Hoge Veluwe

De Hoge Veluwe is momenteel erg  'hot'  in blogland, de Bronst van de Edelherten is in volle gang,  dus menigeen schaart zich tussen de dikke rijen fotografen langs de Wildbaanweg om dit spektakel te aanschouwen.
Ja,  ook ik dus,  al moet ik zeggen dat de beelden van de drukke wildbaan me aanvankelijk behoorlijk tegenstonden, maar ach, verstand op nul  en gewoon genieten!
Op initiatief van Ghita hadden we afgelopen donderdag met een aantal bloggers in de tweede helft van de middag afgesproken, maar Yvonne en ik gingen al vroeg op pad om een mooi dagje Veluwe te doen


Maar we gingen niet vroeg genoeg :-( 
Het boshutje stond op ons programma om vogeltjes te zien en te fotograferen, maar helaas,  Greet en Arjen hadden hetzelfde idee,  maar waren net wat eerder, dus helaas pindakaas,  er was niet meer genoeg plaats in het hutje. We besloten om toch even te blijven  en  het enige beschikbare plekje om de beurt te delen

 Ik mocht eerst, maar kwam er al snel achter dat er wel héél weinig licht was,  en als  muisje dan beweegt, ja,  dan krijg je dit  ;-)

 Gelukkig zat het muisje ook eventjes stil !

Vogeltjes lieten zich helaas niet zien...

 tot dat Yvonne aan de beurt was om achter het kijkgat te gaan zitten, toen kwamen er eindelijk  wat gevederde vriendjes langs. Dus ik deed voor de grap een poging om vanuit mijn vierderangs staanplaats over de hoofden heen dit mismaakte koolmeesje te platen, beslist geen wereldfoto, maar zo vanuit slechte positie en uit het handje toch redelijk gelukt

Greet en Arjen stapten op, en al snel stonden Miranda en Ghita aan de deur, dus wederom volle bak in het piepkleine hutje. Omdat de vogeltjes zich toch nauwelijks lieten zien, maakten we de plaatsjes vrij en gingen we  alvast richting Wildbaan

Daar stonden rond de klok van één uur al auto's, het is eigenlijk te gek voor woorden,  we parkeerden alvast naast Greet, Arjen, Ben en Arie  en gingen de nabijgelegen zandverstuiving verkennen



 Na een sombere ochtend hebben we nu prachtige hollandse wolkenluchten

 dus het polafilter komt uit de tas,  en het is telkens weer verrassend om te zien wat een effect dat heeft

 Grappig, je zoekt naar een boom of zo in die zandvlakte, maar de eerste twee foto's zónder boom vind ik dank zij de wolkenlucht toch zeker niet tegen vallen

 De foto's van de zandverstuiving zijn voor mij  de best geslaagde foto's van de dag, die van de herten vallen kwalitatief helaas tegen, ik wist ze jammer genoeg niet scherp genoeg te krijgen, maar de momenten maken heel veel goed!

 Al gauw na het strooien van de appeltjes komen de hindes uit het bos,  en yes!  het kalfje, dat ik al in diverse blogs voorbij zag komen,  loopt erbij

 De groep hindes wordt gevolgd door het plaatshert

 Die verdient wel een soloplaatje, maar de hoofdrol is vandaag niet voor hem vastgelegd, maar voor dat hele kleine eigenwijze kalfje

 Die kleine dondersteen heeft zich losgemaakt van de roedel en staat heel stoer naar alle fotografen langs de wildbaan te kijken, wat een heerlijk dier!

Dan komt ie ineens terug en begint samen met zijn moeder in het poeltje te plonzen, een waar feest om te zien,  iedereen stond hardop te lachen,  maar o zo moeilijk om dat netjes op de foto te krijgen.

Het meest storend vind ik de lelijke achtergrond,  en ook onscherpe heide op de voorgrond draagt niet bij aan een mooi plaatje

Mama is net zo gek als die kleine,  die heeft het dus niet van een vreemde ;-)

 De modder vliegt alle kanten uit, wat een feest!

 Na het gebadder en gespetter krijgen ze de kolder in hun kop en rennen en vliegen ze rond

Het is nauwelijks te fotograferen, Arjen maakte een filmpje, dat was een goed idee, en het is de moeite waard om het op zijn site  te bekijken

 Onder luid gejoel en gelach maakt het kalfje een mega-jump! 

 Rond een uur of half 7 is het veld nagenoeg leeg, dus we besluiten te vertrekken.

 Ai,  als ik naar deze kant van het veld kijk,   bekruipt me het gevoel van:  

 waarom kregen we ze niet tegen deze achtergrond te zien,  zoveel mooier....

Nou ja,  niet zeuren,  we hebben genoten, weliswaar niet echt van de bronst, weinig burlen en macho,  maar het kalfje, dat was echt super!!

 Tegen beter weten in kijken we nog even in het boshutje, het is gewoon al te donker, en  net als ik het roodborstje bij 3200 iso probeer ( resultaat valt mee!)   gaat de telefoon: 

Gonnie:   ze staat nog bij het veld, de herten zijn teruggekomen,  en het kalfje drinkt bij zijn moeder...

Tja, soms maak je verkeerde keuzes, maar  je kunt nu eenmaal niet alles hebben.....

Slotwoordje:

Ik heb de gewoonte om mijn berichtjes in chronologische volgorde te plaatsen,  van die gewoonte ben ik dit keer afgeweken, deze serie was eigenlijk nog helemaal niet aan de beurt.

Maar omdat we met een heel stel bloggers waren, en we deze dagen vrijwel allemaal online komen met onze serie,  wilde ik niet achterblijven, het is gewoon te leuk om elkaars belevenissen te zien.

Volgende keer dus waarschijnlijk terug in de tijd