krijgt.  

En gelukkig lieten ze zich zien, maar niet zoveel als dinsdagavond

 Al rond een uurtje of zeven verdwijnen ze in de dekking van het aangrenzende bos, 

dat als rustgebied  niet toegankelijk is

We hopen toch op meer,  dus we wachten nog een poosje,  en ach, dat konijntje is ook wel heel erg lief

 De Schotse Hooglanders lopen ook in de buurt.

Scherpstellen op de ogen, zo  hebben we geleerd, maar hoe doe je dat hier ?  ;-)

Rond een uurtje of 8  lijkt niet zinvol om nog langer bij de Wilde Radijs te wachten op reeën,

 en we besluiten om naar de andere kant van de Westerheide te gaan om daar ons geluk te beproeven, 

en ik heb stille hoop om daar reekalfjes te zien

Met de kalfjes gaat het niet lukken, maar deze reebok komt lekker dicht in de buurt

 Ik wilde eigenlijk een keuze maken uit deze twee foto's,  maar ik plaats ze toch allebei

 omdat ik het interessant vind om te zien wat het zonlicht doet. 

Bij de vorige foto kwam de zon net even beter door, het beeld oogt daardoor dan 

ook zonniger, maar je ziet ook meteen de schaduw in de nek veel duidelijker.

Wat dat betreft troffen we perfect weer, 

de  zon werd meestal gedimd door wat dunne bewolking

 Wat verderop zien we ook nog een reegeit

en ook die krijgen we nog van dichterbij te zien

Fijn,  Gonnie is niet voor niets gekomen!

Slotwoordje:  
Rond een uur of half 10  is ook hier het feest afgelopen.  Ik heb voor Gonnie nog wat andere plannetjes in petto, en het eerste is de ooievaars. Maar....  het nest is leeg...
We horen dat het ouderpaartje een nogal onervaren  stel ouders was,  en zij hebben hoogstwaarschijnlijk de kleintjes niet goed genoeg beschermd tegen aanhoudende regenbuien,  de jongen zijn daardoor te koud geworden en hebben het niet gered :-(
Een trieste afloop  en er komen dus geen foto's van jonge ooievaartjes.
Gelukkig heb ik nog meer plannetjes bedacht, dus Gonnie en ik stappen in de auto voor het volgende fotoproject...