AWD-driedaagse

Drie dagen op rij  ben ik in de Amsterdamse Waterleiding Duinen geweest, ja, wat ben ik een bevoorrecht mens dat ik daartoe in de gelegenheid ben, dat weet ik ook wel te waarderen hoor!
Om nou ook drie blogs hiervan te maken gaat wat te ver,  dus het is een overzichtje geworden van deze drie bezoekjes.
Dat betekende héél veel foto's  níet plaatsen, want anders wordt het echt veel te lang,  maar ik denk dat ik de hoeveelheid binnen de perken heb weten te houden en ik heb ook geprobeerd het een beetje afwisselend te maken,  dat laatste is gelukkig niet zo moeilijk want de AWD  biedt volop afwisseling, kijk mee:

DAG 1
Zondagmiddag, na een verregende ochtend is het droog en neem ik ingang Zandvoortselaan.  In deze bosrijke omgeving waait weinig wind,  en kan ik dus weer wat macrootjes maken

 Geen zon, dus ook geen vlinders,  maar wel heel veel van deze hele kleine motjes

 De Zebrarups van de Sint Jacobsvlinder, het barst er van.  Ze zitten,  hoe kan het ook anders,  vooral op het Jacobskruiskruid,  maar op dit grasje vond ik hem fotogenieker

Het is heerlijk wandelweer, dus ik struin uren door de bossen,  en hoor dan ineens een bekend geluid, jáá,  daar staat weer zo'n "lawaaiboom" !  Dus macrolens in de tas,  telelens er uit en...



Ja hoor,  daar piept weer zo'n leuk klein spechtje uit de boom!
Ik heb alle tijd, dus ik posteer me in de omgeving  en hoop dat mama specht langs komt om te voeren.
Als dat heel lang duurt besef ik dat ik waarschijnlijk toch te dichtbij zit,  dus wat metertjes terug, en me een beetje verdekt opgesteld

 Mama is in de buurt, dus mijn kansen worden groter,  maar ik moet me echt beter verstoppen.
Dan valt ineens het kwartje,  dichtbij het nest hebben kinderen een takkenhut gebouwd,  dus het kind in mij wordt wakker,  en ik kruip in de hut

 Geweldig!  dat had ik eerder moeten bedenken, want het is bingo!

 Super,  wat is dit een leuke belevenis!  De enige pech is dat het inmiddels 7 uur is, en zwaarbewolkt,  dus in het bos heb ik niet meer zo heel veel licht, nou wie weet, kan ik nog eens in de herkansing, voorlopig ben ik hier hartstikke blij mee

 Aan een zijden draadje

DAG 2
Al vroeg in de ochtend heb ik mailcontact met Greet,  en we spreken rond een uur of 9 af bij de vosjes.
Ik neem ingang Paal 69  en wandel naar de schuilhut

 Onderweg kom ik o.a.  deze Grasmus tegen

 en kijkt dit kwijlende Damhert boven de struiken uit om te zien wie zijn  ontbijtje komt verstoren

 Wat zijn ze mooi nu met de nog fluweelachtige bastgeweien

 Effe lekker close

Hij lijkt te vragen:  Heb je een servetje voor me?

Bij de schuilhut tref ik Greet dus.  We hangen er een poos rond,  kleppen weer gezellig bij,  maar geen vos te zien, dus na een uurtje houden we het voor gezien.

Greet heeft fietsvergunning, en mag iemand meenemen, dus we halen mijn fiets op,  en jippie, dan ga ik voor het eerst eens op de fiets door de AWD,  dat is toch een gave belevenis. Dat het gaat regenen kan ons niet deren,  Greet was alleen wijzer dan ik,  die had een regenpak,  ik niet..... nat dus,  drijf- en drijfnat... Nou ja, natter dan nat kan niet,  en het is gelukkig niet koud.

Rond het middaguur zijn we terug bij de vossen,  maar wederom is er niks te beleven.

Met de fiets worden afstanden ineens heel klein,  dus we gaan naar de spechten,  maar die doen waarschijnlijk net hun middagdutje, helaas.

Dan is het tijd om naar huis te gaan,  een warme douche lonkt nu toch wel ;-)



DAG 3

Even spontaan als de afspraak met Greet ontstond,  ga ik nu helemaal last minute  met Henk op stap



We treffen elkaar om 6 uur bij Panneland  en hopen vandaag kalfjes  van hert of ree te zien,  en vossenwelpjes... ja, wensen genoeg,  maar die worden niet altijd vervuld :-(
De getrainde ogen zien in de verre verte een Ree, dankjewel Henk,  ik had hem vast niet gezien

 Als we op een mooi plekje het beroemde 'bakkie'  van Henk doen, horen we eerst een vreemd geluid,  en zien dan in de verte een Fazant. Veel te ver voor een mooie foto,  maar de beleving en waarneming zijn eigenlijk veel belangrijker

 Voor het St. Jakobsvlindertje  pak ik even de macrolens erbij. Pas thuis op het beeldscherm zag ik dat het er twee zijn, stom, dan had ik het tweede koppie natuurlijk ook scherp moeten hebben :-)

 Hertentriootje

 De voorste heeft een zender om

Idioot eigenlijk dat je met een telelens alles maar zo dichtbij als mogelijk probeert te krijgen,  ik zag zojuist op het blog van Henk dat hij de hertjes ook in hun omgeving laat zien,  dat is eigenlijk net zo mooi,  daar ga ik  voortaan toch ook eens aan denken

 Het gebeurt zelden dat een vogeltje zo lang op dezelfde plaats blijft zitten, als dit Fitisje deed

 We konden  een hele serie maken,  zingend, poetsend,  en dat allemaal van heel dichtbij

 Zo dichtbij zelfs, dat ik er door croppen  nog een aardige close up van kan maken

Uren en uren hebben we door de AWD gelopen,  maar eigenlijk heel weinig foto's gemaakt.
De vossen waren weer niet thuis,  eekhoorntje liet zich niet zien,  laat staan de gewenste kalfjes of welpjes. Maar we hadden een heerlijke dag,  het weer was perfect,  en het was erg gezellig.
Gelachen hebben we ook!

We gingen bij het spechtennest kijken,  dus we kropen samen in de takkenhut.
De spechten deden weer hun middagdutje,  of ze zijn al uitgevlogen, jammer,  ik had Henk graag mooie plaatjes gegund.
Geduld is niet onze sterkste kant, dus we kropen weer uit de hut,  net op het moment dat er twee wandelaars voorbij kwamen, tja,  die keken ons aan... je kon zien dat ze dachten.. wat deden die daar in die hut??

 Pas om een uur of drie waren we terug bij Pannenland,   en net op de valreep  maakten een paar hertjes vlak voor onze neus de sprong over het slootje, altijd een leuk moment voor een plaatje!

Slotwoordje:

Dat was dus mijn AWD-driedaagse,  drie dagen achter elkaar AWD vervelen niet,  je zou hier dagen achtereen rond kunnen lopen,  elke gebied is anders,  altijd is het een verrassing wat je wel of niet ziet,  dus ik weet zeker dat ik hier binnenkort weer rond loop,  want ja,  die kalfjes en welpjes,   daar blijf je toch op hopen.

Dus wordt vervolgd ?